Rpg ~ A trip around the world '1' - Speeltopics

A trip around the world is een actie die georganiseert werd voor jongeren die thuis ondankbaar zijn voor hun familie,dankzij deze actie kunnen ze inzien dat er veel meer mensen zijn met grotere problemen dan een gebroken nagel of een video game die ze niet mochten hebben. 10 jongeren uit Londen mochten mee en kunnen een stukje Zuid-Amerika,Europa ,Afrika en Oceanië zien.Ze zullen hun luxe moeten missen en hard moeten werken om de trip te mogen meemaken,ookal is het tegen hun zin of niet.
De begelijders kennen de problemen van de jongeren ,maar al te goed en proberen hen te laten inzien dat hun leven toch niet zo slecht.

5 meisjes [5/5] VOL !
-Amarante Fillipine Sympantos Kwijt
-Andrea Maddelyn Laurens Curlies
-Dani Kelly ScarsAgentP
- Marybelle MooreBlueHope
-Sierra Kayla NevarezAria

5 jongens [5/5] VOL !
-Grayson Calvin Meyers
- Nathan Finny HarriesAdores
- Nathaniel Christoper Raphael CampbellBlueHope
- Aiden Samuel WaldHurtedHeart
-Andrew Cole quin98

4 begeleiders [4/4] VOL !
-Maxwell Scotish ~Nyan
- Annabelle (Annabel) Rose MillerMimsi
-Liam Levy MooreBarack
-Caitlynn Lianne Bushwell xClove

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~ +16 is toegestaan ,maar hou het netjes aub !
~Geen one liners minimun 3 regels .
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan
INFO STORY !

De jongeren moeten om 10:30 stipt aan de Londen eye staan,daar zal een rood busje van maximum 14 personen hun staan op te wachten.Ze mogen 1 grote of 2 kleine kofers meenemen niet meer.Van geld mogen ze kiezen,maar de begelijding zal zorgen voor de nodige dingen zoals eten of tenten.Ze moeten zeker een dikke jas meenemen en goede stapschoenen.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:36 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sierra Nevarez
Zijn blik verstart bij mijn eerste woorden en heel even bedenk ik me dat ik misschien iets te ver ben gegaan. Zoals ik net al zei, hij weet niets over mij en ik niets over hem. Misschien dat er zelfs iets achter ligt, maar erg lang sta ik er eigenlijk niet bij stil. Hij heeft het zelf zo uitgelokt, het is zijn eigen schuld, niet mijn verantwoordelijkheid. Voor mijn plezier zit ik hier sowieso niet, dus waarom gezellig doen?
Al snel pakt hij de draad weer op, geen enkel teken van emotie is er meer in zijn gezicht te herkennen. Ik ril even, zo onmenselijk.
"Je familie en vriendje zullen wel blij zijn een poosje van je af te zijn," zegt hij na mijn laatste zin. Even weet ik niets te zeggen, toch wel verbouwereerd om zijn opmerking. Had niet verwacht dat hij zo ver zou gaan. Een vriendje, dat heb ik niet en wat mijn ouders erover denken interesseert me vrij weinig. Enkel kan ik aan mijn oma denken die ik alleen achterlaat. Belooft heb ik haar brieven te schrijven.
Toch blijf ik stilletjes en zeg er niets over, zoek een goed antwoord.
"Waar bemoei jij je überhaupt mee en ten tweede, wie zegt dat ik een vriendje heb?" Een vriend hoef ik niet eens, niet op dit moment in ieder geval. Dus liegen ga ik er ook niet over.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

