{RPG} Wolfblood ~02~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - RellyKelinde
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Lyris

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
- Xander Dodge Outcast - Dodge
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Lyris
- Jill Angel Scars - AgentP
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:33 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Memphis

"Ik ben in een stadje dat Angelaville of zo iets heet. 4 Stadjes verder van waar wij wonen. Ik ga de aandacht van Hunters naar hier trekken die naar ons willen komen. Die er al zijn krijg je er onmogelijk weg. Ik weet het, het is zelfmoord aangezien hier ook een roedel woont en hier ook een paar Hunters zitten en ik alleen ben tegen hun als er iets misloopt, maar een beetje avontuur in je leven kan geen kwaad zeker? Fysiek ben ik soort van in orde na de schotwonde in mijn schouder. Mentaal ben ik een wrak."
Ik negeer Cooper en Ayla die in de keuken zijn gekomen, omdat dit gewoonweg even voorrang geeft. Zonder dat ik het besef komt er een geluid dat wel heel erg op grommen lijkt uit mijn mond. Ik wil mijn vuist op het aanrecht slaan, maar omdat ik mijn glas wodka nog in de hand had sla ik er gewoon het glas kapot op. Dat de wodka van me afdruipt kan me even niet schelen.
"Nee, dat doe je niet!" breng ik kwaad uit. "Je neemt een bus naar huis, nu meteen! Of ik kom je halen en ik bind je vast aan de auto!"
Ik kan het niet hebben dat een andere roedel ons komt opzoeken en ik kan het nog veel minder hebben dat ze zichzelf zo in gevaar brengt.
"Fuck it, ik kom je hoe dan ook halen. Ga aan een bushalte op me wachten. Dat is een bevel, Scarlet," bijt ik haar toe.
Ik rits mijn oma's sleutels van de koelkast en gooi ze naar Cooper. Hij moet de anderen maar naar school brengen. Vervolgens neem ik mijn eigen sleutels en sla hardhandig de deur achter me toe. Dan pas merk ik dat ik nog met mijn telefoon aan mijn oor loop.
"Waag het niet jezelf nog een keer zo in gevaar te brengen," voeg ik er nog aan toe, hoeweel weer een heel stuk zachter dan net. Ik druk af en stap in mijn auto waarop ik met scheurende banden vertrek.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Andrew Justin Cole

Langzaam wordt ik wakker en als ik mijn ogen open zie ik al een lege kelder. Ik kijk verbaasd om me heen en pak dan mijn mobiel om naar de tijd te kijken. Shit! Het was al vet laat, waarom was ik niet wakker gemaakt? Of misschien hadden ze het wel geprobeerd maar lukte ze het gewoon niet, dat kan ook ik sliep nogal vast. Ik ben niet zo makkelijk wakker te maken . Ik spring op en loop naar de kraam waar ik gauw wat water in mijn gezicht gooi om wat meer wakker te worden. Ik kijk even naar mijn kleding en zucht. Weer gescheurd door de verandering. Volgens mij had ik ook niet eens andere kleren nu bij me dus moest ik zo naar school. Fijn weer! Ik haal mijn hand even door mijn haar en probeer het een beetje in model te doen wat uiteindelijk lukt. Ik kijk even op mijn mobiel en zucht opgelucht, ik had nog wel wat tijd over. Oké niet dat ik het heel erg vond om te laat te komen eigenlijk maar toch. Ik loop rustig naar boven en de heerlijke geur van pannenkoeken vult mijn neusgaten. Ik kijk verlekkerd om me heen en zie de pannenkoeken op de tafel staan. Ik loop erop af en neem plaats aan een stoel. Er waren nog wel wat andere al denk ik dat die zo weggaan. Snel een pannenkoek naar binnen werken dan maar. Ik pak een pannenkoek en begin er gelijk van te eten. Hmm wat was dit toch lekker!

