{RPG} Wolfblood ~02~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - RellyKelinde
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Lyris

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
- Xander Dodge Outcast - Dodge
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Lyris
- Jill Angel Scars - AgentP
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:33 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

[Tien uur]

---

Ich liebe dich 27.12.23

[thanx]
Levi Isaac Dales

Aangekleed begin ik mijn tas te maken voor de laatste drie uren. Ik stop mijn werkschriften en handboeken zorvuldig in mijn tas en begin dan een briefje voor afwezigheid te schrijven. Ik kijk op de klok nog maar tien uur. Ik neem mijn tas en zet die in de keuken. Omdat het nog zo vroeg was loop ik naar mijn garage waar mijn twee auto's stonden. een zwarte die ik gebruikte voor school en voor gewone boodschappen te doen. En een glanzende witte voor langere afstanden en gelegenheden. Ik keek naar mijn zwarte die modderig was van deze nacht. Ik neem de sleutel uit mijn geheime opbergplaats en rijd hem naar buiten. Mijn auto's waren heilig, snel en peperduur voor mij. Je ziet niet elke dag een tiener met een bugatti en een maserati in zijn garage. Ik neem water en begin de modder van de velgen en de deuren af te wassen. Na een tijdeje gewerkt te hebben bekijk ik het resultaat en zet hem goedkeurend terug in de garage. De sleutels stop ik in mijn broekzak en ik kijk weer op de klok. ELf uur. Ok eindelijk ik kan vertrekken.

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

[Sorry dat ik al even niet gereageerd heb, kreeg het nogal druk. Heb ik veel gemist?]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Ik denk dat je gewoon weer verder kunt gaan hihi. Klaar maken om nu naar school te gaan ^^]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Memphis

Ik glimlach zachtjes naar Aurora die me bedankt en aai voorzichtig even over haar haren. Ondertussen verplaatst mijn blik zich naar Katherine die aangeeft dat ze niet verzorgd hoeft te worden en zich uit de voeten maakt voor ik er anders kan over beslissen. Ook Aurora blijkt er genoeg van te hebben. Een beetje tegen mijn zin neem ik nog een deken en leg die over het blondje heen.
Cooper en Ayla lijken ondertussen ook in dromenland.
Ik stop mijn handen in mijn broekzakken om mijn horloge op te vissen. Pas dan besef ik dat ik die in het bos laten liggen heb. Ik mompel binnensmonds een paar vloekwoorden. Die moet ik na school dan maar op halen. Over school gesproken, tijd om zelf nog een tukje te doen zit er waarschijnlijk niet meer in voor mij. Ik besluit naar boven te gaan, en mijn oma's badkamer "voor noodgevallen" te gebruiken. Na in mijn kamer een stapeltje schone kleren gehaald te hebben, kan ik eindelijk douchen. Ik was mijn haren en zeep ook mijn lichaam in tot ik me enigszins fris voel. Na een scheerbeurt en mijn haren in model gedroogd te hebben, begeef ik me naar de kleerkast in de garage. Daar haal ik voor de anderen ook wat kleren die hun zouden moeten passen. Ik leg ze netjes klaar in de keuken.
Nu alles naar mijn mening achter de rug is voor de komende maand, besluit ik te doen wat ik het liefste doe. Uit de diepvries haal ik een fles wodka waarvan ik gretig de dop open draai. Als ik de fles aan mijn lippen zet en stevig achterover gooi, voel ik dat heerlijke branderige gevoel in mijn keel weer. Na een halve fles besluit ik het voor gezien te houden en stop de drank terug op zijn plaats. Zo moet het lukken om de dag door te komen.
In mijn roes besef ik plots dat het mes en de pijl nog in de besteklade liggen. Oma mag dan wel weten wat ik ben -ze was het immers ooit zelf- en wat ik s nachts doorgaans uitspook, het besje hoeft zich niet onnodig zorgen te maken. Ik besluit Aowynn's wapens in mijn eigen kamer op te bergen. Daar moet ik trouwens toch zijn, want mijn schoolgerief bevindt zich daar. Zometeen biologie. Met Aowynn. Misschien moet ik mijn boek maar thuis laten, heb ik meteen een excuus om die vechtmachine aan te spreken.
Veertien, herinner ik me de woorden van Cooper even. Ik moet er even luidop om lachen terwijl ik me weer naar beneden begeef. Een blik op de staande klok vertelt me dat ik nog net tijd heb om voor ontbijt te zorgen. Ik besluit pannekoeken te bakken, dat hebben ze wel verdiend. Na wat fruit en suiker en boter op tafel gezet te hebben, is het tijd om de pups wakker te maken. Ik loop naar de kelderdeur en roep luid genoeg zodat ze me in hun dromen horen;
"Ontbijt! Eerst boven is eerst hebben!"

