{RPG} Wolfblood ~02~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - RellyKelinde
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Lyris

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
- Xander Dodge Outcast - Dodge
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Lyris
- Jill Angel Scars - AgentP
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:33 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Riley Andreas Cromwell

"Is goed," Zei ik en ging nonchalant met mijn hand door mijn haar waarna ik even vermoeid in mijn ogen wreef.
Alles was zo tegengeslagen deze nacht.
We hadden erg veel gewonden en gelukkig was er niemand gestorven voor de verandering.
Maar dat was maar een kwestie van tijd, ooit zou er nog iemand zijn laatste adem uitblazen tijdens een volle maan.
En ik hoopte dat ik het niet zou zijn.
"Hopelijk denken ze niet dat ik je van de trap heb geduwd," Grijnsde ik fronsend. "Misschien denken ze wel dat ik een jaloers vriendje was en laten ze me oppakken door de politie."
Het kwam er half lachend uit, hoewel ik er nog niet van zou verschieten als zulke dingen zouden gebeuren.
Gelukkig vertrouwde ik Marcy en wist ik dat ze me nooit zo zou verraden.
We waren hunters, en hunters bleven bij elkaar wat er ook gebeurde.


[Ik ga slapen, moet er morgen erg vroeg uit, like always (:]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

IAmADreamer schreef:
[@Gipsy misschien rap achter Cooper en Ayla aan?]

[Zal snel nog iets met Katherine schrijven en dan ga ik echt slapen (: ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Gipsy schreef:
(...)
[Zal snel nog iets met Katherine schrijven en dan ga ik echt slapen (: ]

[Ik zal al slaapzacht zeggen voor ik er zelf van af ga Dus slaapwel!(;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Katherine Audrey Swann

Wanneer ik besefte dat vrijwel iedereen al vertrokken was, liet ik mezelf van het aanrecht glijden en glipte ik naar buiten.
Gelukkig had ik vandaag niet veel nodig en staken al mijn spullen in een kluisje op school.
Iets wat ik vrijwel altijd deed als het volle maan zou zijn.
Ik versnelde mijn pas wanneer ik Ayla en Cooper een eindje verderop zag staan maar klemde mijn tanden op elkaar wanneer ik voelde dat de wond nog steeds prikte.
Gelukkig had ik er een verband rond gedaan, zodat als het eventueel zou bloeden, niemand er iets van zou zien.
Het zou immers verdacht zijn als ik met zo'n gapende wonde in mijn buik even doodleuk op school zou ronddartelen.
"Coop, Ayla," Zei ik met een kleine glimlach wanneer ik me bij hen voegde. "Waarom kijken jullie zo bedrukt?"
De glimlach verdween van mijn gezicht wanneer mijn ogen tussen hen in flitsten.
"Wat is er?" Ik trok mijn kap over mijn hoofd om te voorkomen dat ik nat zou worden als het begon te regenen en verstopte mijn handen in de grote mouwen.
Een slecht gevoel bekroop me, maar ik probeerde het te verstoppen dat ik me zorgen maakte.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Marcy Jarvis

"Het zou wel een sterk verhaal zijn," lachte ik. Niet dat ik zoiets ooit zou zeggen of laten gebeuren. Dan zou ik hem hoogstpersoonlijk uit de bak gaan halen, hoe gewond ik dan wel niet mocht zijn.
Met een scheve grijns drukt ik het nummer in. Toen de telefoon overging, deed ik mijn uitleg. "Hallo?" Ik probeerde paniekerig te klinken. "Ja, met Marcy Jarvis. Ik zal er vandaag niet zijn en Riley ook niet. Wat? Ehm... Riley Andreas Cromwell. Ik ben nogal onhandig van de keldertrap gevallen, dus hij is nu even met me naar de dokter. Morgen of binnen een paar dagen ben ik terug."
De vrouw aan de andere kant van de lijn klonk nogal bezorgd. "Gaat het wel kindje? Moeten we anders iemand langs sturen zodat Riley nog kan komen?"
Ik probeerde mijn lach in te houden. "Nee nee, dat hoeft niet. We redden het wel."
Na nog wat tegengestribbel kon ik eindelijk afleggen. "Nou, dat is dan geregeld. Als je wil slapen, kan je in mijn oude kamer. Op de eerste verdieping. De eerste deur."
Er was ook maar een kamer boven, dus hij zou het wel vinden.
Ik hees mezelf de zetel uit en sleepte mezelf naar de keukentafel. Eerst eten, dan slapen. Er waren nog pannenkoeken van gisteren, dus die warmde ik op. "Wil je ook wat?" vroeg ik Riley.

