Rpg ~ A trip around the world '1' - Speeltopics

A trip around the world is een actie die georganiseert werd voor jongeren die thuis ondankbaar zijn voor hun familie,dankzij deze actie kunnen ze inzien dat er veel meer mensen zijn met grotere problemen dan een gebroken nagel of een video game die ze niet mochten hebben. 10 jongeren uit Londen mochten mee en kunnen een stukje Zuid-Amerika,Europa ,Afrika en Oceanië zien.Ze zullen hun luxe moeten missen en hard moeten werken om de trip te mogen meemaken,ookal is het tegen hun zin of niet.
De begelijders kennen de problemen van de jongeren ,maar al te goed en proberen hen te laten inzien dat hun leven toch niet zo slecht.

5 meisjes [5/5] VOL !
-Amarante Fillipine Sympantos Kwijt
-Andrea Maddelyn Laurens Curlies
-Dani Kelly ScarsAgentP
- Marybelle MooreBlueHope
-Sierra Kayla NevarezAria

5 jongens [5/5] VOL !
-Grayson Calvin Meyers
- Nathan Finny HarriesAdores
- Nathaniel Christoper Raphael CampbellBlueHope
- Aiden Samuel WaldHurtedHeart
-Andrew Cole quin98

4 begeleiders [4/4] VOL !
-Maxwell Scotish ~Nyan
- Annabelle (Annabel) Rose MillerMimsi
-Liam Levy MooreBarack
-Caitlynn Lianne Bushwell xClove

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~ +16 is toegestaan ,maar hou het netjes aub !
~Geen one liners minimun 3 regels .
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan
INFO STORY !

De jongeren moeten om 10:30 stipt aan de Londen eye staan,daar zal een rood busje van maximum 14 personen hun staan op te wachten.Ze mogen 1 grote of 2 kleine kofers meenemen niet meer.Van geld mogen ze kiezen,maar de begelijding zal zorgen voor de nodige dingen zoals eten of tenten.Ze moeten zeker een dikke jas meenemen en goede stapschoenen.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:36 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Liam Levy Moore

"Eh, tja."
Ik schud mijn hoofd en forceer een kleine glimlach.
"Geeft niet, ik vertel het je wel eens een keer," beloof ik haar.
"Stoer hoor. Heb je hem al lang?"
Ik kijk even naar mijn pols en knik.
"Toch al enkele jaren," zucht ik zacht.
Ik kijk uit het raampje.
"Ik ga even kijken wanneer we vertrekken."
Snel sta ik op en loop de bus uit.
"Vertrekken we niet?" roep ik snel.
Ik loop de bus weer op en ga weer zitten naast Sierra. Ik zucht even.
"Ik heb hem laten zetten dankzij mijn zus. Ze was vrij gelovig en hechtte veel belang aan het hebben van vertrouwen in iets. Ze was..."
Nerveus haal ik even een hand door mijn haren.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Geeft niet, ik vertel het je wel eens een keer," Ik kijk hem fronsend aan maar haal dan nonchalant mijn schouders op. Wat hij wilt, moet hij allemaal zelf weten. Natuurlijk ben ik ergens wel benieuwd naar wat hij te vertellen heeft, maar ik kan wel even wachten
"Toch al enkele jaren," vervolgt hij zijn woorden dan. Ik zie hoe zijn ogen automatisch naar de tatoeage glijden, waarschijnlijk om bevestiging te hebben dat hij er nog steeds zit. Ik friemel wat aan het zilveren horloge om mijn pols en knik. Het is niet echt een bijzonder plaatje dat hij heeft laten afdrukken, maar een kruis staat meestal toch wel symbolisch voor geloof. Ik ken meer mensen die er één hebben, heb meer foto's ervan gezien.
Ik kijk op wanneer Liam opstaat, wat hij daarvoor gezegd heeft is me volledig ontgaan waardoor ik wat suf knik en onder mijn ogen wrijf. Wat ontzettend slecht geslapen had ik, nauwelijks een oog dicht gedaan. Zonde eigenlijk als je het zo bekijkt, nagaan dat het een hele tijd zal duren voordat ik weer in mijn luxe tweepersoonsbed kan kruipen.
"Vertrekken we niet?" Hoor ik hem dan vanuit het busje schreeuwen, waardoor ik begrijp wat hij zojuist tegen me wilde zeggen. Ik laat me wat onderuit zakken en sluit zuchtend mijn ogen totdat ik de jongeman weer aan hoor lopen.
"Ik heb hem laten zetten dankzij mijn zus. Ze was vrij gelovig en hechtte veel belang aan het hebben van vertrouwen in iets. Ze was..." Hij kapt zijn eigen woorden af. Ik knipper beduusd een aantal keer met mijn ogen en kantel vragend mijn hoofd om hem zo beter aan te kijken. 'Ze was', dom ben ik niet, dat zeker niet en langzamerhand begint het kwartje te vallen. Er iets over zeggen durf ik ondanks niet, toch bang dat ik mis zit met mijn ideeën.
"Je hoeft niets te zeggen als je dat niet wilt hoor." zeg ik dan ter geruststelling. Niet meteen dat ik het niet wil aanhoren, maar gewoon dat ik het niet erg zal vinden als ik over een ander onderwerp zal moeten beginnen te praten. Heel even leg ik mijn hand op zijn pols en laat hem kort over de tatoeage glijden waarna ik hem glimlachend aankijk, een echte, een spontane.
"Sometimes silence is the best answer." zeg ik dan zachtjes voordat ik mijn handen weer terughaal en wegkijk.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Je hoeft niets te zeggen als je dat niet wilt hoor."
Oprecht glimlachend kijk ik haar aan.
"Dank je," zeg ik zacht. Mijn stem breekt net niet.
"Sometimes silence is the best answer."
Ik kijk haar even aan.
"Weet je nog hoe ik daarnet zei dat ik je ging verhinderen vrienden te maken en plezier te hebben?"
Ik zak een beetje onderuit en maak mezelf comfortabel.
"Dat idee ga ik herzien. Misschien dat ik mezelf zelfs opgeef als vrijwilliger," zeg ik glimlachend.
Tot nu toe voelt het best wel fijn om met haar, of toch iemand, te praten zonder dat het te geforceerd overkomt. Ik zwijg heel even en besluit dat ik het haar ga vertellen. Niet nu, maar ooit tijdens deze reis. Wanneer ik zeker weet dat ik haar kan vertrouwen.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Weet je nog hoe ik daarnet zei dat ik je ging verhinderen vrienden te maken en plezier te hebben?" Ik knik kort, maar houd mijn mond nog even dicht. Houd me stilletjes en wacht op wat hij verder nog te zeggen heeft, want ik weet dat er wat aankomt. Hij lijkt zich te herstellen van net, kort glimlach ik naar hem.
"Dat idee ga ik herzien. Misschien dat ik mezelf zelfs opgeef als vrijwilliger."
Bij deze woorden slik ik even, want dit is absoluut niet mijn bedoeling geweest. Geen vrienden, geen plezier, gewoon zo snel mogelijk weg hier en klaar. Dat ben ik ook nog steeds van plan, hoe aardig iedereen hier ook is. Ik wil gewoon naar huis, ik wil hier niet zijn in deze stomme bus met een toch nog redelijk aardige begeleider naast me.
Enkel moet ik nu nog een plan verzinnen hoe ik thuis ga komen, want de boel terroriseren door spullen te vernielen lijkt me gewoon geen goed plan. Ik wil niet kans maken op een strafblad, gewoon iets dat eigenlijk nog best onschuldig is en door de bocht kan, maar eigenlijk gewoon heel fout is. Ik moet er nog over nadenken, beslis ik dan. Ik zal vast wel op iets komen.
"Vanwaar die bedenking?" vraag ik dan toch uiteindelijk en sla mijn benen over elkaar. Ik word er ongeduldig van dat we nog steeds niet vertrokken zijn en ik nog steeds Londen kan zien. Liever helemaal weg hier, dan nog herinneringen te kunnen zien.
"Ben ik van majesteit naar hofdame gezakt?" merk ik dan nog wel op en sla mijn armen grinnikend over elkaar. Eigen schuld, hij maakte de opmerking.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Vanwaar die bedenking?"
Lachend kijk ik haar aan.
"Nou, ja-"
"Ben ik van majesteit naar hofdame gezakt?"
Heel serieus knik ik even, en lach dan weer.
"Nou, nee. Maar je moet toegeven dat het al iets gezelliger is dan net, toch?"
Ik neem even mijn rugzak op mijn schoot en rommel er wat in, op zoek naar zakdoekjes. Ik snuit mijn neus even, en stop het zakdoekje weg. Ik grijns als ik een stukje touw tussen mijn rommel vind.
"Kijk eens, we kunnen armbandjes vlechten voor elkaar," zeg ik lachend.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Aiden Samuel Wald
"Mijn ouders hebben het gisteravond verteld. Dus nee, ze hebben opzich niks gezegd." Zegt hij een beetje moeilijk ik kijk hem aan. Hij vond het dus niet bepaalt leuk blijkbaar, maar dat begreep ik ook wel. "En heb je er een beetje zin in?" Vraagt hij dan naar mij. Ik kijk hem aan. 'Mijn ouders zeiden het.' Ik onderbreek meself even om op mijn rolex horloge te kijken. 'ongeveer een half uur geleden dat ik op reis ging, maar ach ik wou zo ie zo al op wereld reis dus mij boeit het nu echt.' Zeg ik schouder ophalend. We moeten de auto in want we vertrekken blijkbaar. Ik ga er verveelt inzitten en pak mijn iPhone. Ik kijk naar Nathan die blijkbaar naast mij gaat zitten niet dat ik er wat tegen had ofzo. Hij was aardig.
[We rijden al of niet? Dat wist ik dus niet en sorry dat je zo lang moest wachten BlueHope ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

(Aria is Aislinn. (: ik zal vanmiddag p je post reageren Evelienn!)

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Liam heeft geroepen om te vertrekken. Dit duurt nu wel heel lang hoor]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

(Geeft niet hoor.. Ik ben soms ook niet de snelste met antwoorden.)

Nathaniel Christoper Raphael Campbell
Ik luisterde aandachtig naar wat hij zei. Hij vind het dus niet erg. Ik zou het waarschijnlijk ook niet erg hadden gevonden als mijn vriendin het niet uit had gemaakt omdat ik niet op haar verjaardag kon komen. Ik pak mijn schoudertas op van de grond en loop achter Aiden aan, de bus in. Ik ging naast hem zitten. Dat vond hij vast niet erg. Ik was tot nu tpe de enige waarmee hij gesproken had, maar dat was denk ik vooral omdat hij laat was. Er stonden nog een paar mensen buiten. Ik hoopte dat ze snel in de bus zouden gaan zitten, want dan konden we weg. Ik had er nu al een stuk meer zin in. "Wat zijn je hobby's?" Vroeg ik aan Aiden, terwijl ik een boek uit mijn tas pakte.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Oké,tijd om te vertrekken we zullen de tijd even verder spoelen Zodat ze al bij de eerste stop zijn.Dover is de eerste stop,daar mogen de jongerenn even een luchtje scheppen, en een plaspauze doen.Niet veel later zal de veerboot toekomen.De jongeren moeten in de boot-garage blijven tot de in Calais zijn.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sierra Nevarez
Als eerste stap ik de bus uit wanneer ik de kans krijg. Kotsmisselijk ben ik door de drukte in de wagen en het roekeloze rijgedrag van de begeleider achter het stuur. Want één ding is zeker, zelfs ik kan beter auto rijden.
Ik zorg ervoor dat ik meters voor de groep uitloop. Niet dat ik op het punt sta om over te geven, maar gewoon dat ik geen zin heb bij hun in de buurt te zijn. Even rust, geen gezeur aan me kop en tijd om na te denken. Nerveus wrijf ik aan mijn polsen en tuur wat om me heen waarna mijn ogen alsnog naar mijn ballerina's glijden en ik met mijn voeten op de grond trippel. Ik haat Dover, nu al. Naar het toilet hoef ik niet, wetende dat die hier zo ontzettend smerig zijn en ik liever gewoon wacht.
Zuchtend laat ik me tegen een muurtje zakken en bekijk de groep wat. Wat te doen? Ik kan nu wel heel leuk contact gaan maken, maar dan is mijn plan sowieso verpest. Ik moet gewoon nog iets verzinnen om zo snel mogelijk thuis te komen en momenteel lijkt de sleutel daartoe Liam. Hoewel ik het ergens toch vreselijk egoïstisch van me vind en hij net nog zo aardig deed, weet ik dat het geen andere keuze is. Als ik hem zie aanlopen, kijk ik hem dan ook glimlachend aan.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

De frisse lucht is meer dan welkom wanneer ik de muffe bus uitstap. Meteen verlies ik Sierra uit het oog, maar ik besluit haar maar even te laten. Ik tuur even over het water om te checken of onze boot al in aantocht is, maar helaas moeten we nog even wachten. Ik baan me op mijn gemakje een weg door de groep reizigers, stel me aan sommige voor, en probeer de gezichten en namen te onthouden. Wanneer ik merk dat Sierra echt weg is, kijk ik nog eens om me heen. Zou ze echt nu al proberen om weg te komen?
Dan zie ik haar tegen een muurtje zitten, helemaal alleen en ze ziet er wel uit alsof ze gezelschap kan gebruiken. Glimlachend loop ik naar haar toe.
"Ik dacht dat je al een poging had gewaagd om hier weg te komen," grap ik even.
Ik wijs naar de grond naast haar.
"Mag ik bij je komen zitten? Of was die busrit je al teveel?" vraag ik vriendelijk.
De wind raast om ons heen en als automatisch trek ik mijn vest wat steviger om me heen. De zoute lucht sneert over mijn huid en ik kan het niet laten even te rillen. Dat de boot maar gauw komt.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Ik dacht dat je al een poging had gewaagd om hier weg te komen," Ik kijk hem verbaasd aan als hij dat zegt en schud grinnikend mijn hoofd. Hij moest eens weten waar ik met mijn hoofd zat, wat voor krankzinnige en egoïstische ideeën erdoor mijn hoofd gingen om hier weg te komen. Ik wist heus wel dat als ik weg zou lopen, ik linea recta weer terug zou worden gestuurd door mijn ouders of dat ik het nog niet eens tot het vliegveld zou redden. Nee, ik was er al achter gekomen dat ik zou moeten weggestuurd.
Ik kijk even naar de plek waar hij naar wijst. "Mag ik bij je komen zitten? Of was die busrit je al teveel?" Vlug knik ik en schuif iets op.
"Er staat geen naam op die plek geschreven." Een guur windje raast langs mijn lichaam, de blazer die ik voordat ik uitstapte uit mijn tas had gevist, doet me goed. Met alleen dat mouwloze bloesje had ik het nooit gered met dit rotweer. En dan te bedenken dat ik nu over twee weken in Spanje had kunnen zitten met mijn ouders. Lekker warm weer, witte stranden.
"Als ik wegloop, dan doe ik het wel goed." geef ik hem toch een subtiele aanwijzing. Hij zal er vast niets achter zoeken, daar zie ik hem totaal niet voor aan. Ik kijk even op mijn horloge naar de tijd, maar kijk hem daarna weer aan. "Er is hier geen vliegveld of zo en ik ben niet van plan om een strafblad te krijgen door een auto te stelen. Nee, ik moet nog een goed plan bedenken."

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Er staat geen naam op die plek geschreven."
Glimlachend zet ik me naast haar neer, en ga in kleermakerszit zitten.
"Als ik wegloop, dan doe ik het wel goed. Er is hier geen vliegveld ofzo en ik ben niet van plan om een strafblad te krijgen door een auto te stelen. Nee, ik moet een goed plan bedenken."
Lachend kijk ik haar aan.
"Heb je al die dingen serieus al overwogen?" Ik schud even mijn hoofd.
"Je kan straks altijd eens proberen om uit de boot te springen en weg te zwemmen. Ik denk niet dat er iemand je dan gaat achterna komen, het water is volgens mij nogal koud."
Mijn blik glijdt even richting het strand met stenen en het water van de zee.
"Nee, even serieus. Wil je echt zo graag weg?"
Ik kan heus wel begrijpen dat dit niet meteen haar volledige zin is, maar je kan toch altijd proberen ergens het beste van te maken, niet?

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Heb je al die dingen serieus al overwogen?" Hij schud lachend zijn hoofd. "Je kan straks altijd eens proberen om uit de boot te springen en weg te zwemmen. Ik denk niet dat er iemand je dan gaat achterna komen, het water is volgens mij nogal koud."
Ik volg zijn ogen die uitkomen op de kille zee, hier en daar golft het wat. Niet het strand zoals ik gewend ben aan de warme kust van Spanje, waar ik mijn zomers al op het strand doorbracht en wel drie tinter donkerder werd.
"Misschien," grinnik ik. Eigenlijk is alleen het idee om me vast te ketenen en die avond daarvoor weg te lopen in me opgekomen. Natuurlijk, een vliegtuig pakken kan ik doen, maar ik heb het gevoel dat ze me dan al voortijds vinden. Een auto stelen, nee, dat heb ik nooit in mijn hoofd gehaald.
"Je kan straks altijd eens proberen om uit de boot te springen en weg te zwemmen. Ik denk niet dat er iemand je dan gaat achterna komen, het water is volgens mij nogal koud. Nee, even serieus. Wil je echt zo graag weg?" Lachend kijk ik hem aan en haal mijn schouders op. Ik stroop de mouwen van mijn blazer wat omhoog.
"Die zal ik onthouden, hoewel ik liever niet heb dat ik zeiknat word en sterf aan onderkoeling - dat heb ik er nu ook weer niet voor over." zeg ik zachtjes en trek mijn benen wat op. Ik trek mijn rokje wat naar beneden als ik zie dat hij omhoog komt. Ik had ook nooit een rokje aan moeten trekken, welke gek haalt dat in zijn hoofd om dat nu te doen.
"En ja, ik wil echt weg. Dit slaat volkomen nergens op, ik ben achttien jaar en mijn ouders behandelen me alsof ik een klein kind ben. Ik had over twee weken in Spanje kunnen zitten op het strand met een aantal vriendinnen, cocktail erbij, leuk tijdschrift voor je neus, knappe jongens en een eigen vakantiehuis, maar nee hoor. Mijn ouders willen alleen en sturen me naar dit rot kamp omdat ze denken dat ik het hele huis afbreek."

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.