Dare to Dream. || One Direction. -Topic 1. - Speeltopics

Wat als er niet zoiets was als X-Factor? Zouden de jongens elkaar dan alsnog gevonden hebben? Zouden ze nog steeds wereldberoemd zijn? Nou, gedeeltelijk is het uitgekomen. De jongens zijn een kleine band in London, maar ze proberen nog steeds beroemder te worden. Ze oefenen veel en nemen elk concert aan. Dit is hun droom, en ze zullen niet stoppen voordat hun naam in de grote lichten staat. Met familie, vrienden, en vooral elkaar, zijn ze vastberaden om het helemaal te maken dit jaar. Maar soms komen gevoelens, timing, en andere obstakels in de weg te staan. Is hun vastberadenheid genoeg om de jongens in de spotlights te zetten en wat doen ze als een meidengroep grote concurrentie voor hen begint te vormen?
(De rechten van het idee gaan naar Depay )

Regels:
-Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
-16+ mag, maar hou het wel netjes.
-De meisjes en de jongens zijn vijanden van elkaar, concurrentie. Hou er dus rekening mee dat niet iedereen meteen een relatie aangaat.
-Maximaal twee personages per persoon, en dan ook van het andere geslacht.
-Reserveren mag.
-Ga niet teveel off-topic, ook niet hier in het rollentopic.
-Als je weg moet zien we je wel weer verschijnen als je terug bent. En als je wilt praten zijn daar gastenboeken voor. Als je al off-topic gaat, gebruik a.u.b. (), {}, [].
-Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren. En hiermee bedoel ik niet voor een uur omdat je naar de tandarts moet...
-Alleen CxStylinson en Depay maken de nieuwe topics.
-Geen ruzie, dan wordt je er zonder pardon uitgezet.
-Als je je niet kunt houden aan de bovenstaande dingen doe dan ook niet mee. Als je eens een keer een foutje maakt kan dit gebeuren, natuurlijk. Maar hou er rekening mee dat je een waarschuwing kan krijgen of uit de RPG gezet kan worden als je te ver gaat.
-Bij vragen kan er contact op worden genomen met Depay en CxStylinson .

Rollen:
Jongens:
-Harry Edward Styles. LameBrain
-Liam James Payne. Lifeisajoke
-Niall James Horan. IrishCharm
-Louis William Tomlinson. CxStylinson
-Zayn Jawaad Malik. Depay

Meisjes:
- Dessy Tamara Jones. Depay
- Rhoda Elisabetta Ramirez. Lifeisajoke
- Blair Hadley McFly. CxStylinson
- Sonny Mabel Puckerman LameBrain
- Luna June River. Agentp

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 13:05 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Blair Hadley McFly.

Ik zag dat Zayn zijn hoofd schudde, wetend dat hij me niet geloofde. Nee... natuurlijk niet. Ik kon ook niet liegen! Zelfs niet als mijn leven ervan afhing. Ik mocht af en toe verschrikkelijk gemeen en sarcastisch zijn, ik was wel altijd eerlijk. En als ik probeerde te liegen liep het af zoals nu, als een catastrofe.
Ik zag dat Zayn op zijn lip beet. Geen idee waarom hij het deed, maar ik kon wel zeggen dat het er op de een of andere manier vrij schattig uitzag.
'Gewoon.' herhaalde hij mijn woorden, hoofdschuddend. 'Niet liegen he.'
Hij zei het grijnzend, maar toch moest ik naar beneden kijken van schaamte. Ik haatte liegen zo erg... Ik kon er niet tegen als iemand tegen me loog, dus zelf deed ik het ook niet graag.
"Ik wil ook niet liegen." mompelde ik, waarna ik opkeek en even naar Niall keek. "Maar het leek me beter als ik het probeerde."
Ik glimlachte zwakjes en blies een beetje lucht uit, waarna ik even op mijn pinknagel beet terwijl ik nadacht over mijn volgende zet. Nee, ik beet mijn nagel niet af! Ze waren zoals altijd mooi lang met een lakje, maar ik beet altijd op de nagel, ik beet ze er niet af. Dit leek trouwens net op een spelletje schaak waar ik strategisch moest nadenken om Niall niet te verraden. Grappig om te doen, maar ik speelde liever met pionnen. En niet met mensen.