Cooper

Ik hoor Memphis schreeuwen tegen zijn mobiel en doe mijn hoofd een beetje schuin. Een vaste gewoonte als ik net van wolf weer naar mijn menselijke form terug veranderd ben. Ik zie hoe hij het glas stuk slaat op tafel en weet nog net een aantal scherven te ontwijken, aangezien ik vlak bij Memphis zit.
Ik volg hoe hij opstaat en ik vang net op tijd de sleutels die hij toewerpt. Dan stormt Memphis weg en met een harde klap sluit de deur. Ik krap even achter mijn oor.
"Goed, eet door mensen. We moeten zo naar school, blijkbaar breng ik iedereen." zeg ik dan en neem een slok van mijn jus.
Ik kijk de rest even aan en sta op. "Ik kleed me om, wanneer ik terug kom is iedereen klaar!" zeg ik dan met een verheven stem en loop naar de trap om vervolgens naar de slaapkamer van Memphis te gaan. Aangezien we bijna de zelfde maat hebben leen ik even wat kleren van hem. In de badkamer was ik mijn gezicht en leg ik de kleren uit. Ik trek de gescheurde kledij uit en begin de hele kleren aan te trekken.
Dan kijk ik naar mijn schoenen en zucht. Een grom verlaat mijn mond. Ik loop naar de slaapkamer van Memphis terug en kijk de kamer rond, uiteindelijk zie ik een paar schoenen staan en grinnik even. Ik maak me al klaar om te verzuipen in zijn schoenen. Ik pak het paar en ga op het bed zitten, vervolgens trek ik de schoenen aan. Ik doe mijn hoofd even schuin, ik pas ze gewoon goed. Hmm, heb ik toch dezelfde maat als Memphis.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Shooter schreef:
Aurora Elizabeth Morningrose
'Is alles oké? hoor ik een onbekende stem boven het geruis van het schoolplein vragen. Zonder te reageren ga ik verder met het afvegen van het bloed van mijn been, niet wetend dat de vraag op mij was gericht. 'Hallo, alles oké met je?' hoor ik de onbekende stem daarna opnieuw vragen, ditmaal harder en dichterbij, overduidelijk voor mij bedoeld, wie stond er anders half voorover gebogen op het schoolplein tegen een muurtje geleund.
Verward hef ik mijn hoofd en laat mijn blik rondschieten, waardoor er een pijnlijke grimas over mijn gezicht trekt door mijn gehechte hoofdwond. De pijn verdwijnt nadat ik mijn hoofd verder draai en mijn lange, blonde haren langs mijn rug voel glijden. Mijn lippen trekken samen in mijn welbekende glimlach en mijn ogen stralen opnieuw van energie door het feit dat ik me weer tussen de mensen bevind en niet ieder moment aangevallen kan worden in een donker bos.
'Het gaat prima, ik heb eh - een motorongeluk gehad,' zeg ik enthousiast. Zonder erbij na te denken had ik wel het meeste stomme excuus gegeven wat ik kon bedenken, wat ik ook nog eens vol enthousiasme had gezegd, alsof ik het leuk had gevonden.
Mijn felgroene ogen schoten even onzeker naar het gezicht van de - vaag bekende - jongen, maar flitsten weer levendig op bij het idee dat het me vrij weinig kon schelen, als die brandende pijn in mijn zij maar eens ophield en ik normaal kon lopen.
'Bedankt dat je, het vraagt. Ik bedoel, dat gebeurd hier niet heel erg vaak,' zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik verplaats mijn gewicht naar mijn gezonde been en haal even mijn hand door mijn haren. Het witte t-shirtje van Memphis was iets te kort waardoor ik mijn haren voelde kriebelen tegen mijn onderrug, terwijl ik de - vaag bekende - jongen onbeschaamd begon te bekijken. Het verwonderde me dat hij me nog nooit eerder was opgevallen, hij zag er behoorlijk goed uit, met die dikke, bruien haren die zijn ogen goed lieten uitkomen.
Hoofdschuddend richtte ik mezelf weer op het gesprek, hij wilde alleen vragen hoe het met me ging en ging daarna waarschijnlijk naar zijn les.

