RPG ~ The League of Legends ~ 1 - Speeltopics

Regels :

• Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
• 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
• OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
• Max. 2 personages per speler
• Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
• Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
• Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
• Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.

13 rollen die in te vullen zijn (indien er meer mensen mee willen doen is er altijd nog eentje aan te maken, dit geheel in overleg met mij:

- Fire
- Water
- Earth
- Air
- Dark
- Light
- Animal
- Metal
- Spirit
- Music
- Technology
- Coach/ leraar / begeleider van de 11.
- Dark Lord Zival
- Een andere rol kan natuurlijk ook / Bijvoorbeeld rebellenleider, koning, prinses, etc.



Lijstje dat je in moet vullen :

Naam :
Leeftijd:
Geslacht :
Legend (indien van toepassing) :
Innerlijk :
Uiterlijk (met foto) :
Geschiedenis :
Extra :


De rollen :

girls :


- Music ~ Mikky Aileen Briar Williams ~ xClove
- Animal ~ Candice May Hadley ~ AgentP
- Air ~ Felicia Jazmyn Thomps ~ Perrfect
- Spirit ~ Ariana Nyx Mavery ~ Kwijt
- Water ~ Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield ~ Rider
- Light ~ Jade Maysilee Bright ~ HurtedHeart


boys :

- Fire ~ Raphael Edwards ~ Clonmel
- Coach ~ Philip Simon Commens ~ DreamerN
- Dark ~ Shadow ~ Paddo
- Metal ~ Floyd Dwayne Nightingale ~ Aotearoa
- Earth ~ Foy Ciar Grimme DreamerN
- Dark Lord ~ Suphentus Zival ~ Kwijt



Hier de rollentopic

[ bericht aangepast op 2 dec 2012 - 15:58 ]

---

Credendo Vides

Jade Maysilee Bright
Ik adem in en uit en maak een snee bij mijn arm helemaal van mijn schouder naar mijn vingertopje en voel de pijn. Als ik het mes van mijn huid af haar geeft de wond weer licht en laat het niet eens een litteken achter. Wat the hell was dit? Ik keek om me heen enschoot naar een eekhoorn in de poot en hij kwettert naar me en probeert los te komen terwijl mijn pijl zijn pootje doorboord had. Ik pak zijn pootje vast en omsluit mijn hand erop. Het bijt me niet, maar nu geeft zijn pootje licht.jet bloed trekt zich terug. Het leek net alsof ik kon Healen. Genezen met een aanraken. Het diertje keek me aan en snuffelde naar me terwijl het op mijn arm kwam. 'Hallo dotje.' Zeg ik vriendelijk tegen ht dier. 'Wil je een nootje?' Vraag ik hem waarna het dier helemaal opspringt van het woord. 'Maatjes?' Vraag ik hem waarna hij op mijn schouder gaat zitten wat ik als een ja zag. 'Ik noem je Fury.' Zeg ik tegen het diertje waarna ik hem een nootje geef. Het begint er opcte knabbelen en ik loop terug. Oke aan wie ging ik dit vertellen aangezien ik mijn hart zeer snel moest gaan luchten. Mijn vader niet. Ayden zal het niet begrijpen. Brooke! Mijn beste vriendin. We kende elkaar al zo lang. Ik loop terug naar huis en leg mijn boog neer. 'James! Ik heb voedsel.' schreeuw ik door het huis. Ik leg een haas neer in de keuken netvals een duif en de rest hou ik aan mijn riem. 'Hal jemeteen de huid en de ingewanden eraf.' Zegt hij kortaf als hij naar beneden komt gestrompelt. Geen eens een bedankje. 'Ik doe hier godverdomme alles. Zonder mij was je allang gestorven james?!' Gil ikcnaar hem. Misschien overdreven en ik noemde mijn vader geen pap meer, maar James zijn echte naam. Soms eikel. Gestoorde baviaan. Gek. En andere woorden die bij zijn persoonlijkheid paste. Ik voel mijn wang branden en grijp ernaar. Ik grom en grijp hem bij zijn kraag. 'Raak me niet aan jij! Ik doe godverdomme alles om dit gezin een beetje bij mekaar te houden.' Schreeuw ik naar hem mijn ogen boren fel in de zijne. Ik voel mijn hand heet worden en een seconde erna word mijn vader weggeschoten door een lichtstraal. Hij gaat door de deur heen en ik schiet hem wel 50 meter ver. Ik schrik me rot en ren er achter aan. Wat was ik nou weer. Mijn vader is helemaal bebloed en ik grijp hem vast en zie hem oplichten waarna zijn wonden genezen. Ik trek hem naar binnen en leg hem op de bank. Ik hoop dat niemand het gezien had. Ik pak de dode dieren zet Fury op mijn schouder en ren weg met de pijl en boog nog op mijn schouder en in mijn hand. Ik had Brooke nodig en snel ook. Ik zie dan mevrouw Wakefield. 'Hallo mevrouw Wakefield weet u waar Brooke is?' Vraag ii haar dringend. 'Ze is boodschappen doen, maar ze zou nu wel thuis zijn.' Zegt ze vriendelijk. Ik glimlach naar haar. 'Danku.' Bedank ik haar waarma ik verder ren. Ik storm haar huis binnen. 'Brooke!' Roep ik haar als ik haar in de keuken zie met een boodschappen tas. Ik sluit de deur en snel de ramen en grijp haar arm en trek haar weg bij de boodschappen. 'Brooke ik word gek.' Zeg ik nu de tranen in mijn ogen staan. 'Ik ben een mutant ik heb net mijn vader uit huis geblazen met een lichtstraal.' Zeg ik terwijl ik aan het snikken ben en aan het ophalen. Ik pak een mes en snij in mijn vinger voor ze me tegen kan houden. 'Kijk maar.' Mompel ik terwijl ik een lichtstraal it mijn vinger komt en het wondje weer zonder litteken en wondje druit ziet.
[@Rider/Koekkoeksklokje

