{RPG} Wolfblood ~02~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - RellyKelinde
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Lyris

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
- Xander Dodge Outcast - Dodge
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Lyris
- Jill Angel Scars - AgentP
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:33 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

MakeMeIrish schreef:
(...)

[Natuurlijk mag je meedoen ^^]

[vul hem nu direct in n,n]

[ik heb het ingevuld zeg maar hoe ik kan beginnen als mijn personage goed is]

[Je mag mee doen, uh. Het lijkt me handig dat je nu naar de school toe gaat. ^^]

---

Ich liebe dich 27.12.23

MakeMeIrish schreef:
[Je mag mee doen, uh. Het lijkt me handig dat je nu naar de school toe gaat. ^^]

[Ik begin anders gewoon met de weerzien van Scarlett (IAmADreamer) want ze had gezegd of ik mocht kiezen of ik haar kende of niet maar voor wat drama of zo want anders heb ik zo nog niemand om mee te beginnen?]

[Scarlet is nog niet op school, ze is bij Memphis, vier dorpen verder van waar ze allemaal wonen (:]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Gancanagh schreef:
[Scarlet is nog niet op school, ze is bij Memphis, vier dorpen verder van waar ze allemaal wonen (:]

[dankje n,n dat jullie me helpen met het inwerken hiervan]

Candy Shary McCartney

Ik was in de war ik reed gewoon door, toen kwam ik in een stadje dat Angellaville heette aan het had iets eigenaardigs. Misschien kwam het door de rare mensen hier of misschien omdat ik gehoord had dat hier wolven leven. Waarom ik weg was gegaan uit Georgestown? Alles deed me denken aan mijn oude man. Ik reed tot ik een auto zag, er zat een meisje op het was niet echt heel duidelijk, maar er was iets dat me aansprak. Het was misschien de joint of de fles wodka of haar eigenaardige stijl van kleren met dat leren vestje en die jongensboxershort. Ik ging er op af, want mijn motor was toch al zo goed als leeg. Wanneer ik naderde herkende ik het gezicht. Ze deed me denken aan David, het zou niet anders kunnen dat het familie is en die dronken lach op haar gezicht zei genoeg. Het was Scarlet het 'beroemde' zusje van hem, nooit hield hij zijn mond er is over. Hij had er moeite mee dat er een grote afstand tussen hun was, maar hij hield haar altijd toch in het oog. Hoe? Dat zullen we nooit weten, maar met David zul je ook niet rap iets weten.
Ik stopte recht voor haar neus ze keek me aan, maar het leek alsof ze door me heen keek.
"hey" zei ik kortaf, ik denk dat ze het niet eens doorheeft wie ik was met mijn helm dus zette ik hem af. Ze had het nog steeds niet door dus zei ik "de groeten van David, mag ik nu eens trekken".

[ bericht aangepast op 23 nov 2012 - 23:32 ]

Scarlet

In eerste instantie had ik niet door dat er iemand voor me stond. Pas als ze David zei trok het mijn aandacht. Ik had altijd wel de verschrikkelijke gewoonte gehad om zo op zijn naam te reageren. Het was iets dat ik nooit zou afleren en wat me nog steeds pijn aandeed.
Ik gaf verdoofd de joint aan haar. Ik begreep niet van waar ze me kende. Ze had blond haar en zo goed ik kon zien hing ze overal waar het bloot was precies vol met tatoeages. Ze had ook stretchen in haar oren. Wat zocht mijn broer bij haar? Hoe kwam het dat ze me kenden? Waarom geraakte ik zo in de war. Ik nam nog een slok van de Wodka en keek haar een lange tijd aan. Misschien kende ik haar toch maar viel dat nu niet op door al die tatoeages. Ik zette mijn arrogant gezicht op.
"Van waar ken je mijn broer? David? Hoe weet je dat ik het ben?" vroeg ik achterdochtig aan haar.
Ik vertrouwde dit helemaal niet. Waarom zou hij de groeten aan mij doen als hij me alleen had achtergelaten? Wat betekende dit allemaal? Waarom leek ik haar te kennen. Ik werd zot in mijn hoofd hoe harder ik erover na denk.
"Grimm." piepte ik in de hoop dat hij me zou horen.
Ik had nu echt wel zijn steun nodig.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 0:09 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Memphis