Reading a good book is like taking a journey.

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Ik keek hem aan met een vrolijke twinkeling in mijn ogen. Ik voelde me zo heerlijk zorgeloos als ik bij hem was.
"Omdat jij het bent, ja, ik zou het doen" zei ik glimlachend. Hij lachte zachtjes om mijn opmerking die ik had gemaakt, maar ik meende het serieus. Ik hield ervan om 's avonds op het dak van het gebouw te staan waar mijn loft in was, enkel en alleen omdat er dan geen enkel straatlicht was die mijn zicht verpestte.
"Ik zal het je zelf bewijzen dat ik het zou doen" fluisterde ik bij zijn oor waarna ik mijn lippen op zijn wang drukte. Ik haalde ze er weer af en lachte zachtjes, "Er zit wat lipgloss op je wang" zei ik grinnikend waarna ik het met mijn duim wegveegde. Het plakte enorm lipgloss, en ik dacht niet dat Lou echt graag rondliep met plakkerige lipgloss op zijn wang. Mijn vrije hand die ik had legde ik op zijn arm waarmee hij mijn hand vasthad. Geen idee waarom ik het deed, sommige dingen gebeurden gewoon weet je.

Niall james Horan

Ik dronk mijn biertjes in bijna één teug leeg end raaide me naar Blair en Zayn toe. "Ik ga maar eens met harry praten dan," mompelde ik en liep de bar uit richting Harry's huis. Ik stak mijn handen in mijn broekzakken en met mijn hoofd naar de grond gericht stapte ik de drukke straten door.
"Maybe I should let you go, you know I'll fight my corner," begon ik zachtjes te zingen. Opeens kreeg ik inspiratie om een liedje te schrijven. Ik heb njet al 2 zinnen. Hopelijk kan ik ze onthouden. Na harry moet ik er maar aan beginnen. Als ik al een eindje gewandeld heb, zie ik opeens 2 bekende figuren. Als ik iets dichter stap, zie ik dat het louis en rhoda zijn. Ik blijf op een afstandje zodat ze me niet zien. Als ik goed keek,z ag ik dat Rhoda net een kusje op louis zijn wang gaf. natuurlijk, net als ik ze zie. ik wil hier helemaal niet zijn.

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 23:38 ]

Take me to wonderland

Louis William Tomlinson.

"Omdat jij het bent, ja, ik zou het doen." zei Rhoda, waardoor ik haar fronsend aankeek. Was ze serieus?!
"Ik zal het je zelf bewijzen dat ik het zou doen..." fluisterde Rhoda bij mijn oor, waarna ze me een kusje op mijn wang gaf en ik zwakjes glimlachte. Oké, nu kon ik niet meer stuk. Ik hoorde Rhoda zachtjes lachen.
"Er zit wat lipgloss op je wang."
Ik trok een grimas en grijnsde toen ze het met haar duim wegveegde. Ik keek naar hoe we op dit moment stonden. In het donker onder de straatlantaarns... Rhoda in een prachtig jurkje. Als het nu had geregend kon het niet meer beter!
Ik trok even een pruillip en keek Rhoda brutaal aan. "Ik had het over mijn mond! Niet over mijn wang!" protesteerde ik, waarna ik haar gespeeld beledigd aankeek en daarna zachtjes grinnikte. Nee, Louis. Nu niet teveel willen vragen... Ik mocht al blij zijn met dat kusje op mijn wang.

Reading a good book is like taking a journey.