[Slaapwel allemaal. Ik ga ook mijn bed in.]

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 22:15 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

MakeMeIrish schreef:
(...)

[Oh nee, dat nis het niet. Ik dacht daar al wat langer over na hihi. Alleen jij bracht de gedachten weer omhoog ^^]

[Ik dacht al dat het kwam omdat ik zaagde ofzo! ^^ Haha ]

Shooter schreef:
Aurora Elizabeth Morningrose

'Nou, omdat die echt super gaaf is!' zeg ik enthousiast met een fonkeling in mijn felgroene ogen.
Voor een kort moment ben ik al mijn wonden en de afgelopen nacht vergeten, terwijl mijn ogen opnieuw naar de jongen glijden. Het viel me nu pas op dat hij statig was, dominant bijna, waardoor er rode blosjes op mijn wangen verschijnen en ik mijn blik snel weer terug richt op de auto.
Altijd had ik een zwak gehad voor dominante mannen, zo ook voor Memphis, al had ik dat nooit laten merken. Ik had mezelf altijd beschermd door mezelf niet met mannen in te laten en er niet op te reageren, waardoor ik een grote muur om me had heen gebouwd, zonder dat iemand dat in de gaten zou hebben. Het vrolijke, blije meisje dat altijd vol energie was had ook wat geheimen, denk ik licht pijnlijk.
'Hoe snel kan die eigenlijk?' vraag ik dan met mijn blik op de auto terug gericht.

[Wil je het weten? 431 km/ uur]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

[Slaapwel.]