---

I'm finally back, Finally after a Year break

(Koekoek ^^)

Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield || Water

Ik schonk het dampende water in mijn lievelingsmok en hing er een theezakje in. Terwijl mijn vingers verveeld op het aanrecht tikten, wachtte ik tot de bruine kleur zich verspreid had in de beker en ik het zakje er weer uit kon halen. Eigenlijk moest ik meteen de boodschappen opruimen, maar ze waren al op de grond gedonderd, dus veel erger kon het toch niet. Bovendien had ik ook helemaal geen zin. Ik zat nog steeds in over die stomme man. Misschien had ik wel aan moeten pakken en niet zo over mij heen moeten laten lopen, maar ik kwam nooit echt voor mijzelf op. De enige waar ik voor opkwam was mijn zusje... en soms voor mijn beste vriendin Jade.
'Brooke!' klonk er plots door de kamer. Als je het over de duivel hebt; Jade kwam als een gek binnengestormd en sloot, nadat ze mij had gezien, de donkerblauwe gordijnen. Ik fronste mijn wenkbrauwen en zette een paar stappen in haar richting. Mijn handen omsloten de mok warme thee, waar ik een kleine slok van nam.
'Wat is er in vredesnaam-' Ik werd gelijk afgekapt, want Jade zei met tranen in haar ogen dat ze gek werd. Een kleine zucht ontsnapte mijn lippen. Ik wist natuurlijk nog niet wat er aan de hand was, maar het leek mij sterk dat ze gek werd. Waarschijnlijk was er niks mis en was ze gewoon van iets geschrokken.
'Ik ben een mutant. Ik heb net mijn vader uit huis geblazen met een lichtstraal,' ging ze verder, terwijl er ongecontroleerde snikken uit haar kwamen. Ik opende mijn mond om te vragen waarom ze in hemelsnaam haar vader uit het huis zou blazen, maar mijn aandacht werd getrokken door het mes dat ze plots in haar hand had. Ik wilde haar tegenhouden, maar voor ik kon reageren maakte de scherpe punt een kleine wond in haar vinger.
Vanaf dat moment leek alles in slow-motion te gaan. Er kwam een verbaasde kreet uit mijn mond, toen de lichtstralen uit haar vinger kwamen op de plaats waar ik bloed zou moeten zien. Mijn greep op de mok verslapte en langzaam gleed hij uit mijn handen. In een reflex maakte ik een stopgebaar richting de mok
'Nee,' riep ik, wetend dat dat echt niet zou helpen. De mok kletterde op de grond en scherven sprongen in het rond. De inhoud was echter verdwenen en bleek onder mijn handen te zweven. Snel trok ik mijn handen terug en staarde naar de thee, die nu wel naar beneden viel en een grote plas op de grond achterliet.
'Of ik word ook gek, of dit is zojuist echt gebeurd en er is een nog onbekende goede verklaring voor,' wist ik uit te brengen en nog steeds starend naar de scherven en thee op de grond.