|| Sorry dat ik me niet aan de regel heb gehouden om te wachten tot er drie reacties tussen zitten, maar zit morgen van negen tot zes op school en anders kan m'n tegenspeler ook niet verder ! Vergeef mij á ||

Levi Isaac Dales


"Een motorongeluk? dat ziet er pijnlijk uit! Wanneer is het gebeurd? want je kan toch zo niet blijven rondlopen?!" zeg ik tegen haar haar been bekijkend.
"Moet ik je helpen met je naar de verpleegster brengen?" vroeg ik behulpzaam. Ik nam het meisje in me op. Lang blond haar, iets kleiner als mij maar niet geweldig klein. ja ik ben kieskeurig en ja ik ben groot. Maar toch ik buk niet graag. Ik bekijk haar ogen die me vaag bekend voorkomen. Fel groen zijn ze, vol leven en energie... en bekend, denk ik. Ik kijk naar de omgeving, de rest van de leerlingen was weer bezig met wat ze eerder deden en waren gestopt met smoezen en kijken, al betrapte ik nog een paar mensen. Omdat ik uitzicht op de parking had klikte ik nog een keer op het knopje om mijn auto vast te maken en wendde me toen weer tot het meisje.
"Dus, ziekenboeg?" zei k vragend.

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Riley Andreas Cromwell

"Ik zal eens een kijkje gaan nemen." Zei ik en rekte mezelf nog een keer uit.
Langzaam verliet ik de woonkamer en vond mijn weg naar boven.
Wanneer ik de zolder betrad, vond ik gelijk enkele dozen met mannenkleding die vast en zeker van haar vader of haar opa konden zijn.
Langzaam opende ik de doos en merkte al snel dat het een doos was met de kledij van haar opa.
Zo te zien was alle kleding die er in zat inderdaad een maat of drie te groot voor mij.
Snel greep ik een tweede doos beet en had deze keer wat meer geluk, het was kledij van haar vader.
Ik greep er een simpele witte T-shirt uit en een jeans en slenterde weer het trapje af om vervolgens naar de badkamer te gaan.
Met een zucht legde ik de kleding op het tafeltje dat er stond en wandelde vervolgens naar de wastafel om mezelf eens in de spiegel te bekijken.
Ook al had ik een zware nacht achter de rug, zag ik er nog redelijk ok uit.
Ik wendde mijn hoofd van de spiegel af en draaide de kraan open om uiteindelijk mijn handen met water te vullen.
Het water voelde koel aan op mijn gezicht dus herhaalde ik het enkele keren om er zeker van te zijn dat al het vuil uit mijn gezicht was.
Wanneer ik klaar was, droogde ik mijn gezicht af en kleedde ik me om in de kleren van Marcy's vader en ging weer naar beneden.
"Ga jij naar school?" Vroeg ik wanneer ik Marcy weer zag. "Ik heb namelijk niet veel zin."