Ergens nieuwsgierig wacht ik op een antwoord, dat best wel lang lijkt te duren.
"Waar bemoei jij je überhaupt mee en ten tweede, wie zegt dat ik een vriendje heb?"
Ik laat mijn handen in mijn schoot rusten en kijk haar even aan, neem haar in me op. Ze ziet er nochtans wel het typetje uit dat een vriendje heeft, of misschien wel meerdere, een heleboel vriendinnen en niet anders doet dan shoppen en klagen over de vreselijke kwaliteit van de kleding uit een winkel als de H&M. Toch lukt het haar me te verrassen met haar antwoord.
"Je hebt gelijk," zeg ik al gauw, en lach weer even.
"Er is geen enkele jongen ter wereld die het ook maar vijf minuten met je zou uithouden."
Buiten mezelf dan, maar niet op die manier. Ugh, nee. Helemaal niet op die manier. Ik doe dit puur uit interesse, koppigheid en vastberaden dat ik haar en de anderen kan helpen veranderen op een positieve manier.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
Het enige dat ik weet is dat ik bekeken word, Liam zijn ogen voel ik op mijn lichaam branden. Ik slik moeizaam en draai me weg. Ik friemel wat aan het handvat van mijn tas, laat mijn hand langs mijn hals glijden waarna ik het door mijn donkere haren haal. Erg gemakkelijk voel ik me er niet bij.
"Wat?" zeg ik nog, maar antwoord krijg ik niet omdat hij volledig lijkt op te zijn gegaan in zijn gedachten. Een zucht verlaat mijn mond waarna ik nerveus op mijn onderlip bijt.
"Je hebt gelijk," zegt hij dan plots uit het niets. Verbaasd kijk ik op, waar heb ik gelijk in? Wat heb ik gedaan waarop hij me gelijk gaat geven? Daar vind ik hem nu zeker niet het type voor.
"Er is geen enkele jongen die het ook maar vijf minuten met jou zou volhouden." Nu gaat hij echt te ver. Hij wilt me gewoon uitdagen, me kapot maken en me beledigen. Even blijf ik stil en frons mijn wenkbrauwen.
"Waarom zit je hier dan nog?" vraag ik sissend aan hem. Als hij dat blijkbaar vind, wat doet hij hier dan nog.
"Ga dan weg als je me zo vreselijk vind." Mijn stem slaat over, ik bijt hard op mijn lip. Hij heeft me waarschijnlijk precies waar hij me wilt hebben.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Waarom zit je hier dan nog? Ga dan weg als je me zo vreselijk vindt."
Ik merk hoe haar stem overslaat en ik bijt even op mijn lip. Het was niet mijn bedoeling haar overstuur te maken, ik wist niet dat het zo gevoelig lag.
"Nou, je was zelf ook niet bepaald het vriendelijkste gezelschap. En er is nergens anders plek, dus je zal het met mij moeten stellen."
Ik zucht even en denk wat na. Met gesloten leun ik met mijn hoofd tegen de rugleuning van de stoel waarop ik zit. Ergens heeft ze wel gelijk. Waarom blijf ik zitten als ze me toch zo irriteert? Omdat er iets aan haar is, ze heeft iets gekwetst, en ik wil haar helpen. Dat is uiteindelijk waarom ze naar hier gekomen is.
Ik adem even in en steek mijn hand naar haar uit.
"Misschien moeten we ons volwassen gedragen en opnieuw beginnen. Dit was niet echt een al te beste start."

