Shooter schreef:
Aurora Elizabeth Morningrose
'Dan zijn we het daarover eens,' zegt Scarlet, waarna ze een geïrriteerde blik op Jack werpt, 'en wie ben jij?'
Het verbaasd me lichtelijk dat Scarlet nog nooit van Jack heeft gehoord, alhoewel Memphis ook nooit tegen mij heeft verteld waarom Jack daadwerkelijk was vertrokken. Mijn blik glijdt als vanzelf naar Jack, die nog steeds doodsstil naar ons staat te kijken en diep in gedachten verzonken lijkt te zijn.
'Dat is Jack, hij - Hij zag vroeger in de roedel, maar is er door omstandigheden uit gestapt.'
Bewust maak ik de keuze om niets te vertellen over het verhaal dat ik van Memphis heb gehoord, niet alleen omdat Scarlet de hierarchie in een roedel belangrijk vind, maar ook omdat ik nog steeds niet Jack's reactie heb gehoord op mijn vragen tegenover het gehele gebeuren. Daarnaast is Jack altijd mijn maatje geweest, de persoon waar ik alles tegen kon vertellen en degene die me nooit zou veroordelen, op de een of andere manier voelde ik mezelf altijd veilig bij hem. Als vanzelf glijdt er een lichte glimlach over mijn lippen en verdwijnt de doffe kleur die in mijn ogen lag als sneeuw voor de zon.
Met moeite trek ik mijn blik van Jack af - die nog steeds staat te staren - en kijk vervolgens Scarlet doordringend aan.
'We lopen even langs de winkels. De supermarkt voor drank, de kledingwinkel voor een nieuwe outfit voor ons allebei en daarna de apotheek om voor jou wat spullen te halen. We hebben geluk want de winkels liggen allemaal naast elkaar, dus je moet nog even volhouden.'
Voorzichtig haak ik mijn arm door die van Scarlet en trek haar op die manier zachtjes en beheerst opzij. De bezorgde, moederlijke kant was direct naar boven gekomen op het moment dat ik had gezien dat Scarlet gewond was. Op de een of andere manier voelde het raar om me zo om haar te bekommeren, het was vrijwel altijd andersom geweest, Scarlet was een groot voorbeeld voor me en net als bij Jack voelde ik me veilig bij haar, omdat ik wist dat ze voor me zou zorgen wanneer dat nodig zou zijn.
'Jack, dit is Scarlet, zo'n beetje mijn grootste voorbeeld in de roedel. Jij loopt wel mee toch, alsjeblieft...' vraag ik dan voorzichtig als ik - met Scarlet aan mijn arm - aan hem voorbij loop. Niet wachtend op een antwoord laat ik mijn hand voorzichtig in de zijne glijden, waardoor er opnieuw een lichte glimlach op mijn gezicht verschijnt, en hem vervolgens zachtjes meetrek.
'Het is niet ver Scar,' fluister ik dan, 'daar zijn de supermarkt en de apotheker al,' glimlach ik er dan achteraan.
Scarlet
Toen Ro de winkel in liep wou ik haar achterna gaan, maar ik deed het niet. Ze wou misschien even alleen zijn en ik wist nu wel haast zeker dat ze het gezien had. Dat maakte me alleen maar bozer op Memphis omdat hij Ro zo van streek heeft gemaakt. Ik sloeg met mijn knokkels tegen de muur een paar keer hard me er vaag van bewust dat mijn knokkels nu wel open lagen. Er konden nog wel verwondingen bij, dacht ik sarcastische tegen mezelf terwijl ik kalmeerde. Er was officieel een kloof tussen mij en Memphis nu en ik was ervan verzekerd dat het ook zo voor Aurora telde. Het was Ro en ik tegen de rest, besefte ik toen. Niemand zou aan Memphis twijfelen alleen wij. Ik weet niet welke reden Ro heeft omdat te doen, maar ik had er eigenlijk geen. Behalve dat hij mijn pas gegeven vertrouwen in hem nu al kwijt was. Liet me neer zakken tegen de muur en trok mijn benen op. Ik keek kwaad voor me uit ook al voelde ik me gewoon leeg. Hoe kon hij ons dit aan doen? Ik begreep het niet en ik zou het ook nooit begrijpen. Ik ging rechtstaan toen Aurora terug kwam met een tas waar ik zeker van was mijn en misschien haar drinken in stak.
'Ben ik weer. Jack Daniels zit er in, nu nog nieuwe kleren en medicijnen.' zei Aurora en we kijken tegelijk naar de aphotheek toen die deur open ging.
Memphis staat in de deuropening en houd de deur voor Aowynn open. Ik gromde zachtjes. Ja, hij was mijn vertrouwen echt kwijt en die krijg je niet snel terug. Ik kijk naar Aurora en zie dat er een gekwetste uitdrukking over haar gezicht schiet. Ik keek haar meelevend aan. Dit zorgde er alleen nog meer voor dat Memphis niet in mijn buurt mag komen of ik zou zijn neus eraf bijten.
'Laten we naar de apotheker gaan, zometeen is hij vrij van klootzakken en ander gespuis,' zegt Ro met licht sarcasme waardoor ik uit mijn gedachten word gehaald en zag dat ze woest naar de richting van Memphis keek.
Ro slaat haar arm weer rond die van mij en ik moest grinniken omdat ik deze Ro wel mag. Ik voelde dat ik een bericht kreeg waardoor ik mijn gsm uit mijn zak viste om te zien wie het was. Memphis. Een grom verlaat opnieuw mijn mond. Wat wou hij nu?
Vanavond, tuin, roodkapje. Het is belangrijk.
Er kwam een gemeen lachje uit mijn mond. Dacht hij nu echt dat ik nog ging komen? Wat zou hij nu tegen ons komen zeggen, dat hij met een hunter verkeert?
"Ro, heb jij een smsje gekregen van Memphis ook?" vroeg ik terwijl ik haar met een zachte blik aan kijk. "Ik wil er niet naartoe, ga jij er naartoe?"
Het hing van haar antwoord af of ik ook zou gaan of niet, maar lang één kant wou ik echt niet gaan. Ik wou niet weten wat hij ons te zeggen heeft. Ik wou zelf niet terug gaan om bij hem te gaan slapen. Ik kon misschien beter thuis gaan slapen, ook al kon hij me dan uit mijn bed komen sleuren. Het maakte me niet meer uit. Als hij me uit mijn loft komt trekken dat deed hij dat, maar ik zou et niet zo snel opgeven om hem dan aan te vallen. Het was mijn territorium. Toen richtte ik me op Jack. Ik was even vergeten dat hij er nog was.
"En Jack, wat vind jij van Memphis zijn daad?" mompel ik tegen hem met een kleine scheve glimlach.
Het hing van zijn antwoord af of ik hem leuk ging vinden of niet, maar ik denk dat ik hem wel leuk kon vinden. Dat komt deels omdat Aurora zo gehecht aan hem leek.
[ bericht aangepast op 28 dec 2012 - 22:32 ]
Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..
]