• De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
    Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
    Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
    Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?



    Faunielen (Koningen/Koninginnen)
    - Gancanagh| Koningin Camargue | Paard (1)
    - Dysis| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
    - Ancora | Koning Rey Venado | Hert (2)
    - Ancora Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(8)
    -
    -

    Wachters
    - Gancanagh| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
    - Realist| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
    - Realist| Matthew Douglas Booth | Wachter van Eleanor
    - Aria| Faye Melodié Sanchez | Wachter van Rey Venado*
    -
    -

    Floraten onbeperkt
    Aria| Faye Melodié Sanchez*

    Mensen onbeperkt
    Gancanagh| William Irial Smelting
    Realist| Madeline Lucy Walls

    [ bericht aangepast op 19 okt 2012 - 20:46 ]

    [ bericht aangepast door een moderator op 5 nov 2012 - 20:43 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Realist schreef:
    [What did I missed? En waar kan ik op reageren?]

    [Trey heeft een paniekaanval gehad doordat Faye hem heel de tijd zat te treiteren door van alles en nog wat over een zwangerschap uit te kramen. Nu is de pizza besteld en wordt er daar van gegeten, Faye en Rey hebben de groep verlaten voor een "wandeling" en zullen elkaar weer bij de gate zien.]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Jetro schreef:
    (...)
    [Trey heeft een paniekaanval gehad doordat Faye hem heel de tijd zat te treiteren door van alles en nog wat over een zwangerschap uit te kramen. Nu is de pizza besteld en wordt er daar van gegeten, Faye en Rey hebben de groep verlaten voor een "wandeling" en zullen elkaar weer bij de gate zien.]


    [Dankje!]

    Jetro schreef:
    Faye
    Zijn kruis voel ik tegen het mijne aanschuren. Om een kreun te smoren, ga ik iets op mijn tenen staan en druk mijn lippen vurig op die van Rey.
    Mijn tong likt willend over zijn lippen heen. Zijn losse hand zoek ik op en verstrengel onze vingers, alsof we samen één zijn. Zijn andere hand voel ik op mijn onderrug branden totdat hij deze naar mijn heupen laat glijden.
    Ik hap even naar adem, druk mijn nagels in zijn bovenrug wanneer hij zijn duimen tussen mijn slipje haakt en deze zonder enkele moeite naar beneden schuift. Behulpzaam beweeg ik mijn heupen flexibel mee, waardoor ik de stof al snel genoeg langs mijn kuiten voel glijden.
    Het bloed voel ik door mijn aderen razen, vraag me af of ik niet de enige ben.
    Mijn lippen laat ik vanaf zijn slapen naar zijn sleutelbeen glijden, waar ik zachtjes mijn lippen plaats. De liefde die ik voor deze jongen voel is onbeschrijfelijk, een zucht van passie en lust verlaat mijn lippen.



    Rey

    Ik neem haar gezicht in mijn handen wanneer ze me passioneel kust.
    "Faye," zucht ik zacht.
    Met een hand trek ik mijn boxer uit, en druk mijn erectie tegen haar onderbuik.
    "Je maakt me gek," kreun ik tegen haar huid aan.
    Mijn lippen banen zich weer een weg over haar bovenlichaam. Elke plek van haar heb ik lief, verwen ik, zowel met mijn handen als mijn vingers als mijn lippen. Ik duw haar zachtjes tegen een muur van de kamer en laat mijn handen op haar heupen rusten terwijl mijn lippen de hare weer zoeken. Het vergt veel moeite van me, om mezelf niet te verliezen, maar toch wacht ik nog even. Ik hou ervan wanneer Faye het initiatief neemt naar de volgende stap.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Faye," Voordat ik het ook maar doorheb, ontdoet hij zichzelf van zijn laatste kledingstuk. Een lichte grijns komt er op mijn lippen te staan.
    "Hmm?" antwoord ik zachtjes, mijn stem klinkt schor, vragend naar een antwoord. Zijn erectie voel ik tegen me aandrukken, zorgt ervoor dat het laatste beetje verstand dat ik nog heb ergens ver achterwege wordt gelaten.
    "Je maakt me gek." beantwoord hij me. Blijkbaar niet alleen hij mij, maar ook ik hem. Zijn ademhaling voel ik tegen mijn nek aankomen, de haartjes komen automatisch overeind, huiver van genot.
    Vurig druk ik mijn lippen weer op de zijne, haal mijn vrije hand door mijn haren.
    "Neem me," zucht ik en kijk hem diep in de ogen aan, voel hoe erg mijn borstkas op en neer gaat van opwinding.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Rey