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
Misschien dat ik overdrijf, dat ik me niet zo moet laten kennen, maar ik ben het gewoon zat. Ik wil niet hierheen, ik wil niet mee met deze stomme mensen in dit vreselijke busje. Ik haat mijn ouders dat ze dit hebben gedaan en begin het nog echt te geloven ook dat Liam gewoon gelijk heeft. Dat mensen niet bij mij in de buurt willen zijn.
"Nou, je was zelf ook niet bepaald het vriendelijkste gezelschap. En er is nergens anders plek, dus je zal het met mij moeten stellen." zegt hij dan uiteindelijk. Aankijken doe ik hem niet. Ik blijf star voor me uit kijken, proef de ijzersmaak van bloed op mijn tong. Praten doe ik niet. Ik wil niet dat mijn stem weer overslaat, dat ik echt op het punt sta om ineen te vallen - nu al, we zijn nog niet eens vertrokken. Ik ga nog liever staan tot we bij Dover zijn, dan dat ik de rit met hem naast me moet doorbrengen. Het liefst doe ik nu mijn oortjes in, muziek hard en verstand op nul.
Het verbaasd me als hij zijn hand uitsteekt. Zwijgend kijk ik hem aan en trek mijn wenkbrauw op. Ik moet er als een achterlijke uitzien waarschijnlijk, maar dat deert me niet.
"Misschien moeten we ons volwassen gedragen en opnieuw beginnen. Dit was niet echt een al te beste start." Zijn hand neem ik niet aan, daar is het te vroeg voor.
"Jij begon anders hoor," Ik ben te koppig om toe te geven dat het werkelijk mijn schuld is. "maar goed, let's do this." Een klein, gemeend glimlachje staat er op mijn gezicht.
"Sierra Kayla Nevarez," stel ik me nogmaals voor.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Jij begon anders hoor, maar goed, let's do this. Sierra Kayla Nevarez."
Glimlachend kijk ik haar aan en laat mijn hand dan maar gewoon vallen, aangezien ze hem niet aanneemt.
"Liam Levy Moore, aangenaam."
Ik kijk even naar buiten, en merk dat we nog steeds niet vertrokken zijn. Dan richt ik mijn blik weer op haar en ga op zoek naar een gespreksonderwerp.
"Sierra Kayla Nevarez," herhaal ik even mompelend.
"Staat de Kayla ergens voor?" vraag ik nieuwsgierig.
Wie weet heeft het een betekenis voor haar, net zoals de Levy in mijn naam. Niet dat ik dat meteen zou zeggen. Of misschien wel. Maar niet alles. Dat zie ik nog wel. Wie weet valt het best nog mee, als ik iemand begin te vertrouwen uit dit hoopje mensen hier. En dan beginnen we maar met de eerste de beste, en ze heeft dan maar de pech dat zij het is. Ik glimlach even om mijn eigen gedachten en blijf haar aankijken.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
Mijn ogen volgen zijn hand die hij langzaam naar beneden laat zakken. Opnieuw stelt hij zich voor en even heerst er een korte stilte. Ondanks dat niet onaangenaam, het geeft me de tijd om even na te denken. Wat ik wil bijvoorbeeld, natuurlijk, hier niet zijn, maar die optie lijkt me nu wel vervaren. Ik ga mee en een terugweg is er niet meer. Er zit een stront vervelende begeleider naast me die me waarschijnlijk nooit weg zal laten gaan.
"Sierra Kayla Nevarez," Ik kijk op als hij mijn naam zegt, het is nauwelijks verstaanbaar. Vragend kijk ik hem aan, ietwat ongemakkelijk. De kille ondertoon in zijn stem lijkt volledig verdwenen, alsof hij alles van net vergeten is.
