Dare to Dream. || One Direction. -Topic 1. - Speeltopics

Wat als er niet zoiets was als X-Factor? Zouden de jongens elkaar dan alsnog gevonden hebben? Zouden ze nog steeds wereldberoemd zijn? Nou, gedeeltelijk is het uitgekomen. De jongens zijn een kleine band in London, maar ze proberen nog steeds beroemder te worden. Ze oefenen veel en nemen elk concert aan. Dit is hun droom, en ze zullen niet stoppen voordat hun naam in de grote lichten staat. Met familie, vrienden, en vooral elkaar, zijn ze vastberaden om het helemaal te maken dit jaar. Maar soms komen gevoelens, timing, en andere obstakels in de weg te staan. Is hun vastberadenheid genoeg om de jongens in de spotlights te zetten en wat doen ze als een meidengroep grote concurrentie voor hen begint te vormen?
(De rechten van het idee gaan naar Depay )

Regels:
-Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
-16+ mag, maar hou het wel netjes.
-De meisjes en de jongens zijn vijanden van elkaar, concurrentie. Hou er dus rekening mee dat niet iedereen meteen een relatie aangaat.
-Maximaal twee personages per persoon, en dan ook van het andere geslacht.
-Reserveren mag.
-Ga niet teveel off-topic, ook niet hier in het rollentopic.
-Als je weg moet zien we je wel weer verschijnen als je terug bent. En als je wilt praten zijn daar gastenboeken voor. Als je al off-topic gaat, gebruik a.u.b. (), {}, [].
-Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren. En hiermee bedoel ik niet voor een uur omdat je naar de tandarts moet...
-Alleen CxStylinson en Depay maken de nieuwe topics.
-Geen ruzie, dan wordt je er zonder pardon uitgezet.
-Als je je niet kunt houden aan de bovenstaande dingen doe dan ook niet mee. Als je eens een keer een foutje maakt kan dit gebeuren, natuurlijk. Maar hou er rekening mee dat je een waarschuwing kan krijgen of uit de RPG gezet kan worden als je te ver gaat.
-Bij vragen kan er contact op worden genomen met Depay en CxStylinson .

Rollen:
Jongens:
-Harry Edward Styles. LameBrain
-Liam James Payne. Lifeisajoke
-Niall James Horan. IrishCharm
-Louis William Tomlinson. CxStylinson
-Zayn Jawaad Malik. Depay

Meisjes:
- Dessy Tamara Jones. Depay
- Rhoda Elisabetta Ramirez. Lifeisajoke
- Blair Hadley McFly. CxStylinson
- Sonny Mabel Puckerman LameBrain
- Luna June River. Agentp

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 13:05 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Ik glimlachte bij de gedachte van Louis die zong. Wedden dat het zo mooi klonk dat iedereen gewoon niets meer wist te zeggen ? Ik wist zeker dat het zo was. Het paste gewoon bij Lou, zo'n stem. Hij liet zijn handen even naar mijn onderrug glijden maar daarna gleden ze terug naar de plaats waar ze vandaan kwamen. Het waren de kleine dingen die hem zo lief en leuk maakten. De rest van de woorden ging ik maar niet allemaal uitspreken, of denken want anders bleef ik bezig en hoorde ik niet meer wat hij zei.
"En jij ? Daar ben ik ook wel nieuwsgierig naar" vroeg hij. Ik haalde mijn hoofd van zijn schouder en keek hem nu gewoon aan.
"Hm, let me see, in de regen zijn, die was wel duidelijk, net als jij zingen, muziek spelen, met een voorkeur aan piano of gitaar, onnodig beginnen te dansen waardoor de buren altijd boos naar mijn loft komen, ze hebben niet zo goed geïsoleerd, uhm, tja, en dan de normale dingen ook". Ik beet op mijn lip en keek rond waarna ik terug naar Louis keek, "Kom je straks mee naar huis ? Ik wil dat je iets zingt voor me, maar niet hier, daar worden ze vast weer boos om". Ik rolde even met mijn ogen en keek de zaal nog eens rond. Het was gewoon zo'n typisch volkje om weer boos te worden om goddelijk gezang.
Over goddelijk gesproken, zijn shirt dat nog altijd nat was, plakte tegen zijn buik aan, en ik ging niet liegen, Louis was jummie. Niet dat ik hem leuk vond om alleen maar zijn lichaam hoor. Het was gewoon alles aan hem.