[ bericht aangepast op 30 nov 2012 - 14:21 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Jade Maysilee Bright
Ze slaakte een kreet en haar mok viel. Ik wou hem vangen, maar ik was te laat enook het mes was al oo de grond gevallen nde scherven springen eruit en ze schreeuwt 'Nee!' Wetend dat het niet zou helpen aangezien hij al gevallen was. Ik zocht de vloeistof die tot mijn grote schrik bij haar hand zat en nadat ze haar hand terugtrok het ook op de grond viel. 'Of ik word ook gek, of dit is zojuist echt gebeurd en er is een nog onbekende goede verklaring voor,' Zegt ze dan terwijl ze nog naar de scherven op de grond kijkt. 'Ik zag het ook.' Mompel ik. Ik kijk naar de scherven en ik frons. Ik kon het proberen. Ik pak de scherven en voel het warme licht uit mijn handen en ik kijk angstig naar de scherven. 'Ik probeer maar wat.' Fluister ik. Ik kijk ernaar en zie dan een scherfje en dan de volgende tot de mok weer heel is. K pak hem van de grond. 'Ik weet niet hoe ik het deed, maar hier is je mok.' Zeg ik nog steeds een beetje geschokt. Ik kijk naar het theewater. Ik kijk haar aan. 'Doe wat je net deed ik zak je water sturen probeer het.' Moedig ik haar aan. Als we iets konden moesten we het gebruiken toch? Dan moesten we het trainen. Maa hoe kwam het dat we het beiden waren en wat waren we.
[Bedoel ik Koekoek ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Felicia Jazmyn Thomps

Mijn handen sloten zich om de deurknop. Gelijk nadat ik het ontdekt had, was ik als een debiel weggerend. Langzaam verzachtte ik mijn greep. Als ik het aan Mina vertel, wordt ze enthousiast en vraagt me om het voor te doen. Als ik het Kyle vertel, wordt ie kwaad en denkt dat ik gek geworden ben. Maar als ik het aan niemand vertel dan wordt ik gek. Dan maar geheim houden. Dit keer maakte ik een beweging, zodat mijn armen naar rechts bewogen en mijn handen de lucht wegduwde.
Soepel waaiden de bladeren van de bomen en de takken naar recht. Geschokt van mijn kracht, probeerde ik het nog eens, maar dan harder. Zoals eerder kwam er weer een windvlaag, die dan wel harder was dan de anderen. Een glimlach kwam er op mijn gezicht. Zo bleef ik nog even oefenen.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield || Water

Ik had het gevoel dat als ik niet op zou letten, ik straks in shock zou raken. Mijn voeten stonden vast aan de grond en mijn stem leek wel spoorloos, helemaal verdwenen. Uiteindelijk wist ik toch mijn blik los te scheuren van de grond en keek ik naar Jade.
'Ik zag het ook,' mompelde ze en om een voor mij onbekende reden fronste ze naar de scherven. Het was alsof ze nadacht over iets, wat ik niet snapte, want ik wilde het liefst wegrennen, mij onder een kussen verstoppen en dan weer wakker worden in mijn bed, alsof het allemaal een droom was geweest. Plotseling kreeg ik een idee, misschien was het wel een droom! Ik kneep met mijn linkerhand in mijn rechterarm en slaakte een klein gilletje. Oké, geen droom dus.
Sikkeneurig keek ik weer naar Jade. Ze had de scherven bij elkaar geraapt en concentreerde zich duidelijk op haar handen, die weer licht begonnen te geven. 'Houd daar toch mee op,' mompelde ik zeurderig, maar ze had niet echt door dat ik iets zei of ze negeerde het.
'Ik weet niet hoe ik het deed, maar hier is je mok,' zei ze en ze gaf een hele mok terug. Verbaasd keek ik ernaar en pakte hem vervolgens toch maar aan, om hem op het aanrecht te zetten. 'Doe wat je net deed. Ik zag je water sturen, probeer het.' Ik sloeg demonstratief mijn armen over elkaar en schudde mijn hoof zo, dat mijn haren op en neer sprongen langs mijn hoofd en schouders. Mooi niet dat ik dat ging doen. Ten eerste kon ik helemaal niet watersturen en ten tweede vond ik het allemaal maar freaky.
'Mooi niet. Ik word straks wakker of weet ik veel wat en dan is alles normaal en ziet mijn beste vriendin niet met lichtstralen,' antwoordde ik koppig.

