{RPG} Wolfblood ~02~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - RellyKelinde
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Lyris

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
- Xander Dodge Outcast - Dodge
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Lyris
- Jill Angel Scars - AgentP
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:33 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

[Waar is de stad waar in we wonen, en de naam van de school?]

IAmADreamer schreef:
(...)
[Oké, want ik vind het erg als ze niet meer kunnen volgen ofzo. ;s Ja, ik weet het ik maak me te veel druk en zaag te veel. ^^]

[Haha geeft niet. Dit betekend dat je mensen helpt ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

[@LeFuck. I have no idea hahaha. Verzin maar wat leuks, ik ben daar nooit goed in. De school is gewoon school The school hahaha]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Marcy Jarvis

Riley at alsof zijn leven er vanaf hing, wat op zich voor mij wel een compliment was, want als het niet te eten was had ik het vast allang gehoord.
"Wil je er nog een?" vroeg ik.
De zoomer van de magnetron ging weer af. Ik stond recht door mezelf af te duwen op de tafel en op een been naar de magnetron te hinken. Daar leunde ik op het aanrecht terwijl ik de twee pannenkoeken eruit haalde. Zonder op een antwoord te wachten hinkte ik terug en gooide een pannenkoek op zijn bord. Ik was niet echt elegant, maar geen van beiden waren we dat na vannacht.
"Heb je nog veel last van je knie?" Verbrak hij de stilte. "Het ziet er niet bepaald gezond uit."
"Het gaat al beter met dat verband erom. Het doet nog steeds pijn, maar het is draagbaar." Ik perste nog een klein glimlachje op mijn gezicht om mijn woorden te benadrukken, ook al ging ik eigenlijk dood van de pijn.
Ik wilde me niet laten kennen, ik kon wel tegen een stootje. Dit zou ik ook wel overleven.
Door op mijn armen te leunen op tafel, liet ik mezelf zo zacht mogelijk terug op de stoel ploffen en deed wat suiker op mijn pannenkoek. Ik keek weer op. "Bedankt om me thuis te brengen... Zonder jou zou ik hier niet eens geraakt zijn."

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Candy

Daar stond ze dan ze liep eerst rustig naar me toe en voor ik het wist lag ze op me me te wurgen. Ze was woest dat had ik wel door haar blauwe ogen vielen me op ze deden me aan David denken. Door al die gedachten was ik totaal niet aan het feit aan het denken dat ik gewurgd aan het worden ben. Normaal gezien kan ik de meeste wel van mij af krijgen maar dan zijn ze niet meer zo heel en dit was het zusje van David. Haar kan ik toch moeilijk iets aandoen? Ik voelde de modder in mijn kleren kruipen ik krijg rillingen van de koude vloer. Ondertussen kwam die mysterieuze jongen weer af hij vond het precies nog grappig ook. Hij haalde haar van me af en zat nog wat tegen me te praten ik stond recht en maakte me al een beetje properder. Hij schreeuwde nog wat naar me wat hij zei begreep ik niet echt, ik moet echt eens beter gaan opletten dacht ik bij mijn eigen. Hij kalmeerde haar nog wat. Ik greep mijn gsm en las het berichtje van Lori dat ze een slaapplek voor me had gevonden in Wolf Lake. Hoe moest ik godverdomme weten waar dat lag. Ik ging al op mijn gemak naar de brommer en pakte er mijn jacket uit. Ik stelde mijn gps in en zette mijn helm op. Ik keek nog even naar hun, het leek goed te gaan dus vertrok ik.
Enkele minuten later zag ik het staan Welcome in Wolf lake. Ik moest nog een school zoeken, dat ook vanavond nog.Ik reed eerst nog naar mijn nieuwe huis of zo kon je het eigenlijk niet noemen. Ik kwam uit bij een appartement achtig iets ik kijk terug naar het bericht nummer 16 b was het. Ik pakte mijn spullen uit mijn brommer en ging naar binnen. Ik kwam in een lobby uit het was redelijk rustig er stond een man achter de balie. "16 b?" vroeg ik, "Dat is nog vrij ja voor wanner moet u het hebben." "Vanavond nog, ik betaal wel met bankcontact". Zo ging ik naar boven legde mijn spullen neer en ging terug naar beneden. "Waar is hier een school" vroeg ik hij zei twee blokken verder. Dus zo ging ik ernaar toe schreef me in en vertrok terug. Ik nam een heerlijk warme douche want ik was nog steeds smerig. Oh nee fuck ik ben met deze vuile naar school gegaan dat maakt ook al een goede indruk. Ik ging op het bed liggen, dacht bij mijn eigen aan de laatste woorden die David tegen me zei en viel in slaap. Ik was kapot.

