Rpg ~ A trip around the world '1' - Speeltopics

A trip around the world is een actie die georganiseert werd voor jongeren die thuis ondankbaar zijn voor hun familie,dankzij deze actie kunnen ze inzien dat er veel meer mensen zijn met grotere problemen dan een gebroken nagel of een video game die ze niet mochten hebben. 10 jongeren uit Londen mochten mee en kunnen een stukje Zuid-Amerika,Europa ,Afrika en Oceanië zien.Ze zullen hun luxe moeten missen en hard moeten werken om de trip te mogen meemaken,ookal is het tegen hun zin of niet.
De begelijders kennen de problemen van de jongeren ,maar al te goed en proberen hen te laten inzien dat hun leven toch niet zo slecht.

5 meisjes [5/5] VOL !
-Amarante Fillipine Sympantos Kwijt
-Andrea Maddelyn Laurens Curlies
-Dani Kelly ScarsAgentP
- Marybelle MooreBlueHope
-Sierra Kayla NevarezAria

5 jongens [5/5] VOL !
-Grayson Calvin Meyers
- Nathan Finny HarriesAdores
- Nathaniel Christoper Raphael CampbellBlueHope
- Aiden Samuel WaldHurtedHeart
-Andrew Cole quin98

4 begeleiders [4/4] VOL !
-Maxwell Scotish ~Nyan
- Annabelle (Annabel) Rose MillerMimsi
-Liam Levy MooreBarack
-Caitlynn Lianne Bushwell xClove

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~ +16 is toegestaan ,maar hou het netjes aub !
~Geen one liners minimun 3 regels .
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan
INFO STORY !

De jongeren moeten om 10:30 stipt aan de Londen eye staan,daar zal een rood busje van maximum 14 personen hun staan op te wachten.Ze mogen 1 grote of 2 kleine kofers meenemen niet meer.Van geld mogen ze kiezen,maar de begelijding zal zorgen voor de nodige dingen zoals eten of tenten.Ze moeten zeker een dikke jas meenemen en goede stapschoenen.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:36 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Liam Levy Moore ~Begeleider

Snel gooi ik mijn koffers bij op het busje en buiten adem voeg ik me bij de andere begeleiders.
"Sorry dat ik te laat ben," hijg ik nog even uit.
"Ik moest nog wat regelen," verzin ik vervolgens snel.
Ik ga hen niet meteen overvallen met het feit dat ik een nacht op het graf van mijn zus geslapen heb. Weeral, nu ik haar zo'n lange tijd niet meer kan bezoeken. Maar ik moet dit doen. Voor haar en alles wat ze me geleerd heeft.
Ik haal een hand door mijn warrige haren, hoewel het waarschijnlijk niet echt zin heeft. Mijn kleren zijn ook helemaal gekreukt en zitten vol zand- en grasvlekken, maar ik trek het me niet aan. Ik verzin wel iets als iemand ernaar vraagt.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Annabelle Rose Miller - Begeleidster
De laatste begeleider komt aangerend en gooit zijn koffer ook op het busje. "Sorry dat ik te laat ben" hijgt hij uit. Hij ziet er een beetje warrig uit, zijn haar zit helemaal door de war en zijn kleren zijn gekreukt en zitten vol zand- en grasvlekken. Hij zal er vast wel zo zijn reden voor hebben. "Je bent er in ieder geval, dan kunnen we zo vertrekken" zeg ik dan. "Ik ben trouwens Annabelle" zeg ik dan en ik steek mijn hand uit. Geen van de begeleiders had ik vorig jaar gezien, dus ze waren waarschijnlijk allemaal nieuw.

Sierra Kayla Nevarez
Zuchtend leun ik met mijn koffer tegen het hippiebusje aan. Nog geen woord heb ik gezegd of gesproken. Kwaad ben ik, gefrustreerd dat ik mee moet van mijn ouders. Dat ze me voor dit onzinnige programma hebben opgegeven wat werkelijk nergens op slaat. Hoe durven ze, hoe durven ze me überhaupt verwend te noemen, terwijl ik hard werk voor de spullen en kleding die ik koop?
Wanneer ik geen reactie krijg en net op het punt sta om mijn eigen koffer op het ellendige autootje te laden, komt er een jongeman hijgend aanrennen. Zijn hoofd is ligt rood, hij lijkt zich te excuseren voor het te laat komen.
"Sorry dat ik te laat ben. Ik moest nog even wat regelen." Verbaasd trek ik mijn wenkbrauw op. Overduidelijk dat het een begeleider is, te oud voor een reiziger. Ik schat hem een jaar of vijfentwintig. Zijn kleding is vuil, een kleine speelse glimlach staat op zijn gezicht geschreven en nonchalant haalt hij een hand door zijn haren. Veel effect lijkt het niet te hebben om de donkerblonde haren ook maar wat te temmen. Ondanks dat trekt hij mijn aandacht, waarom hij te laat is bijvoorbeeld - en al helemaal als begeleider. Ik vraag me af of hij liegt, of werkelijk te laat is omdat hij nog iets moest doen.
Treuzelend tik ik met mijn voet op de grond en wijs even naar mijn koffer, vies is hij toch al.
"Kan je even helpen?"

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Je bent er in ieder geval, dan kunnen we zo vertrekken. Ik ben trouwens Annabelle."
Lachend schud ik haar hand.
"Liam," stel ik mezelf voor.
Mijn blik glijdt de reizigers over, die een voor een vrij normaal lijken. Maar ja, dat deed Levy-Anne ook terwijl ze.. Ik schud mijn hoofd even kort, onmerkbaar. Nu is niet het moment om aan haar te denken.
"Kan je even helpen?"
Ik kijk de richting uit waarvan de heldere stem kwam, en grijnzend loop ik naar het meisje toe.
"Uiteraard, daarvoor zijn we hier."
Ik veeg mijn handen aan mijn broek af voor ik haar zware koffer het busje optil.
"Liam Levy Moore," stel ik mezelf voor.
"Een van de begeleiders."

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Uiteraard, daarvoor zijn we hier." antwoord de jongen terug. Een klein knikje geef ik hem en klem mijn armen voor mijn lichaam terwijl ik toekijk hoe hij de rozegekleurde koffer op het busje tilt. Geen idee hoe zwaar het ding nu eigenlijk is of mocht zijn, ik had het niet gewogen en er ook absoluut geen rekening mee gehouden. Mijn ouders wilden dat ik wegging, dan mochten ze ook rekening houden met de voorwaarden die ik had.
"Liam Levy Moore," zegt hij en klopt zijn handen aan zijn spijkerbroek af. Ik doe een klein stapje naar achteren om mijn koffer nog even na te kijken, maar laat mijn blik hierna weer naar de stem terug glijden.
"Eén van de begeleiders." Staat hij zijn eigen woorden bij. Zoals ik al had verwacht dus.
"Sierra Kayla Nevarez," antwoord ik van zelf sprekend terug en trek mijn rokje glad. Misschien niet de perfecte outfit voor waar we naartoe gaan, maar ik heb nog zat andere outfits mee en ik wil toch wel zeker een goede eerste indruk maken.
"Zeg maar gewoon Sierra." zeg ik dan uiteindelijk, hoe ik gewend ben genoemd te worden door familie en vrienden. "Vanwaar zo laat?"