'Laat maar, ze zijn toch allemaal hetzelfde, jullie mannen. Veel plezier.'
Nog voor ik kan antwoorden wordt er neergelegd. Verbaasd blijf ik nog even met mijn telefoon aan mijn oor zitten, alsof ik er op één of andere manier Aurora weer mee aan de lijn krijg. In mijn verbazing hou ik mijn telefoon voor me uit en zit nogal stom naar het schermpje te staren.
"Krijg nou de tering," breng ik nog steed verstomd uit. Waar ging dát nou in godsnaam over?
Ik laat mijn telefoon op de achterbank liggen, dat ding heeft me vandaag nog niks anders dan ongeluk doorgegeven. Ik kruip van de achterbank naar voor en kijk even Scarlet en een onbekend meisje dat bij haar staat. Ik ben zo blij dat ik getinte ruiten heb in mijn auto.
Snel voel ik onder mijn zetel en haal een veldfles met wodka naast het brandblusapparaat vandaan. Ik neem een paar flinke teugen tot ik weer de roes op voel komen. Het helpt me om helderder te denken.
Maar hoe hard ik ook denk en blijf overpeinzen, ik kan maar niet verzinnen waarom Ro plots de pik op me heeft. Ik heb haar wonden verzorgd, ze heeft ontbijt gegeten en toen ging ze weg. Misschien omdat ik niks zei toen ze vertrok? Dat lijkt me echt overdreven gezien ik aan de telefoon was met Scar.
In mijn frustratie sla ik met mijn vuist op het stuur waardoor de toeter afgaat. Er is maar één manier om er achter te komen en dat is Aurora vragen wat in godsnaam haar probleem is.
Ik stap uit en sla de deur met een flinke klap dicht.
"Grimm," hoor ik Scarlet nog net piepen.
Ik richt mijn blik op haar zonder het andere meisje aan te kijken, ik heb het nu even helemaal gehad met meiden. Ik focus me wel op degenen die ik al ken, die doen blijkbaar al moeilijk genoeg.
"Scar, stap in. We gaan, nu," zeg ik misschien ietwat te kort. "We gaan," zeg ik een stuk vriendelijker.
Ik leg mijn armen over mijn borstkas. Ik ben er vrij zeker van dat mijn gezicht er uit ziet als een donderwolk maar het kan me even helemaal niks schelen. De uitdrukking op Scarlet's gezicht is echter ook duidelijk. Waarom het meisje haar van streek maakt weet ik niet, maar ik ben er zeker van dat het wel degelijk door dat meisje komt. Ik stap niet in de auto voor Scarlet dat gedaan heeft.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Candy

Daar stond ik dan. Wist niet echt goed wat nog te zeggen tot slot kende ik haar niet echt. Maar toch wist ik dat dit geen toeval was, dat ik haar net nu tegenkwam. Ze piepte iets wat ze mompelde/piepte kon ik niet echt goed verstaan. Ik was even met mijn gedachte weg wat ik nu zou moeten doen, tot plots een vreemde voor me kwam staan,hij verspilde geen blik aan me. "Scar stap in" zei hij "We gaan". Nou hij ging het mooi niet verpesten. Ik wist dat dit geen toeval was dat ik haar tegenkwam en haar nu zo voor mijn neus laten weghalen? Zo gemakkelijk gaat dat niet ik greep haar bij de pols en zei "we moeten praten het is nodig" en dan nog tegen die vreemde mysterieuze jongen "mooi niet dat zij meegaat ik sta hier niet voor niets". Ik wist zelf niet waarom ik het zei ik wist niet eens waarover te beginnen tegen dat meisje, maar ik kon ze toch moeilijk weg laten gaan zonder te weten waarom ons pad elkaar kruiste. Ze keek me een beetje achterdochtig aan leek het, ze vertrouwd me niet echt denk ik, maar ja wie vertrouwd nu ook de eerste beste persoon die je tegenkomt op straat? Zeker in deze tijden niet het is al zo moeilijk tegenwoordig iemand te vertrouwen en nu dan nog een vreemde. Ik had dit beter ander aangepakt en even nagedacht voor ik naar haar toe ging, maar nu ik hier toch sta moet ik wel iets doen. Ik wacht haar reactie wel af en ga dan zien wat ik moet doen.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 21:19 ]