Memphis

Vol afgrijzen luister ik naar haar verhaal. Bij mij zit het een stuk simpeler ineen. Mijn vader wurgde mijn moeder, die ons beiden dagelijks flinke rammel gaf, en zit nu in de bak daarvoor. Punt.
Ik kijk haar vragend aan als ze haar leren jack weer open ritst en vervolgens uit trekt. Ondanks het feit dat ze haar haren voor haar borsten hangt blijft mijn blik er op hangen. Ik kan het niet helpen, ik ben een sucker voor vrouwelijk vlees.
"Je zult je wel af vragen waarom het nooit echt genezen was? Wel ooit gehoord van Monkshood? Ja, ze hadden het mes erin gedoopt nadat ze me soort van misbruikt hebben. Dat herinner ik mezelf niet goed meer ik weet alleen dat het extreem veel pijn had gedaan. Ze hadden me achter gelaten voor dood waar ik iedereen goed dood kon zien liggen. Toen kwam David en redde hij me."
Na haar verhaal kost het me heel wat minder wilskracht om mijn ogen bij haar borsten vandaan te halen. Ik ben niet een van de meest respectvolle mensen die rondlopen op deze rottige bol, maar ik zou nooit van mijn hele leven een vrouw ergens toe dwingen dat ze niet wil, laat staan een jong meisje.
"Is het al heftig genoeg voor je?"
Ik slik even. Ik zou net zo reageren als zij nu doet, een grapje maken in de hoop dat het onderwerp weg waait. Onbewust grijp ik haar hand weer vast. Ik richt mijn blik naar beneden.
"Monkshood. Dat is Wolfsbane, toch?"
Ik klem mijn kaken op elkaar en schud mijn hoofd. Dat doet er eigenlijk helemaal niet toe. Ik ben gewoon aan het rekken. Ik wil helemaal niet aan Scar vertellen wat er met mij gebeurd is, maar het lijkt me alleen maar fair nadat zij de moeite nam mij in vertrouwen te nemen. Ik haal diep adem en speel een beetje met Scarlet's vingers.
"Ik was vijf, toen het voor het eerst gebeurde. Ik kom uit een lijn van Alphas sinds mijn overgrootvader dus verwonderlijk is het niet, maar mijn moeder was gewoon een mens, ze wist niet wat mijn vader was en schrok zich rot toen ze plots een woeste pup in haar keuken zag. Woedend was ze, dat mijn vader niks gezegd had. Sindsdien begon ze om elk akkefietje klappen uit te delen, zowel aan mijn vader als mij. Vaak niet alleen met haar handen. Na twee jaar was mijn vader het spoegzat en de rest weet je."
Ik lik over mijn lippen uit nervositeit. Alleen Cooper weet exact wat er gebeurd is, het voelt aan als verraad tegenover hem, tegenover mijn familie. Nog steeds kijk ik Scarlet niet aan. Ik hoop maar dat ik haar vingers geen pijn doe.
"Je bent niet alleen, Scar. We hebben allemaal wel iets dat-dat- Coop-" Ik schud mijn hoofd, niet aan mij om te vertellen. "We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Het is niet alleen de bedoeling dat we elkaar uit de handen van Hunters houden... De roedels zijn er om elkaar veilig te houden, voor eender welk gevaar, fysiek of mentaal."
Dat zei mijn grootvader altijd; het grootste kwaad dat je moet bevechten zit in jezelf. Toen kreeg ik altijd een tikje tegen mijn hoofd. Daar, daar zit het kwaad, negatieve gedachten. Mijn gedrag tegenover anderen is gewoon een hele grote defensieve act, ze hoeven niet te weten wat er in me omgaat. Mijn hoofd, mijn leven, mijn.
"Ga vooraan zitten, we praten verder terwilj we rijden," besluit ik dan. Uiteindelijk is het wel nog de bedoeling op school te raken.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Cooper

"Als je lacht ben je knapper. Als je je echt zorgen maakt om Memphis, bel hem dan even," Ik kijk via mijn ooghoeken naar Ayla en zucht even. Ik pak mijn mobiel in de hand.
"Wat heeft het voor nut? Ik bedoel; Hij is vast te druk bezig of kan niet reageren." Op dat moment begint mijn mobiel een kort melodietje, ik kijk op het schermpje en een geforceerd glimlachje komt op mijn gezicht. Ik open het smsje; Heb Scar. Komen zo naar school, eerst kleren halen. Kan even duren.
Ik knik en stop mijn mobiel terug in mijn zak. "Memphis heeft Scar gevonden, hij gaat nu kleren halen met haar en komt dan naar school," zeg ik tegen Ayla en steek mijn handen weer in mijn zakken.
"Gelukkig, hij is oké," zeg ik dan op dezelfde droge toon als dat ik daarstraks praatte. Ik heb geen zin meer om hier te zijn, ik wil ook niet naar school. Maar ik zal wel moeten. "Heb jij soms ook wel eens het gevoel dat het je allemaal teveel wordt?" vraag ik dan zacht en kijk Ayla dit keer wel recht aan. Ik weet niet waarom ik het vraag maar het wordt lastig met al die problemen.
Al vanaf dat ik 5 ben kan ik in mijn ware form veranderen, ik was toen al aan de late kant. Uiteindelijk ook nog in verschillende pleeggezinnen, en zit ik eindelijk langer bij een gezin slaat die klootzak me ook. Dan nog de stemmingswisselingen die ik heb. En het iedere maand gedwongen veranderen. Jezus, wat is dit toch rot. Mijn blik blijft op Ayla gericht en ik bijt op mijn lip.
"Coop, Ayla. Waarom kijken jullie zo bedrukt?" hoor ik ineens achter me en kijk naar Katherine. Dat ook nog... "Wat is er?" Vraagt ze dan. Ik zucht even.
"Niets bijzonders, in ieder geval. Niet meer," mompel ik en trek mijn schouders op. Nu kon Ayla ook geen antwoord geven op mijn vraag, wat ik erg flut vindt. Ik kijk weer voor me en schop een takje dat op mijn weg ligt weg.