"Staat de Kayla ergens voor?" vraagt hij dan. Ik kan zien dat hij nieuwsgierig is, benieuwd is naar het antwoord. Helaas zal ik hem teleur moeten stellen, veel bijzonders is het niet. Een kleine vriendelijke glimlach komt er op zijn gezicht te staan als ik nog geen antwoord gegeven heb. Ik vraag me af wat hij denkt, wat er door hem heen gaat. Hij speelt toch wel een heel andere rol in deze trip dan ik.
"De naam van mijn oma, vaderskant." Verder gaat het hem niets aan, niet dat het verder ook veel bijzonders is dat ik om mijn naam te vertellen heb.
"Een paar jaar geleden is ze na de dood van mijn opa vanuit Valencia naar Londen verhuisd." voeg ik er dan maar aan toe om toch maar tot een gespreksonderwerp te komen.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"De naam van mijn oma, vaderskant. Een paar jaar geleden is ze na de dood van mijn opa vanuit Valencia naar Londen verhuisd."
Ik knik even begrijpend.
"Is het via haar dat je hier bent terecht gekomen? Ik bedoel, of woonde je nog in Valencia?"
Ergens ben ik al opgelucht dat er geen gekibbel meer is, dat is vrij vermoeiend, en aangezien deze reis wel een tijdje gaat duren is het niet slim om meteen met onenigheden te vertrekken. Daarbij, het is voor iedereen aangenamer wanneer we wat proberen overeen te komen.
Ik heb er wel zin in, in deze ervaring. En hoewel ze er niet meer 'is', ga ik Levy missen. Minstens om de drie dagen bezocht ik haar graf, en ik heb er de voorbije nacht zelfs per ongeluk geslapen. Maar zo heb ik afscheid kunnen nemen en ik weet dat ze bij me is, wat er ook gebeurt.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Is het via haar dat je hier bent terecht gekomen? Ik bedoel, of woonde je nog in Valencia?" Ik kijk hem niet begrijpend aan, totdat ik aanneem of hij me vraagt of ik zelf ook uit Valencia kom. Ik houd me nog even stil om de geschiedenis van mijn leven door mijn hoofd heen te halen. Vrij simpel, slechts één keer verhuisd.
Wanneer ik antwoord wil geven, kijk ik kort naar de begeleider naast me. Glazig staart hij voor zich uit, maar ik laat het maar zo. Als hij antwoord wilt, dan moet hij maar opletten, ik ga het zeker niet meerdere keren herhalen.
"Ik ben geboren in Londen als je dat bedoeld. Mijn vader is voor zijn studie naar Engeland verhuisd toen hij achttien was, hier heeft hij mijn moeder leren kennen." Ik denk nog even na of dit alles is en laat mijn hand over de stof van mijn knalroze bloesje glijden. Misschien niet de meest comfortabele kleding voor deze reis, maar ach, wat maakt het ook uit. Wie mooi wilt zijn, moet pijn lijden.
"Ik ben dus een halfbloedje. Mijn oma is pas naar Engeland gekomen toen ik veertien was, is bij ons in huis getrokken. Stuk gezelliger ook als je het mij vraagt. Chló is wel leuk gezelschap, maar om nou tegen een hond te gaan praten, tja." Ik vraag me af of hij het volledig begrijpt, aangezien ik er toch wel wat delen uitlaat. "Mijn vader heeft hier in Londen een aantal makelaarskantoren staan en aangezien mijn moeder decaan én lerares is op een highschool, is het toch redelijk stil thuis op den duur." Ik glimlach kort. Het verbaasd me dat ik dit allemaal vertel, zo van het ene op het andere moment.
"Zo, mijn geschiedenis." Ik ben uitgepraat.