    "Neem me."
    Ik ril door haar stem, en het effect dat die twee woorden op me hebben maakt me gek.
    Passioneel druk ik mijn lippen op de hare, terwijl ik langzaam bij haar naar binnen ga. Ik trek haar lichaam tegen me aan en sluit zuchtend mijn ogen.
    Stil zucht ik haar naam, en begin langzaam mijn heupen tegen de hare te bewegen.
    Mijn lippen dwalen even over haar hals, en ik zet zacht mijn tanden in haar huid, om er vervolgens met mijn tong over te strelen. Ik kijk haar enkele seconden in haar ogen aan, en druk mijn lippen dan weer teder op de hare.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Matthew Douglas Booth

    Ik kijk naar Eleanore. Ze zit er stil bij en eet af en toe wat. Ik zucht. Niemand let op ons en ik schuif wat naar haar toe. 'Het spijt me echt.' Fluister ik. 'Ik had je nooit achtermogen laten.' Voeg ik er nog zachter aan toe. 'En ik ga je ook nooit meer achter laten oke?'

    Gancanagh schreef:
    Camargue

    "Geen idee lieverd, maar we zullen het allemaal gaan bekijken. Ben je ook zo nieuwsgierig?"
    Ik trek een wenkbrauw op en kijk Liam geamuseerd aan.
    "Ken jij mij eigenlijk wel?" grinnik ik. "Wanneer ben ik nou niet nieuwsgierig?"
    Het juiste antwoord zou nooit zijn. Ik ben nooit niet nieuwsgierig. Ik kan het niet helpen, ik hou gewoon niet van geheimen en dingen die onbereikbaar lijken. Ik wil alles weten, alles ontdekken. Dat was al zo toen ik klein was.


    Atreyu

    "Veel te lang, waarschijnlijk."
    Als Fedea nog een stuk pizza neemt, maar er gewoon mee in haar hand blijft zitten, neem ik er snel een hap van.
    "Te traag, Ambessa, veel te traag," plaag ik.
    Ik schuif wat dichter naar haar toe en kijk haar grijnzend aan. Vervolgens breng ik mijn mond opnieuw heel langzaam naar haar pizzapunt toe.
    "Hapje voor papa?" lach ik.
    Ik stop even waar ik mee bezig was en haal een hand door mijn haar. Huh, noemde ik mezelf nou echt papa? Vreemd. Vreemd hoe leuk dat eigenlijk klonk. Ik glimlach zachtjes naar Fedea en sla een arm om haar schouder.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Liam Oliver Sanz

    "Wanneer ben ik nou niet nieuwsgierig?" Ik lach. Ze had een goed punt. Ik kijk mijn ogen uit. Alles was zo veranderd. De plek waar ik ooit gewoont had en opgegroeid was was bijna onherkenbaar. 'Dit is zo vreemd.' Fluister ik en kijk naar haar en terug naar de omgeving. Ik pak haar hand vast en loop door.

    Eleanor

    Zodra de pizza worden gebracht begint mijn maag hongerig te grommen, en blijkbaar was dat bij mij niet alleen het geval. Stilletjes kijk ik af en toe om me heen en neem een hap van mijn pizza.Als ik voel dat Matthew naar me kijkt werp ik hem een klein glimlachje toe, waarop hij dichter naar me toe schuift. ‘Het spijt me echt,’ fluistert hij. ‘Ik had je nooit achter mogen laten. En ik ga je ook nooit meer achterlaten, oke?’ voegt hij er nog aan toe. Voordat hij vertrok had hij me ook gezegd nooit weg te gaan, en toch was hij plots vertrokken. Een kleine zucht verliet mijn lippen terwijl ik zijn gezicht bestudeerde. Hij was mijn beste vriend, degene die me voorheen altijd het dichtste bij stond. ‘Nooit meer?’ glimlachte ik zacht, en vragend. ‘Geen bericht meer dat je plots bent vertrokken?’ Waarom hij zo ineens was weggegaan had ik hem eigenlijk nooit gevraagd, ik was daarvoor te boos geweest. ‘Waarom ben je eigenlijk weg gegaan?’