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Sierra Kayla Nevarez."
Wauw, dat is ook een mooi mondje vol.
"Zeg maar gewoon Sierra."
Ik knik.
"Dat was ik al van plan," zeg ik grijnzend.
"Vanwaar zo laat?"
Ik denk even na en doe alsof ik de rest van de groep precies in me opneem.
"Ik was nog enkele dingen vergeten in te pakken," zeg ik glimlachend.
Nonchalant steek ik mijn handen in mijn zakken.
"Dus, Sierra," zeg ik glimlachend. "Waarom ben je hier?"
Ik leun tegen het busje aan.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Dat was ik al van plan," Wanneer hij grijnst, toon ik hem een korte glimlach voordat ik mijn lippen weer op elkaar pers. Ugh, ik had mezelf nog zo beloofd geen contact met niemand te hebben nu ik hier was. In de hoop dat ik niet goed in de groep zou gaan liggen, beetje opstandig doen en zo, en misschien is er dan zelfs de kans dat ik naar huis wordt gestuurd en mezelf voor weken op mijn kamer kan opsluiten. Helemaal niets doen. Een beetje uitslapen, me volstouwen met chocola en lekker veel winkelen.
"Ik was nog enkele dingen vergeten in te pakken," Me helemaal niet meer bewust van het gesprek kijk ik verward op. Ik neem zijn woorden nog eens goed in me op, waardoor ik mijn eigen vraag weer herinner. Juist, beter opletten Sierra in het vervolg. Aan zijn gezicht zie ik dat hij er iets buiten houdt, me iets niet vertelt, maar wie ben ik om daarop door te vragen? Dat kleine beetje privacy gun ik hem dan nog wel wel.
"Dus Sierra, waarom ben je hier?" Voorzichtig leunt hij tegen de bus aan, verveelt geef ik een klein steentje een trap met mijn voet. Ik haal mijn schouders wat op. Ergens vind ik het best vreemd dat hij de rede niet weet, verwacht toch wel dat er ergens hier zo in die muffe rotbus een namenlijst ligt met een rede waarom ik hier zit.
"Zodat ik meer zie dan wat er om mij heen gebeurd, idee van mijn ouders. Denken te weten wat goed voor je is," mompel ik, "helaas." zeg ik dan nog zachter. Ik betwijfel of hij het hoort en eigenlijk hoop ik van niet.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Zodat ik meer zie dan wat er om mij heen gebeurd, idee van mijn ouders. Denken te weten wat goed voor je is."
Ik bestudeer haar gedrag, dat ik op het eerste gezicht wel had verwacht. Opstandig, niet echt meewerkend en alles behalve enthousiast. Toch kan ik het niet laten even te lachen.
"Ah, dat is goed nieuws," zeg ik enthousiast -iemand moet het zijn. Ik geef haar even een schouderklopje.
"Wie weet maak je hier wel vrienden. Dat is nou eenmaal wat er gebeurt bij kampvuren, tenten delen, voor lange tijd met elkaar opgescheept zitten. Dat schept een band."
Grijnzend kijk ik haar aan. Ah, we zijn amper tien minuten aanwezig en we pesten al enkele medereizigers. Er moet toch iemand de sfeer verzorgen? En als ik zo enkele van de reizigers bekijk, gaat er veel sfeer nodig zijn om het voor iedereen nog een beetje leuk te houden.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Grayson Calvin Meyers
Aandachtig luisterde ik naar prinsesje's opsomming van hobby's. Zij had wel veel met 'veel', als je begrijpt wat ik bedoel. Veel bagage, veel namen, veel hobby's. Veel. Ik kon het me bijna niet voorstellen dat iemand zoveel zou moeten doen en hebben en vervolgens niet gek werd. ''Dus, als ik het goed begrijp, ben je heel braaf als je ouders thuis zijn maar totaal het tegenovergestelde als je alleen bent?'' antwoordde ik maar uiteindelijk, mijn wenkbrauwen opgetrokken toen ze het woordje 'skateboarden' in de mond nam, ''Mijn grootste hobby is skaten. Nouja, hobby, je zou het meer een passie kunnen noemen. Als ik het doe, voel ik me geweldig. En voor de rest speel ik aardig wat gitaar. Niet super ofzo, dat niet.'' Ik keek haar even spottend aan. ''Je hebt het niet zo met 'buiten'? Buiten is juist het beste. Binnen is voor als je niet kan skaten en nog moet oefenen, weet je. Buiten kan je improviseren.''

Marybelle Esmeralda Guillelmine Jeanmarie Apollinariya Charmaine Gwendolyn Moore
'Dus, als ik het goed begrijp, ben je heel braaf als je ouders thuis zijn maar totaal het tegenovergestelde als je alleen bent?'' Was wat hij er van maakte en ik knikte alleen maar. Want dat was ook hoe het was. Ik had eigenlijk gewoon twee verschillende persoonlijkheden, die precies het tegenover gestele van elkaar waren. Zijn grootste hobby, of nee, passie, was skaten. Wat een toeval, was het eerste wat ik dacht. Toen kwam hij met het feit dat 'buiten' he beste was. Binnen was voor mensen die moesten oefenen. Ik lachte. "Wow, jij heb wel lef zeg. Eerst mij de bijnaam prinsesje geven en dan mijn veilige 'binnen' even bekritiseren." Zei ik met ogetrokken wenkbrauwen. "Binnen raak ik minder snel gewond, ik ben niet de bese skater, oke." Zei ik en stak mijn handen in de lucht. Voor mij was het heel wat om dat toe te geven. Maar he, hij viel wel mee. "Ik geef het eindelijk toe, je bent de eerste die uit mijn mond hoort dat ik ergens niet de beste in ben. Maar ik mag jou wel." Ging ik verder en slikte. Nooit gedacht dat ik nog eens iemand zou mogen. "Wat voor gitaar speel je?"

---

We've lived in the shadows for far too long.

Aiden Samuel Wald
Ik doe mijn headset op terwijl ik mijn controller in mijn handen hou. Ik ging helemaal in het spel, modern Warfare 3. Na lang genoeg te hebben gezeurt kreeg ik hem van mijn ouders. Net als ik mijn rijbewijs van ze kreeg. Het was tich niets voor me dus wie kon het wat boeien. 'Aiden kom is!' Hoor ik mijn vader naar me roepen. Ik kaat een geirriteerde zucht horen. 'Ja zo.' Schreeuw ik terug. Een leugen. Deze match is pas net begonnen. 'Aiden Nu!' Schreeuwt mijn vader weer. Ik zei toch zo?! 'Wacht even!!' Schreeuw ik terug. Ik buig naar voren zodat ik helemaal in het spel vind al ik leg. Ik beweeg niet meer noch die andere. "Lost Connection to Host." Staat er dan. Mijn gezicht betrekt. Ik gooi mijn controller en headset op mijn bed het boeide me niet waar ze terecht zouden komen. Ik ga naar beneden. 'Waar slaat dat nou weer op he?' Zeg ik geirriteerd tegen mijn ouders. Ik zie een koffer naast henzelf. Meer dan een trouwens. Voor zover ik kan tellen 2 koffers en een sporttas. 'Waar gaan jullie heen?' Vraag ik dan verbaasd. 'Wij gaan nergens heen, maar we sturen jou op reis.' zeiden ze nou reis? Gingen ze me nu toch nog op wereld reis laten gaan. 'Dus jullie betalen mijn wereldreis?' Vraag ik ze grijnzend. 'Nee je gaat mee met een organisatie. Je kan er wat van leren en je gaat de wereld wel rond.' Zeggen ze rustig. Zonder het mij te vragen. Ach ik kreeg wat ik wou zonder teveel moeite. 'Ok.' Zeg ik rustig. 'Wanneer ga ik?' Vraag ik. Ik zie mijn moeder op haar lip bijten. 'Op dit moment. Je word in een half uur verwacht bij de London Eye.' Zegt ze nerveus. Ik haal mijn schouders op. 'Rij jij of rij ik?' Vraag ik aan mijn vader. Hij pakt al zijn sleutels em ik liep met de koffer en de sporttas achter hem aan.
Hij stopt en ik zie al een aantal jongeren. Ik pak mijn sporttas en gooi hem over mijn schouder en pak de koffer op wieltjes en loop richting de bus waar ik mijn koffers neerleg. Ze zouden het wel inladen voor me. Nu kijkenof er aardige mensen zijn of niet.
[Iemand voor Aiden?]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

(Ik heb Nathaniel)

---

We've lived in the shadows for far too long.

[wie met Andrea praten? Ze staat er loner bij ... ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Wie gaat naar wie. Nathaniel naar aiden of andersom?]

[ bericht aangepast op 6 nov 2012 - 17:52 ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

(Nathaniel staat er al, dus als je iaden aan laat komen kan je gewoon op hem afstappen.. Of ik laat Nathaniel vragen of hij Aiden kan helpen)

---

We've lived in the shadows for far too long.