[ bericht aangepast op 8 nov 2012 - 23:07 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Ik ben geboren in Londen als je dat bedoeld. Mijn vader is voor zijn studie naar Engeland verhuisd toen hij achttien was, hier heeft hij mijn moeder leren kennen. Ik ben dus een halfbloedje. Mijn oma is pas naar Engeland gekomen toen ik veertien was, is bij ons in huis getrokken. Stuk gezelliger ook als je het mij vraagt. Chló is wel leuk gezelschap, maar om nou tegen een hond te gaan praten, tja. Mijn vader heeft hier in Londen een aantal makelaarskantoren staan en aangezien mijn moeder decaan én lerares is op een highschool, is het toch redelijk stil thuis op den duur. Zo, mijn geschiedenis."
Ik knik even.
"Dat is een hele boterham vol," zeg ik glimlachend.
Zolang ze er niet naar vraagt, zal ik haar niet lastigvallen met verhalen over mijn verleden. Na een tijdje vragen de meesten zich toch wel af vanwaar het vreemde accent, en dan moet ik het wel vertellen. Maar niet alles. Nooit alles. Ik staar even langs haar heen uit het raampje.
"Ben je dan vaak in Valencia geweest?" vraag ik na een tijdje.
"Op vakantie of iets dergelijks?"
Italie heb ik altijd al wel willen bezoeken, maar vanuit Zuid-Afrika was dat nooit vanzelfsprekend, en hier in Londen zal dit de enige keer zijn dat ik eens niet studeer.
Glimlachend kijk ik haar aan, uiteindelijk lijkt ze helemaal niet zo vreselijk te zijn als ik eerst dacht.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Dat is een hele boterham vol," Ik kijk wat raar op van de woorden die hij gebruikt. Een Engels spreekwoord waarvan ik nog nooit gehoord heb misschien? Toch leg ik me er niet al te lang bij neer en haal mijn schouders wat op. Zoveel stelt het nou eigenlijk ook weer niet voor, zo bijzonder is het niet. Meer dan de helft van de inwoners van Londen zijn buitenlands. Vooral met het grote aantal studenten die denken hier hun toekomst te kunnen maken.
Mijn blik blijft gefrustreerd hangen op de London Eye, hier en daar zie ik klassen met leerlingen vrolijk instappen. Het doet me eraan denken dat ik er ooit nog eens met vriendinnen in ben gegaan en zelfs met mijn oma, toen ze pas hier gekomen was. Ze vond het geweldig en een tijd lang had ze me er elke week heen gesleurd totdat ik het reuzenrad gewoon niet meer kon zien, zo saai en vervelend dat ik het vond.
"Ben je dan vaak in Valencia geweest?" Ik kijk op van zijn stem en knik meteen overtuigend. Het valt me nu pas op dat hij niet het doordringende Britse accent heeft dat de meeste hier hebben, zoals ik. Ik vraag me kort af waar hij vandaan komt, misschien een andere regio, Australië, Nieuw-Zeeland? Ik weet het niet. "Op vakantie of iets dergelijks?" vraagt hij door als ik nog niets gezegd heb. Hij glimlacht kort, een vriendelijke glimlach, geen irritante grijns.
"En Madrid, Barcelona, Santiago, Vigo, Málaga. Nog wel wat andere plaatsen. Als je er eenmaal zoveel bent geweest als ik, dan stelt het nog vrij weinig voor." Liever ging ik naar een ander land, gewoon een keer iets heel anders, Noorwegen, Zweden.
"Nu moet je niet denken dat ik heel de wereld gezien heb of zo, enkel Spanje, Engeland, Ierland en Portugal." wijs ik hem voor de zekerheid toe. Aan zijn woorden net waarin hij me onder andere 'majesteit' noemde, kan ik heus wel merken dat hij me een verwend nest vind. Ik moet toegeven dat ik er nog best dicht in de buurt komt, maar eigenlijk valt het allemaal wel mee.
"Ook wel eens in España geweest?"

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Nyan schreef:
(Wie wil er met Max praten? )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[andrew wil wel]

Liam Levy Moore

"En Madrid, Barcelona, Santiago, Vigo, Málaga. Nog wel wat andere plaatsen. Als je er eenmaal zoveel bent geweest als ik, dan stelt het nog vrij weinig voor. Nu moet je niet denken dat ik heel de wereld gezien heb of zo, enkel Spanje, Engeland, Ierland en Portugal. Ook wel eens in España geweest?"
Juist ja. Spanje, Italië... Allemaal hetzefde. Ik schud mijn hoofd.
"Nee, Engeland is het eerste Europese land dat ik bezoek. Ik kom uit Zuid-Afrika," zeg ik glimlachend.
"En ik ben hier in Londen komen studeren, psychologie, en daarom dat ik me het kan permitteren hier mee te reizen. Dit is een soort vervangende stage voor me, ervaring opdoen," leg ik uit.
Ik denk even terug aan Zuid-Afrika, het surfen met Levy, zandkastelen maken toen we klein waren. Het zijn die kleine dingen die ik mis aan haar.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

(Ok ,waar staat hij nu?)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH