RPG ~ The League of Legends ~ 1 - Speeltopics

Regels :

• Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
• 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
• OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
• Max. 2 personages per speler
• Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
• Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
• Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
• Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.

13 rollen die in te vullen zijn (indien er meer mensen mee willen doen is er altijd nog eentje aan te maken, dit geheel in overleg met mij:

- Fire
- Water
- Earth
- Air
- Dark
- Light
- Animal
- Metal
- Spirit
- Music
- Technology
- Coach/ leraar / begeleider van de 11.
- Dark Lord Zival
- Een andere rol kan natuurlijk ook / Bijvoorbeeld rebellenleider, koning, prinses, etc.



Lijstje dat je in moet vullen :

Naam :
Leeftijd:
Geslacht :
Legend (indien van toepassing) :
Innerlijk :
Uiterlijk (met foto) :
Geschiedenis :
Extra :


De rollen :

girls :


- Music ~ Mikky Aileen Briar Williams ~ xClove
- Animal ~ Candice May Hadley ~ AgentP
- Air ~ Felicia Jazmyn Thomps ~ Perrfect
- Spirit ~ Ariana Nyx Mavery ~ Kwijt
- Water ~ Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield ~ Rider
- Light ~ Jade Maysilee Bright ~ HurtedHeart


boys :

- Fire ~ Raphael Edwards ~ Clonmel
- Coach ~ Philip Simon Commens ~ DreamerN
- Dark ~ Shadow ~ Paddo
- Metal ~ Floyd Dwayne Nightingale ~ Aotearoa
- Earth ~ Foy Ciar Grimme DreamerN
- Dark Lord ~ Suphentus Zival ~ Kwijt



Hier de rollentopic

[ bericht aangepast op 2 dec 2012 - 15:58 ]

---

Credendo Vides

Felicia Jazmyn Thomps

Nogsteeds chagrijnig sloeg ik mijn benen over elkaar. 'En wat als ik nou niet wil?' vroeg ik koppig. Gelijk sloeg ik mijn armen over elkaar en keek onder mijn wimpers naar Philip. Ik kreeg een idee en ging staan. Ik deed even mijn ogen dicht en ze schoten weer open. Mijn mondhoek trok iets omhoog en ik zette mijn rechtervoet stevig voor me op de grond en duwde lucht naar Philip, zodat hij omver werd geblazen. Gelijk schoot ik in de lach. 'Sorry, dat moest gewoon even' hikte ik terwijl ik weer ging zitten. Na nog even lachen, zuchtte ik en haalde ik normaal adem. 'Nogmaals, wat nou als ik niet wil?' vroeg ik weer en mijn gezicht werd doodserieus.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Philip Simon Commens

Met een simpele sprong kwam ik overeind en ging weer in de stoel zitten terwijl ik naar Felicia keek om haar laatste zin te beantwoorden.
"Ik ben bang dat je niet echt een keus hebt, wil jij je krachten onder controle krijgen en uit willen leren breiden moet jij hier in training gaan en ook al zou het het niet willen, jij bent één van de legends, je kan niet zomaar nee zeggen tegen je lot, net zoals het mijn lot was om mijn leven te weiden aan de training van jullie."
Ik keek Felicia aan. "En trouwens, de volgende keer als je me omver blaast, richt je dan geheel op mij en niet op ook mijn omgeving."
Ik stak mijn hand op. "Meer zoals dit."
En met één beweging van mijn hand liet ik haar nu weggeblazen worden door een harde wind, harder dan dat de hare geweest was.
Hard, maar niet schadelijk, daar had ik nog een ander trucje voor.
Ze kwam tegen de muur aan, waar de wind haar even op der plek hield voordat die haar losliet waardoor ze met haar voeten op de grond terecht kwam.
"De training kost niets als jij je dat ook nog afvraagt." Zei ik sereen terwijl ik mijn hand weer op het tafelblad legde.

---

Credendo Vides

Felicia Jazmyn Thomps

Ik stond op en deed de deur open. 'Normaal zou ik graag mee hebben willen doen, maar ik heb er geen zin in. Ik kan mezelf ook wel trainen, en waarom eigenlijk een training? Ik bepaal zelf wat ik doe' zei ik toonloos. En gemeend glimlachje kwam op mijn gezicht en ik liep de kamer uit. Zo had ik er geen zin in. Wat dacht hij wel niet? Even zomaar mijn lot bepalen? Ik was niet kwaad, maar gewoon opgefokt. Pf, idioot. Gelijk liep ik het gebouw uit en ging buiten tegen de muur aanzitten. 'Ik ga dit gewoon tegen mam en pap zeggen' bleef ik tegen mezelf zeggen en ik knikte naar mezelf.