Katherine Audrey Swann

Ik ging kopje onder in de badkuip die ik had gevuld met warm water en sloot mijn ogen om al mijn zorgen te vergeten.
Het warme water prikte in mijn wonden, maar toch gaf ik geen krimp.
Wanneer ik besefte dat mijn lucht opraakte, veerde ik recht in het bad en wreef het water even van mijn gezicht.
Ik streek mijn rosse haren uit mijn gezicht en bleef naar de weerspiegeling van mijn gezicht in het water staren.
Het was de stem van Memphis die me uit mijn gedachten haalde.
Ik ving iets op van een pakje kleding dat voor de deur lag, maar veel zin om te antwoorden had ik niet echt.
Langzaam kwam ik uit de badkuip, liet het water wegvloeien en droogde me af.
Met de handdoek rond me heen geslagen, opende ik de deur van de badkamer en bukte me bij het pakje neer om het vervolgens weer mee naar binnen te nemen.
Ik kleedde me om in de kleren die Memphis voor me had klaargelegd en was enigszins verbaasd dat ze als gegoten zaten en nog mooi waren ook.
Mijn haren liet ik nat op mijn schouders rusten, ik was zelfs te lui om het te drogen maar voordat ik naar beneden ging, ging ik er nog snel even met de borstel door.
Na een laatste blik in de spiegel, besloot ik om naar beneden te gaan en mezelf even in de keuken te laten zien.
Ik plantte mezelf op het keuken aanrecht en sloeg mijn benen vermoeid over elkaar.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Cooper is wel nar Kat de badkamer in gegaan, ik wist niet dat zij daar was haha]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Aurora Elizabeth Morningrose

Voor een aantal, pietluttige seconden verdwijnt de grote glimlach van mijn gezicht, net na het moment dat de jongen begint over de verpleegster en de ziekenboek. Wanneer ik naar de verpleegster van de school zou gaan, zouden ze verplicht zijn mijn vader te bellen en hem in te lichten over het ‘motor ongeluk’ dat ik heb gehad. Hij zou een hartaanval krijgen, daarna totaal uitflippen en me vervolgens voor de rest van mijn leven huisarrest geven. Misschien de volgende keer toch een andere smoes bedenken, flitst er grinnikend door mijn hoofd.
Snel schud ik mijn hoofd even op en neer – waardoor er opnieuw een pijnlijke grimas over mijn gezicht trek – om mijn gedachten weer naar het schoolplein terug te krijgen. Opnieuw kijk ik de jongen glimlachend aan, terwijl er fonkelingen in mijn ogen verschijnen. ‘Ik red me wel. Het is echt … - Niets,’ zeg ik aarzelend terwijl ik mijn rokje omlaag trek om de wond te verbergen.
Om mijn woorden kracht bij te zetten recht ik vastberaden mijn rug en kijk hem uitdagend en fel aan. De afgelopen nacht had ik lang genoeg de zielepiet en de gewonde uitgehangen en ik was niet van plan om dat vandaag op school voort te gaan zetten. De rest van de roedelleden hadden genoeg last van me gehad en dit konden ze er niet bij gebruiken.
Opnieuw sta ik mezelf toe de jongen te bekijken wanneer hij zijn hoofd omdraait naar de parkeerplaats. Zijn ogen kwamen me nog steeds vaag bekend voor, net als zijn dikke, donkere haren.
‘Wauw! Is dat jou auto?!’ flap ik er dan plotseling uit, waardoor er blosjes op mijn wangen verschijnen. Niemand zoekt achter een blond meisje met lange benen dat ze van auto’s en motors houdt, dus probeer ik het altijd voor mezelf te houden. Onopvallend verzet ik mijn gewicht naar mijn goede been terwijl ik met grote, fonkelende ogen naar de auto kijk die achter de jongen op de parkeerplaats staat geparkeerd.

---

•

Marcy Jarvis

Ik slikte even toen ik Riley in mijn vaders kleren zag. Hoewel hij helemaal niet op hem leek, flitste het beeld van mijn vader voorbij.
Ga jij naar school?" Vroeg hij. "Ik heb namelijk niet veel zin."
Ik haalde mijn schouders op en probeerde de tranen tegen te houden. Ik was er wel overheen, maar soms had ik het nog steeds moeilijk. Ik probeerde me te herpakken.
"Ik heb mijn boekentas wel gemaakt... Maar ik heb geen zin en als ik niet ga hoef ik geen smoes verzinnen. Ik kan voor ons afbellen?" vroeg ik. De school kende mijn situatie, dat ik geen ouders meer had. Maar ik was al 19, dus volwassen en oud genoeg voor mezelf te zorgen. En mijn eigen nota's te tekenen en zo van die dingen.
Ik zuchtte. Het was nu ook niet dat ik er capabel uitzag om naar school te gaan, met mijn verwondingen. Ik liet me in de zetel vallen. "Nee," ik glimlachte om de gedachten alleen al, "ik ga niet."