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aurora Elizabeth Morningrose
Met het gevoel alsof ik nog maar vijf minuten had geslapen kom ik moeizaam - met enige hulp van de tafel die naast me staat - overeind en begin richting de trap te hinken. De wond in mijn zij voelde brandend aan, maar de pijn van mijn hoofdwond was aanzienlijk minder geworden.
Met veel moeite trok ik mezelf aan de trapleuning omhoog, leunend op mijn goede been en kwam uiteindelijk hijgend in Memphis' keuken aan, waar eten en schone kleren op de tafel liggen. Dankbaar trek ik mijn gescheurde hempje over mijn hoofd en laat ik mijn shortje naar beneden glijden, er geen aandacht aan schenkend dat ik nu in mijn lingerie setje in een keuken van mijn alfa sta. Willekeurig trek ik een wit shirtje en een groen rokje uit de stapel met kleren, die ik voorzichtig over mijn wonden laat glijden.
'Bedankt nog, voor m'n hoofd,' zeg ik met een grote glimlach op Memphis gericht terwijl ik tafel plaats neem en rustig ga zitten wachten tot de anderen zullen komen. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om alvast te beginnen zonder dat de anderen er zijn, ook al rommelt mijn buik hard.
'Nu nog een reden verzinnen om op school te vertellen wat ik heb gedaan,' murmel ik peinsend terwijl ik naar het plafond staar. 'Misschien zeg ik wel dat ik een motorongeluk heb gehad, dat klinkt wel stoer,' zeg ik grinnikend.

---

•

Ayla

‘Ontijt! Eerste boven is eerste hebben!’
Vermoeid opende ik mijn ogen terwijl mijn maag begon te rommelen bij het horen van het woord “ontbijt”. Ik onderdrukte een diepe gaap en keek vervolgens even naar de slapende Cooper langs me. Een kleine glimlach sierde mijn gezicht waarna ik hem een zacht duwtje gaf. ‘Hey, slapert. Tijd om wakker te worden,’ zei ik zachtjes en duwde me iets overeind, om me vervolgens eens flink uit te rekken en me weer tot Cooper te richten.
Hij lag er maar onrustig bij en ik vroeg me daarop meteen weer af wat er nou gebeurd was in het bos. Met een bedenkelijk blik bleef ik zo even naar hem kijken. Na een tijdje sloeg ik de dekens op en schoof naar het bedrand toe. Al zittende fatsoeneerde ik een beetje mijn gescheurde kleuren en stopte mijn haren in een losse vlecht. Meestal had Memphis wel een set reserve kleren voor ons liggen, iets wat ik nog aan zou doen voor het ontbijt. Mijn blik gleed even naar de hoek van de kamer, maar er was geen spoor meer te bekennen van Aurora, of Katherine. Beide moesten al boven zijn.