---

Happy Birthday my Potter!

Philip Simon Commens ~ CoachOutfit

Aandachtig bekeek ik het meisje zo onopvallend mogelijk.
Kon zij een legend zijn ?
Zelf keek zij meer rond door de zaal. "Zou ik hier even mogen sporten?Ik heb nog al wat rare dingen meegemaakt, en ik wil graag mijn hoofd even legen."
Lang hoefde ik er niet over na te denken en gaf haar een kort goedkeurend knikje, nu kon ik haar tenminste nog makkelijk in de gaten houden.
Dank u mompelde ze waarna ze naar één van de oefenruimtes toeliep.
ik richtte me weer op de spiegel en staarde naar de logo's die er al verschenen waren.
Zelf als ik met mijn rug naar haar toestond kon ik haar makkelijk in de gaten houden, mijn gehoor is sterker dan menig mens zou verwachten en mijn gevoeligheids lat qua sferen kon ik met een simpel trucje omlaag of omhoog gooien.
Het meisje begon een liedje te neuriën dat me bekend voorkwam.
En toen voelde ik het, magie.\
Direct wierp ik één van mijn standaard schilden op.
Ik verlegde mijn blik in de spiegel en keek even haar het meisje, die toch wel verbaasd naar een stilstaande man zat te kijken voor ze zich op de mat liet vallen en me niet veel later aankeek.
Zij is het, zij is de legend van Music.
"Weet u wat er aan de hand is?"
Oké, een legend van music die zelf nog niet weet dat ze het is.
Ik ging naast haar op de mat zitten. "Zeg maar Philip en ja, ik weet wat er aan de hand is." bekende ik bondig en besloot verder dan ook maar met de deur in huis te vallen. "Jij bent een legend, de legend van Music."

[ bericht aangepast op 30 nov 2012 - 16:39 ]

---

Credendo Vides

(Ik heb vanavond feest en ben het weekend weg, ik spring maandag wel in)

---

Do it scared, but do it anyway.

Mikky Aileen Briar Williams.
Ik kijk hem vragend aan, en mijn mond valt lichtelijk open van verbazing. 'Wa-Huh... Wat?' ik kijk weg, om hem vervolgens weer aan te kijken. 'Een legend? Van die League of Legends.' Gefrustreerd stamp ik op de grond, en kijk besluiteloos om me heen. Ik haal een hand door mijn haar en ga naast Philip staan, kijkend naar het beeldscherm. 'Wat is een legend precies? En wat kan ik met de mijne?' ik bijt op mijn lip en kijk naar het gloeiende logo, het logo wat van mijn legend moet zijn. Een lach verlaat mijn mond. Dit moest wel een grap zijn. Sebastian die dit had ingepland of zo, of van zo'n verborgen camerashow. Maar de realiteit was nu ver te zoeken. Ik moet moeite doen om niet weer te gaan zingen, iets wat ik bijna bij alle emoties doe. Ook al is het om me op te vrolijken, me nog vrolijker te maken, of om me in een gevoel te krijgen wat ik nodig heb voor een opdracht van school. Ik zucht, en ik kijk van het beeld naar Philip.

