[RPG] Animal Royal | 30 - Speeltopics

De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?

Faunielen (Koningen/Koninginnen)
- Gancanagh| Koningin Camargue | Paard (1)
- Dysis| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
- Ancora | Koning Rey Venado | Hert (2)
- Ancora Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(
-
-

Wachters
- Gancanagh| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
- Realist| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
- Realist| Matthew Douglas Booth | Wachter van Eleanor
- Aria| Faye Melodié Sanchez | Wachter van Rey Venado*
-
-

Floraten onbeperkt
Aria| Faye Melodié Sanchez*

Mensen onbeperkt
Gancanagh| William Irial Smelting
Realist| Madeline Lucy Walls

[ bericht aangepast op 19 okt 2012 - 20:46 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 5 nov 2012 - 20:43 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Fedea

"En het hart van het ananas zorgt ervoor dat je water breekt, onthoud dat Trey, oppassen hoor."
Ik kijk lachend naar Faye.
"Zeg dat maar niet te luid, voor je het weet, gelooft h-"
Ik kijk naast me waar ik een plof hoor.
"Trey?"
Hij ligt op de grond en ik ga meteen op mijn knieen naast hem zitten.
Ik herhaal zijn naam en geef hem enkele tikjes op zijn wangen.
"Heeft er iemand misschien wat water?"
Ook weer typisch dat hij er niet tegen kan. Die kerel is zo overbezorgd dat het niet meer gezond is. Ik zucht en haal mijn hand door zijn haren. Rey geeft me een glas water aan. Het over zijn hoofd gieten lijkt me overdreven, dus druppel ik gewoon wat water op zijn voorhoofd en de rest van zijn gezicht.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Faye
"Zeg dat maar niet te luid, voor je het weet, gelooft h-" Recht kijk ik in de ogen van Trey wie in een heel andere wereld lijkt te zijn en wit wegtrekt. Serieus doen neem ik het niet, grinnik enkel, totdat de plof Fedea haar stem onderbreekt. Bezorgd draait ze zich een kwartslag om, om daar tot conclusie te komen dat ik haar vriend werkelijk tot waanzin gebracht heb. Hoe bezorgd wil je iemand hebben?
Met moeite pers ik mijn lippen op elkaar. Ik dacht toch echt dat hij wist dat ik met hem dolde. Al vanaf dag één dat Fedea haar zwangerschap een feit is, probeer ik hem van alles en nog wat wijs te maken.
"Is hij nou echt flauwgevallen?" vraag ik toch geïnteresseerd en ga gebukt naast Rey staan. Hier en daar hebben wat mensen een groepje om ons heen gevormd, maar interesseren doet het me niet.
Vlug pak ik één van Trey zijn benen vast en til deze omhoog. Ooit wel eens gehoord dat het bloed daarvan terug naar je hersenen stijgt.
"Nou, kom op Guarin, mietje." zeg ik dan lachend, een tikkeltje serieus en aanmoedigend.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Hah lol, das echt zo'n faal :W]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

{Mijn topics, ik zal strak ff een post in elkaar zetten voor Eleanor. Druk met werk gehad dus is me even ontglipt ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Eleanor


Zodra we besloten hadden waar te gaan eten, volgde ik met Matthew de rest en liet me vervolgens daar aangekomen op een stoel zakken. Stilletjes luisterde ik met een half oor naar de rest en grinnikte even lichtjes bij sommige opmerkingen. We waren een gezellige club, nog even en dan zijn we helemaal compleet. Net als ik mijn mond open wil doen om iets tegen Matthew te zeggen zie ik Atreyu verbleken. ‘Gaat alles..’ begin ik maar verder kom ik niet als hij vervolgens out op de grond terecht komt. ‘Wat doet hij nou?’ breng ik ietwat geschrokken uit en sta op om te gaan kijken. 'Was het zo gruwelijk wat je gezegd hebt, Faye?' vraag ik haar en kan een heel klein lachje niet onderdrukken als ik haar hoor praten tegen Atreyu.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Atreyu

Ik heb geen idee hoe ik plots op de grond kom, en waarom mijn gezicht nat is. Nog minder snap ik waarom Faye een van mijn benen vast heeft.
Fronsend kijk ik naar Fedea, Faye, Rey en Eleanor die om me heen staan.
"Als je wil dansen, dan doe je het verkeerd," merk ik flauwtjes op.
Ik trek mijn been los, en ga overeind zitten. Langzaam komt het allemaal tot me terug. Aan de lach die op ieders gezicht speelt, is wel duidelijk dat Faye me net in het ootje nam met die ananas. Alweer. Waarom laat ik me toch elke keer vangen?
Ik zucht en sta rechtop. De vreemden die naar me staren negeer ik. Vervolgens klop ik de stofjes van mijn kleren en haal een hand door mijn haren. Zelfs wanneer ik op mijn stoel ben gaan zitten, durf ik de anderen nog niet aankijken. Voor Faye mag het dan heel leuk zijn me zo in de maling te nemen, maar eigenlijk vind ik het helemaal niet grappig. Dit is de enige kans die Fé en ik hebben op een kindje. Is het dan zo vreemd dat ik me zorgen maak dat het verkeerd kan gaan en liever té voorzichtig ben dan zorgeloos gelukkig? Ik speel met een onzichtbaar draadje van mijn t-shirt en klem mijn kaken onbewust op elkaar terwijl ik mijn ogen even sluit.
Als ik heel eerlijk ben, ben ik gewoon bang dat ik Fedea en ons kindje tekort zal doen. Ik schraap mijn keel een keer en vecht de opkomende tranen weg.
"Hebben jullie al besteld?" vraag ik, omdat dat het eerste is dat in me opkomt.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[bFaye[/b]
Ik had niet eens in de gaten gehad dat Eleanor naast me was gaan staan, totdat ik haat stem plots hoorde.
"Was het zo gruwelijk wat je zei, Faye?" Ik gniffelde even bij haar woorden en haalde mijn schoudeers wat op. Natuurlijk, het was mijn schuld dat Trey hier op de grond lag, maar kon je het me kwalijk nemen dat hij zo ontzttend overbezorgd was? Nee toch?
"Het viel reuze mee. Dat hij nou niet tegen een grapje kan op zijn tijd." Nu moest ik wel toegeven dat ik hem de laatste tijd wel erg had op zitten fokken met allerlei dingen, maar ik vond het gewoon heerlijk vermakend.
"Als je wilt dansen, dan doe je het verkeerd." merkt Trey flauwtjes op. Mijn ogen worden meteen op hem gericht om te kijken of hij wel oké is of wankel. Ik grijns om zijn opmerking.
"Dat zal ik onthouden voor het vervolg." Houdt ik hem aan zijn woorden en wandel terug naar mijn stoel.
Wanneer iedereen weer zit, blijft het even stil en heerst er een ongemakkelijke stilte. Nerveus bijt ik op mijn onderlip totdat Trey een misplaatste opmerking plaatst. Star kijk ik hem aan, een tikkeltje veward.
"Wat denk je zelf?" Het komt er arroganter uit dan bedoeld waardoor ik hem verontschuldigend aankijk. " nee, we besloten te wachten op onze partyanimal." Grinnik ik dan.

(Sorry voor spellingsfouten etc, zit op mijn mobiel)