[Wil iemand even samenvatten wat er die 2 laatste pagina's nog is gebeurd? Anders moet ik het allemaal gaan lezen...]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Andrew Justin Cole

Als ik buiten kom zie ik dat ze al vertrokken zijn en zucht even. Ik zou waarschijnlijk te laat komen maar ja. Op dit moment was ik ook niet bepaalt vrolijk, ochtendhumeur. Het kwam ook doordat niemand me wakker had gemaakt en ik daardoor te laat was en ze ook nog vertrekken zonder mij. Nu zou ik waarschijnlijk te laat komen. Ooh wat een geweldige gedag toch! Ik begin een sprint te trekken in de hoop toch nog op tijd te komen. Na een tijdje zie ik wat mensen in de verte, wel drie al loopt er een wat voor de andere. Als ik dichterbij kom omdat ik nog steeds ren herken ik Cooper al en het meisje daarnaast is Ayla. Katherine loopt weer een paar meter daarvoor en al snel ben ik naast Cooper en Ayla en stop met lopen. 'Bednakt voor het wakker maken en wachten hé' zeg ik sarcastisch en vooral tegen Coop. Waarom wist ik ook niet precies maar toch. Ik versnel mijn pas zodat ik naast Katherine kom te lopen. 'Heey' zeg ik tegen haar en glimlach lichtjes. Ik haal mijn hand even door mijn haar en kijk om me heen. Nu kwam ik waarschijnlijk toch niet te laat, dat was al beter.

[Wel, Scarlet was weggelopen naar vier dorpen verder en belde naar Memphis die haar ging halen. Cooper, Ayla, Katherine en Andrew moesten dus zonder hen naar school, Aurora was al vertrokken. Toen Memphis bij Scarlet aankwam, werd ze aangevallen door hunters maar omdat Memphis te snel reed, zat de politie achter hem aan en die pakten de hunters op wegens dierenmishandeling. Scarlet kuste Memphis, die net gebeld werd door Ro en via een broekzakgesprek hoorde Aurora dus hoe ze kusten en nu is ze kwaad op Memphis die niet weet waarom. Ze wilden net vertrekken toen Scarlet de vriendin van haar broer tegenkwam en er ontstond een gevecht tussen de twee meiden waar Memphis kortemetten mee maakt nu. Dat is het wel zo'n beetje, de hunters heb ik niet echt in de gaten gehouden.]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Gancanagh schreef:
[Wel, Scarlet was weggelopen naar vier dorpen verder en belde naar Memphis die haar ging halen. Cooper, Ayla, Katherine en Andrew moesten dus zonder hen naar school, Aurora was al vertrokken. Toen Memphis bij Scarlet aankwam, werd ze aangevallen door hunters maar omdat Memphis te snel reed, zat de politie achter hem aan en die pakten de hunters op wegens dierenmishandeling. Scarlet kuste Memphis, die net gebeld werd door Ro en via een broekzakgesprek hoorde Aurora dus hoe ze kusten en nu is ze kwaad op Memphis die niet weet waarom. Ze wilden net vertrekken toen Scarlet de vriendin van haar broer tegenkwam en er ontstond een gevecht tussen de twee meiden waar Memphis kortemetten mee maakt nu. Dat is het wel zo'n beetje, de hunters heb ik niet echt in de gaten gehouden.]

[Ok, dankjewel (:]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Meh]

