Rpg ~ A trip around the world '1' - Speeltopics

A trip around the world is een actie die georganiseert werd voor jongeren die thuis ondankbaar zijn voor hun familie,dankzij deze actie kunnen ze inzien dat er veel meer mensen zijn met grotere problemen dan een gebroken nagel of een video game die ze niet mochten hebben. 10 jongeren uit Londen mochten mee en kunnen een stukje Zuid-Amerika,Europa ,Afrika en Oceanië zien.Ze zullen hun luxe moeten missen en hard moeten werken om de trip te mogen meemaken,ookal is het tegen hun zin of niet.
De begelijders kennen de problemen van de jongeren ,maar al te goed en proberen hen te laten inzien dat hun leven toch niet zo slecht.

5 meisjes [5/5] VOL !
-Amarante Fillipine Sympantos Kwijt
-Andrea Maddelyn Laurens Curlies
-Dani Kelly ScarsAgentP
- Marybelle MooreBlueHope
-Sierra Kayla NevarezAria

5 jongens [5/5] VOL !
-Grayson Calvin Meyers
- Nathan Finny HarriesAdores
- Nathaniel Christoper Raphael CampbellBlueHope
- Aiden Samuel WaldHurtedHeart
-Andrew Cole quin98

4 begeleiders [4/4] VOL !
-Maxwell Scotish ~Nyan
- Annabelle (Annabel) Rose MillerMimsi
-Liam Levy MooreBarack
-Caitlynn Lianne Bushwell xClove

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~ +16 is toegestaan ,maar hou het netjes aub !
~Geen one liners minimun 3 regels .
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan
INFO STORY !

De jongeren moeten om 10:30 stipt aan de Londen eye staan,daar zal een rood busje van maximum 14 personen hun staan op te wachten.Ze mogen 1 grote of 2 kleine kofers meenemen niet meer.Van geld mogen ze kiezen,maar de begelijding zal zorgen voor de nodige dingen zoals eten of tenten.Ze moeten zeker een dikke jas meenemen en goede stapschoenen.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:36 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(Wie wil er met Max praten? )

[ bericht aangepast op 9 nov 2012 - 19:00 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Aiden Samuel Wald
Ik merk dat niemand het voor me gaat don dus ik probeer het zelf. Ik zi dat het al aardig vol zit. Fuck ik was dus een van de laatste. Ik kijk even rond me. Er zijn vast wel aardige mensen hier hoop ik toch echt. Ik zieeenjongen. Donker haar ziet er wel aardig uit. Ik tik hem even aan aangezien het voor mij moeilijk gaat en ik ben nogal lui, maar wil alleen niet zo lijken. 'Hee ik ben Aiden. Zou je me misschien even kunnen helpen?' Vraag ik hem vriendelijk. Zou hij ook mee gaan op deze wereldreis iets of leek het soms allen, maar zo. Avh het isgewoon leuk om iemand te leren kennen. Dan ben ik in ieder geval niet alleen.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

{hoiii, waar is iedereen???}

---

Do what people say you can't.

[Wie wilt Andrea?]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Ancora schreef:
Liam Levy Moore

"Zodat ik meer zie dan wat er om mij heen gebeurd, idee van mijn ouders. Denken te weten wat goed voor je is."
Ik bestudeer haar gedrag, dat ik op het eerste gezicht wel had verwacht. Opstandig, niet echt meewerkend en alles behalve enthousiast. Toch kan ik het niet laten even te lachen.
"Ah, dat is goed nieuws," zeg ik enthousiast -iemand moet het zijn. Ik geef haar even een schouderklopje.
"Wie weet maak je hier wel vrienden. Dat is nou eenmaal wat er gebeurt bij kampvuren, tenten delen, voor lange tijd met elkaar opgescheept zitten. Dat schept een band."
Grijnzend kijk ik haar aan. Ah, we zijn amper tien minuten aanwezig en we pesten al enkele medereizigers. Er moet toch iemand de sfeer verzorgen? En als ik zo enkele van de reizigers bekijk, gaat er veel sfeer nodig zijn om het voor iedereen nog een beetje leuk te houden.

