Rpg ~ A trip around the world '1' - Speeltopics

A trip around the world is een actie die georganiseert werd voor jongeren die thuis ondankbaar zijn voor hun familie,dankzij deze actie kunnen ze inzien dat er veel meer mensen zijn met grotere problemen dan een gebroken nagel of een video game die ze niet mochten hebben. 10 jongeren uit Londen mochten mee en kunnen een stukje Zuid-Amerika,Europa ,Afrika en Oceanië zien.Ze zullen hun luxe moeten missen en hard moeten werken om de trip te mogen meemaken,ookal is het tegen hun zin of niet.
De begelijders kennen de problemen van de jongeren ,maar al te goed en proberen hen te laten inzien dat hun leven toch niet zo slecht.

5 meisjes [5/5] VOL !
-Amarante Fillipine Sympantos Kwijt
-Andrea Maddelyn Laurens Curlies
-Dani Kelly ScarsAgentP
- Marybelle MooreBlueHope
-Sierra Kayla NevarezAria

5 jongens [5/5] VOL !
-Grayson Calvin Meyers
- Nathan Finny HarriesAdores
- Nathaniel Christoper Raphael CampbellBlueHope
- Aiden Samuel WaldHurtedHeart
-Andrew Cole quin98

4 begeleiders [4/4] VOL !
-Maxwell Scotish ~Nyan
- Annabelle (Annabel) Rose MillerMimsi
-Liam Levy MooreBarack
-Caitlynn Lianne Bushwell xClove

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~ +16 is toegestaan ,maar hou het netjes aub !
~Geen one liners minimun 3 regels .
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan
INFO STORY !

De jongeren moeten om 10:30 stipt aan de Londen eye staan,daar zal een rood busje van maximum 14 personen hun staan op te wachten.Ze mogen 1 grote of 2 kleine kofers meenemen niet meer.Van geld mogen ze kiezen,maar de begelijding zal zorgen voor de nodige dingen zoals eten of tenten.Ze moeten zeker een dikke jas meenemen en goede stapschoenen.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:36 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Maxwell Scotish
"Het ruikte hier heel apart." zei hij en ik knikte."Wel,wezijn bij een haven,dus je ruikt het zee water."zei ik dan en glimlachte even naar hem.Hij stemde in om mee te gaan.Ik melde het eerst aan Annabelle en daarna aan Caitlynn."Ik Weet alleen niet waar we heen moeten, dusgaat u voor." zei Nathaniel toen ik weer bij hem was.Ik knikte en ging dan richting de gebouwen,in het centrum van dit dorpje moest wel iets te eten zijn.Algauw waren we al een broodjes zaak tegen gekomen en gingen we naarbinnen.Ik had wel niet aan de anderen gevraagt wat voor beleg ze wilden,maar ze gingen vast niet kwaad zijn daarvoor.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Nathaniel Christoper Raphael Campbell
Ik keek mijn ogen uit toen we rond liepen. Ik was hele andere gebouwen gewend, maar vond dit er wel een stuk gezelliger uitzien. Vrolijk liep ik achter Max aan. Ik stopte soms even met lopen om ies te kunnen bekijken en liepdan weer verder, naar weet ik veel waar. Het was een schatiig drpje en in tegenstelling tot waar ik woonde tond niet alles zo een 500 honderd meter uit elkaar, ga dan maar eens een ei lenen, geloof me, het was het niet waard. Bij de broodjes zak aangekomen zuchtte ik, ik had echt honger. "Dus wat nemen we mee? dit ziet er lekker uit en dit. Ik ben niet zo een kieskeurige eter."

---

We've lived in the shadows for far too long.

Maxwell Scotish
Dus wat nemen we mee? dit ziet er lekker uit en dit. Ik ben niet zo een kieskeurige eter." zei hij dan in de broodjes zaak en ik haalde mijn shouders op."Mischien nemen we gewoon broodjes smos mee,dat is met kaas en hesp(ham)."zeg ik dan.Mischien kunnen we een paar zonder kaas of ham mee nemen,je weet nooit of er wel moeilijke eters tussen zitten.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Liam Levy Moore

"Mijn opa. Alweer een tijdje geleden, ik was veertien gok ik, van de ene op de andere dag was mijn vader naar Spanje gevlogen. Vanuit school werd ik opgehaald door mijn moeder, we zijn hem achterna gevlogen, niet veel dagen later was de crematie."
Ik knik even.
"En mis je hem hard?" vraag ik.
Het kan dat ze een sterke band had met de man, maar ik ken wel mensen bij wie dat niet zo is of was. Ze heeft het volste recht zich zo te voelen, net als ik evenveel recht heb nog steeds elke dag verdriet te hebben om Levy.
Ik kijk haar even aan en duik nog iets dieper mijn jas in.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"En mis je hem hard?" Ik sta even stil bij deze vraag, denk na over mijn antwoord. Misschien is het al te lang geleden, was ik jong en het feit dat ik hem niet zo vaak zag, dat dit het anders maakte. Natuurlijk heb ik gehuild, biggelden de tranen van mijn wangen tijdens de crematie en had ik in mijn zwarte jurkje en gelakte ballerina's mijn vader en oma getroost, maar ik was erover heen gegroeid, leerde het accepteren en ging verder.
Vlug knoop ik mijn blazer dicht wanneer er nog een windvlaag langs ons raast. Ik grinnik wanneer Liam nog dieper in zijn jas duikt.
"Heb je het zo koud?" vraag ik lachend en ril dan ook zelf even. Subtiel ontwijk ik zo zijn vraag, gewoon omdat ik het antwoord niet weet of eigenlijk, hem niet wil kwetsen met mijn antwoord. "Watje," ga ik vrolijk door om hem zo het onderwerp waar we voorheen over hebben gesproken te laten vergeten naarmate we de groep verder naderen. Ik verstevig mijn pas wat en draai me dan afwachtend om tot dat hij me wat inhaalt.
Misschien, heel misschien dat mijn plan me dan toch gaat lukken.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

"Heb je het zo koud?"
Ik knik even en lach wanneer ze haar blazer ook maar dichtknoopt.
"Watje."
Lachend kijk ik haar aan.
"Alsof jij het nu warm hebt en die blazer zou uitdoen."
Grinnikend versnel ik mijn pas zodat ik haar kan inhalen wanneer ze sneller loopt.
"Pff, het is nog lang wachten voordat de boot er is," zucht ik.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
Ik zucht opgelucht als ik merk dat hij niet doorgaat op zijn zojuist gestelde vraag, glimlachend kijk ik hem aan.
"Alsof jij het nu warm hebt en die blazer zou uitdoen." Uitdagend kijk ik naar hem en knoop mijn blazer weer los.
"Pff, het is nog lang wachten voordat de boot er is," vervolgt hij zijn woorden, maar deze doen er niet meer veel bij mij toe. Het feit dat hij me zojuist heeft uitgedaagd, daar kan ik nu enkel nog aan denken.
"Oh het is zo koud," zeg ik sarcastisch en trek mijn blazer uit., houd deze aan het lusje voor mijn ogen hangen. Ik trek mijn mouwloze bloesje goed en wrijf even over mijn bovenarmen heen. Als de wind er niet geweest was, viel het nog echt reuze mee.
Ik weet dat ik misschien iets te bloot gekleed ben voor een tripje zoals dit, maar misschien brengt dat voor mijn plannetje juist wel voordelen mee, wie weet.
"Het valt nog best mee." vervolg ik dan en sla het jasje om mijn schouder heen.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Levy Moore

Grinnikend kijk ik haar aan wanneer ze toch haar blazer uitdoet.
"Oh het is zo koud. Het valt nog best mee."
"Zie maar dat je niet ziek wordt, want ik kom je niet verzorgen hoor," zeg ik lachend.
Zelf houd ik maar mijn jas aan en na enkele stappen zijn we weer bij de groep.
"Gaan we weer achter dat muurtje zitten? Daar is minder wind," stel ik voor.
Ik kijk haar aan en wacht tot ze geantwoord heeft.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Zie maar niet dat je ziek wordt, want ik kom je niet verzorgen hoor." Ik knik vrijwel direct. Dat is ook absoluut niet wat ik wil. Ik moet er niet aan denken. En bovendien, ik ben in al jaren niet ziek meer geweest.
"Maak je maar geen zorgen hoor. Ik ga er niet dood van." Glimlach ik dan al zeggend. Ik moet toegeven, ik lijk het een stuk beter te doen dan eerst. Het gesprek heeft goed uitgepakt.
"Zullen we weer achter dat muurtje gaan zitten?" vraagt Liam dan naarmate we de groep naderen. Ik knik op mijn beurt instemmend en draai me een kwartslag om, om naar het muurtje te lopen.
Als we eenmaal daar zijn en ik me laat neerzakken. Besluit ik toch weer mijn blazer aan te trekken, omdat we nu toch stil gaan zitten.
"Dus, vertel me eens. Gaan we ook nog naar Spanje? Of slaan we dat over?" Vraag ik nieuwsgierig. Erg veel heb ik me er namelijk niet in verdiept.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[iemand voor Andrew?}

Liam Levy Moore

"Dus, vertel me eens. Gaan we ook nog naar Spanje? Of slaan we dat over?"
Ik knik.
"We gaan er wel even langs, denk ik. Ik heb het volledige programma niet helemaal vanbuiten geleerd, dus ik weet de details niet precies," leg ik uit.
Ik trek mijn knieen op en trek enkele grassprietjes uit de grond. Ik versnipper ze langzaam en laat ze wegvliegen met de wind. Weer trek ik nieuwe sprietjes uit.
"Ik heb nog niet echt met de andere begeleiders gepraat. Ze waren allemaal bezig toen ik aankwam, en jij stond meteen te cheffen in verband met je koffer."
Ik kijk haar even grijnzend aan.
"Niet dat dat een probleem was, maar ik weet dus niet echt veel over de reis. Dat kan je beter aan de anderen vragen."

