[RPG] Animal Royal | 30 - Speeltopics

De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?

Faunielen (Koningen/Koninginnen)
- Gancanagh| Koningin Camargue | Paard (1)
- Dysis| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
- Ancora | Koning Rey Venado | Hert (2)
- Ancora Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(
-
-

Wachters
- Gancanagh| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
- Realist| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
- Realist| Matthew Douglas Booth | Wachter van Eleanor
- Aria| Faye Melodié Sanchez | Wachter van Rey Venado*
-
-

Floraten onbeperkt
Aria| Faye Melodié Sanchez*

Mensen onbeperkt
Gancanagh| William Irial Smelting
Realist| Madeline Lucy Walls

[ bericht aangepast op 19 okt 2012 - 20:46 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 5 nov 2012 - 20:43 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Fedea

"Maar half zo gek? Oh, dat is echt geruststellend."
Ik grinnik en kijk hem dankbaar aan wanneer hij me recht helpt. Hij legt zijn armen om me heen, en ik beantwoord de knuffel maar al te graag.
"Laten we maar terug gaan."
Ik knik even en verstrengel onze vingers.
"Was Faye boos?"
Ik schud mijn hoofd.
"Ze schrok gewoon, net als de rest trouwens."
Ik kijk hem even aan.
"En ik heb nog steeds honger."
Met een lief gezicht kijk ik hem aan, terwijl we teruglopen naar het restaurant.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Atreyu

"Ze schrok gewoon, net als de rest trouwens. En ik heb nog steeds honger."
Ikzelf heb eerlijk gezegd mijn eetlust verloren tussen het van mijn stokje gaan en het gebits, maar gezien ik vliegtuigvoedsel meestal vreselijk vind zal ik toch maar helpen die pizza op te krijgen.
Ik leg mijn arm om Fedea's schouder en zo lopen we verder, tot we weer bij de anderen zijn.
Een beetje ongemakkelijk kijk ik Faye aan.
"Het spijt me," zeg ik stil. "Ik had het even gehad met die grapjes, denk ik," voeg ik er nog aan toe. Dan richt ik me tot de groep in het algemeen.
"Ik weet dat ik jullie waarschijnlijk de muren opjaag met mijn bezorgdheid, maar dit is gewoon nieuw voor me en ik denk dat ik gewoon de balans en mijn zekerheid nog moet vinden op dat vlak."
Ik slik de krop in mijn keel weg en ga terug zitten. De enige andere keer dat ze me zo kwetsbaar zagen is toen Fedea weg was, maar daar was Faye niet bij dus ik kan best begrijpen als ze kwaad zou zijn. Ik weet dat ik soms behoorlijk heftig kan reageren.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Fedea

"Het spijt me. Ik had het even gehad met die grapjes, denk ik."
Ik ga naast Trey zitten, en knijp even in zijn hand. Ik druk een kusje op zijn wang en kijk de anderen aan.
"Ik weet dat ik jullie waarschijnlijk de muren opjaag met mijn bezorgdheid, maar dit is gewoon nieuw voor me en ik denk dat ik gewoon de balans en mijn zekerheid nog moet vinden op dat vlak."
Mijn blik rust even op de anderen, en dan weer op Trey.
"Ik denk dat dat bij ons allemaal zo is. En anders ben ik de enige die zich ook onzeker voelt."
Ik forceer even een glimlachje.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Faye
Opgelucht haal ik adem wanneer ik Trey met Fedea aan zie lopen. Ik laat me wat onderuit zakken in mijn stoel en glimlach ongemakkelijk.
"Het spijt me," Ik slik even, wetend dat het niet zijn fout is en ik degene ben die excuses aan moet bieden. Waarom het zo verdomd moeilijk gaat, blijft de vraag.
"Ik had het een beetje gehad met die grapjes." vervolgt hij nog. Ik knik begrijpbaar en geef hem een klein welgemeend knikje, houd me ondanks dat verder stil.
"Ik weet dat ik jullie waarschijnlijk de muren opjaag met mijn bezorgdheid, maar dit is gewoon nieuw voor me en ik denk dat ik gewoon de balans en mijn zekerheid nog moet vinden op dat vlak." Ook Fedea voegt er nog haar woordje aan toe. Het stel bekijk ik even, nog zo jong. Als ik hun achtergrond verhaal niet wist, had ik ze sowieso raar aangekeken.
"Ik snap je wel hoor Trey en zie het positief, jullie hebben nog negen maanden de tijd om Teen Mom afleveringen te kijken." grinnik ik, "en we hebben Cam en Eleanor." zeg ik vervolgens. Mijn eigen naam houd ik er buiten. Met kinderen omgaan kan ik wel, dat zeker, maar baby's is een heel ander verhaal.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Eleanor

Zodra Atreyu weer overeind is en terug op zijn stoel gaat zitten, laat ook ik me weer op mijn stoel zakken.Ik mis ergens een deel en kijk licht verward op als ik hem vervolgens boos zie weglopen. Met een vragende blik kijk ik even naar Matthew, en vervolgens naar Faye en Rey. ‘Hopelijk vind Fedea hem snel? Anders moeten we helpen zoeken,’ zegt Faye dan, als Fedea opstaat om achter hem aan te gaan. ‘Als ze te lang wegblijven kunnen we er wel achteraan,’ reageer ik, nog steeds een beetje verward door wat er gebeurde.
Het duurt even voor de twee weer terug komen waarop ik ondertussen mijn blik half op de kaart had gericht. Als hij zijn excuses aanbied en vertelt wat er aan de hand was dringt het pas echt goed door wat er was gebeurd, een van de gemaakte grapjes omtrent de zwangerschap van Fedea was te veel geweest voor hem. ‘Ik denk dat dat bij ons allemaal zo is. En anders ben ik de enige die zich ook onzeker voelt,’ reageert Fedea met een geforceerd glimlachje. Ik kijk Faye even schuin aan als ze een opmerking maakt over negen maanden Teen Mom kijken, al kan ik het niet helpen er even om te glimlachen. ‘Ik kan me je onzekerheid goed voorstellen,’ reageer ik dan en kijk weer even naar Fedea en Atreyu. ‘Maar het komt echt goed, we zijn er allemaal om jullie te helpen en zullen dat ook doen daar waar we kunnen,’ voeg ik eraan toe en glimlach bemoedigend.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Matthew

Het hele gedoe met Fedea en Trey gaat zo snel voorbij dat ik het nauwlijks kan bevatten. Als we met zijn alle weer zitten en het allemaal weet goed lijkt te gaan kijk ik naar iedereen. 'Jullie moeten me echt even bij praten over wat er gebeurt is toen ik weg was.' Grinnik ik.

Liam

"Heb ik je vandaag al gezegd dat je geweldig bent?" verzucht Cam. Ik schiet in de lach en sla mijn arm rond haar schouders. 'Vandaag nog niet dus bedankt.' Grinnik ik en kus haar wang. 'Jij bent nog veel beter weet je dat.' We zijn buiten en de zon brand op mijn huid. 'Wil je lopen of moet ik een taxi aanhouden?' Vraag ik en kijk naar haar. Ik vond lopen prima maar als zij liever met de taxi wilde deed ik dat zo.