Sierra Nevarez
Een korte, vrolijke lach weerklinkt. Niet begrijpend kijk ik hem aan en trek mijn wenkbrauw op. Begreep hij me wel, snapte hij wat ik zei, dringt het niet tot hem door dat mijn ouders me van mijn bed hebben moet afsleuren om me hierheen te krijgen?
"Ah, dat is goed nieuws," zegt hij dan uiteindelijk. Het klinkt enthousiast, iets te misschien. Even denk ik dat het sarcastisch is, tot hij me een aanmoedigend schouderklopje geef. Wijs houd ik mijn mond om niet volledig uit te vallen tegen hem.
"Wie weet maak je hier wel vrienden. Dat is nou eenmaal wat er gebeurt bij kampvuren, tenten delen, voor lange tijd met elkaar opgescheept zitten. Dat schept een band." Liam kijkt me met een grijns van oor tot oor aan. Uitdagend plaats ik mijn armen in mijn zij. Dit gaat hij niet menen. Mijn ouders hadden me toch echt vertelt dat het hotels waren waar we in zouden verblijven - wel gedeeld - maar toch echt geen tent.
"O ja, ik heb er ook zo'n ontzettend veel zin in om met mensen die ik totaal niet ken in een tent te zitten, om het nog maar niet te hebben over de douches." Ik sta er pas bij stil als ik het zeg. De tijd van lange douchebeurten, heerlijk een uur in bad zitten, is hoogstwaarschijnlijk voorbij.
"Ik snap sowieso al niet dat er mensen zijn die dit groepje rampzalige mensen willen begeleiden." mompel ik dan binnensmonds en kijk even naar de mensen om me heen.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

AgentP schreef:
{hoiii, waar is iedereen???}

(Ze staan allemaal aan het busje )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Grayson Calvin Meyers
Ik moest een beetje lachen toen ze zei dat ik lef had. Het was niet de bedoeling om haar te beledigen of zoiets, maar ik hield er gewoon van om mensen uit te dagen. Dat ze liever binnen wou skaten kon ik wel begrijpen. Zelf was ik die fase al voorbij en richtte ik me meer op de streetstyle. ''Sowieso heb ik lef. Maar ik snap je wel, maak je maar geen zorgen. Prinsesjes mogen niet gewond raken en moeten altijd veilig blijven,'' grijnsde ik en porde haar in haar zij, ''Je mag me wel? Ik mag jou ook wel, denk ik. Je bent in ieder geval heel anders dan dat ik had verwacht.'' Wat ik zei was ook wel waar. Mijn eerste indruk van Marybelle was dat ze een verwaand nest was dat deed alsof ze van porselein was gemaakt, maar eigenlijk had ze ook een hele andere kant wat wel cool was. Toen ze vroeg wat voor gitaar ik speelde, trok ik een bedenkelijk gezicht. ''Mijn vader's Gibson Les Paul die hij niet meer gebruikt,'' Ik zweeg even en hervatte daarna mijn zin, ''Ik heb alleen heel lang niet meer gespeeld omdat ik er gewoon geen tijd meer voor had.''

Liam Levy Moore

"O ja, ik heb er ook zo'n ontzettend veel zin in om met mensen die ik totaal niet ken in een tent te zitten, om het nog maar niet te hebben over de douches."
Lachend kijk ik haar aan.
"Ben jij echt zo makkelijk te beinvloeden?" Met opgetrokken wenkbrauw bekijk haar eens goed. Ze is niet groot, niet klein, en ze ziet er fris en verzorgd uit, zoals de meesten hier, trouwens. Dat doet me nog eens extra opvallen.
"Ik snap sowieso al niet dat er mensen zijn die dit groepje rampzalige mensen willen begeleiden."
Mijn blik verstart even en ik kan het niet laten haar even een kwade blik toe te werpen.
"We zijn het er dan toch over eens dat je best wel rampzalig bent," kaats ik de bal terug.
Ze heeft het recht niet om te oordelen over ook maar een van de aanwezigen hier, en al zeker niet over mij.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[wat heb ik gemist? en hoe kan ik inspringen?]

Marybelle Esmeralda Guillelmine Jeanmarie Apollinariya Charmaine Gwendolyn Moore
Ik schudde mijn hoof toen hij moest lachen. ''Sowieso heb ik lef. Maar ik snap je wel, maak je maar geen zorgen. Prinsesjes mogen niet gewond raken en moeten altijd veilig blijven,'' Zei hij. Hij porde mij in mijn zij, iets waar ik niet goed tegen kon. Ik dook in elkaar en greep naar mijn zij. Oh god ik haatte dat. ''Je mag me wel? Ik mag jou ook wel, denk ik. Je bent in ieder geval heel anders dan dat ik had verwacht.'' Een glimlach speelde rond mijn lippen. Aardig doen werkte blijkbaar echt, iemand mocht mij. Waarschijnlijk vonden mensen je sneller aardig als je niet tegen ze schreeuwde en ze beledigde. Zijn gitaar keuze vond ik interressant. Zijn vader had ene goee smaak en hij dus ook wel. "Ik hou van gitaar spelen. Ik heb mijn gitaar dan ook mee. Misschien wil je een keer iets laten horen." Zei ik en haalde mijn schouders op.

Nathaniel Christoper Raphael Campbell
Ik keek op en zag een jongen. Ik was weer eens niet aan het opletten. Ik lach even en knik. "Ja, ik kan wel helpen. De koffers moeten op het dak." Zei ik. Ik stopte mijn mobiel weg en keek nog even naar het laatst SMS'je wat ik had ontvangen. Dit was dus zo mijn ouders hun schuld en ik zou het ze nooit vergeven. Ik zuchtte en pak de koffer om hem vervolgens naar het busje te tillen. "De begeleiders leggen hem erop, dus dat is weer minder werk." Mompelde ik meer tegen mezelf dan tegen de jongen. Ik rie een begeleider en vroeg of hij/zijde koffer erop kon leggen. "Nathan. Wat is jouw naam?" Zei ik en stak mijn hand uit.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Sierra Nevarez
"Ben jij echt zo makkelijk te beïnvloeden?" vragend kijk ik hem aan, niet wetend waar hij nu op doelt na mijn zojuist gestelde woorden, totdat hij volledig in de tegenaanval schiet. Een diepe frons komt er in zijn voorhoofd te staan, zijn houding verstrakt wat. Het doet me echter niet veel. Ik blijf in dezelfde houding staan, als hij denkt dat ik ook maar iets onder de indruk raak hierdoor, dan heeft hij het goed mis. Absoluut niet namelijk.
"We zijn het er dan toch over eens dat je best wel rampzalig bent," Perplex staar ik hem even aan, weet niet wat te zeggen. Het zijn mijn eigen woorden die ik gebruikt heb en hij maakt er maar al te goed gebruik van, verdraaid mijn eigen woorden.
"Hoe noem je mij?" vraag ik dan zonder pardon en sla mijn armen over elkaar. Hij is niet de enige die in een verdedigende houding kan gaan staan.
"Als er iemand is die er rampzalig uit ziet, sorry dat ik het zeg hoor, maar dan ben jij het wel." Het is eruit voordat ik ook maar zeggen heb en ik weet niet of ik hiervoor in de problemen kan komen, maar who gives a fuck? Ik zit hier toch niet voor mijn plezier, hoe brutaler ik ben, hoe sneller ik terug thuis zit.