Aowynn

Het was tien uur toen ik eindelijk op school arriveerde en met een vertrokken blik leunde ik even tegen een muurtje aan. Mijn been klaagde pijnlijk, mijn rug voelde beurs en mijn hand klopte. Werkelijk een slim idee om naar school te gaan, dacht ik sarcastisch. Ik slaakte een diepe zucht en staarde even over het schoolplein heen, waarop ik me bedacht nog niks van de andere te hebben gehoord. Hoe was het met hun, waren er meer gewond?
Ik hoopte een glimp van een van ze op te vangen en anders moest ik ze na school direct bellen. Ergens ging het een beetje tegen mij gevoel in om een dag te beginnen zonder de verdere schade te weten, maar ik was er gewoon niet meer aan toe gekomen en er was ook nog niemand geweest die mij iets had laten weten. Moeizaam viste ik mijn agenda uit mijn tas om te kijken wat mijn eerste les was. Biologie, een van de weinig vakken waar ik goed presteerde en zelfs wat vooruit stond.
Na mijn agenda terug te hebben gestopt, en mijn blik nog een keer rond te laten glijden over het schoolplein, liep ik naar de ingang van de school. Nog steeds probeerde ik mijn best te doen zo goed mogelijk te lopen, al bleef het nog steeds een gehink.

[ bericht aangepast op 11 nov 2012 - 22:16 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Scarlet

Ik zag in zijn ogen pretlichtjes twinkelen terwijl een glimlach zijn mond sierde.
“Bij The Sweet Dinner. Dat is dichtbij de koffieshop van daarnet trouwens. Maar dan een straat links in. Je zult het wel vinden. Dan zie ik je om 12 uur daar?" vroeg hij.
Ik wist dat hij het nog is voor de zekerheid vroeg door mijn gedrag van daar juist. Maar ik meende wat ik zei. Ik zou komen om te eten. Ik moest eten voor sterk te blijven. Want ik begon me langzamerhand toch wel slapjes te voelen. Dat kon ook zijn door het feit dat ik elk moment in kon storten. Ik voelde hoe ik langzaam mijn controle over mezelf kon kwijt raken. Ik moest weg voor het gebeurde. Ik wist dat mijn gezicht nu steenhard stond maar dat was om niemand het te laten merken hoe een geëmotioneerd wrak dat ik was.
“Ik zie je dan.” Zei ik rap en ik smeerde hem toen in de hoop dat hij me niet achterna zou komen.
Ik had die tijd voor mij alleen nodig. Ik moest naar het bos gaan, daar zou ik me beter voelen. Ik wist dat het makkelijker zou geweest zijn als ik de weg had genomen van waar ik kwam maar dan zou de kans klein geweest zijn dat hij me niet achterna was gekomen. Nu kon ik hem nog kwijt spelen.
Ik was dus blij toen ik eindelijk in het bos was. Ik ging heel diep het bos in net als daarvoor. Zo was ik zeker dat ik alleen was. Ik pakte het zakje met de joints uit mijn lerenjas en een aansteker. Ik deed mijn jas uit en bekeek eerst mijn gehechte wonden voor ik mijn joint aanstak. Hij was goed aan het genezen. Morgen of overmorgen zou ik de draaitjes eruit kunnen halen en zou ik een paar dagen met een litteken rond lopen voor het helemaal verdwenen was.
Toen ik de joint had aangestoken pakte ik het kleine tasje dat ik gestolen had en haalde alles eruit wat erin zat. Er zat een klein spiegeltje in, wat make-up, natuurlijk het geld, tampons en dan had je nog de Blackberry die er toevallig in zat. Ik had het gevoel dat het me uitdaagde. Het wou dat ik belde. Naar… naar Memphis. Ik moest gewoon zijn stem horen om te weten of alles goed ging. Daarbij bezorgde zijn stem me een veilig gevoel. Kwam waarschijnlijk omdat hij mijn alfa was.
Ik zat dus in een tweestrijd terwijl ik mijn joint op rookte. Ik kon het niet laten en toetste zijn nummer in toen ik de joint had gedoofd. Zou hij eigenlijk wel opnemen als er een nummer is die hij niet kent? Ik wist het niet, het maakte ook niet veel uit. Met tranen in mijn ogen wachtte ik op het moment dat hij zou oppakken en iets zou zeggen. Ik zou zelf blij zijn met zijn voicemail. Ik wou gewoon zijn stem horen en ik zou niet weten of ik iets zou zeggen.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Cooper