Faye
"Maar het komt echt goed, we zijn er allemaal om jullie te helpen en zullen dat ook doen daar waar we kunnen." Ik knik overtuigend wanneer Eleanor dit gezegd heeft en meen het dan ook oprecht. Al moet ik drie dagen lang in het ziekenhuis bij Fedea zijn omdat ze het niet alleen kan en ze wat echt meidengezelschap nodig heeft, dan sta ik in de rij. Dat verdient ze wel, na alles wat ze heeft meegemaakt.
"Jullie moeten me echt even bij praten over wat er gebeurt is toen ik weg was." zegt Matthew dan plotseling uit het niets. Hij kijkt laaiend enthousiast de groep rond. Mijn blik verstrakt even, verslik me bijna in mijn eigen speeksel en ik zit niet ver van de paniekaanval die Trey zojuist nog heeft gehad.
Dus echt niet dat ik hem nu al de waarheid wil vertellen over mijn familiegeschiedenis. Het had weken geduurd voordat Eleanor en ik een redelijk praatje met elkaar konden maken. Zin in ruzie of bekvechten heb ik nou niet bepaald net voor de vakantie.
"Eh," hakkel ik en staar even naar de grond voordat ik opkijk. Op hoop van zegen dat ik een niet al te rood hoofd heb.
Ik kijk de groep hierna even rond om de juiste persoon te vinden die dit onderwerp kan doorhakken. Fedea niet, veel te eerlijk. Eleanor zou het niets kunnen schelen. Trey die heeft nog iets met me te schillen na mijn veel te irritante grappen. Rey.
"Ja Rey, vertel het eens." zeg ik zachtjes en kijk hem glimlachend aan. "Wat is er nou allemaal gebeurd?"

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Rey

"Jullie moeten me echt even bij praten over wat er gebeurt is toen ik weg was."
Mijn blik richt zich op Faye, en ik merk hoe gespannen ze plots is.
"Eh... Ja Rey, vertel het eens. Wat is er nou allemaal gebeurd?"
Ik leg mijn arm om haar heen en forceer een kleine glimlach naar Matthew.
"Ehm, iets meer dan twee maanden geleden werd Fedea ontvoerd door enkele Floraten. En Faye hier heeft haar gered."
Verliefd kijk ik naar het meisje in mijn armen en druk een kusje op haar slapen.
"Ze zat met me opgescheept, en ja," ik grinnik even.
"Ze is nu mijn wachter, omdat ze zo beschermend was over Faye."

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Atreyu

Ik glimlach dankbaar, zij het ietwat in de war, naar Eleanor om haar reactie. Faye krijgt een wat voorzichtigere glimlach. Eerlijk gezegd denk ik niet dat het negen maanden zal duren, want zoveel meer eet Fedea niet en toch is haar buikje naar mijn mening al veel ronder dan het eigenlijk zou moeten zijn.
Misschien komt het door de veranderingen.
Ik frons mijn wenkbrauwen en krab even in mijn haar als het in me opkomt dat we niet alleen een baby krijgen maar waarschijnlijk nog eens eentje dat niet volledig menselijk is. Ik besluit mijn gedachten te verzetten voor ik weer helemaal over de rooie ga.
"...enkele Floraten. En Faye hier heeft haar gered. Ze zat met me opgescheept, en ja... Ze is nu mijn wachter, omdat ze zo beschermend was over Fedea," hoor ik Rey nog zeggen.
Met een kleine glimlach op mijn lippen neem ik Fedea's hand in de mijne en wrijf er zachtjes over met mijn duim. Ik weet niet of het de bedoeling was van Rey, maar ik krijg het gevoel dat ik Faye die grapjes moet vergeven. Zonder haar had ik Fedea waarschijnlijk niet eens terug, laat staan een kindje op komst. Onbewust rusten mijn ogen op Fedea's buik. Ik moet lachen als hij weer luid begint te grommen.
"Laten we dan maar bestellen," grinnik ik.
Ik kijk even om me heen en wenk dan een ober.

Camargue

"Vandaag nog niet dus bedankt. Jij bent nog veel beter weet je dat." Ik glimlach liefjes en haal even een hand door mijn haar, alsof wat hij zegt vanzelfsprekend is. Vervolgens grinnik ik even. Als we in de zon komen, sluit ik mijn ogen en geniet.
"Wil je lopen of moet ik een taxi aanhouden?" hoor ik Liam vragen.
Ik kijk hem aan en glimlach breed.
"Lopen," zeg ik vol overtuiging.
Echt niet dat ik op zo'n heerlijke dag in een stinkende hete taxi kruip. Ik kan haast niet geloven dat we hier zijn.
"Zou de boomgaard er nog zijn?" vraag ik zachtjes, aan niemand in het bijzonder.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Fedea

