Stephanie Rosanna Swift.
Ik knik langzaam en ben toch blij dat alle mascara allang uitgelopen was gisteren, dan heb ik die nu tenminste niet overal zitten. Ik haal even diep adem en maak me dan los uit Niall's greep. "Nee, je hoeft niet weg. Ik ben allang blij dat je even langskomt. Dan ben ik tenminste even afgeleid." zeg ik, terwijl ik zwakjes glimlach en opsta. "Hoe kun je nou denken dat je vervelend bent?" vraag ik even, waarna ik zuchtend knik en naar de keuken loop. Juist ja, thee... Ik zoek even naar wat theezakjes en vindt uiteindelijk nog een mok met watervaste figuurtjes erop getekend. Nou ja, figuurtjes... Het waren meer mislukte krabbels, maar mijn nichtje was ook pas zes. Ik vul de mok half en leg wat willekeurige theezakjes op een schoteltje, waarna ik terugloop naar de woonkamer en alles op het salontafeltje neerzet. Ik merk nu pas dat mijn handen trillen, aangezien de thee in de mok nog eventjes na gutst.
Ik weet dat Niall geen honger heeft, maar toch kan ik het niet laten om uit de keuken een pak koekjes open te trekken en ook nog op tafel te leggen. Wat? Je hoort toch iets lekkers bij je thee te hebben? Niet dan?
Reading a good book is like taking a journey.