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

MakeMeIrish schreef:
[Cooper is wel nar Kat de badkamer in gegaan, ik wist niet dat zij daar was haha]

[Ah, oei :W Misschien kunnen we het wel zo doen dat net op het moment dat Cooper binnenkomt, Katherine onder water zit zodat ze elkaar net mislopen. Of dat ze elkaar wel zien en er drama is, lol.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Haha, doe dat eerste maar Coop is trouwens in Memphis zijn kamer atm ^^]

---

Ich liebe dich 27.12.23

MakeMeIrish schreef:
[Haha, doe dat eerste maar Coop is trouwens in Memphis zijn kamer atm ^^]

[Okido, is goed :') Ik heb Katherine naar de keuken gestuurd.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Damen Joey Dodger

Ik werd wakker gebeld door mijn grootvader Charles. Ik pakte geïrriteerd op. Wat had hij nu weer te kort?
“Damen, waar zat je godverdomme? Wat maakt het ook uit! Maak dat je in het bos bent nu! Er is een Omega nu aan het rondlopen. Diego heeft het deze ochtend gezien toen hij het bos uitliep. Het is een wolf met nachtelijke zwarte vacht en fel blauwe ogen, volgens hem is het ook een vrouwtje.” Zei hij enthousiast omdat hij een wolf kon doden maar toch teleurgesteld in mij.
“Oké, ik ben al daar.” Zei ik zuchtend voor ik afduwde.
Het was mijn laatste dag hier en dan zou ik van mijn grootvader af zijn. Kon hem beter nu zijn zin geven, want straks onterft hij mij en daar hadden we natuurlijk niet echt zin in. Ik stond op en rekte me uit. Ik pakte mijn leren jas en stak een geweer met monkshood kogels in mijn binnenzak. Ik stak er ook nog een paar gewone kogels in en een mes stak ik in één van mijn laarzen die ik aandeed. Ik bekeek me nog is in de spiegel en keek nog is na voor het geval dat ik iets vergeten was.
Toen ging ik naar de lift en zo naar buiten. Ik zag onze huntersgroep al staan. We waren met vijf zonder mij meegeteld te hebben. We hadden Diego wie de spierbundel was van de groep. Dan had je Manon de enigste vrouw in de groep. Alexander was degene die het snelste kon bewegen. Scott is mijn neef die altijd al de lieveling geweest is van grootvader. En dan had je grootvader Charles de wijste van de hoop.
Ik slenterde naar hun toe en deed alsof ik ook opgewekt was net zoals hun.
“Kom we gaan een wolfje afmaken.” Zei Scott met een brede grijns toen hij het bos in liep.
Wat hoopte ik dat die wolf een stuk arm van hem af zou schuren. Ik kon hem echt niet hebben. Waarschijnlijk omdat hij alles kreeg van grootvader wat hij wou. De klootzak. Ik liep als laatste het bos in en bedacht me dat ik nu waarschijnlijk mijn afspraak met Sophia miste. Waarom kon ik nu even geen geluk hebben? Ik pakte mijn geweer en stak de kogels erin toen we diep genoeg het bos in zaten.