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Atreyu

"Wat denk je zelf?" klinkt het nogal bot langs Faye's kant. "Nee, we besloten te wachten op onze partyanimal," grinnnikt ze vervolgens.
Ik had al helemaal geen zin in grapjes en al na die opmerking van net zeker niet meer. Ik klem de rand van de tafel stevig tussen mijn handen, maar dit keer kan ik mezelf niet tot kalmeren brengen.
"Oh, je wilt een party animal? Dan ga ik die toch even voor je zoeken."
Met deze woorden sta ik weer weg om vervolgens weg te benen van de tafel. Ik heb geen nood aan dit gedoe.
Een grapje op zijn tijd daar kan ik best tegen, maar ik hoef het niet te pikken dat ze de draak met me steken. Desnoods vertrekken ze maar zonder mij, als het zo een hele vakantie moet gaan.
Al snel merk ik dat ik verloren loop en omdat het alleen maar tot mijn frustratie bijdraagt besluit ik op een bankje te gaan zitten. Ik steun met mijn ellebogen op mijn knieën en verberg mijn gezicht in mijn handen.
Ik begrijp niet hoe een dag die er eerst zo zonnig uit kan zo snel kan volgepakt zitten met donderwolken.
Misschien reageer ik wel overdreven, maar een beetje begrip is toch niet teveel gevraagd?

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Fedea

Het ene moment gaat Trey rustig op zijn stoel zitten, en het volgende moment zit hij te kibbelen met Faye. Ik kijk hem ontsteld na wanneer hij wegloopt. Ik kijk even verontschuldigend naar Faye en loop hem dan zo snel mogelijk achterna.
"Trey?"
Ik roep zijn naam enkele keren wanneer ik hem niet meer zie, en begin licht te panikeren.
"Trey?" herhaal ik iets luider.
Mijn pas versnelt nog wat, en ik kijk vluchtig om me heen. Ik stampvoet even en voel een paniekaanval opkomen. Dit begint al goed. Wat een ontspannende vakantie had moeten worden met iedereen samen, begint in ruzie.
Wanneer alles begint te draaien laat ik me op een stoeltje zakken en met gesloten ogen probeer ik mezelf te kalmeren. Panikeren gaat me niet helpen met Trey te zoeken, laat staan vinden. Deze luchthaven is veel te groot daarvoor.
Kalmerend wrijf ik zachtjes over mijn buik, en probeer mijn ademhaling onder controle te houden.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Atreyu

Na enige tijd, ik weet niet precies hoe lang ik hier gezeten heb, besluit ik de groep maar eens terug op te zoeken. Ik mag dan wel niet gediend zijn van Faye's voortdurende plagerijen, door weg te lopen en te zitten mokken als een klein kind raakt het ook niet opgelost. Nog steeds verbaast het me, hoeveel het voor mij kan doen om even alleen te zijn en mijn gedachten op een rijtje te kunnen zetten.
Misschien had ik Faye gewoon moeten vragen om ermee op te houden en te zeggen hoe onzeker ik me er door voel, in plaats van uit te vallen. Faye lijkt me niet het soort persoon dat iemand voor zoiets uit sluit maar ze krijgt hoe dan ook een excuus van me.
Terwijl ik mijn weg terug zoek, laat ik mijn ogen over de etalages van de winkeltjes glijden. Ik ben net voorbij een parfumerie wanneer ik een bekende reflectie in één van de ramen zit.
Deze keer probeer ik niet als een gek aan de bezorgdheid toe te geven en draai me zo rustig mogelijk om. Ik ga op mijn knieën voor Fedea zitten en leg mijn hoofd op haar schoot.
"Ik denk dat ik ook een beetje last heb van zwangerschapshormonen," zeg ik zachtjes.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Fedea

Ik schrik even wanneer iemand op me toe loopt en ik zucht opgelucht wanneer het Trey is.
"Ik denk dat ik ook een beetje last heb van zwangerschapshormonen."
Ik kan het niet laten even te lachen. Ik leg mijn armen om hem heen en aai zachtjes door zijn haren.
"Faye meende het niet zo," fluister ik.
Ik laat me van de stoel glijden zodat ik naast hem zit, en verstrengel onze vingers. Even kijk ik hem aan, en glimlach, zonder iets te zeggen.
"Ik ben ook bang, Trey," geef ik stil toe.
"Maar ik weet dat we dit kunnen, wij samen."
Ik druk een kusje op zijn lippen.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Atreyu

