Rpg ~ A trip around the world '1' - Speeltopics

A trip around the world is een actie die georganiseert werd voor jongeren die thuis ondankbaar zijn voor hun familie,dankzij deze actie kunnen ze inzien dat er veel meer mensen zijn met grotere problemen dan een gebroken nagel of een video game die ze niet mochten hebben. 10 jongeren uit Londen mochten mee en kunnen een stukje Zuid-Amerika,Europa ,Afrika en Oceanië zien.Ze zullen hun luxe moeten missen en hard moeten werken om de trip te mogen meemaken,ookal is het tegen hun zin of niet.
De begelijders kennen de problemen van de jongeren ,maar al te goed en proberen hen te laten inzien dat hun leven toch niet zo slecht.

5 meisjes [5/5] VOL !
-Amarante Fillipine Sympantos Kwijt
-Andrea Maddelyn Laurens Curlies
-Dani Kelly ScarsAgentP
- Marybelle MooreBlueHope
-Sierra Kayla NevarezAria

5 jongens [5/5] VOL !
-Grayson Calvin Meyers
- Nathan Finny HarriesAdores
- Nathaniel Christoper Raphael CampbellBlueHope
- Aiden Samuel WaldHurtedHeart
-Andrew Cole quin98

4 begeleiders [4/4] VOL !
-Maxwell Scotish ~Nyan
- Annabelle (Annabel) Rose MillerMimsi
-Liam Levy MooreBarack
-Caitlynn Lianne Bushwell xClove

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~ +16 is toegestaan ,maar hou het netjes aub !
~Geen one liners minimun 3 regels .
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan
INFO STORY !

De jongeren moeten om 10:30 stipt aan de Londen eye staan,daar zal een rood busje van maximum 14 personen hun staan op te wachten.Ze mogen 1 grote of 2 kleine kofers meenemen niet meer.Van geld mogen ze kiezen,maar de begelijding zal zorgen voor de nodige dingen zoals eten of tenten.Ze moeten zeker een dikke jas meenemen en goede stapschoenen.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:36 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Liam Levy Moore

"Die zal ik onthouden, hoewel ik liever niet heb dat ik zeiknat word en sterf aan onderkoeling - dat heb ik er nu ook weer niet voor over. En ja, ik wil echt weg. Dit slaat volkomen nergens op, ik ben achttien jaar en mijn ouders behandelen me alsof ik een klein kind ben. Ik had over twee weken in Spanje kunnen zitten op het strand met een aantal vriendinnen, cocktail erbij, leuk tijdschrift voor je neus, knappe jongens en een eigen vakantiehuis, maar nee hoor. Mijn ouders willen alleen en sturen me naar dit rot kamp omdat ze denken dat ik het hele huis afbreek."
Ik kijk haar even aan en zoek naar de correcte woorden.
"Nou, misschien moet je je er maar gewoon bij neerleggen en proberen er het beste van te maken?" stel ik voor.
"En het is nou niet alsof ik daar wat van ken, maar misschien zitten tussen de andere reizigers wel knappe jongens," vervolg ik lachend.
Ik probeer te kijken of er in de verte al een boot aan komt, maar ik ben niet zeker aangezien er wat mist begint op te trekken. Nog steeds wacht ik geduldig op een antwoord.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Nou, misschien moet je je er maar gewoon bij neerleggen en proberen er het beste van te maken?" Hoewel hij deze woorden zegt en ik weet dat dit misschien wel het simpelste en ook de beste keus is, leg ik me hier niet bij neer. Daar ben ik te koppig voor en ik ben niet van plan om mijn vakantie op die manier te laten verpesten. Toch knik ik in de hoop dat hij zich daar enkel en alleen al beter door voelt. Hij is en blijft namelijk wel een begeleider en ik ben heus niet zo dom dat ik hem alsnog de waarheid ga inpraten en daardoor nog meer in de gaten ga worden gehouden.
"En het is nou niet alsof ik daar wat van ken, maar misschien zitten tussen de andere reizigers wel knappe jongens," Ik kijk hem lachend aan en tuur even naar het groepje jongens. Ugh, nee, absoluut niet. Misschien dat het komt omdat ik veel te eigenwijs ben om daar überhaupt nu aan toe te geven, maar alsnog. Nee, gewoon nee.
"Heb je het nu over jezelf, of wat?" plaag ik hem dan en klem mijn armen voor mijn lichaam om zo wat warmte bij me te houden. Kunnen we gewoon niet die rotboot op, waar tenminste een redelijke kachel aanstaat.
"Nee dankje, ik pas. Dat groepje kinderen daar zoeken het maar uit, ik ben niet van plan ook maar één woord vrijwillig tegen ze te zeggen." Breekt mijn verwende kant dan weer op.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Heb je het nu over jezelf, of wat?"
Lachend schud ik mijn hoofd.
"Nee dankje, ik pas. Dat groepje kinderen daar zoeken het maar uit, ik ben niet van plan ook maar één woord vrijwillig tegen ze te zeggen."
Haar verwende kantje steekt weer de kop op en ik zucht even. Ik zou haar bijna hopeloos gaan vinden.
"Nee, ik doelde niet meteen op mezelf," zeg ik toch nog lachend.
"Want ik zei 'andere reizigers' en niet 'begeleiders'."
Plus ik weet niet meteen of dat wel geapprecieerd zou worden. En ze is mijn type niet.
"Als je zo koppig gaat blijven doen, gaat dit niet echt fijn worden. Voor jou niet, en voor mij niet."
Ik geef haar even een speelse por op haar arm.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Nee, ik doelde niet meteen op mezelf, want ik zei 'andere reizigers' en niet 'begeleiders." Hoewel hij lacht, kan ik zien dat hij het niet meent. Hij spreekt bijna boekdelen en ik vraag me af of dit ook voor mij geldt. Hopelijk niet, anders waren mijn sluwe plannetjes sowieso al bekeken.
Ik denk nog even na over de woorden die hij zegt. Een reiziger en een begeleider, samen. Ik vraag me af of dat wel toegestaan is. Het doet me in ieder geval enorm veel denken aan een leraar - leerling situatie en de laatste keer dat ik ervan hoorde, was het nog bij wet verboden. Een kleine grijns siert mijn lippen als ik hierbij nadenk. Het is vals, zo ontzettend vals en gemeen tegenover niet alleen de begeleider als ik het ook maar zou willen uitvoeren, maar kunnen is nog een geheel andere taak. Het idee alleen al doet me namelijk walgen, maar alles om naar huis te gaan.
Ik kijk op als hij me een por geeft en ik moet tweemaal nadenken voordat de woorden die hij zojuist had uitgesproken, ik ook werkelijk snap.
"Als je zo koppig gaat blijven doen, gaat dit niet echt fijn worden. Voor jou niet, en voor mij niet." Een dreigement, of een voorspelling? Ik weet het niet, maar ik denk dat hij ergens wel gelijk heeft. Of hij het nou wel of niet plezierig vind kan me nauwelijks wat schelen en nu ik toch iets in mijn hoofd heb, kan ik er beter maar al gelijk aan werken en het zodoende verder uitvoeren en uit plannen.
"Ik ben heus niet zo koppig," zeg ik alsnog, een kleine lach tover ik op mijn gezicht. Ik walg nu al van mezelf dat ik dit ervoor over heb. Dat ik expres vriendelijk ga doen om zo naar huis te worden gestuurd.
"Misschien dat je ergens toch gelijk hebt, maar ik zeg niet dat ik me werkelijk ga vermaken hier, nee, ik doe wel alsof, alleen om jou te plezieren."

[ bericht aangepast op 10 nov 2012 - 17:11 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Ik ben heus niet zo koppig. Misschien dat je ergens toch gelijkt hebt, maar ik zeg niet dat ik me werkelijk ga vermaken hier, nee, ik doe wel alsof, alleen om jou te plezieren."
Grinnikend kijk ik haar aan.
"Wauw, wat een opoffering. Wat heb ik er trouwens aan of je wel of geen plezier maakt?"
Dit maal werp ik haar een kritische blik toe, maar grijns toch lichtjes. Wanneer ik even naar de anderen kijk, besef ik dat ik nog met niemand anders heb gepraat buiten haar, maar ik trek het me even niet aan. Wie weet wat ze gedaan zou hebben als ik niet tegen haar was beginnen praten. Dan lag haar koffer waarschijnlijk nog steeds niet op het busje, bedenk ik me.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Wauw, wat een opoffering. Wat heb ik er trouwens aan of je wel of geen plezier maakt?" zegt hij vervolgens. Hij gunt me korte doordachte blik, waarna hij lichtjes grijnst en zijn gezicht afwendt. Ik verdraai me ietwat om beter te gaan zitten en haal nonchalant mijn hand door mijn haren. Ik weet nog niet hoe ik het ga doen, hoe ik het voor elkaar ga krijgen dat hij me ook maar iets zal gaan mogen, maar ik weet nu al wel dat het me tijd gaat kosten. Heel veel tijd.
"Je zei net nog dat het tripje niet leuk voor jou zou worden als ik heel de tijd zo deed." zeg ik dan vriendelijk en herinner hem aan zonet. Slim tik ik op mijn hoofd als extra gebaar en grinnik dan.
"En ik wil me niet schuldig voelen uiteindelijk, als ik jouw vakantie daardoor heb verpest." De grootste onzin. Het kan me geen ene moer schelen of zijn vakantie door mijn gedrag naar de klote gaat, helemaal niets. Ik durf zelfs te zweren dat als ik eenmaal thuis ben, ik hem na drie dagen alweer ben vergeten en door Oxford Street loop om de nieuwste mode te halen.
Toch glimlach ik om het extra onschuldig over te laten komen en kijk even naar de varende schepen.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Je zei net nog dat het tripje niet leuk voor jou zou worden als ik de hele tijd zo deed. En ik wil me niet schuldig voelen uiteindelijk, als ik jouw vakantie daardoor heb verpest."
Ik frons even en zwaai met mijn hand voor haar ogen.
"Hallo? Gaat alles wel goed met je?" vraag ik lachend.
"Nou, dat is heel vriendelijk van je, maar je doet maar wat je wil hoor," vervolg ik grinnikend.
Het kan me niet echt schelen of ze het nu wel of niet fijn vindt, maar zolang we niet teveel last hebben met haar, ben ik tevreden. En daarbij, ik durf ervoor wedden dat zij, en eventueel ook wat van de anderen, heus wel plannetjes gaan broeden om weg te lopen of iets dergelijks. In die gevallen zal ik me wel moeien, maar ik voel me niet meteen geroepen om iedereen te gaan entertainen.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Hallo? Gaat alles wel goed met je?" Toch kijk ik hem ietwat verbaasd aan door deze opmerking. Een diepe frons komt er in mijn voorhoofd te staan. Nou erg bedankt weer hoor. Probeer ik eens aardig te doen, is het weer niet goed. Die jongen weet ook absoluut niet wat hij wilt, misschien dat hij daar eens even over na moet gaan denken.
"Nou, dat is heel vriendelijk van je, maar je doet maar wat je wil hoor," Gefrustreerd bijt ik op mijn onderlip, rol licht geïrriteerd met mijn ogen. Hier kan ik dus absoluut niet tegen. Eerst zit hij nog te verkondigen dat als ik zo door blijf gaan, het voor hem ook niet leuk wordt en geef ik hem eens zijn zin, is het weer niet goed.
"Nou, wat wil je nou dan?" brom ik en sla mijn armen over elkaar. Dit ging nooit zo werken, als het zo door bleef gaan, ging het nog heel erg lang duren voordat ik de regels zou overtreden op de manier waarop ik dat wilde en het volledig in mijn eigen handen zou hebben.
"De ene keer zeg je dat jij geen leuke vakantie heb als ik zo doe, geef ik je gelijk, is het weer niet goed." kat ik door en schud tevergeefs mijn hoofd. Vrijwel meteen sta ik op en trek mijn rokje glad.
"Jezus, echt, kies eens wat je wilt. En dan zeggen ze dat ik geen keuzes kan maken!" Kwaad dwarrel ik weg naar het water. Zo had ik er absoluut echt geen zin in, zo ging mijn plan ook nooit werken.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Nou, wat wil je nou dan? De ene keer zeg je dat jij geen leuke vakantie heb als ik zo doe, geef ik je gelijk, is het weer niet goed. Jezus, echt, kies eens wat je wilt. En dan zeggen ze dat ik geen keuzes kan maken!"
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik haar na wanneer ze wegloopt. Nou, niet dan hoor.
"Nou, niet dan," zeg ik nog een keer tegen mezelf.
Ik trek mijn knieen op en leg mijn armen erom heen. Mijn blik dwaalt over het water en ik zucht opgelucht wanneer ik in de verte een boot zie aankomen, toch blijf ik lekker zitten. Het muurtje biedt toch ietwat bescherming tegen de scherpe wind, en zo heb ik het al wat warmer. Mijn gedachten dwalen af, zoals meestal, naar Levy. Ik vraag me af hoe het zou zijn als ze hier was, mee op deze reis, en hoe ze het zou aanpakken. Ik staar naar een plek in het water en bijt op de binnenkant van mijn wang.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Nou, niet dan," Ik hoor hem deze woorden nog zeggen. Een zucht verlaat mijn lippen. En dan durft hij mij nog de schuld te geven ook! Dat joch lokt het werkelijk allemaal zelf uit. Hij zit maar te zeuren over mijn gedrag, wil ik me eens aanpassen, is het weer niet goed. Nou, dan weet ik het ook niet meer hoor.
Natuurlijk is het niet helemaal slim van me om meteen kwaad te worden en weg te lopen, aangezien ik hiermee nooit een vriendschap zal kunnen bouwen met hem en zo nooit mijn plan verder uit zal kunnen werken, maar nu heb ik daar gewoon echt geen zin in. Misschien is het ook wel even beter zo en heb ik meer de tijd om het idee wat verder uit te werken.
Ik verberg mijn handen in de kleine zakjes van mijn blazer en trap tegen wat steentjes aan, kijk toe hoe ze in het water vallen. Verdomde rotplek is het toch ook. Hier en daar zie ik wat boten de kust naderen. Toch blijf ik stevig in mijn schoenen staan en verroer me niet. Nog verder van huis zal ik dan gaan, nog een kilometer van mijn bed en familie.
Nogmaals gooi ik een steentje in het water, alleen pak ik deze op en laat hem zo over het water stuiteren. Ik kijk even toe, hoe hij bij de laatste plons met een smak in het water verdwijnt en naar de zeebodem zakt.
Wat moest ik doen om ervoor te zorgen dat de jongen me leuk vond? Meelevend zijn, grappig, ik wist het niet en als ik hier bleef staan ging ik er ook nooit achter komen ook. Ik moest ondernemen, dat was wel zeker, maar waarom was het dan zo moeilijk? Kon ik het dan echt niet over mijn hart verkrijgen om de jongen op deze manier te gebruiken, als één of andere pop in plaats van een levend wezen.
Zachtjes neurie ik een deuntje, iets dat lijkt op 'Wide Awake' en loop nog iets verder van de groep af. Als ze niet op me letten, dan is het hun eigen schuld dat ze me kwijt raken.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

Ik denk even na over hoe het vroeger was. In Zuid-Afrika, het mooie weer, de goede tijden, het plezier. We hoefden ons zowat nergens zorgen over te maken, en toen werd Levy ziek. De enige oplossing die we hadden, was naar Engeland te komen, waar haar vorm van kanker veel gekender was dan helemaal in het Zuiden.
Na een tijdje afwezig voor me uit gestaard te hebben, kijk ik even rond en merk dat Sierra uit het zicht verdwenen is. Ik sta op, klop mijn broek af en tuur het strand af. In de verte zie ik een schim lopen, en ik vraag me af of het wel een goed idee is om naar haar toe te stappen. Ze heeft wel meermaals duidelijk laten blijken dat ze gezelschap niet meteen apprecieert, en wie weet wil ze gewoon alleen zijn.
Toch loop ik haar richting uit, ik zie nog wel of ik dan ook werkelijk naar haar toe ga en iets zeg.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Waarom reageert niemand hier? ._.]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
In de tussentijd dat ik loop, blijf ik steentjes gooien. De melodie die ik eerst neuriede is over gegaan in licht gezang. Het is namelijk niet dat iemand me zal horen en het interesseert me echter vrij weinig als ze dat zouden doen. Ik huppel wat over keien heen en voel de wind langs mijn haar razen. Ergens voelt het nog best goed zo, vind ik het eigenlijk best fijn hier. De stilte, het windje, geen gezeur aan mijn hoofd. Ik kan het nog wel even volhouden zo.
Tot mijn verbazing hoor ik dan voetstappen achter me, abrupt stop ik met zingen in de hoop dat niemand het gehoord heeft en wandel verder. Heel even wenk ik mijn hoofd wat en zie dan Liam achter me lopen. Echt, wat moet die gozer van me? In eerste instantie wil ik doorlopen en geen seconde langer bij hem in de buurt blijven, maar bedenk me dan dat ik dit beter niet kan doen. Ik wil geen ruzie, aangezien dat mijn plannetje alleen maar verder zal omzeilen.
Daarom dat ik mijn tempo iets aanpas zodat hij me kan inhalen. Als hij dicht genoeg in de buurt is draai ik me een kwartslag om, richting de zee en kijk met fronsende wenkbrauwen naar het vooruitzicht.
"Is ze allang dood?" vraag ik ferm. Ik kijk niet op, maar blijf met mijn handen in mijn zakken vooruit staren. Zachtjes bijt ik op mijn onderlip. Het is misschien niet het juiste om te zeggen, maar ik wist dat dit net leidde tot een gespreksvorm en alles is beter dan niets.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

Ik merk dat ze langzamer gaat lopen en weet dus dat ze me gezien heeft. Plots draait ze zich om naar de zee en blijft stilstaan.
"Is ze allang dood?"
Ik neem haar even in me op en weet niet wat zeggen. Ik heb toch helemaal niets gezegd over Levy?
"Over wie heb je het?" vraag ik na een tijdje. Misschien heeft ze het ergens anders over.
Zwijgend sta ik naast haar en staar naar het water dat rustig heen en weer golft. De snijdende wind raast rustig verder en het lijkt even of de tijd, de aarde, alles stilstaat. Ik stop mijn handen in de zakken van mijn jas om het wat warmer te krijgen en wacht geduldig op haar antwoord. Ik hoop maar dat die boot snel komt, het is hier retekoud en het staat me niet aan waarheen de gesprekken met Sierra leiden.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
Het blijft opvallend stil. Geen seconde sta ik erbij stil wat voor impact mijn woorden wel eens op hem kunnen hebben, maar ik weet heel erg goed waar ik het over heb. De jongen spreekt boekdelen, de manier waarop hij stilviel toen het over zijn familie ging en in verleden tijd over zijn zus sprak. Het is volkomen duidelijk en hij lijkt het niet eens door te hebben.
"Over wie heb je het?" Ik grijns lichtjes, maar kijk hem ondanks dat niet aan. Ik weet niet of dat goed zou zijn, ik wil zijn reactie niet zien. Hij snapt het niet of hij wilt het er gewoon niet overhebben. Het kan me niet schelen eigenlijk. Ik moet met hem praten, zijn interesse trekken.
"Je zus." zeg ik na een tijdje. Ik weet niet of ze ouder of jonger was dan hem, maar ik weet dat ik met mijn antwoord goed zit. Ik trap nog tegen een steentje aan en kijk hoe hij met een plons in het water valt.
Ik besluit niets meer te zeggen, misschien dat ik dat ook niet durf. Bang voor zijn reactie, of hij kwaad wordt als ik er nog iets aan toevoeg. Je weet maar nooit hoe mijn woorden bij mensen uitpakken, dat had ik net wel gemerkt bij hem.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.