Xander Dodge Outcast

Bam ik ben eindelijk het bos uit, gelijk ben ik aan de andere kant van de stad.
Ik denk dat ik nog maar even langs de winkel ga voor wat lekker, mijn tas had niks meer dan een broodje en een flesje cola.
Ik loop de bijna lege 24 uur winkel in, volgens mij koopt nooit iemand iets bij die winkels, ik werp geen blik en zeg niks van goedemorgen of hallo tegen de kassa mervrouw, nou mevrouw volgens mij is ze jongen dan mij. Je zit onderuitgezakt in haar stoel en kauwt haar kauwgom luid, ik vraag me af wat haar baas daar welniet van zou denken, die zou het zeker niet weten. Ik grijp een zak snoepmix, daarna ga ik naar de dieren afdeling en pak een pakje blikvoer voor jonge honden. Ik loop naar de kassa maar bedenk me, ik draai me om en loop terug, net het hoekje om hangt een camera die naar de uitgang wijst, ik rek me uit pak de camera en draai hem een kwartslag waardoor hij op het meisje achter de kassa staat. Ik grinnik terwijl ik naar de kassa loop, "Moet je er een tasje omheen?" zegt ze luid en arrogant, "Nee" zeg ik kort en geef het vijfje. "Het wissel geld mag je houden" zeg ik luid terug "je zult het nog nodig hebben" zeg ik er zachter achteraan. Ik loop de winkel weer uit en loop richting school, ik stop bij het steegje naast het school hek en zak daar op me knieen.
Ik fluit zachtjes de steeg in en gelijk komt er een magere hond naar me toe gelopen gevolgt door 2 jankende puppy's, ik glimlach en maak het blik open. Blijkbaar had ze een van haar puppy's verloren dat arme beest, ze had er in het begin 5 en nu nogmaar 2. De overgebleven puppys, een bruin teefje en een pik zwarte reu, de moeder was bege, en soms vroeg ik me af hoe de vader er uit zag.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Scarlet

Ik wou haar echt dood. Dit heb ik niet meer gevoeld sinds ik Hunters had vermoord die wat te maken hadden met de brand en met David. Of ik dacht dat ze iets met hem te maken hadden. Ik was een moordenaar. Was dat mijn ware aard? Vroeg ik me af terwijl ik toe keek hoe het meisje raar naar me keek. Ik wist dat ze elk moment slap in mijn handen zou hangen, maar ik vroeg me af waarom ze niet terug vocht. Niet dat ze het zou winnen, want als ik moordlustig word kon je niet al te veel tegen me doen.
Ik voelde hoe iemand op me sprong precies waardoor ik op de grond belande en mijn polsen boven mijn hoofd stevig worden gedrukt. Ik voelde hoe diegene me klem zetten tussen de grond en zijn lichaam. Ik wist wie het was want ik herkende de geur meteen. Memphis. Ik verzette me nog steeds hevig maar veel rustiger dan net. Hij was daarbij mijn Alfa en ik had een zwak voor mannen die zich zo tegen me aandrukte waarschijnlijk ook nog. Ik hoorde hem iets schreeuwen.
"Weg. Of ze doet ongelukken waartoe Hannibal Lector niet in staat was. Neem je motor en ga weg. Als David iets tegen zijn zus te zeggen heeft dan doet hij dat zelf maar!"
Ik kon een grinnik niet onderdrukken ook al was ik zo kwaad. Ik had nog steeds gevoel voor iets anders. Daarbij begon ik te kalmeren. Ik verzette me zelf nog maar half toen ik haar zag vertrekken. Ik zou haar toch nooit in halen.
"Scar, liefje, kijk naar me," Ik hoorde aan zijn stem dat hij zo rustig mogelijk probeerde te doen. "Laat haar, ze is het niet waard. Als je broer niet voor jou wil zorgen dan doe ik dat wel."
Ik gaf het op toen hij een kusje op mijn wang drukte en zijn lippen daarna naar mijn oor brengt.
"Ze is het niet waard. Wij zijn je familie. Wij spelen wel broer en zus die stiekem af en toe elkaar willen begluren."
Ik begon opeens te lachen ook al klonk het niet echt als mijn lach. Het was soort van een uitlaatklep voor de woedde en adrenaline die door mijn aderen gierde. Ik voelde hoe hij met een hand door mijn haar ging. Ik had de kans nu om me los te maken.
"Ik denk dat ik nog een fles Jack Daniel's in de kofferbak liggen heb, dat vind je lekkerder dan wodka, niet? Ga mee naar de auto en dan gaan we hier weg," zei hij en ik draaide met mijn ogen ook al kon hij dat waarschijnlijk niet zien.
Ik weet niet juist wat ik deed maar hij lag nu onder mij en ik drukte zijn handen ook zo tegen de grond zoals hij dat bij mij had gedaan net alleen was zijn gezicht nu wel naar me toe gedraaid. Ik was trots op mezelf dat ik niet wegliep achter het meisje aan. Daarbij ik was er niet echt op gekleed om achter iemand aan te gaan en te liften.
"Vind jij het fijn om zo tegen de grond gedrukt te worden?" zei ik zacht terwijl mijn ogen over hem heen gingen.
De woede was er nog steeds en dat kon je waarschijnlijk nog voelen aan mijn greep die te stevig was. Ik kneep waarschijnlijk nog te hard ook, maar ik wist dat Memphis wel tegen een stootje kan. Er glipte nog een gedachte erbij die ik liefst wou onderdrukken. Ik dacht; straks is mijn fuckbuddy nog de alfa. Ik denk dat er veel niet mee zouden kunnen lachen. Ik kon er persoonlijk niet aan doen dat ik seksueel gefrustreerd ben.