Scarlet
"Scar, stap in. We gaan, nu. We gaan," Had Memphis gezegd.
Ik keek hem schuin aan met een blik die zei dat ik niet wist wat te doen. Hij zag eruit alsof hij niet in de mood was om nu even me in de auto te sleuren. Het was dus niet opgelost tussen hem en Ro. Ik voelde me schuldig en dat kon er nu eigenlijk helemaal niet bij. Ik was in de war door het feit dat ze mijn broer leek te kennen en ik wou weten waar ze hem het laatste gezien had!
Toen ik eigenlijk had besloten om met tegen zin in de auto te stappen greep ze mijn pols vast. Ze wou niet dat ik wegging. Ik wou eerst mijn pols losrukken zoals ik normaal had gedaan maar op de één of andere manier voelde ik me te slap ervoor.
"we moeten praten het is nodig" en voegde eraan toe tegen Memphis "mooi niet dat zij meegaat ik sta hier niet voor niets"
Ik keek haar achterdochtig aan. Zo sprak je niet tegen Memphis. Straks deed hij haar nog iets aan en dan zou ik nooit te weten komen van waar ze mijn broer kenden. Ze was precies jonger als mij en David was nu onder tussen al 25 als hij tenminste nog leefde. Ik was in tweestrijd. Zou ik me nu in de auto zetten of zou ik naar haar luisteren? Ik trok in ieder geval mijn pols al brut los. Ik had het niet graag dat ze me daar vast namen. Dan had ik het gevoel van handboeien die ik zo vaak om had.
"Memphis.. Ik denk dat het beter is dat je naar school gaat en het oplost me Ro. Cooper en de rest zal wel ongerust om je zijn. Ik kan voor mezelf zorgen," het was net alsof ik het gesprek van net in de auto helemaal vergeten was, ik keek hem zelf niet aan omdat ik zijn blik niet wou zien. "Ik moet weten van waar ze David kent." voegde ik er nog aan toe.
Ik wist niet hoe hij ging reageren, maar ik had zo het gevoel dat hij me in de auto zou sleuren als het moest. Ik wou gewoon niet dat hij het te moeilijk maakte voor me. Hij was mijn broeder, maar David was mijn echte broer en ik moest weten hoe het met hem ging. Koste wat kost. Hij zou net hetzelfde gedaan hebben als Cooper zo was als David, dacht ik.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Katherine Audrey Swann

Het viel me op dat ze beiden opmerkelijk stil werden wanneer ik me bij hen voegde.
Had ik hun gesprek onderbroken?
"Ik denk dat we nu echt moeten vertrekken naar school." Zei ik emotieloos en ging even door mijn rosse lokken. "Ik heb echt geen zin om na te blijven vandaag."
Mijn haren waren inmiddels alweer droog en hingen in nonchalante bekken op mijn schouders wat een leuk effect had.
De vrolijkheid die ik normaal gezien de hele dag meesleurde, was zo goed als verdwenen.
Ik voelde me slecht, was beschaamd dat ik me zo had laten toetakelen en kon het niet verkroppen dat we zo veel gewonden hadden.
Een kleine zucht ontsnapte uit mijn mond zodat ik wat meer ontspande.
Of dat was toch de bedoeling.
De frustratie die door mijn lijf ging, was deels door de verdomde hunters die het ons altijd zo moeilijk moesten maken.
Konden ze ons niet met rust laten?
Wanneer ik besefte dat ik voor me uit aan het staren was, keek ik op naar Ayla en Coop.
Na een tijdje verscheen er toch een glimlach op mijn gezicht omdat ik niet wilde dat ze me zouden ondervragen.