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Hij trok een pruillip en keek met brutaal aan, "Ik had het over mijn mond ! Niet over mijn wang" protesteerde hij met een gespeelde beledigde bleek. Hij lachte zachtjes achter zijn worden. Hij had echt zo'n schattige lach, niet te geloven. Echt zo'n lach waar iedereen blij van werd. Ik keek hem aan en schudde lachend mijn hoof. Even liet ik mijn vingers over zijn kaaklijn glijden en zo over zijn lippen. "Cheecky" bracht ik zacht uit mijn een grote glimlach. Ik keek hem even met twinkelende oogjes aan waarna ik hem terug meetrok naar de pier. "Dan moet je ofwel echt vallen op je mond, of je moet het verdienen" zei ik lachend. Toen hij terug naast me liep omdat ik hem eventjes had meegetrokken legde ik mijn hoofd op zijn schouder en sloot mijn ogen. Ja, ik vertrouwde hem nu zodat hij me op tijd zou waarschuwen moest ik tegen een paal lopen ofzo. Ik opende mijn ogen en keek naar de hemel waar geen enkel ster meer te zien was.
"Ik zou nu toch zweren dat ik daarnet sterren zag" zei ik verbaasd, maar nogsteeds met mijn hoofd op zijn schouder.

Louis William Tomlinson.

Ik grinnikte zachtjes toen ze met haar vingers over mijn kaaklijn en lippen gleed, waarna ik weer licht bloosde.
"Cheeky." zei Rhoda zacht met een grote glimlach.
Ik knikte als antwoord.
"Dan moet je ofwel echt vallen op je mond, of je moet het verdienen." zei ze lachend.
Serieus... heel even had ik de neiging om mezelf onderuit te laten gaan en op mijn gezicht te vallen, maar ik wilde niet in een restaurant gaan zitten met een bloedneus.
Ik voelde dat Rhoda haar hoofd op mijn schouder legde en ik glimlachte zwakjes, waarna ik verder liep en haar nog steeds vasthield zodat ik haar opzij zou kunnen trekken als het nodig was.
"Ik zou nu toch zweren dat ik daarnet sterren zag." zei Rhoda opeens verbaasd, wat betekende dat ze haar ogen weer had geopend.
"Ach... trek het je niet aan, liefde maakt blind." zei ik lachend, waarna ik haar naar het restaurantje trok en een tafel voor twee vroeg. we werden netjes naar een tafel geleidt en ik hielp als een echte heer Rhoda op haar stoel, waarna ik zelf als een idioot op de mijne neerplofte.

Reading a good book is like taking a journey.

Rhoda Elisabetta Ramirez.

"Ach, trek het je niet aan, liefde maakt blind" zei hij lachend. Terwijl ik nadacht over zijn woorden trok hij me mee het restaurantje in. Als een echte heer hielp hij me met mijn stoel waarna hij er zelf als een idioot op neerplofte. Ik begon te lachen door hem en bleef hem even aankijken, nog steeds nadenkend over zijn opmerking. Liefde maakt blind. Wat is liefde ? Dat zorgeloze, gelukzalige gevoel dat ik had bij Lou of iets anders ? Ik beet op mijn lip en keek naar de kaart die de ober ons net gebracht had. Wat nou als Lou gelijk had ? Ik likte over mijn lippen heen en haalde een hand door mijn haren waarna ik mijn ogen nogmaals over de kaart liet glijden.
"Wat neem jij ?" vroeg ik waarna ik mijn ogen nieuwsgierig op hem richtte. Ik was veel te nieuwsgierig, bedacht ik me. Ik betrapte mezelf erop dat ik elk detail in me opnam van zijn gezicht terwijl ik wachtte op antwoord.

Louis William Tomlinson.

Ik trok een onschuldig gezicht toen ze lachte en keek naar de kaart die de ober ons bracht. Veel honger had ik niet... Maar een bord met eten zou er wel makkelijk ingaan.
"Wat neem jij?" vroeg Rhoda nieuwsgierig, waardoor ik zachtjes grinnikte.
"Spaghetti." was mijn simpele antwoord.
Ja, ik hield van pasta... Mag ik? Dan zit weer iedereen te zeuren dat ik het beter niet kan eten omdat ik dan ga knoeien... Ik mag dan kinderachtig zijn, maar ik kon heus wel spaghetti eten zonder rode saus overal te gooien! Ik was volwassen genoeg daarvoor...
"En wat wil jij eten?" vroeg ik aan Rhoda, waarna ik haar glimlachend aankeek en fronste toen ze me uitgebreid zat te bekijken. Ach, zo ieder zijn eigen trekje...