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 21:58 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Aurora Elizabeth Morningrose

Bijtend op mijn onderlip staar ik uit het raam van het klaslokaal, waar vandaan ik perfect zicht heb op het plein van de school, zodat ik iedereen kan zien die erop komt gelopen. Vanaf een afstandje zie ik Ayla, Cooper, Katherine en Andrew aankomen, die er allemaal vermoeid en geprikkeld uitzien. Zuchtend haal ik even mijn hand door mijn haren en steek ze dan op in een losse knot, waardoor enkele plukjes langs mijn slapen naar beneden vallen.
Mijn ineengezakte, zielige houding verdwijnt direct wanneer ik mijn rug recht en strak voor me uit kijk, een lichte glimlach rond mijn lippen. De keuze was voor mij snel gemaakt, nooit meer jongens en nooit meer verliefd worden zou een leven vol teleurstellingen en gebroken harten tegenhouden. Wanneer ik de rest kon overtuigen van het feit dat er niets aan de hand was zou alles wel goed komen, uiteindelijk... De vraag was alleen wat ik zou moeten doen om dit bij de groep over te brengen, de meeste keken dwars door je heen en hadden precies in de gaten wanneer je je wel of niet goed voelde.
Even maalden mijn gedachten rondom jongens, de vraag waarom ik altijd op 'foute' jongens was gevallen, jongens die dominant waren en geen ene zak om meisjes of een relaties gaven, die meisjes alleen maar zagen als lustobject waar ze even een pleziertje mee konden beleven. Waarom was ik nooit verliefd geworden op goede gasten, zoals Andrew uit de roedel, of Justin die aan het einde van de straat woonde en me iedere keer vriendelijke begroette...