[ bericht aangepast op 6 nov 2012 - 21:26 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Hoe noem je mij? Als er iemand is die er rampzalig uitziet, sorry dat ik het zeg hoor, maar dan ben jij het wel."
Ik rol hoofdschuddend mijn ogen. Verwend nest dat ze is.
"Excuses aanvaard," zeg ik kortaf.
Heel even komt het in me op om haar te vertellen waar ik was, om het iemand toe te vertrouwen. Maar ik hoef geen verantwoording af te leggen tegen dit nest, ze hoeft zich niet te moeien met mijn priveleven.
"En er stond niet in de vacature geschreven dat ik me moest optutten omdat de keizerin van China zou meereizen met ons."
Blijkbaar is ze niet erg slim ook niet, dus gun ik haar even een afkeurende blik waaruit ze hopelijk wel kan opmaken dat ik haar ermee bedoel.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Excuses aanvaard," Zijn woorden klinken kortaf en met de manier waarbij hij zijn hoofdschud en zijn ogen rolt, is het negatieve gedrag duidelijk aantoonbaar. Nu moet ik wel toegeven dat ik niet helemaal netjes ben geweest, maar hij lokt het helemaal zelf uit. De grijns op zijn hoofd zorgt ervoor dat hij me uitdaagt om deze woorden uit te spreken. Daar kan ik nou eenmaal niets aan doen.
"Geen dank." antwoord ik automatisch met een klein, liefelijk glimlachje terug. Ik haal mijn hand door mijn donkerbruine korte lokken en bedenk me dat ik er meer dan goed aan gedaan heb om het te knippen. Anders had ik hier gezeten met die lange lokken, zonder krul- en stijltang. Afschuwelijk. Zelfs geen föhn mocht ik meenemen van mijn ouders.
Even is het stil, zegt geen van ons een woord. Enkel rust, hier en daar hoor ik een vogel tsjirpen, de drukte van toeristen om ons heen die een kaartje willen kopen voor de prachtige London Eye en het uitzicht dat ze van daaruit kunnen zien. Een verschrikkelijke plek om bijeen te komen, veel te hectisch en druk.
"En er stond niet in de vacature geschreven dat ik me moest optutten omdat de keizerin van China zou meereizen met ons." zegt Liam dan uiteindelijk. Verontwaardigd kijk ik hem aan door de plotselinge verandering.
"Waar moet zij zijn dan? Hier tussen dit groepje toeristen?" Ik wijs heel kort naar een groepje Japanners verderop, grote camera's in hun handen.
"Ik zeg gewoon dat je een niet al te goede eerste indruk maakt. Een douchebeurt had je wellicht goed gedaan, hoewel ik dat betwijfel." Ik overdrijf en ik weet het, maar een beetje uitdaging op z'n tijd vind ik leuk, het vermaakt me wel en als ik op mijn kop krijg, des te beter zelfs.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Aiden Samuel Wald
"De begeleiders leggen hem erop, dus dat is weer minder werk." Zegt hij als hij me helpt tillen. Ik dacht dat we het zelf moesten doen, maar ach dat scheelt me weer moeite. Hij riep een begeleider om ons te helpen. Beter. "Nathan. Wat is jouw naam?" Zegt hij dan. Ik kijk hem even aan. Ik had hem al gezegt maar goed. 'Ik ben Aiden Wald.' Zeg ik vriendelijk. 'Hebben jou ouders ook niets gezegt over alles van dit?' Vraag ik hem dan als ik mijn handen in mijn zakken stop en hem aankijk. Ik vroeg me af hoe dit gedoe ging lopen. Misschien was het oke, maar misschien ook verschrikkelijk hard werken. Al leken de mensen me wel aardig.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Liam Levy Moore

"Waar moet zij zijn dan? Hier tussen dit groepje toeristen?"
Weer rol ik mijn ogen en deze keer besluit ik er geen antwoord meer op te geven. Ze is gewoon niet snugger. Punt.
"Ik zeg gewoon dat je een niet al te goede eerste indruk maakt. Een douchebeurt had je wellicht goed gedaan, hoewel ik dat betwijfel."
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik haar aan.
"Ga je me hier een beetje stijladvies geven, ja?" vraag ik uitdagend. Licht dreigend doe ik een stap naar voren, maar behoud wel mijn afstand.
"Je weet geen zak over mij, mijn verleden of waarom ik wel of niet douche, dus blijf er met je poederneus uit, begrepen uwe majesteit?"
Mijn stem klinkt ietwat verheven en de laatste woorden spuw ik zowat uit. Ze werkt op mijn zenuwen en we zijn nog niet eens vertrokken.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.