Reading a good book is like taking a journey.

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Ik glimlachte eventjes en keek terug naar de kaart. Ik had werkelijk geen idee. Niet dat ik iets tegen spaghetti had, maar ik had er geen zin in. Ik had zin in iets, maar ik wist niet wat. Ik beet op mijn lip en liet mijn ogen nogmaals over de kaart glijden. "Macaroni" zei ik toen beslist. Stom huh ? Ik wist het ook wel, maar ik at gewoon graag macaroni ! Telkens als ik niet wist wat ik moest klaarmaken om te eten, maakte ik maar macaroni klaar. Heel makkelijk en nog eens verrukkelijk ook. Ik legde de kaart weg en keek het restaurantje eens rond. Ja, het was een beetje awkward om Louis weer uitgebreid te zitten bekijken. Hij dacht nu vast al dat ik vreemd was. Toen ik naar buiten keek zag ik de regen over de ramen lopen. Een glimlach spreidde zich over mijn gezicht toen ik dacht aan vroeger.
"Telkens als het regende vroeger dan liep ik naar buiten. Ik hield van dansen in de regen ook al kon ik niet dansen, nog altijd niet trouwens" zei ik lachend.

Louis William Tomlinson.

Ik gaf Rhoda alle tijd om uit te zoeken wat ze wilde eten. Niets is irritanter als een irritante zeur die aan het aandringen was omdat hij honger had... Ik had geen honger, nee. Maar dat betekende niet dat ik nog moest gaan aandringen omdat ik de trein moest halen...
"Macaroni." zei Rhoda toen beslist.
Ik knikte en beet grinnikend op mijn lip. Spaghetti en macaroni? Grappige combinatie... Normale mensen hadden een romantisch diner met een Lady en de Vagebond menu uitgekozen, maar wij waren niet normaal. Verre van dat zelfs.
Ik zag dat Rhoda ongemakkelijk begon rond te kijken. Daarom ging ik dus nooit naar een restaurant op mijn eerste afspraakjes... Ik moest daar stil en rustig blijven zitten en de gespreksstof was laag.
"Telkens als het regende vroeger dan liep ik naar buiten. Ik hield van dansen in de regen ook al kon ik niet dansen, nog altijd niet trouwens." zei Rhoda lachend, waardoor ik haar verwonderd aankeek en grijnsde.
"Dat klinkt schattig." zei ik zacht, waarna ik de druppeltjes op de ramen bekeek. "Ik zou zweren dat het er geweldig uit had gezien. Ik had het wel eens willen meemaken met je." vervolgde ik mijn verhaal, waarna ik lichtjes grinnikte.
Ik wenkte de ober en bestelde de gerechten, waarna hij de kaarten weer meenam en het nu mijn beurt was om Rhoda te bestuderen. Ze had een mooie vorm lippen en haar ogen hadden een prachtige kleur. En ik kon nog net op haar polsen tatoeages ontdekken.
"Mag ik je tatoeages eens zien?" vroeg ik, waarna mijn ogen weer naar haar polsen afdwaalden van nieuwsgierigheid.

[ bericht aangepast op 26 nov 2012 - 1:15 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Ik glimlachte. Een idee spookte rond in mijn hoofd waarna ik knikte op zijn volgende vraag. "Ja, tuurlijk mag je ze zien, maar, wacht heel eventjes". Ik glimlachte naar hem en liep naar de vrouw achter de bar.
"Zou het erg zijn moesten we even weggaan en nat terugkomen ?" vroeg ik met een neutraal gezicht aan de vrouw. Ze keek me vreemd aan, haalde haar schouders op en schudde haar hoofd, "Ik leg wel handdoeken klaar". Ik grijnsde en zei een dankje waarna ik naar Louis liep en achter hem ging staan. Ik nam zijn handen vast en trok hem recht. Toen hij me ietwat vreemd aankeek begon ik te lachen.
"Wat ? Je wou het toch meemaken met me ?" vroeg ik lachend waarna ik mijn blazer uitdeed en hem op de kapstok hing aan de deur. Het enige wat ik aanhad was een kleedje. Een kleedje die hoogst waarschijnlijk doorschijn ging krijgen als het nat was, maar who cares ? Het was met Louis, niemand anders die ons zou zien. Ik deed nog mijn schoenen uit zodat ik straks teminste iets droogs aan mijn voeten kon doen en liep de regen in. De regen viel met bakken uit de lucht, iets wat het enkel leuker maakte. Een glimlach sierde mijn gezicht waarna ik naar Louis keek.
"Come on, it's fun !" riep ik lachend.