[Sorry voor de korte stukjes]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Philip Simon Commens

Ik keek toe hoe Felicia de kamer uitliep na haar toonloze tirade.
Ergens in mijn achterhoofd hoorde ik een stemmetje die zei dat ze vanzelf wel weer terug zou komen, wanneer was alleen de vraag.
En hoe kon ik beginnen aan iemand training als die het zelf niet eens wilt ? Ik kon haar niet dwingen, maar hoe eerder we zouden beginnen hoe beter het voor iedereen in Tedo zou zijn.
Zuchtend schudde ik even mijn hoofd waarna ik me weer glimlachend naar Mikky wende. "Sorry voor dat." Verontschuldigde ik me. "Blijkbaar wilt niet iedereen vanaf het begin goed meewerken."


Foy Ciar Grimme


"Foy...."
Starend uit het raam naar buiten keek ik naar de mensen die rondliepen door het park achter mijn huis.
Een vrouw met rood haar kwam langslopen en ik kon direct haar onzekere houding opvatten, waarschijnlijk had ze daardoor zulk felrood haar.
"Foy?"
Een andere man kwam langslopen, duidelijk gefrustreerd door waarschijnlijk zijn baan.
Zijn stropdas zag verkeerd en zijn mobieltje leek aan zijn oor vast geplakt waarbij hij dingen zat te schreeuwen.
"Foy!"
Mijn naam te samen met een luide bonk op de deur eiste mijn aandacht op.
"Eindelijk, ik heb je aandacht."
Mijn vader stond in de deuropening. "Je moeder vraagt of je haar kan komen helpen in de winkel, je eigen spullen verkopen."
Ik knikte. "Waar is Ayel ?"
"Die is bij een vriendinnetje, maar ze komt zo thuis."
Weer knikte ik waarna ik uit mijn vensterbank kwam en voor mijn vader aan de trap af liep, de woonkamer door naar het aangrenzende gebouw waar onze winkel in zat.
Het bruine haar van mijn moeder was het eerste wat ik zag tussen alle bloemstukken, schilderijen en beelden heen.
De uitdrukking op haar gezicht stond op gestrest door de drukte in de winkel, blijkbaar hadden veel mensen het in hun hoofd gehaald om hun huis wat decoratiever in te gaan richten en ik gaf ze geen ongelijk.
Het was dan ook een goed idee om zo'n winkel op te zetten aan de rand van de stad, waar alle rijke mensen heen verhuisd waren sinds de heerschappij van Zival.
Veel merkten we er niet echt van, we leefden in welvaart hier en af en toe kregen we maar iets mee over hoe het er in de rest van de stad eraan toe ging.
"Foy, daar ben je dan, kan jij deze rij met klanten helpen ? Ze hebben allemaal vragen over de stukken."
Ik knikte en liep als eerst naar een oud echtpaar die met elkaar aan het kibbelen waren.
Eerlijk gezegd wou ik ze niet storen, maar ik moest nou eenmaal. "Excuseer me, u had een aantal vragen ?"
En zo kwam er opeens een enorme vloedgolf over me heen glijden aan vragen.
Welke materialen er gebruikt waren, hoe duur het precies is, ook al stond de prijs er nog in koeien letters op.
Of het thuisgebracht kon worden, omdat hun voertuig niet groot genoeg was en waar ze het beste in hun huis neer konden zetten.
Alleen na dit koppel al had ik barstende hoofdpijn.
"Mam, ik ga wel in het magazijn werken." oftewel, ik duik mijn atelier weer in, het was nu al een stuk rustiger in de ruimte.
Mijn moeder vertelde nooit waar ze de artikelen in de winkel vandaan haalde, mensen zouden namelijk nooit geloven dat ik al die dingen had gemaakt.
Sinds ik klein was was ik al bezig met mijn handen om dingen te maken, voornamelijk dingen uit natuurlijke producten zoals Hout, steen, planten, klei, etc.
En hoe ik ze vormde, mijn moeder noemde het magie, soms leek iets echt onder mijn handen tot leven te komen.
En ik zou erachter komen hoe het precies gebeurde.