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 22:32 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Scarlet

"Monkshood. Dat is Wolfsbane, toch?"
Ik knik ongemerkt. Hij trok mijn aandacht naar hem door met mijn vingers te spelen. Ik keek hem aan benieuwd wat hij ging zeggen. Hij was te gespannen precies.
"Ik was vijf, toen het voor het eerst gebeurde. Ik kom uit een lijn van Alphas sinds mijn overgrootvader dus verwonderlijk is het niet, maar mijn moeder was gewoon een mens, ze wist niet wat mijn vader was en schrok zich rot toen ze plots een woeste pup in haar keuken zag. Woedend was ze, dat mijn vader niks gezegd had. Sindsdien begon ze om elk akkefietje klappen uit te delen, zowel aan mijn vader als mij. Vaak niet alleen met haar handen. Na twee jaar was mijn vader het spoegzat en de rest weet je."
Hij likte over mijn lippen terwijl ik alles tot me door laat dringen. Hij werd geslagen door zijn moeder. Zijn vader had haar vermoord eigenlijk om hem te beschermen tegen haar, zo kwam het over bij mij. Ik voelde niet eens meer dat hij mijn hand vast had. Het enigste wat ik wou doen was... ik weet het niet ik moest alles een beetje laten bekomen Ik hoop maar dat ik haar vingers geen pijn doe. Ik luisterde zelf niet meer na de rest. Het was precies alsof ik moest beseffen dat ik er niet alleen voor stond.
Ik zuchtte en schudde mijn hoofd toen hij nog iets zei. Voor ik mezelf kon tegen houden sloeg ik mijn armen om hem heen. Ik had respect voor hem dat hij sterker was dan ik. Hij verdiende het niet om zo iemand als mij in zijn pack te hebben. Ik zorgde voor veel te veel problemen voor hem, maar toch had hij me nog steeds niet weggestuurd zoals de anderen packs die het wel overleefd hebben. Daarvoor had ik respect.
Ik ging wat rechter zitten en pakte zijn hoofd tussen mijn handen. Een klein glimlachje sierde mijn lippen waardoor er waarschijnlijk pretlichtjes in mijn ogen branden. Die zag je jammer genoeg bijna nooit. Ik wist dat ik misschien spijt zou krijgen van wat ik ging doen, maar dat doet er nu niet toe. Het voelde op dit moment juist aan. Het was ooit een teken van respect geweest in onze familie.
Ondanks alles bleef ik nog steeds een puber met hormonen die op zijn kop stonden als er een man of jongen in de buurt waren. Ik had geen bang meer voor ze. Dat is al een tijd geleden verdwenen, ik heb altijd wel tussen de jongens en mannen geleefd. Ik weet wanneer ik uit iemand zijn buurt moet blijven omdat dan alles in me zo schreeuwde, maar dat had ik niet bij Memphis.
Dus sloot ik mijn ogen en drukte zachtjes mijn lippen op de zijn. Het maakte niet uit wat hij nu zou doen, mij weg duwen, terug kussen of de liefde zelf bedrijven. Het maakte allemaal niet uit, voor mij. Ik voelde me verbonden door ons verleden. Ik wist dat er meer waren die het zo moeilijk hadden als ons, maar aangezien hij de enigste was die hier nu zat en mij zelf iets over zijn verleden vertelde vond ik wel dat hij dit verdiende. Dit was mijn teken van herkenning en respect. Ik wou gewoon dat hij het wist en voelde.