[Oke oke, nog 1 reactie van jou, dan reageer ik en dan ben ik weg ;p]

Louis William Tomlinson.

Ik liet me meetrekken door Rhoda en fronste verbaasd toen ze de regen instapte. Ik haalde mijn schouders grijnzend op en liep achter haar aan, waarna ik de koude druppeltjes in mijn gezicht voelde vallen. Ik glimlachte naar Rhoda en pakte haar middel vast, waarna ik een speels rondje met haar draaide en haar weer netjes op de grond zette.
"Inderdaad, het is leuk." zei ik grinnikend, waarna ik een druppel water op likte die op mijn lippen was gevallen. Heel even had ik de neiging om haar nu een speeltuin in te trekken, maar dat zou nog veel gekker zijn.
Ik keek toe hoe Rhoda zo blij leek in de regen. Alsof ze haar kindertijd opnieuw beleefde. Ik pakte automatisch haar hand vast en streek een verdwaalde haarlok uit haar gezicht, waarna ik zachtjes lachte.
"Ik mag dan geen romantische casanova zijn, maar weet dat je een prachtig meisje bent." zei ik gemeend, waarna ik haar in haar speciale ogen staarde.
Dit zou het moment moeten zijn dat ik mijn lippen op de hare zou drukken en we zoenden in de regen. Alles zou eind goed, al goed worden... Maar ik deed het niet, zo was ik niet. Ik was niet Harry die als een flirt haar nu zou zoenen of Zayn die dit zonder enige moeite had gedaan.
Ik keek van haar weg en sloot mijn ogen eventjes terwijl ik het water door mijn shirt voelde gaan. "Ik hoop dat je begrijpt dat ik niet het type ben dat nu sentimenteel gaat worden." zei ik zacht, waarna ik grijnzend mijn hoofd schudde.
"Maar als jij wilt dat ik romantisch of sentimenteel ben kan ik daar verandering in brengen."

(Ik ga slapen, reageer morgenvroeg weer.)

Reading a good book is like taking a journey.

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Hij nam me bij mijn middel en draaide een rondje om zijn as. Een vrolijke lach verliet mijn lippen. Het was altijd zoveel leuker als je het met 2 kon doen, zeker als je het met iemand als Louis kon doen. Hij had me losgelaten waarna ik vrolijk wat rondjes draaide. Mijn kleedje plakte tegen mijn huid aan en ik wist zeker dat je alles kon zien wat er zich onder het kleedje bevond, maar dat boeide me niet.
Hij nam mijn hand vast waardoor, voor het eerst, mijn hand begon te tintelen. Ik likte over mijn lippen heen en keek in Louis' ogen terwijl hij een lok uit mijn gezicht haalde.
"Ik mag dan geen romantische casanova zijn, maar weet dat je een prachtig meisje bent" zei hij waarna hij me aanstaarde in mijn ogen. Zijn woorden met daarbij die zeeblauwe ogen die niemand kon weerstaan, het liet mijn hart letterlijk een sloeg missen. Van alle jongens die me irritant hadden nagefloten, me hadden proberen te versieren of hadden geprobeerd mijn nummer te scoren was Louis de enige waarvan ik echt gelukkig werd, en zelfs een beetje verlegen. Ik voelde dat mijn wangen zachtjes begonnen te gloeien.
"Ik hoop dat je begrijpt dat ik niet het type ben die nu sentimenteel gaat worden" zei hij zacht waarna hij grijnzend zijn hoofd schudde, "Maar als jij wilt dat ik romantisch of sentimenteel ben kan ik daar verandering in brengen".
Ik keek hem glimlachend aan en schudde mijn hoofd. "Ik vind je leuk op de schattige, lompe, leuke, drukke, kindse manier die je nu bent". Ik nam zijn andere hand vast en legde zijn handen om mijn middel waarna ik mijn handen op zijn schouders legde en dichter tegen hem ging aanstaan. Mijn hoofd nestelde ik tegen zijn borstkas aan. Automatisch was Louis beginnen dansen waardoor ik de kleine stapjes meezette. Ik zat in tweestrijd met mezelf op dit moment. Zou ik het doen of niet ? Wie weet hoeveel mensen ik hier misschien mee kwetste, maar was het niet belangrijk dat ik naar mezelf luisterde, dat ik gelukkig was ? Kon het eigenlijk wel, nu al iets voelen voor een jongen die je net had ontmoet ?
Ik haalde mijn hoofd van zijn borstkas en keek hem aan. Ik kleine glimlach verscheen om mijn lippen waarna ik de kleine afstand die tussen ons zat overbrugde. Mijn lippen kwamen terecht op zijn zachte, roze lippen. Een warm gevoel gleed door me heen. Misschien kon het wel.