---

Credendo Vides

{@kwijt, had je mijn PM nog gelezen? }

Eleanor

Ik kijk de jongen even aan,
Hij had het ooglapje verplaatst naar zijn andere oog en een puur blauw oog komt te voorschijn,
Zijn manier van praten was ook opeens heel anders,
Ik volg hem door het bos heen, als die op een plek stopt komt er een motor te voorschijn,
Hij moest wel een van hun zijn, een van de 11 legendes,
Hij helpt mij op de motor waarna hij snel wegrijdt,
Ik houd hem stevig vast, na een tijd stopt die ergens en stapt af,
We waren in een stad, zouden hier de mensen zitten die mij vrij wilde?

Shadow

Als we gearriveerd zijn stop ik de motor,
De stad was zoals altijd het zelfde,
Mensen waren druk bezig met hun dagelijks leven,
Ik glimlach alleen even waarna ik de motor neer zet,
Ik stap af en help de prinses er ook af waarna ik de motor laat verdwijnen in de duisternis,
Ik trek dr mee waarna ik een huis binnen loop,
De mensen binnen knikken alleen even naar mij waarna ik naar beneden loop.
'Hier is wat je wilde, nu wil ik mijn geld!' zeg ik tegen de man die in de stoel ijverig aan het praten was met de rest om hem heen,
Hij kijkt van mij naar het meisje en zucht "Ik zei de koninklijke familie, niet alleen een iemand" zeg die en hij staat op,
Ik glimlach even,
'De tijd was er niet om drie mensen mee te nemen, alleen zij kon gered worden, wees te minste blij'
De man glimlach even en knikt dan,
Een koffer word gepakt waarna die op tafel word neer gezet "Ik geef je de helft, voor de moeite" zegt de man,
Ik knik alleen, pak de koffer en loop dan weer naar buiten.

Rider schreef:
Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield || Water

'Ik kan het soms niet stoppen als ik een wond heb. Het gaat vanzelf, maar ik probeer op te passen. We moeten ook samen blijven aangezien mijn kracht toenam toen ik bij jou was. Plus we moeten goed zoeken aangezien wij er ook achter kwamen opeens en we geen panflet gaan ophangen. Nou dat neem ik aan.' Haar stem was van normaal naar een fluistertoon gegaan. Ik voelde mij totaal niet op mijn gemak, zo achter in de bieb.
'Oké, ik moet nu Elize van school gaan halen en ik wil ook nog even langs huis, want ik kan mij zo totaal niet verdedigen, als we wel iemand tegenkomen die niet aardig is.' We hadden thuis vast wel zo'n waterzak voor reizen of zo. Natuurlijk zat er ook water in planten en in mensen... dat laatste gaf mij echt de kriebels, maar ik had geen idee of ik daar wat mee kon. Ik nam liever het zekere voor het onzekere.

'Waar is jouw broertje nu?' vroeg ik Jade, toen we van de bieb terug naar mijn huis liepen. Als het goed was, zou haar vader gewoon thuis zijn. Veel wist ik echter niet over hem, want Jade wilde het nooit over hem hebben. Ik vroeg mij nog steeds af, wat er precies in dat huis aan de hand was, maar ernaar vragen leek mij niet verstandig.
'Ik kan mijn moeder wel vragen om op beiden te passen. Als het goed is, is ze over een half uurtje klaar met werken. Dit is altijd haar enige vrije middag in de week.'

[Sorry was busy]
Jade Maysilee Bright
Ze vroeg me waar mijn broertje was. Thuis wij hadden geen geld voor school. 'Ik haal Ayden ands wel dan zie ik je bij jou thuis.' Zeg ik vrolijk aangezien we legends gingen zoeken. Een van ons. Ik loop ons huis binnen wn vind min vader snurkend op de bank. Ik zoek Ayden en til hem op. 'Kom we gaan naar Brooke en Elize.' Zeg ik terwijl zijn gezichtje opklaart. Mijn 7 jarige broertje vond Eliza een leuk meisje en ik deed zijnvhaar goed. 'Ben je toonbaar voor haar?' vraag ik hem waarna hij knikt. Ik loop het huis uit en hij plukt wat bloemetjes cmaddeliefjes sneeuwklokjes en andere bloemetjes. Ik grinnikte en loop met hem het huis in van Brooke nik liet mezelf altijd binnen envwachtte tot Brooke ook terug zou komen. 'Wanneer komt ze?' Vroeg hij opgewonden en ik grinnikte. 'Ze komt zo beloofd.' Zeg ik met een glimlach rond mijn lippen.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Eleanor

Ik kijk even naar de jongen, hij liet mij hier achter,
Dit kon niet, hij had mij gered, en dan laat die mij hier achter?
Voor wat? Geld?!
Ik wil hem achterna rennen maar word al snel vast gegrepen,
"Jij blijft hier prinses, de baas houdt wel van royaal bloed" de mannen om mij heen grijzen smerig naar mij,
Ik kijk ze bang aan, maar ik moest handelen,
Ik stamp op zijn voet waarna ik naar buiten ren,
De motor was al weg, net zoals de jongen,
Ik ren door de straten heen, waar kon die zijn,
Waar kon ik heen, waar was het veilig,
Wie zou mij nu beschermen, wie zou mij veilig houden,
De tranen lopen over mijn wangen heen, mijn ouders... Ze zaten nog vast daar,
Ze zouden willen dat ik de 11 legendes opspoor,
Maar ik kan niet eens er voor zorgen dat een legende bij mij blijft,
Laat staan 11....
Ik laat mijzelf op mijn knieën vallen voor een of andere sportschool,
Ik leg mijn hoofd in mijn handen waarna ik niet meer stop met huilen,
Het was mij allemaal teveel.


Shadow

Ik glimlach even en laat mijn motor weer te voor schijn komen,
Ik klik een van de kleppen open waar ik altijd mijn wapens en geld houd en leg de koffer erin,
Ik klik hem weer dicht en start de motor waarna ik de straten in scheur,
Ik kijk een beetje om mij heen,
Als er een melding op mijn motor begint te knipperen glimlach ik,
Weer een opdracht,
Ik laat het scherm omhoog komen waarna ik een familie te zien krijg,
Ze moesten uitgeschakeld worden,
De persoon die het wilde laten gebeuren wilde anoniem blijven,
Ach, mij een zorg, 3 duizend laat ik niet voorbij gaan,
Ik kijk naar het adres waarna ik er meteen heen rijd,
Als ik er ben verberg ik mijn motor en kijk even rond,
Het was hier, dit huis,
Als ze allemaal thuis zouden zijn dan was de opdracht nog makkelijker.
Het enigste wat de opdrachtgever wilde was een filmpje.

Clonmel schreef:
[Sorry dat het even duurde, ik was niet normaal druk]

Raphael Edwards.
Neuriënd loop ik naar mijn boomhut. Wij hadden niet zoals anderen een huis, en leefden ook van de dieren in het bos. Niet dat ik het erg vond, dieren vlees en dingen uit de natuur waren goed voor je, en je kreeg er sterkere botten door. Dat zij mijn pa altijd. Nou ja, pa.. Hij heette echt Daan, want hij ving me op, toen mijn ouders me op straat dumpte. Sindsdien noem ik Daan m'n pa.
"Pap, ik ben thuis!" schreeuw ik naar boven, waarna ik de trap neem. "Oké, ik ben in de kamer." schreeuwde hij terug. Ik grinnikte en draaide met mijn ogen. Dat betekende gewoon dat hij bij de open haart zat. Ik gooide mijn tas in de hoek, en ging tegen over pa zitten. "Zal ik het vuur aandoen?" vraag ik. Hij knikte en keek weer naar zijn krant. "Wist je dat de prinses is ontsnapt?" zei hij. Ik schudde mijn hoofd, terwijl ik zocht naar lucifers. "Maar hun waren toch verdwenen?" zeg ik. Pa schudde zijn hoofd. "Ze waren gevangen genomen door Zival, toen de League of Legends verdwenen. Blijkbaar zijn ze weer terug," mompelde pa. Ik haalde mijn schouders op, en pakte een paar hout blokken die ik in de haart legde. Zonder dat ik het wist, schoten uit mijn hand een rooie licht straal, en brandde het vuur. Met grote ogen keek ik erna. Hoe kon dit?

Raphael Edwards.
Ik beet op m'n lip. Blijkbaar hoorde ik bij de 11 legendes. Maar hoe? Ik was gewoon een doodnormale jongen, die toevallig ontdekte dat hij kon vuur sturen.. Ik grinnikte om mijn eigen grap en stond op. "Ik ga even... naar de stad. Heeft u nog iets nodig?" vraag iki. Mijn vader schudd zijn hoofd, en ik loop het huis uit. Aan wie moest ik vertellen dat ik een legende was? Wie zou het eigenlijk geloven? Onzeker liep ik naar de sport school. Het kwam gewoon in me op. Waarom? I don't now, ik hield van sporten. En ik kwam er altijd. Als ik aan kom bij de sporthal. Zie ik dat er een meisje in eengedoken zit. Haar gezicht zaten vol met tranen, en ze leek niet te weten wat ze moest doen. Snel loop ik naar haar toe, en sloeg mijn armen om haar heen. "Hé. rustig maar, het komt goed,' zei ik.

---

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Eleanor

Ik kijk even op als iemand zijn arm om mij heen legt,
Ik veeg mijn tranen weg en kijk hem even aan,
Zou het werkelijk zo makkelijk gaan?
Zijn ogen, ze zatten namelijk vol met vuur,
'Ik... Ik weet niet of het nog goed komt...' ik probeer de tranen tegen te houden,
Als ik alle 11 legendes kon vinden, dan zou het pas goed komen,
En tot nu toe, is deze jongen de enige die voor nu bij mij blijft...
Maar voor hoe lang...



Shadow

Ik loop het huis gemakkelijk binnen door in de duisternis te verdwijnen,
Als ik binnen ben zet ik de camera aan zodat ik een filmpje opneem.
Als ik de familie rustig zie zitten glimlach ik even,dit was veels te makkelijk.
Ik pak mijn zwaard waarna ik de vrouw die het dichts bij zijnde is onthoofd,
Het hoofd valt op de grond en rolt weg,
Ik glimlach even vriendelijk naar de man en verplaats mijn ooglap,
Het rooie oog komt te voorschijn,
Ik grijns duivels waarna ik de man in twee stukken sla,
Als dat klaar is grijns ik even,
Ik kijk even rond, dat waren ze,
Ik zet de camera uit waarna ik de lijken samen met het bloed laat verdwijnen in de schaduwen waar het weg zal rotten.
Ik grijns en loop de deur uit waarna ik naar mijn motor loop,
Ik kijk even om mij heen en laat hem dan weer verschijnen,
Ik ga er op zitten waarna ik het filmpje opstuur naar de opdrachtgever,
Al snel zie ik hoe ik 3 duizend rijker ben,
Ik grijns eventjes duivels en scheur dan weg,
Opzoek naar nieuw werk,

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 9:35 ]

Mag ik een samenvatting van de laatste 3 pagina's? Ik reageer straks!

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 17:37 ]

---

Do it scared, but do it anyway.

Felicia Jazmyn Thomps

'Ik ben niet gek, ik mag zelf weten wat ik doe' grinnikte ik en ik liep vrolijk met windvlagen door de stad. Gewoon in het openbaar. Makkelijk toch? Ik zuchtte en werd moe. Uiteindelijk liep ik naar de winkels. Ik had gelukkig geld bij. Gefronst liep ik een schoenenwinkel binnen en mijn ogen vielen op geweldige pikzwarte laarsjes. Ik liep erheen en tilde ze op. Ze waren best mooi en waren waarschijnlijk niet duur. Toen ik op het prijskaartje keek, glimlachte ik. Vijftig euro, niet duur. Maar daar ging mijn zakgeld. Zuchtend zette ik de laarsjes op de toonbank en betaalde. Glimlachend pakte ik het tasje aan en liep de wereld uit. Blij liep ik richting huis.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Dark Lord Zival
Ik pak de schouders van de nog gebogen bewaker vast, en dwing hem me aan te kijken. Ik zie hoe hij ineenkrimpt bij de blik van mijn woedende rode ogen. "Doe. Alles. Wat. Je. Weet. Om. Haar. Terug. Te. Krijgen." zeg ik, de hele tijd met korte tussenpauzes. De man begint te ratelen. "Nou, hij had 'n motor, en een ooglapje," ik duw hem van me af, en hij valt op de grond. "Niet tegen mij, idioot! Vang hem!" schreeuw ik. De man weet niet hoe snel hij overeind moet komen, en weg moet stuntelen. Ik keer me boos om, en kijk naar een houten kast, waar een foto opstaat. Ik raak hem met een vinger aan. "Aglaia..." fluister ik binnensmonds. Dan besef ik wat ik aan het doen ben, en smijt de foto neer. Ik ben toch niet soft geworden? Ik zie door het grote raam de paarden vertrekken, waar de ridders op zitten. Met luide stem schreeuw ik naar ze: "EN DOE ALLES OM HAAR TERUG TE KRIJGEN!". Ik weet zeker dat ze het kunnen horen. Maar dit is niet het enige. Er blijft een doorn in mijn oog steken.De vervloekte 11 legendes. Het zouden 11 mensen moeten zijn, met 'speciale' krachten. Ik haal mijn neus op. Zij zouden de macht hebben om een einde te maken aan mijn regime. Ik begin te lachen, ik zie het nu al voor me. Een stelletje ontregelde púbers of adólescenten. Hmpf. En zo slecht behandelde ik het volk toch ook niet? Ik grinnikte. Behalve als ze erom vroegen. Tja, maar dan kan ik er ook weinig aan doen. Ik denk aan de diepe kerkers, onder het kasteel.

Arianna Nyx Mavery
Ik loop doelloos rond. Het dorp lijkt nu langzamerhand ook leeg te lopen. Als ik door een etalage kijk, zie ik een meisje, dat tevreden laarsjes betaalde. Als ik even mijn ogen sluit, krijg ik ineens een heel ander beeld te zien.
Een relatief tevreden meisje loopt rond. Ze is op zich wel gelukkig, en kent respect. Behalve dan de paar gemene mensen die ze kent. Toch weet ze zelf ook dat ze anders is. Ze houdt verschrikkelijk van muziek.
Draaierig doe ik mijn ogen open. Het meisje is al weggelopen, maar de wereld tolt om me heen. Wat wás dat. Ik voel me duizelig, en grijp een waterpijp vast, die dicht bij me in de buurt staat. "Water," kreun ik zachtjes. Nergens te vinden natuurlijk, maar ik loop, nou ja, zwalk, een eindje verderop. De etalage voelt heerlijk koel aan tegen mijn voorhoofd. Het meisje is al verdwenen. Als ik door mijn oogkieren naar de winkel zelf kijk, zie ik dat het een sportschool is. Gegeneert loop ik snel door; de draaierigheid is al gemindert. Ik kijk door een winkel heen naar een klok. 5 voor 6. Shit! Max! Hoe kan ik hem nou vergeten zijn? Snel ren ik verder. Gelukkig is huize Missisipi niet zó ver weg.

---

Tijd voor koffie.

Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield || Water

Ik had ingestemd met het idee van Jade, maar het voelde toch niet zo goed om op te splitsen. Straks kwamen we wel in de problemen en ik had geen idee wat ik dan moest doen. In ieder geval was ik nu niet meer weerloos. Thuis lag gelukkig nog zo'n oude waterzak voor als je een lange reis moest maken en niet de zekerheid had dat je om de zoveel tijd iets kon drinken. Nu hing die, gevuld met helder kraanwater, om mijn middel. Hij was makkelijk en snel open te maken en dus kon ik, als dat moest , watersturen. Al had ik geen idee hoe precies.
Ik groette vrolijk de bakker en liep de straat in van de school van mijn zusje Elize. Ze was nu tien jaar en hopelijk ging het lukken om haar ook naar de middelbare school te laten gaan. Ik had die luxe niet gehad, maar nu mijn beide ouders konden werken, was de kans stukken groter.

(Brooke wilt zich ook wel aanbieden om gevangen te worden door Lord Zival, als je je verveeld met hem of zo c; )

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 19:49 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Shadow

Ik scheur wat rond op mijn motor,
Als ik eenmaal merk dat er nergens meer echt een opdracht kan zijn rijd ik richting het bos,
Terug naar de plek waar ik altijd was in de avond,
Het duistere gedeelte van het bos,
Ik grijns als ik er langzaam aankom,
Als ik mijn motor heb verstopt in de duisternis hoor ik opeens een stel paarden,
Op dit tijdstip was dat nogal raar,
Vooral in dit gedeelte,
Ik pak mijn zwaard van mijn rug waarna ik verdwijn tussen de schaduwen,
Als ik op het geluid afloop zie ik een paar soldaten van de duistere heer aan komen rennen,
Ik grijns, ze waren opzoek naar haar, ik wist het.
Als er twee voorbij zijn grijns ik weer,
Ik laat alleen mijn puur rooie oog uit de schaduwen en merk al snel hoe een soldaat schrikt,
Ik sprint uit de schaduwen waarna ik mijn zwaard door de soldaat heen duw,
De twee die vooruit waren gerend worden door de schaduwen verslonden waarna ik naar de laatste kijk,
´Dit bos is niet van de duistere heer, onthoud dat goed, wie hier komt zal vermoord worden, door mij hoogst persoonlijk, vertel dat maar aan hem´ ik grijns even duivels en de toon in mijn stem deed elk mens rillen van angst.
Als de soldaat met knikkende knieën terug rijdt barst ik in lachen uit,
Ik doe mijn ooglap op mijn rooie oog waarna mijn blauwe oog te voorschijn komt,
Ik loop rustig het bos in waarna ik ergens even tegen een boom aan ga zitten.