Rpg ~ A trip around the world '1' - Speeltopics

A trip around the world is een actie die georganiseert werd voor jongeren die thuis ondankbaar zijn voor hun familie,dankzij deze actie kunnen ze inzien dat er veel meer mensen zijn met grotere problemen dan een gebroken nagel of een video game die ze niet mochten hebben. 10 jongeren uit Londen mochten mee en kunnen een stukje Zuid-Amerika,Europa ,Afrika en Oceanië zien.Ze zullen hun luxe moeten missen en hard moeten werken om de trip te mogen meemaken,ookal is het tegen hun zin of niet.
De begelijders kennen de problemen van de jongeren ,maar al te goed en proberen hen te laten inzien dat hun leven toch niet zo slecht.

5 meisjes [5/5] VOL !
-Amarante Fillipine Sympantos Kwijt
-Andrea Maddelyn Laurens Curlies
-Dani Kelly ScarsAgentP
- Marybelle MooreBlueHope
-Sierra Kayla NevarezAria

5 jongens [5/5] VOL !
-Grayson Calvin Meyers
- Nathan Finny HarriesAdores
- Nathaniel Christoper Raphael CampbellBlueHope
- Aiden Samuel WaldHurtedHeart
-Andrew Cole quin98

4 begeleiders [4/4] VOL !
-Maxwell Scotish ~Nyan
- Annabelle (Annabel) Rose MillerMimsi
-Liam Levy MooreBarack
-Caitlynn Lianne Bushwell xClove

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~ +16 is toegestaan ,maar hou het netjes aub !
~Geen one liners minimun 3 regels .
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan
INFO STORY !

De jongeren moeten om 10:30 stipt aan de Londen eye staan,daar zal een rood busje van maximum 14 personen hun staan op te wachten.Ze mogen 1 grote of 2 kleine kofers meenemen niet meer.Van geld mogen ze kiezen,maar de begelijding zal zorgen voor de nodige dingen zoals eten of tenten.Ze moeten zeker een dikke jas meenemen en goede stapschoenen.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:36 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Maxwell Scotish
Ik hoorde Nathaniel mijn naam roepen en ik ging er naartoe.De laatste was er nu en zijn koffers moesten nog p het busje.Ik tilde ze op en klauterde dan het busje op om de laatste koffers erbij te proppen.Ik telde vanaf hier nog eens en telde er 13 en met mezelf erbij 14.We konden vetrekken dus.Ik ging het busje weer af en keek nog eens rond.Lets go !

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Iedereen is er en alle koffers zijn geladen.Klaar om te vertrekken dus,hopelijk is iedereen thuis naar het toilet gegaan ,want we gaan niet direct stoppen. Iemand van de begeleiders mag aan het stuur (Wie?) de jongeren gaan achterin.Ze gaan nu Van Londen naar Canais doorreizen en ze haan aann de kust van Engeland op een cruise schip,de auto word in het laadruim geplaatst blijft daar voor 2 uur en een half.De jongeren moeten beneden in het laadruim blijven,maar mogen zich daar wel vrij bewegen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[ehm, nog niemand zit in de bus :')]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

(Ze moetenn er nog in stappen )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sierra Nevarez
Aan de manier waarop hij zijn ogen rolt, merk ik dat hij mijn opmerking niet al te geplaatst vind. Hij mag zelf weten wat hij van me vindt, maar als hij niet begrijpt dat ik er een grapje van maakte, dan is ook hij niet helemaal honderd procent in orde.
"Ga je me hier een beetje stijladvies geven, ja?" Ik til mijn hoofd iets op als hij dichterbij komt, slechts een halve meter afstand tussen ons, misschien zelfs minder. Ik bijt gefrustreerd op mijn onderlip, maar houd mijn mond wijs dicht. Dat is misschien wel het verstandigste om momenteel te doen, helemaal niets te zeggen.
"Je weet geen zak over mij, mijn verleden of waarom ik wel of niet douche, dus blijf er met je poederneus uit, begrepen uwe majesteit?" Moet ik hiervan ook maar iets onder de indruk zijn? De manier waarop hij zijn stem verheft doet me niets. Het feit alleen al dat hij denkt dat ik kilo's make-up op mijn gezicht heb geplamuurd laat me weten dat hij bijster weinig verstand van cosmetica heeft. Natuurlijk dat ik niet als kale kip naar buiten ga, maar dit is wel heel erg overdreven. Ik trek mijn shirtje wat op, zodat mijn ontblote schouder niet meer zichtbaar is en schud ongeduldig mijn hoofd.
"Moet ik nu onder de indruk zijn, meneer?" vraag ik lichtelijk geïrriteerd en doe zelf een kleine stap dichter in zijn richting. Een kort lontje heb ik, en dat weet ik zelf maar al te goed.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Moet ik nu onder de indruk zijn?"
Ik kijk even rond en zucht.
"Nee. Je moet weten dat ik je niet zomaar laat doen, dat ik je heel goed in de gaten zal houden en er alles aan zal doen om dit de meest miserabele tijd van je leven te maken. Begrepen?"
Ik zie dat Maxwell klaar is met het busje in orde te brengen en ik leg een hand op haar arm.
"Kom, ik zit naast jou, zodat jij geen vriendjes kan maken, plannetjes kan smeden of ook maar een greintje plezier kan beleven."
Doordringend kijk ik haar aan en duw haar richting de bus.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Ancora --> Barack]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Barack schreef:
Liam Levy Moore