"Hey, slapert. Tijd om wakker te worden," De stem van Ayla dringt mijn gehoorgangen binnen en ik draai me even om. Vervolgens open ik mijn ogen een klein stukje. Wanneer ik wat omhoog kom geeuw ik lang.
"Wat? Hoe laat is het?" vraag ik zacht als ik Ayla om zich heen zie kijken. Ik kom tot de conclusie dat er een paar niet meer in de kelder zijn. Ze zullen wel boven zijn. Heel ver weg in mijn slaap hoorde ik het woord 'ontbijt' voorbijkomen. Maar ik dacht dat dat in mijn droom was die ik had, al had dat niets met eten te maken. Er kwam nogal veel bloed in voor. Ik kuch even en haal een hand door mijn haar.
Ik heb zin om mensen af te kraken, maar dat ga ik bij Ayla niet doen. Nee, daar mag ik haar te veel voor. Ik doe het straks op school wel. Oh ja, school, ik heb daar geen zin in. Maar het zal wel moeten, leerplicht tot je achttiende... Nog een jaar wachtten en dan kan ik met school stoppen. Ik hoef toch niet te werken, daar ben ik toch niet goed voor. Ik bedoel; Veel mensen haken al af als ze me horen praten, ik weet ook niet waarom. Eerst vinden mensen me er schattig uitzien, weet ook niet waarom dat, maar goed. En als ze mij horen praten, door mijn accent en hoe ik praat volgens mij, haken ze al meteen af. Het enige waar ik tot nu toe nog heb gewerkt is een slagerij, maar daar werd op een gegeven moment niets meer aan.

---

Ich liebe dich 27.12.23

[;hoe kan ik inspringen met Andrew?]

[Wakker worden? ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

[ja hmm wie wil zo met hem praten?^^]

quin98 schreef:
[ja hmm wie wil zo met hem praten?^^]

[Hmm, Cooper maybe? Als hij met Ayla klaar is ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

[hmm dan moet ik dus nog even wachten xd]

Damen Joey Dodger

Sophia stond er precies alsof ze van steen was gemaakt. Er was geen enkele emotie die op haar gezicht stond. Precies alsof er iets was met haar dat ze niet luidop wou zeggen.
“Ik zie je dan.” Zei ze rap.
Ze was weg voordat ik nog kon antwoorden. Ik wou haar wel achterna gaan maar ik deed het niet. Ik had aan haar houding gezien gehad dat ze alleen wou zijn. Als ik haar nu achterna zou gaan zou ze me waarschijnlijk vermoorden. Je zag aan haar dat ze gevaarlijk was. Ik wist niet juist waarom. Misschien kwam het door haar minzame blik die ze precies altijd in haar gezicht had, misschien door haar uiterlijk. Het leek gewoon of haar lichaam gevaar schreeuwde. Maar dat alles negeerde ik. Ik weet ook niet juist waarom. Ik voelde me serieus hard door haar aangetrokken. Dit was niet de eerste keer dat ik dat voelde. Het was eerder gebeurt bij het weerwolfmeisje. Ik noemde haar naam niet meer dat deed alleen maar pijn. Ik had haar vermoord gehad uit wraak maar dat betekende niet dat ik geen gevoelens voor haar meer had gehad. Daarbij moest ik het doen anders hadden mijn familie het gedaan gehad. Ik wist dat ik er altijd luchtig over deed en dat het me niet eens interesseerde maar dat deed het wel. Veel te veel zelf. Soms lijk haar bloed nog aan mijn handen te hangen.
Dus draaide ik me om en beende terug naar mijn appartement voor nog een powernap. Ik had toch niks beter te doen. Toen ik in mijn bed in lag zette ik een wekker op voor ik mijn ogen sloot en in een droomloze slaap viel.