[ bericht aangepast op 23 nov 2012 - 17:17 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Damen Joey Dodger
Ik kon een grijns niet onderdrukken toen ik het berichtje las. Haar ouders of waar ze ook bij woonden wist het dus niet van haar. Wat moet dat dan straks zijn. Straks moet ik haar vriendje nog spelen om binnen te mogen voor verdere uitleg. Ik stuurde nog dat ze maar moest bellen als ze tijd had voor verdere uitleg hoe ik me straks moest gedragen. Ik smeed mijn gsm terug weg op mijn bed. Ik had echt geen zin om in te pakken. Misschien moest ik nog even slapen? Dat kon een goed idee zijn als ik niet elk moment een telefoontje van Charles verwachtte. Ik ging gewoon nog is douche. Dat zou mijn hoofd ook een beetje heldere maken en dan zou ik verder gaan met pakken.
Ik stond op en liep naar de douche. Onderweg moest ik al mijn rommel nog ontwijken wat perfect lukte. Toen ik in de badkamer stond bedacht ik me dat ik hier nog redelijk lang aan zou zitten voor ik alles in gepakt had. Maar ik had tijd. Het was niet dat ze stond te springen waarschijnlijk om me te ontmoeten. Ze wist niet eens hoe ik eruit zag en hoe ik was van karakter. Als ze dat wist wou ze me misschien er nog niet eens bij. Ik was nu een maal een kut kind of player of hoe ze me allemaal wilde noemen.
Ik zuchtte even in mezelf en trok mijn kleren uit. Ik zou toch ander kleren moeten aandoen deze waren vuil. Ik ging onder de douche staan en liet het water lopen. Ik genoot even van het koude water op mijn huid voor het warmer werd.

Aurora Elizabeth Morningrose

Terwijl ik nog steeds met grote, fonkelende ogen naar de auto van de onbekende jongen sta te kijken, met mijn oude, vertrouwde glimlach op mijn gezicht besef ik vanuit het niets dat ik mijn schooltas bij Memphis heb laten liggen, wat automatisch problemen betekent bij Wiskunde, later op de dag.
Snel gris ik mijn telefoon uit het groene, iets te strakke, rokje dat ik bij Memphis heb aangetrokken en druk op een van de sneltoetsen, waar zowel de gehele roedel onder staat, en de lijn van een pizzakoerier vlakbij mijn huis. Trappelend met mijn ene voet - de andere deed te veel pijn aan mijn zij - hoor ik het pieptoontje van de telefoon een aantal keer afgaan, waarna er wordt opgenomen en ik alleen maar ruis doorkrijg. Fijn, een broekzakgesprek, schiet er door mijn gedachten, waarbij ik even kort moet grinniken. Het gegrinnik verdween echter toen ik vaag hoorde hoe iemand ging verzitten, gevolgd door een geluid wat ik al duizenden andere keren heb gehoord wanneer er verliefde stelletjes langs kwamen gelopen; het geluid van een kus.
'Shit,' mompel ik zacht, 'wat dacht ik ook,' mompel ik er dan achteraan, waarna ik door heb dat ik de telefoon nog steeds tegen mijn gezicht gedrukt houdt. Met een ruk trek ik hem weg en druk op het rode telefoontje. En de muur wordt weer een stukje hoger, dacht ik bijmezelf, de glimlach totaal verdwenen van mijn gezicht.
Ik ben me er vaag bewust van dat de jongen van de auto nog naast me staat, of misschien is hij al weggelopen, het doet er niet meer toe. Moeizaam draai ik om en begin richting de ingang van de school te hinken, naar het biologielokaal.

---

•

s]Hoe kan Aurora hen horen kussen als Memphis niet eens opgenomen heeft? :'). Laat maar, ik zie het al :').[/s

[ bericht aangepast op 23 nov 2012 - 20:17 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Gancanagh schreef:
s]Hoe kan Aurora hen horen kussen als Memphis niet eens opgenomen heeft? :'). Laat maar, ik zie het al :').[/s

[Ik vroeg me da ook eerst af ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..