(Ik heb zo'n gevoel dat Louis nog wat ruzies gaat krijgen met zijn bandje. ;p)

Louis William Tomlinson.

Toen ze haar lippen op de mijne drukte barstte er een bom van gevoelens los in mijn maag. Verschrikkelijke, machtige gevoelens waardoor ik nogal misselijk werd.
Verliefdheid, triomf, trots... Maar ook angst en verbazing. Ik vond haar al leuk toen ik haar zag, ik wist dat ze een speciaal meisje was en elke jongen achter zich aan zou kunnen krijgen met haar perfecte uitstraling en haar zachte karakter. Maar het stak me toch wel dat Harry naar huis was gegaan omdat ik hem gekwetst had, terwijl ik nu diegene was die haar hier stond te zoenen. Of het eerlijk was? Voor vijftig procent vond ik van wel. Die andere vijftig procent noemde me egoïstisch.
Ik liet mijn handen langs haar middel op en neer glijden, omdat ik nou eenmaal iets moest bewegen en niet zolang kon stilstaan. Haar lippen waren zacht, maar ook een beetje kleverig van de lipgloss. Ach... beter dan niets!
Toen ik uiteindelijk de verbinding verbrak om op adem te komen en haar even beter te kunnen bekijken veegde ik meteen het plakkerige goedje van mijn lippen af. Het had een smaak van fruit, maar ditmaal toch ietsjes te zoet... En toch, toch was deze kus perfect geweest.
Het was dan niet mijn eerste kus, maar dat betekende niet dat deze niet net zo speciaal was. Deze was zelfs extra speciaal geweest, omdat ik ook iets voelde voor Rhoda.
Mijn handen gleden als vanzelf weer in de hare en ik liet mijn blik snel over haar lichaam glijden, waarbij ik duidelijk haar vrouwelijke vormen kon zien. Ik moest zeggen dat haar lichaam al net zo mooi was als haar karakter en haar gezicht, maar het kwam nogal idioot over omdat je dan wist waar ik naar had zitten kijken.
Mijn shirt plakte tegen mijn borstkas aan en ik wist dat die ook lekker doorscheen, maar dat interesseerde me niets.
"Wil je weer naar binnen gaan?" fluisterde ik na een tijdje.
Ik wilde het moment niet verstoren, maar ik wilde ook niet dat Rhoda hier in de kou stond zonder dat ze het wilde. Misschien wilde ze het wel... Ik wist het niet.
Het enige wat ik wist was dat ik verliefd was op dit meisje, maar dat er nog grote gevolgen aan mijn daad zouden hangen.
(Pampampam!!)

Reading a good book is like taking a journey.

[Whow, ik ben even een avondtje weg en het eerste wat ik lees is dat Rhoda en Louis aan het zoenen zijn. xd
dus... waar is iedereen en wat kan ik met Sonny of Harry heen?]

[ bericht aangepast op 26 nov 2012 - 10:41 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''