"Faye meende het niet zo," fluistert ze terwijl haar vingers door mijn haren gaan. Ik knik zachtjes.
"Dat besef ik wel. Maar de grapjes houden maar niet op en ik word er zo verschrikkelijk onzeker van," geef ik toe.
Ik schuif wat achteruit als ik merk dat ze van haar stoel af wil en schuif een eindje op zodra ik doorkrijg dat ze naast me komt zitten. Als haar vingers in de mijne glijden, kijk ik haar voorzichtig aan.
"Ik ben ook bang, Trey. Maar ik weet dat we dit kunnen, wij samen."
Na een kort kusje zucht ik opgelucht, dat ze doorheeft wat er in me omgaat, dat zij zich net zo voelt, dat ze toch vertrouwen in me heeft.
"Ik heb gewoon zo'n schrik dat ik iets verkeerds zal doen. Ik bedoel, wat weet ik nou helemaal van babies?" zeg ik stilletjes. "Ik wil het heel graag nu, maar soms benauwt het me een beetje. Ik wil jou en die kleine niet teleur stellen."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Fedea

"Ik heb gewoon zo'n schrik dat ik iets verkeerds zal doen. Ik bedoel, wat weet ik nou helemaal van babies? Ik wil het heel graag nu, maar soms benauwt het me een beetje. Ik wil jou en die kleine niet teleurstellen."
Ik speel wat met zijn vingers terwijl ik naar zijn uitleg luister, en lach even zachtjes.
"Trey, ik ken er evenveel van als jij."
Ik druk nog een klein kusje op zijn lippen.
"En je stelt me nooit teleur, ik hou van je."
Verzekerend kijk ik hem aan.
"En met een beetje geluk wordt 'ie maar half zo gek als wij zijn. Dat zou al heel wat zijn," grinnik ik zachtjes.
Ik laat mijn voorhoofd tegen het zijne rusten en kijk hem in de ogen aan.
"Ik vertrouw je, met mijn ogen dicht," fluister ik met een klein kneepje in zijn hand.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Atreyu

"Trey, ik ken er evenveel van als jij. En je stelt me nooit teleur, ik hou van je. En met een beetje geluk wordt 'ie maar half zo gek als wij zijn. Dat zou al heel wat zijn.Ik vertrouw je, met mijn ogen dicht."
Ik zucht nog een keer en knik zachtjes. Dan trek ik een wenkbrauw op en kijk haar aan.
"Maar half zo gek? Oh, dat is echt geruststellend," zeg ik sarcastisch.
Dit keer kan er wel een lachje af. Ik duw mezelf overeind en help vervolgens Fedea ook om recht te staan.
Ik trek haar nog even naar me toe voor een omhelzing en streel zachtjes haar haren.
"Laten we maar terug gaan," zeg ik zacht.
Ik laat haar los en neem haar hand in de mijne om haar vervolgens voorzichtig achter me aan te trekken.
"Was Faye boos?" vraag ik een beetje beschaamd.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Faye
"Oh, je wilt een party animal? Dan ga ik die toch even voor je zoeken." Mijn mond viel bijna open toen Trey wegliep. Wat was er mis met hem? Perplex staarde ik hem na en keek even de groep rond. Een verontschuldigde blik is er van Faye haar gezicht af te lezen, wanneer ze ook verdwijnt. Hoogstwaarschijnlijk zoekend naar haar verloofde.
"Oh Jezus," zeg ik zachtjes en verberg mijn hoofd even in mijn handen waarna ik weer opkijk. "Dit is ook allemaal mijn schuld hè. Als ik nou niet zo had doorgedramd." zeg ik zuchtend, hoewel ik er ergens moeite mee heb het toe te geven. Natuurlijk was het deels mijn schuld, maar om nou zo te reageren.
"Hopelijk vindt Fedea hem snel? Anders moeten we helpen zoeken." vervolg ik, wetend dat we de twee misschien even de tijd moeten geven.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.