(Ik begin verkeerde gedachten te krijgen sinds Rhoda haar stukje over 'naar huis gaan'. x'D En vooral toen je verder schreef over Louis. ;\)

Louis William Tomlinson.

"Hm, let me see, in de regen zijn, die was wel duidelijk, net als jij zingen, muziek spelen, met een voorkeur aan piano of gitaar, onnodig beginnen te dansen waardoor de buren altijd boos naar mijn loft komen, ze hebben niet zo goed geïsoleerd, uhm, tja, en dan de normale dingen ook". zei Rhoda, waardoor ik moest glimlachen.
Ze had leuke bezigheden, dat moest ik haar nageven. En ik was best wel benieuwd naar haar zangstem en haar getokkel op de gitaar of het toetsen indrukken op de piano. Ja, zo noemde ik dat sinds ik de tweeling op muziekles had gezien... Jezus, dat was niet om aan te horen!
"Kom je straks mee naar huis ? Ik wil dat je iets zingt voor me, maar niet hier, daar worden ze vast weer boos om." vroeg Rhoda, waarna ze rolde met haar ogen en de zaal doorkeek.
Ik grinnikte en knikte. "Goed, als jij ook voor mij zingt en een stukje muziek speelt." was mijn antwoord, waarna ik haar vragend aankeek met puppy-oogjes. Niet dat ze het niet zou gaan doen, maar dit zag er leuker uit.
"Ik begin nu wel honger te krijgen, zeg..." mompelde ik zacht.
Nu begreep ik hoe Niall zich elk uur van de dag moest voelen. Vooral als je eten maar niet gebracht word... Frustrerend zeg! Maar alles maakte het een beetje beter met Rhoda op mijn schoot.

Reading a good book is like taking a journey.

Niall James Horan

''Ja, ga je solo?'' grinnikte Harry waardoor een klein lachje op mijn gezicht kwam. Het was dan wel een kleintje, maar hij was tenminste niet fake. "ik maak jullie wel mijn achtergrondzangeressen," grapte ik. Hij haakte zijn arm in met de mijne en wou net vertrekkengoen ik begon over de alcohol. Hij keek me met een schuin hoofd aan en ik wist dat hij zag dat er iets mis was.
"Wat is er aan de hand Ni?" Vroeg hij en langzaam begonnen we naar de bar te lopen. Ik zuchte. "Ik denk dat ik het mij de laatste tijd wat moeilijk maak," ik snoof lichtjes door mijn neus. "Ik weet soms echt niet meer wat te doen. Waarschijnlijk klink ik nu als een of ander depressief kind?"

Take me to wonderland

Zayn Malik
Ze knikte en stak haar rechterhand uit. Op haar ringvinger zat een kleine tatoeage van een hartje, met een klein muzieknootje erin. Het zag er wel leuk uit en niet iets wat iedereen had.
'Die andere zit op mijn bovenrug.' zei ze waarna ze op haar lip beet en een beetje aarzelend haar vestje uit deed en met haar rug naar me toe draaide. De tatoeage die ik nu zag was iets totaal anders als wat ik van Blair verwacht had. De tatoeage was best groot, maar wel echt super mooi. Ze deed haar vestje weer aan en draaide weer terug.
'Meer heb ik er niet.' zei ze. Ik glimlachtte toen ze weer met haar gezicht mijn kant op zat.
'Ze zijn allebei echt heel mooi. Vooral die op je ringvinger is leuk.' zei ik glimlachend.
'En je had vast al gezien dat ik er ook heel wat heb.' zei ik grinnikend terwijl ik naar mijn arm keek.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Blair Hadley McFly.

Zayn glimlachte. "Ze zijn allebei echt heel mooi. Vooral die op je ringvinger is leuk." zei hij.
Volgens mij was dit de eerste keer voor vandaag, maar dit keer glimlachte ik mijn echte lach. Geen zwak of licht lachje, maar de mijne. "Dank je."
Zayn keek naar zijn arm en grinnikte. "En je had vast al gezien dat ik er ook heel wat heb."
Ik knikte en keek dit keer iets beter naar zijn arm en kon nu wat duidelijker zien wat het was. Ik was ervan overtuigd dat hij er nog meer had, maar de vraag was of hij die wilde laten zien.
"Heb je er meer?" vroeg ik op een onschuldig toontje, waarna ik mijn wenkbrauwen vragend optrok. Misschien had hij het niet, maar iets in me vertelde me dat hij er meer dan die op zijn armen had...
Zelf vond ik tatoeages op polsen en schouderbladen bij jongens het mooiste staan... Geen idee waarom, en het hing er ook vanaf wat voor een soort tatoeage. Qua uiterlijk was ik niet heel kieskeurig, maar qua innerlijk moest ik toch zeker twee keer kijken voordat ik een stapje verder zette.
Soms gedroeg ik me als een bitch, ja. Maar dacht je nou echt dat je mij alleen maar zag met brede, gespierde mannen? Nee, juist niet... Dat vond ik er niet eens uitzien met mijn lengte.

Reading a good book is like taking a journey.

[Louis kan toch ook piano spelen ? Of niet deze Louis ? Haha ]

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Ik wou doen alsof ik diep moest nadenken, maar weet je, als je puppy-ogen ziet, bij Louis, dan kon je niet anders dan direct toestemmen.
"Hmm, oké, ik doe het" zei ik met een lach. Ik keek even rond en beet op mijn lip.
"Ik ga nog gelijk krijgen over die kaas" zei ik grijnzend, "Maar dat is niet grappig want ik heb echt honger ook". Ik keek naar de keuken maar er leek geen beweging in te komen. "Nog een geluk dat ik jou heb" zei ik zacht in zijn oor. Een geur van spaghetti en macaroni drong mijn neus binnen.
"Vreemd, sinds wanneer heb jij deo die naar eten ruikt ?".

[Sorry voor de kortheid ;s]

Harry Edward Styles
"Ik denk dat ik het mij de laatste tijd wat moeilijk maak," gaf Niall antwoord op mijn vraag, maar ik begreep hem niet helemaal. "Ik weet soms echt niet meer wat te doen. Waarschijnlijk klink ik nu als een of ander depressief kind?" vervolgde hij en meteen schudden ik zijn hoofd. ''Iedereen zit wel eens met zichzelf in de knoop toch.'' Als iemand vandaag depressief was, was ik het wel, nadat ik een half uur huilend in mijn kamer had gezeten omdat mijn beste vriend boos op me was. ''Maar wat is er dan precies?'' misschien was ik te nieuwsgierig, maar ik wilde gewoon niet dat Niall depressief was. ik wurmde mijn arm weer los en sloeg deze over Niall zijn schouders. ''Je weet dat je me alles kan vertellen toch?''

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall James Horan

Harry schudde zijn hoofd. ''Iedereen zit wel eens met zichzelf in de knoop toch.'' ik knikte alleen maar.
''Maar wat is er dan precies?'' Ja tuurlijk, die vraag had ik wel kunnen verwachten. Wat doe ik nu? Denk Niall, denk! Ja, denken, alsof er de afgelopen tijd iets anders in mijn hoofd heeft gezeten dan Louis.
''Je weet dat je me alles kan vertellen toch?'' Harry sloeg zijn armen over me heen wat me iets of wat deed kalmeren. "Ik weet het, maar ik ben gewoon bang." ik zuchte als ik terug aan Louis en Rhoda dacht. "Misschien maakt het toch allemaal niks uit. het zal toch niks helpen," haalde ik mijn schouders op.

[Even iets halen tegen de hoofdpijn. ^^]

Take me to wonderland

Zayn Malik
'Dank je.' zei ze glimlachend en ik had het gevoel dat dit pas de eerste keer was dat ze echt gemeend glimlachte. 'Heb je er meer?' vroeg ze toen ik over mijn tattoeages begon. Ik knikte en grinnikte even. Waar heb ik er geen..
'Ja, in mijn nek, op mijn sleutelbeen, eentje boven mijn heup, eentje op mijn schouder, en eentje op mijn borst, en voor de rest deze op mijn arm.' zei ik lachend.
Ik had er best veel, maar ze hadden stuk voor stuk wel een betekenis voor me en ze waren allemaal belangrijk. Eerst had ik een chinees teken net boven mijn heup, maar dat had ik laten veranderen in een hartje. Verder had ik de naam van mijn opa op mijn borst in het arabisch, en de tekst, 'Be true to who you are' in het arabisch op mijn sleutelbeen.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

(Jawel, maar dat was ik eventjes vergeten te vertellen. ;p)

"Hmm, oké, ik doe het." zei Rhoda met een lach, waarna ze op haar lip beet. Ik moest zeggen dat het sexy uitzag...
Ik grijnsde. "Goed zo, braaf meisje." zei ik op een kinderlijk toontje.
"Ik ga nog gelijk krijgen over die kaas" zei ze grijnzend. "Maar dat is niet grappig want ik heb echt honger ook."
Ik knikte en zuchtte zachtjes. "Inderdaad... De volgende keer zal ik Niall gewoon eten geven als hij honger heeft." mompelde ik, waarna ik zachtjes grinnikte na haar zin. "Ik dacht precies hetzelfde.
"Vreemd, sinds wanneer heb jij deo die naar eten ruikt?" vroeg Rhoda verbaasd.
"Sinds ik het eten op tafel heb getoverd." antwoordde ik zo serieus mogelijk. "Als ik jou was zou ik maar naar je bord macaroni gaan, anders tover ik het weer weg."

Reading a good book is like taking a journey.

Harry Edward Styles
"Ik weet het, maar ik ben gewoon bang." antwoord Niall en meteen stopte ik met lopen en ging ik voor hem staan. ''Waarvoor?'' vroeg ik teriwjl ik hem meelevend aankeek. Het was duidelijk dat hem echt iets dwars zat. "Misschien maakt het toch allemaal niks uit. het zal toch niks helpen," Hij haalden zijn schouders op maar ik schudden mijn hoofd. ''Oke, misschien wil je het niet zeggen, maar je hoeft nergens bang voor te zijn. Daarbij denk ik echt dat het je helpt om erover te praten.'' Verzekerde ik hem. ''Zodat alles een beetje op een rijtje komt en je niet meer zo verwart ben.'' ik glimlachte zwak naar de blonden jongen en pakte zijn hand vast. ''maar het hoeft natuurlijk niet.'' Ik wilde hem niets aandringen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Ik begon te grijnzen en liet me van zijn schoot afglijden waarna ik weer gewoon op mijn stoel ging zitten.
"Dat zou je toch niet durven" zei ik waarna ik mijn tong kinderachtig uitstak. Ik nam mijn vork en begon te eten. Na een tijdje was gewoon eten saai geworden waardoor ik de stukjes pasta telkens op mijn vork schoof en ze daarna pas opat. Vreemd he ? Ik wist het.
Ik keek naar Louis en begon te lachen. "Je bent zo schattig met je rode mond" zei ik met een lach. Volgens mij wou Louis eerder deze avond stoer proberen doen, maar dat was juist het punt, ik hield daar helemaal niet van. Ik hield van jongens die zichzelf niet serieus namen, kinderlijke momenten hadden en vreemde gewoontes. Ik bedoelde maar dat ik iemand nodig had die enigszins op mij leek, want anders ging het nooit werken.
Toen mijn macaroni op was veegde ik mijn mond af en dronk nog even van mijn drinken dat op tafel stond.

Blair Hadley McFly.

"Ja, in mijn nek, op mijn sleutelbeen, eentje boven mijn heup, eentje op mijn schouder, en eentje op mijn borst, en voor de rest deze op mijn arm.' zei hij lachend.
Ik slikte even en keek hem verwonderd aan. Wauw, dat klonk nogal... overdreven veel. Maar misschien waren ze klein en viel het wel mee. "Ik hoop dat het geen tatoeages zijn die je gewoon met weddenschappen hebt laten zetten...?"
Wat? Sommige mensen deden dat in een dronken bui... Niet dat ik Zayn daarvan verdacht, maar misschien met een weddenschap... Of voor de gein. Ach ja, hij was oud genoeg en wist hopelijk wat hij deed.
"Goed, vele tatoeages..." mompelde ik tegen mezelf, waarna ik over iets dacht wat we konden doen. Want de hele tijd gespreksstof zoeken was ook niet zo handig...
"Dus... Wil je hier de hele dag blijven zitten en een gesprek op gang houden of wilde je nog iets anders doen?" vroeg ik, waarna ik op mijn lip beet. Ik moest echt eens van die gewoonte af...

Reading a good book is like taking a journey.

Niall James Horan

''Waarvoor?'' Vroeg hij meelevend. "Ik weet niet. Dat je boos gaat worden?" ik liet mijn schouders hangen?
''Oke, misschien wil je het niet zeggen, maar je hoeft nergens bang voor te zijn. Daarbij denk ik echt dat het je helpt om erover te praten.' Verzekerde hij me. Ik keek hem recht aan in zijn groene ogen. In mijn hoofd vond er een oorlog plaats. Vertellen of niet? "Ik heb gewoon bang dat mensen me gaan haten," jammerde ik. "Ik wil niet alleen gelaten worden. Al zou ik het wel begrijpen als ze dat zouden doen," Ik voelde Harry zijn hand verstrengelen met de mijne. Tranen liepen over mijn wangen. "Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben zo bang," met mijn vrije hand begon ik aan mijn blond geverfde haren te trekken van frustratie.

Take me to wonderland

Louis William Tomlinson.

"Dat zou je toch niet durven." zei Rhoda, waarna ze haar tong uitstak.
Ik grijnsde. Ik had het best gedaan hoor, maar ik wilde haar niet laten verhongeren... Ik begon de spaghetti te eten terwijl ik toekeek hoe Rhoda op een opvallende manier haar macaroni in haar mond stak. Ik lachte zachtjes.
"Je bent zo schattig met je rode mond." zei Rhoda opeens lachend, waardoor mijn wangen volgens mij net zo rood kleurde als de saus en ik mijn mond snel afveegde. Heel charmant, Louis... Normaal gesproken had ik er niet mee gezeten en met Harry had ik zelfs een voedselgevecht opgezet, maar bij Rhoda durfde ik nou eenmaal geen slierten spaghetti in haar haren te gooien.
Toen mijn bord leeg was veegde ik mijn mond nog eens uitgebreid af, waarna ik begon te spelen met de overgebleven vleessaus, totdat de helft natuurlijk op de grond belandde en ik er maar mee ophield voordat ik ook nog eens de rekening zou krijgen van het bordeauxrode tapijt.
Ik vroeg de rekening toen we klaar waren en betaalde die netjes, want ik liet Rhoda niks betalen. Dat was gewoonweg niet netjes...
"Dus, waar woon je?" vroeg ik toen we inmiddels buiten stonden. In de regen, natuurlijk.

Reading a good book is like taking a journey.