Riley Andreas Cromwell

"Ja, is goed."Glimlachte ik en volgde haar naar de keuken. "Ik rammel."
Pas nu voelde ik de vermoeidheid door mijn lijf gaan en kon nog net voorkomen dat ik uitgebreid zou geeuwen.
Met mijn vingers voelde ik even onder mijn ogen en wist gewoond dat ik wallen had.
Mijn ogen stonden redelijk klein en alles wat ik deed, leek zo sloom te zijn.
"Neem je het me kwalijk als ik straks even ga slapen?" Vroeg ik en leunde met mijn hand even op het aanrecht. "Ik val omver van de slaap."
Onbewust vroeg ik me af wanneer ik zou stoppen met op de wolven te jagen.
Ik kon dit werk toch niet voor eeuwig doen?
Een kleine glimlach verscheen op mijn lippen wanneer ik me voorstelde dat ik op 80jarige leeftijd met een rolstoel op wolven zou jagen.
Hoe mijn tanden er uit zouden vallen terwijl ik vloekte omdat de wolf me te snel af was.
Nee, zo ver zou ik het nooit laten komen, ik zou op tijd stoppen om op pensioen te kunnen gaan.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ik reageer morgen met Coop ^^

---

Ich liebe dich 27.12.23

[dubbelpost]

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 0:02 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Memphis

Ik zie hoe het meisje Scarlet's pols vastgrijpt en iets tegen haar mompelt en ik moet me inhouden haar geen dreun in haar gezicht te geven. Ik bal mijn vuisten naast mijn lichaam en doe een paar stappen dichter naar de meisjes toe. Wie denkt dat mens wel dat ze is dat ze ons zomaar durft tegen houden? Het kost me heel wat moeite maar ik weet mezelf toch zover te krijgen dat ik in mijn mensenvorm blijf.
"Mooi niet dat zij meegaat ,ik sta hier niet voor niets."
Ik knijp mijn handen nog wat harder tot vuisten en sta haast te trillen van woede. Ik draai me even om en sla met beide vuisten op de kap van mijn auto. Gelukkig kan dat schatje tegen een stootje.
Ik kan er absoluut niet tegen als mensen "nee" tegen me zeggen, en van vreemden kan ik het al helemaal niet hebben.
"Memphis.. Ik denk dat het beter is dat je naar school gaat en het oplost me Ro. Cooper en de rest zal wel ongerust om je zijn. Ik kan voor mezelf zorgen. Ik moet weten van waar ze David kent."
Met een ruk draai ik me weer om naar Scarlet. David? Haar boer. Nu begrijp ik waarom de komst van het meisje haar zo van streek maakte. Ik weet dat de woede van mijn gezicht af te lezen is maar Scarlet kent me goed genoeg om te weten dat ik alleen zo handen uit bezorgdheid.
Ik schud hevig mijn hoofd. Wat voor een alfa zou ik zijn als ik Scar hier nu zomaar bij een vreemde zou achterlaten die nieuws blijkt te hebben van een broer die niet naar haar omkijkt. Ro moet maar even wachten, dan heeft ze tijd om terug wat vrolijker te worden ook.
"Ik ga helemaal nergens heen zonder jou."
Met vuur in mijn ogen richt ik mijn blik op het vreemde meisje.
"Je hebt tien minuten," zeg ik bot.
Ik loop terug naar mijn wagen en haal mijn mobiel van de achterbank. Ik stuur allereerst een smsje naar Cooper.
Iemand tegen gekomen. Duurt langer dan verwacht.
Ondertussen zorg ik ervoor dat ik vlak achter Scarlet ben gaan staan. Mijn vrije hand leg ik op haar onderrug als teken dat ik klaar sta om haar te verdedigen mocht er wacht gebeuren. Voor zover de onbekende weet ben ik gewoon een overbeschermende vriend. Ik sta even naar het scherm van mijn mobiel te staren en besluit dan toch maar via sms een poging te wagen te weten te komen wat er nu eigenlijk precies aan de hand is want ik heb zo het gevoel dat ik door de samenloop van situaties wel de muren op kan lopen en op dit moment llijkt het me absoluut niet handig mocht ik in een wolf veranderen.
Ro. Jij en ik moeten straks praten als ik op school ben. Je komt er niet onderuit. Ik wil weten wat er scheelt.
Ik lees het nog een keer over, serieus maar niet al te dwingend denk ik. Ik zucht en druk dan toch maar op "verzenden."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.