Ik kijk iedereen verontschuldigend aan wanneer mijn maag luid van zich laat horen.
"Laten we dan maar bestellen," zegt Trey lachend.
Ik grinnik even.
"Tja, ik eet voor twee nu."
Ik wrijf even over mijn buik en kijk eens rond om een ober te zoeken.
"Delen wij een pizza?" vraag ik aan Trey.
Ondanks wat ik net zei, krijg ik zo één pizza niet in mijn eentje op.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Faye
Dankbaar neem ik Rey zijn woorden in me op. Precies wetend wat hij moet zeggen en wat achterwege gelaten kan worden. Dat soort dingen kunnen altijd nog later komen, vind ik. Als we elkaar langer kennen, bijvoorbeeld. Niet meteen in het begin, misschien dat dat een verkeerd beeld zou geven.
Dankbaar kijk ik naar Trey, als hij zijn mond houdt na Rey zijn woorden. Het is niet iets dat ik van hem verwacht om meteen heel het verhaal op tafel te gooien en mijn fouten op te biechten, maar het is wel iets dat ik verdien.
"Zullen we dan maar bestellen?" vraagt hij uiteindelijk.
"Tja, ik eet voor twee nu." bekent Fedea hierna. Ik grinnik even en leun met mijn hoofd op mijn handen.
Hierna kijk ik even naar Rey en breng mijn hoofd iets dichter naar zijn oor toe.
"Dankjewel van net," fluister ik zachtjes, "dat krijg je ooit nog wel eens terug."

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam

Ze zegt dat we gaan lopen dus doen we dat. Ik neem haar hand vast en loop met haar langs de stoffige wegen van Griekenland. Ik verstrengel onze vingers terwijl ik naar Camargue luisterde. "Zou de boomgaard er nog zijn?" Het klonk niet als een vraag meer als een mijmering. Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee lieverd, maar we zullen het allemaal gaan bekijken.' Ik kijk naar haar. 'Ben je ook zo nieuwsgierig?' Grinnik ik en sla mijn arm rond haar schouders. De stad naderde al en ik bijt nerveus op mijn onderlip.

Rey

"Dankjewel van net, dat krijg je ooit nog wel eens terug."
Geamuseerd kijk ik Faye aan.
"Hoe bedoel je?" vraag ik fluisterend.
Ik druk een kusje op haar lippen en wacht geduldig af op een antwoord.
Mijn hand streel door haar haren en ik verlies mezelf in haar ogen. In die korte tijd is Faye alles voor me gaan betekenen, en ik heb nog altijd geen spijt dat ik haar had voorgesteld om bij me te blijven logeren, toen zij en Fedea net weg waren bij de Floraten.
Mijn hand gaat tastend op zoek naar de hare, en ik verstrengel onze vingers.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Faye
"Hoe bedoel je?" Ik beantwoord zijn kus teder en kijk hem teleurgesteld aan wanneer hij deze afbreekt. Ik grinnik als ik hem aankijk en merk dat hij ergens aan zit te denken.
Antwoord geef ik nog niet op zijn vraag en haal geheimzinnig mijn schouders op. Een licht kneepje geef ik in zijn hand wanneer zijn vingers de mijne vinden.
Kort kijk ik naar de rest van de groep en zie hoe een serveerster naar ons toe komt lopen om de bestelling op te nemen, dat mag ook wel, na al dat wachten. Ik sterf van de honger.
"Dat zie je wel als het moment is aangekomen." geef ik dan na een korte stilte antwoord en kijk hem gelukzalig aan.
"Of heb je zelf iets in gedachten?" Ik zeg het zo zacht, dat enkel hij het kan horen.

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 20:39 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Rey

"Dat zie je wel als het moment is aangekomen."
Ik kan het niet laten om even te lachen om haar gezichtsuitdrukking.
"Of heb je zelf iets in gedachten?"
Grinnikend streel ik met mijn neus langs de hare en druk zacht mijn lippen op de hare.
"Ik had graag jouw ideetjes gehoord," fluister ik plagerig.
Ik druk kleine kusjes op haar lippen, en trek me terug, om haar vragend aan te kijken. Een grijns siert mijn gezicht.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.