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Fedea

    "Te traag, Ambessa, veel te traag."
    Ik lach even om Trey en besluit wijselijk mijn mond te houden over dat ik het vliegen niet zie zitten. Wie weet komt hij dan af met stress die niet goed is voor de baby, en mag ik niet eens mee, en dat wil ik niet.
    "Hapje voor papa?"
    Ik kijk hem even aan.
    "Noemde je jezelf nou net papa?" Vraag ik zacht.
    Mijn lippen vormen zich tot een glimlach en ik druk kort mijn lippen op de zijne. Doordat hij dat net zei, voelt het plots veel echter aan, dan dat het al deed.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Matthew

    ‘Geen bericht meer dat je plots bent vertrokken? Waarom ben je eigenlijk weg gegaan?’ Ik knik. 'Nooit meer.' Ik zucht. Hoe moest ik haar uitleggen waarom ik weg gegaan was? Ze verdiende zoveel beter. Iemand die perfect voor haar was. Waarom voelde ik dit voor haar terwijl ze mij als beste vriend zag..

    Eleanor

    ‘Nooit meer,’ zuchtte hij waarop ik hem met een lichte frons aankeek. Ik schoof mijn bord aan de kant, ten teken dat ik klaar was en draaide me iets meer naar Matthew toe. ‘Wil je het me niet zeggen?’ vroeg ik hem waarop ik niet kon helpen een lichte vorm van teleurstelling te laten doorklinken. Even wierp ik een blik op Fedea en Atreyu, die waren te druk met hun eigen gesprek en van Faye en Rey was nog geen spoor te bekennen. Vervolgens richtte ik me weer op Matthew en keek hem met een vragende blik aan. Hij, als geen ander, moest weten dat hij alles tegen me kon zeggen.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Matthew

    ‘Wil je het me niet zeggen?’ Haar blik. Zo eerlijk en oprecht en vol medeleven. Ik sla mijn ogen neer en zucht. 'Het is ingewikkeld.' Fluister ik zachtjes. 'Ik ging weg o-omdat..' ik stop even. 'Je betekend zo ontzettend veel voor me Ellie.' Zucht ik en kijk naar haar. 'Je verdient het aller beste en het voelde alsof ik in de weg stond.' Mijn stem is nog steeds maar een zacht gefluister. Niet iedereen hoeft dit te horen.

    Camargue

    "Dit is zo vreemd," zegt Liam, waarop hij mijn hand vast pakt.
    Ik knik even. Hij heeft gelijk, alles is zo anders. Niet dat ik dat niet verwacht had, maar het voelt een beetje leeg.
    "Maar wij zijn ook niet hetzelfde gebleven," besef ik luidop.
    Ik geef een bemoedigend kneepje in zijn hand en ga op mijn tippen staan zodat ik een kusje op zijn wang kan drukken.
    In plaats van te treuren om alles wat verdwenen is, besluit ik gewoon van het nieuwe te leren houden. Uiteindelijk went alles, toch?
    "En daar heb ik geen spijt van," zeg ik met een klein glimlachje.

    Atreyu

    "Noemde je jezelf nou net papa?"
    Ik word beloond met een kusje en steel er dan zelf nog eentje. Met een verliefde glimlach kijk ik haar aan.
    "Ik geloof van wel," zeg ik zachtjes.
    Ik leg een hand op haar wang en draai haar gezicht zachtjes naar me toe. Mijn lippen raken de hare heel vluchtig, opnieuw en opnieuw.
    "Hmm, Fedea Hawaï," mompel ik glimlachend.
    Het duurt even voor ik besef dat Eleanor en Matthew er ook nog zijn. Omdat ik het niet kan laten, druk ik nog een kusje op haar voorhoofd.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Liam

    "Maar wij zijn ook niet hetzelfde gebleven," Zegt ze zachtjes en gaat op haar tennen staan om een kusje op mijn wang te drukken. "En daar heb ik geen spijt van," vervolgt ze. ik lach zacht. 'Ik heb ook geen spijt. toen we hier waren was ik gewoon een vriend en nu lopen we hier samen als getrouwd stel.' Grijns ik en aai kort over haar haren. Dan schiet ik in de lach. 'Dit is die boomgaard waar ik een appel voor je wilde plukken, viel en mijn arm brak weet je nog?'