---

•

Memphis

Ik los mijn grijp slechts een paar seconden een Scarlet maakt er meteen gebruik van. Nog voor ik tegengewicht kan geven, lig ik onder haar. Door het feit dat zij nu ook mijn handen tegen de grond houdt, kruipt mijn t-shirt wat omhoog. Ik grinnik even en blijf rustig liggen om te zien wat ze van plan is.
"Vind jij het fijn om zo tegen de grond gedrukt te worden?"
Ja hoor, ik ben haar type niet. Zoals haar ogen over me heen glijden maakt ze dat zelfs de kat niet meer wijs. Maar in plaats van opwinding voel ik een gevoel van trots over me heen komen. Scarlet heeft me namelijk écht stevig beet. Misschien is ze toch niet zo hulpeloos als ze zich soms voordoet.
"Je weet toch dat je alleen wint nu omdat ik je laat winnen he?" grinnik ik.
Ik klem mijn benen om haar heen en hoewel ik mijn handen niet kan gebruiken, weet ik ons toch weer om te rollen. Ik maak van de verwarring gebruik om mijn handen los te krijgen. Ik grijp Scarlet bij haar middel en til haar op alsof ze een kindje is terwijl ik recht ga staan. Ik leg haar over mijn schouder.
"We gaan," grinnik ik. "Kom op, zus."
Toch kan ik het niet laten haar een klapje op de kont te geven. Boys will be boys.
Gewoon gek doen is nu trouwens ook het enige dat me er van weerhoudt om een woede aanval te krijgen. Ik snap nog steeds niet waarom Ro zo kwaad op me is en ik heb mijn gesprek met Coop niet kunnen afmaken dus nu heb ik er geen idee van of hij haar in de gaten wil houden tot ik er zelf ben. Daarbij zijn we verschrikkelijk laat en heb ik Coop ook geen excuus gegeven dat hij voor Scar en mij kan opgeven.
Als we bij het trottoir zijn waar ik net zat, buk ik me om mijn mobiel op te rapen, waarbij ik Scarlet bijna laat vallen. Ik besluit haar toch maar weer op de grond te zetten en leg mijn arm om haar schouder heen.
"Wil je trouwens die fles Jack of niet?" vraag ik met een lachje.
We zij bijna bij de auto dus het is wel handiger als ik nu weet of ik nog de kofferbak moet doorzoeken of niet. Ik kijk naar mijn schermpje en zie dat ik nog een bericht heb van Aurora.
Wil ik niet. Laat het. Aurora.
Ik klem mijn kaken op elkaar en voel mijn borstkas zwellen met een opkomende grom.
Nee! Ik laat het niet! Best dat je kwaad op me bent maar durf dan godverdomme ook zeggen waarom. Ik kom nu naar school en je kan er maar beter fucking zijn als ik daar aan kom. Zelfs al was ik niet de Alfa, dan nog is het niet de bedoeling dat je je roedelgenoten negeert!
Zo, dat is er uit. Voor ik me kan bedenken en de zachtere aanpak nogmaals proberen druk ik op verzenden. Ik zet mijn mobiel op stil en stop hem in de binnenzak van mijn leren jack.
Ik haal mompelend de fles whiskey uit mijn kofferbak en stop die nogal bruut in Scarlet's handen. Meteen kijk ik haar verontschuldigend aan. Zij kan er ook niet aan doen. Om het goed te maken haal ik even een hand door haar haren. Ik sluit de koffer en loop terug naar voor waar ik mijn wagen ontgrendel. Ik stap in en wacht tot Scarlet dat ook gedaan heeft. Ik start alvast de motor en draai de volumeknop van mijn muziek nog wat hoger. De harde rock muziek weet me alweer slechts matig te kalmeren. Laat deze dag alsjeblief snel over zijn.
"Gordel om, liefje," grinnik ik als Scarlet ingestapt is.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aurora Elizabeth Morningrose

Glimlachend heb ik de spullen voor de aankomende biologieles op tafel gelegd, vanuit de aantekeningen op het bord kan ik opmaken dat het over erfelijkheid gaat, op de een of andere manier weet mijn biologieleraar alles interessant te maken waardoor ik besluit goed op te gaan letten.
Wanneer ik mezelf voorneem mijn telefoon uit te zetten, om eventuele verstoringen te voorkomen, valt mijn oog op een smsje dat zojuist is binnen gekomen.
Nee! Ik laat het niet! Best dat je kwaad op me bent maar durf dan godverdomme ook te zeggen waarom. Ik kom nu naar school en je kan er maar beter fucking zijn als ik daar aan kom. Zelfs al was ik niet de Alfa, dan nog is het niet de bedoeling dat je je roedelgenoten negeert!
Langzaam voel ik de kleur uit mijn gezicht weg trekken, terwijl mijn adem even is afgesneden. Daarna maakt de lijkbleke kleur plaats voor de bloedrode kleur van schaamte op mijn wangen, die naar mijn kaaklijn trekt. Woest prop ik mijn spullen terug in mijn tas, waarbij de leerkracht verbaasd opkijkt, en stap ik vervolgens met grote passen het biologielokaal uit, geen erfelijkheid voor mij vandaag.
Memphis wist als geen ander dat ik er niet tegen kon als er tegen me werd geschreeuwd, in het echt of via een bericht, en al had hij een woede bui of niet, mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik via de klapdeuren opnieuw het schoolplein op liep en koers zette naar de hoek van de school, achter de fietsenstalling. Een van de plekjes die ik op mijn allereerste dag had gevonden, nadat James iedereen had verteld over zijn kleine avontuurtje met mij omdat ik had geloofd dat hij echt van me hield en voor altijd bij me zou blijven.
Mijn telefoon schakel ik uit, zonder iets terug te sturen naar Memphis. Het feit dat ik mijn telefoon uitzette betekende een heleboel, van de roedel was ik degene die er altijd aan vast was geplakt en niet zonder kan omdat ik altijd graag iedereen binnen handbereik wilde hebben.
Met een wazig zicht door de tranen liet ik mezelf langs het fietsenhok naar beneden glijden, net uit het zicht van de mensen op het schoolplein.

---

•

[Ro is driving Memphis up the walls :'). En toch heb ik medelijden met haar]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.