[Sorry, beetje aan de korte kant. ]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

{Omdat Arianna haar krachten nog niet accepteert, zal ik nog wel even wachten voordat zij ze ondekt ;P. Oh plus een dingetje, als iemand pijn of zoiets heeft, kan Arianna dat voelen, oké?}

Arianna Nyx Mavery
Mijn tranebassin is uitgedroogd, en ik val achterover in de bladeren, die om me heen op springen door mijn onverwachte gewicht. Ik kijk omhoog. Ik zie voornamelijk groen bladerdek en bomen. Een enkele vogel fluit bij een nestje. Als ik links in mijn ooghoeken kijk, zie ik een kever. Hopeloos op zoek naar iets te eten. Het bladerdek is een voedselloos ecosysteem, en ik weet nu al dat hij het niet gaat vinden. De kever probeert met zijn lange voorpootjes zoveel bladeren als mogelijk is door te spitten. Ineens rommelt mijn maag. Ik had toch helemaal geen honger? Ik krimp ineen. Ik heb écht heel erg honger. Mijn maag smeekt om een broodje, of... Slakjes?
Verschrikt kijk ik naar de tor, ditmaal draai ik mijn hele hoofd mee. De kever stopt ook even, en draait zich naar me toe. Dan gaat hij weer verder met eten zoeken. Ik kom snel overeind. "H-het was toch al tijd om naar huis te gaan," mompel ik koortsachtig tegen mezelf, en ik ren weg.

---

Tijd voor koffie.

Jade Maysilee Bright
Ik kijk haar aan terwijl ze maar de mok kijkt. Een tikkeltje verbaasd. Ze zet hem terug en slaat haar armen over elkaar heen als ik haar het vroeg. Echt weer Brooke. 'Mooi niet. Ik word straks wakker of weet ik veel wat en dan is alles normaal en ziet mijn beste vriendin niet met lichtstralen uit haar handen.' Zegt ze dan ik zucht en pak haar handen vast. 'Komop. Je hebt niets te verliezen zelfs als je droomt wat niet zo is. Dan heb je weer wat nieuws gedaan. Elke dag dezelfde routine.' smeek ik haar. 'Please doe het.' Smeek ik haar. Ik kijk haar met puppy ogen aan iets waar ze volgens mij na al die jaren nog niet tegen kan. 'Daarna gaan we proberen wakker te worden en als dat niet lukt gaan we naar de bibliotheek om te zoeken wat dit is oke?' Vraag ik haar terwijl ik haar nog steeds met mijn puppy ogen. Als dit geen droom was, wat het niet was. Dan wou ik weten waar ik tot toe in staat was en wat ik was. Wat ik kon en misschien wel meer.
[Sorry van de shorty ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield || Water

Jade pakt mijn handen vast en ik kijk snel een andere kant op. Ander zou ik gegarandeerd in haar puppy ogen moeten kijken en ik ging mij dus echt niet zomaar over laten halen. 'Komop. Je hebt niets te verliezen zelfs als je droomt wat niet zo is. Dan heb je weer wat nieuws gedaan. Elke dag dezelfde routine. Please doe het. Daarna gaan we proberen wakker te worden en als dat niet lukt gaan we naar de bibliotheek om te zoeken wat dit is oke?' smeekte ze. Ik voel gewoon haar ogen op mij gericht staan.
Ik haal diep adem en kijk haar aan. Dat was dus geen goed idee. Haar grote puppy ogen zijn haast nog erger dan anders. Ze wilt het dus blijkbaar wel heel erg graag. Ach, ik heb niks te verliezen, toch? Alleen mijn waardigheid als het niet lukt. Dat zou namelijk echt heel dom zijn.
'Oké,' mompelde ik en ik trok mijn handen los om er simpel mee te wuiven naar de thee op de grond. Er gebeurde niks en gefrustreerd keek ik naar de haast al opgedroogde plas. Ik hief mijn handen op en maakte er een opgaande beweging mee boven de plas. Het kwam los van de vloer en vormde een soort bel in de lucht. Geschrokken trok ik mijn handen terug en het kletste weer op de grond.
'Dit is heeeeel vreemd,' zei ik met opgetrokken wenkbrauwen.

---

Happy Birthday my Potter!

[Sorry, beetje aan de korte kant. ]

{Haha geef niet, ik ben allang blij dat er een reactie is :] }

Philip Simon Commens

Aan haar reactie te zien had ik het toch wat soepeler aan moeten pakken, hoe kon ik ook verwachten dat ze direct zou aannemen dat ze een legend is als een wild vreemde het je zomaar verteld.
"Ik neem aan dat je het verhaal van de 11 Legends wel kent, de 11 personen die ervoor zorgden dat de balans tussen goed en slecht in evenwicht gehouden werd, maar plots verdwenen ze waardoor het duister over kon nemen in de vorm van Zival." ik nam even een pauze. "Er was al voorspeld dat de 11 terug zouden komen en zoals je op het scherm kunt zien zijn er al een aantal anderen." Ik liet haar het logo zien met daarop het logo met daarbij de individuele logo's van Light, Metal, Dark en Music en een vaag omhulsel van een nieuwe kwam al in beeld.
"Je bent ook precies naar de juiste plek gekomen, ik ben vanaf mijn jeugd aangewezen om jullie te trainen."
Even keek ik om me heen, eigenlijk was het niet echt handig om hier zo in een openbare ruimte te praten over de nieuwe generatie Legends, Zival heeft overal spionnen zitten.
Mijn voeten liepen richting de deur, die ik op slot draaide en het gesloten bordje ophing en er een schild over uitsprak die me zou laten weten als er mensen in de buurt kwamen die ik wel naar binnen moest laten, het schild zou het kunnen merken aan de aura's.
"kom mee." Zei ik terwijl ik haar mee wenkte richting een kleinere ruimte waarvan de deur geluiddicht was. "Hier kunnen we verder praten over jou en over de legends."

---

Credendo Vides

{Maar wacht. De Prinses, etc. Zijn nu al ontsnapt? Is dat niet een béétje snel?}

Dark Lord Suphentus Zival
Ik gromde toen er achter me de grote houten met metaal bewerkte deur opensloeg. Ik klapte het eeuwenoude boek met een grote klap dicht, waardoor het stof aan alle kanten van de salontafel, en van het boek op vloog. Ik draaide me met een ruk om. "Wat," zeg ik, grondig de bewaker hatend. De bewaker krimpt enig ineen. Voor mij geen namen. Ze zijn niet belangrijk. Hij buigt diep, en ik loop met grote stappen naar hem toe. "Wát," zeg ik nogmaals. Er zit een gevaarlijke ondertoon in mijn stem. Hij krimpt nog meer ineen. Ik snuif diep, en ruik zijn angst.
"Z-ze zijn ontsnapt, Lord," Stamelt hij. Mijn ogen worden groot. "Waag dat nog eens te zeggen," zeg ik in een adem. "De pr-pr-prinses, d-de koning en k-k-k-koningin. H-het slot is geforceerd,"
"WÁT?!" Bulder ik. Het is door het hele kasteel te horen. Ik duw de gebogen bediende ruw opzij, zodat hij tegen de deurpost aangesmeten wordt. Met grote stappen loop ik naar de kerkers, waar een grote ophoping bewakers verbluft naar de deur kijken.
"GA ZE HALEN." schreeuw ik ruw, "DOE ALLES OM ZE OP TE HALEN!"

---

Tijd voor koffie.

{Princes is al ontsnapt ja, als ze teminste reageerd, de koning en queen nog niet, die zitten daar nog}

Candice May Hadley || Animal

Nog steeds liep ik met Dream op mijn schouder door de stallen. We liepen samen langs de hokken met konijnen en cavia's. Opeens hoorde ik heel veel stemmen. Onbekende stemmen. Ik keek even rond of er toevallig iemand langs liep of zo. Maar nee, niemand. De stemmen werden maar steeds meer en meer. Ik hoorde ook een stem vlak naast mijn oor. ''Hoi Candice, ik ben het Dream.'' Ik stond even zo stil als een standbeeld. ''Dream?'' zei ik ongeloofwaardig. ''Jep, ik ben het.'' hoorde ik de stem weer. ''Dream, of wie het ook is, stop oke? Niet grappig.''
''Maar Candice, het is geen grapje.'' Ik liep snel naar de andere stal met koeien. Weer hoorde ik allerlei stemmen. En toen werd alles super groot. Dream stond naast mij. ''Wattefa..'' mompelde ik.
Ik keek naar beneden waar ik kattenpootjes zag. Alles ging heel snel. En toen, pats boem, was ik weer groot.
Wat. Was. Dat?!

---

Do what people say you can't.