Scarlet

Ik hoorde Memphis grommen en daarna het geluid van een glas dat brak. Oké hij was razend op mij. Ik wou piepen maar dat deed ik niet, dat zou nog zieliger zijn dan ik al ben. Het voelde raar aan hoe Memphis nu deed tegen me. Zo had hij nog nooit gereageerd op mij en dat voelde niet goed aan. Hij moest weten waarom ik zo ben. Waarom ik altijd iedereen afsnauw, me niet aan de regels hield en het leuk vind om problemen te maken. Het was de tijd dat er één iemand wat meer over me weet. En dat kan beter Memphis zijn dan iemand anders.
"Nee, dat doe je niet!" breng hij precies kwaad uit waardoor dat mij uit mijn gedachten hield. "Je neemt een bus naar huis, nu meteen! Of ik kom je halen en ik bind je vast aan de auto! Fuck it, ik kom je hoe dan ook halen. Ga aan een bushalte op me wachten. Dat is een bevel, Scarlet," bijt hij me toe.
Ik wist dat als ik niet gewend was om zo’n dingen te horen op die toon, dat ik was aan het trillen onder dat gezag van hem en de bevelende toon. Ik hoorde hem een deur dichtslaan en kromp ineen door het te harde geluid. Het deed pijn aan mijn oren. Juist op dat moment rook ik iets. Het deed pijn aan mijn neus gaten. Monkshood, besefte ik toen. De Hunters waren in de buurt. Memphis had nog net gezegd dat ik me niet in gevaar mocht brengen. Ik lachte zuur toen ik besefte dat Memphis al had afgelegd zodat ik niet kon zeggen dat dat al te laat was. Het gevaar kwam me net opzoeken.
Ik verwijderde rap de nummer die ik gebeld had en smeed de gsm kapot op de grond na dat ik de sim eruit had gehaald en die in twee had gebroken. Zo konden ze niet weten wie het was die ik gebeld had. Memphis was dan niet meer in gevaar. Hij ging toch nooit op tijd hier zijn. Ik had er al 4uur over gelopen. Hij zou er minstens 1 of 2 uur over doen als hij hard reed. Maar hem kende zou hij waarschijnlijk er nog rapper zijn. Hangt er vanaf of er fille is op de baan.
Ik veranderde rap in mijn wolven gedaante en begon te rennen zo snel als ik kon. Misschien kon ik hun toch nog ontlopen. Ik had het juist gedacht toen ik met een oog in oog stond. De jongen zijn grijns werd breder.
“Wat hebben we hier? Ze hadden geen ongelijk dat je vacht zo zwart was als de nacht! Wat heb je ook felle ogen seg!” zei de jongen hard en op dat moment werd ik omsingeld.
Ik gromde naar hun en liet mijn tanden zien. Ik ging als eerste maar aanvallen want ik wou er zo snel mogelijk vanaf zijn. Ik viel de jongen met de brede grijns aan en beet in zijn dij en sleurde hem zo op de grond. Wat ik niet verwacht had was de sjot die ik kreeg tegen mijn dij waardoor ik even door mijn poten zakte maar me snel terug recht trok klaar om terug aan te vallen.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Ayla

Met een licht verbaasde blik kijk ik naar Memphis als deze tegen zijn telefoon begint te schreeuwen, gevolgd door het stuk slaan van een glas. Echt tijd om te vragen wat er aan de hand is was er niet, met een zwier van zijn sleutels naar Cooper verdwijnt hij vervolgens de deur uit, die met een harde klap wordt dicht getrokken.
‘Goed, eet door mensen. We moeten zo naar school, blijkbaar breng ik iedereen,’ zegt Cooper en ik kijk even met een opgetrokken wenkbrauw van Cooper naar de richting waarin Memphis was vertrokken. ‘Ik vraag me af waar dat om ging,’ mompel ik en stop het laatste stukje pannenkoek in m’n mond. ‘Ik kleed me om, wanneer ik terug kom is iedereen klaar,’ zegt Cooper vervolgens met een verheven staat en staat op om naar boven te gaan. Ik knik licht en ruim alvast een deel van de tafel af. Vluchtig spoel ik het kleine beetje af in de keuken, ruim de glasscherven op van het kapotte glas en loop vervolgens terug naar de eettafel om mijn schooltas te pakken. ‘Schiet maar op ijdeltuit, we komen nog te laat!’ roep ik in Cooper’s richting en grinnik even licht terwijl ik mijn schooltas over mijn schouder hang. Ik was in ieder geval klaar om te gaan.