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"We gaan er wel even langs, denk ik. Ik heb het volledige programma niet helemaal vanbuiten geleerd, dus ik weet de details niet precies," Voorzichtig laat ik me langs het muurtje vallen en wrijf wat over mijn benen heen. Ik kijk hem geïnteresseerd aan. Het enige waar ik namelijk heen wil is Spanje, de rest is rampzalig te noemen.
Ik zucht even om het feit dat hij het niet weet en kijk hoe de grassprietjes in het rond vliegen door de harde wind. Het geeft een leuk effect.
"Ik heb nog niet echt met de andere begeleiders gepraat. Ze waren allemaal bezig toen ik aankwam, en jij stond meteen te cheffen in verband met je koffer." Ik grinnik zachtjes. Tja, ik kon dat ding echt niet zelf optillen en spijt heb ik er dan dus ook niet van dat ik het gevraagd heb. Nou ja, misschien dat als ik het niet gevraagd had, ik nu nog in Londen had gezeten.
"Ja, weet je hoe zwaar dat ding is." verdedig ik mezelf dan, maar nodig lijkt dat niet als hij zich vervolgt in zijn woorden.
"Niet dat dat een probleem was, maar ik weet dus niet echt veel over de reis. Dat kan je beter aan de anderen vragen." Ik schud vrijwel automatisch mijn hoofd. Alsjeblieft niet zeg. Contact met één persoon hier is al meer dan genoeg.
"Nee dank je. Jij bent nog wel oké, maar liever blijf ik uit de buurt van de anderen." Ik trek mijn neus even op als ik naar het stelletje reizigers kijk. Ik weet niet wat ik van ze moet vinden, hetzelfde geldt voor de begeleiders. Apart volk.
"Ik red het wel in mijn eentje." zeg ik dan, om niet volkomen gek over te komen. Ik redde het wel vaker alleen, zelfs met vrienden in de buurt, dus laat staan hier.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

{owh, hele tijd niks gepost $: waar zijn we nu eigenlijk??}

---

Do what people say you can't.

Liam Levy Moore

"Ja, weet je hoe zwaar dat ding is. Nee dank je. Jij bent nog wel oké, maar liever blijf ik uit de buurt van de anderen. Ik red het wel in mijn eentje."
"Ja, ik weet hoe zwaar dat ding is," zeg ik lachend.
Weer begin ik te prullen met het gras.
"En ik ben nog wel oke? Wauw, ik voel me vereerd."
Al zittend maak ik een klein buiginkje met mijn hoofd. Lachend kijk ik haar aan.
"En ja, je redt het in je eentje. Behalve als het op je koffer aankomt, niet?"
Ik weet niet precies wat ik van het verloop van de reis moet verwachten. De groep lijkt een beetje ongemakkelijk in elkaar gepuzzeld. Ergens hoop ik dat we vanavond beginnen met een kampvuur en enkele activiteiten om elkaar te leren kennen.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sierra Nevarez
"Ja, ik weet hoe zwaar dat ding is," Herinnert me dat hij degene is die mijn koffer op dat afschuwelijke hippiebusje geplaatst heeft. Juist, helemaal vergeten.
Automatisch begin ik het gras uit de grond te trekken als ik zie dat hij het nog steeds doet, een soort tik, maar stop na een tijdje alweer en bestudeer mijn nagels, helemaal kort geknipt. Zonde eigenlijk.
"En ik ben nog wel oke? Wauw, ik voel me vereerd." Ik grinnik en haal mijn schouders bedenkzaam op. Misschien dat ik het niet had moeten zeggen, al hoewel, het lijkt me goed af te gaan. Er lijkt na een tijdje toch een soort van klik te zijn wat me wel bevalt.
"Gek," mompel ik als ik hem een klein buiginkje zie maken en rol overdreven met mijn ogen. Als ik nu thuis was geweest of in de stad, had ik mensen als hem liever ontweken. Waarschijnlijk was ik hem zelfs nooit tegengekomen. Kwam hij in andere buurten dan ik.
"En ja, je redt het in je eentje. Behalve als het op je koffer aankomt, niet?" Ik blijf hem strak aankijken als hij dit zegt, want hier heeft hij me wel mooi te pakken. Even weet ik niet wat ik moet zeggen en glimlach dan.
"Behalve mijn koffer ja, maar ik wist dat ik met mijn eeuwige charmes wel iemand zover zou krijgen om hem voor me op te tillen en kijk, ik had nog gelijk ook. Anders had ik het gewicht wel over twee koffers verdeeld." plaag ik hem lachend en haal mijn hand door mijn haren.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.