"Moet ik nu onder de indruk zijn?"
Ik kijk even rond en zucht.
"Nee. Je moet weten dat ik je niet zomaar laat doen, dat ik je heel goed in de gaten zal houden en er alles aan zal doen om dit de meest miserabele tijd van je leven te maken. Begrepen?"
Ik zie dat Maxwell klaar is met het busje in orde te brengen en ik leg een hand op haar arm.
"Kom, ik zit naast jou, zodat jij geen vriendjes kan maken, plannetjes kan smeden of ook maar een greintje plezier kan beleven."
Doordringend kijk ik haar aan en duw haar richting de bus.

Sierra Nevarez
Ik kijk kort naar de laatste spullen die door een andere begeleider worden ingeladen. Blijkbaar zijn we klaar om te vertrekken wanneer ik ook enkele reizigers het busje in zie stappen.
"Nee. Je moet weten dat ik je niet zomaar laat doen, dat ik je heel goed in de gaten zal houden en er alles aan zal doen om dit de meest miserabele tijd van je leven te maken. Begrepen?" zegt Liam dan uiteindelijk. Zijn hand glijd naar mijn arm waar hij me stevig beetpakt. Ik voel zijn vingers op mijn huid branden en kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik weet niet precies wat ik ervan moet vinden, of ik nu bang moet of juist totaal het tegenovergestelde.
Kwaad ruk ik mijn hand uit zijn strakke greep en wrijf verwoed over de plek heen.
"Kom, ik zit naast jou, zodat jij geen vriendjes kan maken, plannetjes kan smeden of ook maar een greintje plezier kan beleven." Strak kijkt hij me aan, zijn blik wendt hij geen seconde af. Alsof hij letterlijk naar mijn ziel zit te staren. Een kleine duw geeft hij me richting de bus toe en mokkend sleep ik mezelf voort.
"Daar heb je me echt niet mee, als je dat denkt." zeg ik dan eigenwijs terug. "Ik zit hier niet voor mijn lol, dus plezier hoef ik ook niet. Hoe sneller ik weg kan hier." mompel ik er nog achteraan.
"Weet je wat; als je me nou eens wegstuurt vanwege slecht gedrag. Zijn we allebei weer blij."

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Daar heb je me echt niet mee, als je dat denkt. Ik zit hier niet voor mijn lol, dus plezier hoef ik ook niet. Hoe sneller ik weg kan hier. Weet je wat; als je me nou eens wegstuurt vanwege slecht gedrag. Zijn we allebei weer blij."
Zwijgend duw ik haar de trapjes van de bus op. Ik duw haar richting een leeg bankje en ga naast haar zitten.
"Integendeel, dat is net niet wat ik van plan ben."
Breed lachend kijk ik haar aan.
"Hoe slechter jij je voelt, hoe blijer ik ben, want laat me je zeggen, meissie, ik mag je nu al niet."
Ik sla mijn armen over elkaar heen en wacht op het antwoord dat ze me zonder twijfel zal geven.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
Mokkend word ik het trapje door de begeleider achter me opgeduwd. Nu heb ik al een hekel aan hem, arrogante klootzak dat hij is.
"Integendeel, dat is net niet wat ik van plan ben." Ik draai me verbaasd om, toch had ik dit antwoord niet verwacht. Ergens was het fijn geweest als ik wist dat iemand me bij zou gaan staan met mijn hulpactie terug naar huis. Helaas, blijkbaar zijn de begeleiders nog vervelender dan ik dacht.
Een grote glimlach siert er op Liam zijn gezicht wanneer hij me op een leeg bankje duwt, een plekje naast het raam. Mijn handtas leg ik op mijn schoot neer, geen centimeter verder durf ik deze ergens anders neer te leggen. Mijn meest waardevolle spullen sleep ik hierin mee.
"Hoezo -" Hij kapt mijn woorden al af voordat ik ook nog maar tegenspraak wil bieden en zijn rede wil horen.
"Hoe slechter jij je voelt, hoe blijer ik ben, want laat me je zeggen, meissie, ik mag je nu al niet." Het feit alleen al dat hij het woord 'meissie' gebruikt doet me walgen en wanneer hij zijn arm over elkaar heen slaat, puur om uit te dagen, is dat de druppel. Ik weet dat ik me niet zo gemakkelijk moet laten kennen, maar zo zit ik als persoon nou eenmaal in elkaar.
"Ten eerste ben ik geen 'meissie' voor jou, maar Sierra." zeg ik woest, sis de woorden uit.
"Ten tweede," In de tussentijd wrijf ik wat over mijn polsen heen, "veel succes met dat laatste. Je denkt toch niet dat me dat ook maar iets interesseert. Ga vooral je gang. Als we eenmaal weer terug zijn, kijkt toch niemand meer naar je." De woorden spuug ik uit, misschien is het dan ook wel een tikkeltje onbeschoft van me hoe ik me gedraag, maar zijn hoofd staat me niet aan. Die vreselijk irritante grijns maakt me zo ontzettend moe.
"En ten derde dan nog, 'je weet geen zak over mij, mijn verleden', dus houd je grote mondje dicht met 'ik mag je niet', want je kent me niet." Het verbaasd me zelfs dat ik zijn woorden van zonet nog kan benoemen. Heel even ontmoeten onze ogen elkaar, voordat ik alweer wegkijk.

[ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 21:07 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

HurtedHeart schreef:
Aiden Samuel Wald
"De begeleiders leggen hem erop, dus dat is weer minder werk." Zegt hij als hij me helpt tillen. Ik dacht dat we het zelf moesten doen, maar ach dat scheelt me weer moeite. Hij riep een begeleider om ons te helpen. Beter. "Nathan. Wat is jouw naam?" Zegt hij dan. Ik kijk hem even aan. Ik had hem al gezegt maar goed. 'Ik ben Aiden Wald.' Zeg ik vriendelijk. 'Hebben jou ouders ook niets gezegt over alles van dit?' Vraag ik hem dan als ik mijn handen in mijn zakken stop en hem aankijk. Ik vroeg me af hoe dit gedoe ging lopen. Misschien was het oke, maar misschien ook verschrikkelijk hard werken. Al leken de mensen me wel aardig.

Nathaniel Christoper Raphael Campbell
Ik knikte. "Sorry, soms hoor ik niet wat mensen zeggen. Niet dat ik slecht hoor, maar ik luister dan gewoon niet." Verklaarde ik met een kleine glimlach. Ik leum tegen het busje en zucht. "Mijn ouders hebben het gisteravond verteld. Dus nee, ze hebben opzich niks gezegd." Zei ik moeilijk. Ik haatte mijn ouders ervoor. Ik kon ze er niet door uitstaan. Ze hadden het mij heus wel kunnen vertellen. Het is nou niet alsof ik het eerste vliegtuig naar america zou hebben genomen, of misschien toch wel, maar dat was niet het piunt hier. "En heb je er een beetje zin in?"

---

We've lived in the shadows for far too long.

(Hij slaagt zijn armen over elkaar heen, niet om haar :'))

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Barack schreef:
(Hij slaagt zijn armen over elkaar heen, niet om haar :'))

[Chaaaaaanged]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[ik antwoord straksies ^^]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Liam Levy Moore

"Ten eerste ben ik geen 'meissie' voor jou, maar Sierra. Ten tweede, veel succes met dat laatste. Je denkt toch niet dat me dat ook maar iets interesseert. Ga vooral je gang. Als we eenmaal weer terug zijn, kijkt toch niemand meer naar je."
Mijn blik verstart even bij haar woorden. Hoewel ze geen flauw idee heeft, heeft ze wel gelijk. Mijn ouders waren kapot toen Levy-Anne ons verlaten had, en door zoveel tijd met haar door te brengen had ik al mijn vrienden weggeduwd. Zodra dit over is, heb ik zoals ze zelf zegt, niemand meer. Ik herpak me al gauw en probeer niet te laten merken hoe erg ze me kwetst door dit nog eens in te wrijven.
"En ten derde dan nog, 'je weet geen zak over mij, mijn verleden', dus houd je grote mondje dicht met 'ik mag je niet', want je kent me niet."
Koppig houd ik haar blik even vast. Deze meid heropvoeden, het lijkt wel onmogelijk, maar toch neem ik graag de taak op me. Er moet een reden zijn waarom ze zo kortzichtig is, en deze hele ervaring moet haar toch doen inzien dat ze verkeerd bezig is. Ik besluit niet echt veel aandacht te besteden om letterlijk op haar woorden te antwoorden.
"Je familie en vriendje zullen wel blij zijn een poosje van je af te zijn," mompel ik luid genoeg.
Als zij harde woorden mag gebruiken, en er zomaar alles uitflapt wat in dat lege hoofdje van haar opkomt, behandel ik haar maar al te graag op eenzelfde manier. Een instelling die Levy me leerde. Behandel mensen met evenveel respect als ze verdienen. Ik durf ervoor wedden dat meerderheid van deze reizigers nog niet het minste greintje respect hebben voor welk onderdeel van het leven dan ook, hoe oneerlijk het soms ook mag zijn.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.