Aowynn

Ik slaakte een diepe zucht toen ik eindelijk de aula had bereikt. Nog even zitten voordat de les begon, nu naar het lokaal gaan was nog te vroeg en ik haatte het om als een van de eerste in de klas te zitten. Met opeengeklemde kaken liet ik me op een stoel zakken en legde mijn tas langs me op tafel. Lichtjes wreef ik met mijn vingers over mijn gewonde bovenbeen heen. Ik had hem goed ingepakt en hoewel mijn aanraking in het begin pijn deed, voelde het ergens ook prettig.
Stilletjes liet ik mijn blik door de aula heen gaan, hier en daar pikte ik er een paar bekende tussenuit maar geen enkele bekend gezicht van mijn groep. Ik besloot Marcy een berichtje te sturen met de vraag hoe het met haar was en hoe de nacht was verlopen, gezien ik haar uit het oog verloren was. Zodra ik het berichtje had verzonden en ik mijn telefoon weer terug in mijn tas had gestopt liet ik mijn blik weer even rond glijden, wachtende tot de bel zou gaan.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Memphis

Met een razend tempo begeef ik me naar Angelaville. Telkens als ik weer een flitspaal af zie gaan, vloek ik onbeheersbaar. Scarlet gaat hier zeker weten in mee betalen. In een poging mezelf tot kalmeren te brengen zet ik mijn autoradio op een oorverdovend volume. Het helpt maar matig.
Ik kijk even naar mijn dashboard om te zien hoe snel ik rijd. 120. Mijn schatje kan meer dan dat. Ik schakel en voer het tempo op. Langzaam zie ik de naald van 120 stijgen naar 150.
Als het verkeer voor me vast begint te lopen, zorg ik ervoor dat ik zo snel mogelijk de pechstrook op ben. Ik heb op dit moment geen tijd om me aan de regels te houden. Er wordt naar me getoeterd maar ze kunnen de hoogste boom in voor mijn part.
Ik passeer net het bord dat aangeeft dat ik in Angelaville ben als ik sirenes hoor. In de achteruitkijkspiegel zie ik een politiewagen die mij achtervolgt. Eén van de inzittende agenten doet tekens dat ik aan de kant moet stoppen. Ik grinnik even en schud mijn hoofd.
Ik wil net het tempo opvoeren wanneer ik Scarlet zie, omringd door Hunters.
Zo snel ik kan druk ik de rem in, waardoor de auto even dreigt te slippen. Ik laat mijn stuur los, ontkoppel en trek de handrem aan om mijn wagen alsnog tot stilstand te brengen. Ik gooi het portier open en spring eruit.
"Hé! Kun je wel tegen die arme hond!" schreeuw ik naar de Hunters. De agenten die eerst mij als doelwit hadden, stappen nu ook uit. Ik ben er zeker van dat ze gezien hebben hoe de loeders hun wapens op Scarlet gericht hadden. Eén van de agenten gaat zich met hen bemoeien en controleert Scarlet. Ik vang vaag iets op over dierenmishandeling en "op heterdaad".
De tweede agent komt naar mij. Ik besluit dat nu een moment is om braaf te knikken en de boete maar gewoon te aanvaarden. Ik heb nog een geluk dat mijn rijbewijs niet afgepakt wordt, volgens de man.
Als de Hunters in de politiewagen gestopt zijn, begeef ik me naar Scar.
"Ik zorg er wel voor dat ze bij een dierenarts komt," beloof ik de agenten.
Blijkbaar zijn ze onder de indruk want ze stemmen er vrijwel meteen mee in. Als ze ingestapt en weggereden zijn, til ik Scarlet op en leg haar op de achterbank.
"Alles in orde?" vraag ik terwijl ik haar kop aai.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.