[RPG] Camp the Fallen Gods - 1 - Speeltopics

Camp the Fallen Gods is een strafkamp voor halfgoden die zich, volgens hun ouders, niet kunnen gedragen. Ze worden hier naar toegestuurd om heropgevoed te worden, alleen hebben ze daar natuurlijk geen zin in. De kampleiders zullen zo goed mogelijk hun best moeten doen op de “losgeslagen” halfgoden in de hand te houden, anders komen ze zelf ook in de problemen.

Meisjes (Max. 5)
-Acacia Chará Nýchta Sirena. – Nyx - Aeras
-Aurora Maude Hayes – Zeus - Winchesterr
-Dahlia Blythe Canning – Aphrodite - Winchesterr
-Helena Dianthe Phoenix - Hephaestus - Annabeth

Jongens (Max. 5)
-Alec Dymas Niran Lyrikos – Poseidon - Aeras
-Andrew Desmond Cole - Hades - Ebola
-Ambrosios Aetos Sotir - Hebe - 5Helley
-Aristos Julius Periculum - Niké - Annabeth

Leiders (Max. 2)
-Jason Fenix Levins - Athena - Corallo

Algemene regels
-minimaal 6 regels, meer is natuurlijk altijd goed. Drie keer minder en je ligt eruit. Mobieltjes zijn geen excuus om minder te schrijven. Het is dus handig als je al een beetje ervaring hebt.
-16+ is toegestaan
-Hou het realistisch, ze worden dus niet gelijk de eerste dag al verliefd op elkaar.
-Geen mensen die al na één dag of een paar topics stoppen.
-Reserveringen blijven 24 uur staan
-Geen perfecte personages, en liefst ook een beetje originele personages, dus niet die je al bij vijf andere RPG's gebruikt. Überzielige personages zijn ook niet erg geliefd.
-Niet de personages van andere mensen besturen.
-Topics worden geopend door Reyna of Carmenta
-Maximaal 2 personages
-Ga niet met z'n tweeën meerdere pagina's vol spammen, dan kan niemand het nog volgen. Ook zijn we niet van plan elke dag een nieuw topic te openen, dus rustig aan doen.
-Als je tegenspeler/ster even offline is wees dan zo sociaal om even te wachten en je personage niet gelijk weg laten lopen naar iemand anders.
– De Halfgoden hebben natuurlijk dezelfde de gave als zijn/haar ouder maar dan minder sterk, hou daar rekening mee.

Het begin: Iedereen gaat weer terug naar het kamp, de nieuwelingen zijn er natuurlijk voor het eerst.

Rollentopic
Story


©Winchesterr en Aeras

[ bericht aangepast op 26 okt 2012 - 17:01 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Alec Lyrikos.

'Het spijt me echt voor je,' Herhaalt ze dan. Niet wetend wat te zeggen. 'Je weet tenminste wel zeker dat ze echt van je hield, anders had ze je niet weggeduwd'. Ze bijt op haar lip en kijkt weg. Ik had haar kunnen redden. Ze had haar leven niet moeten geven.
"Voel je je al beter?" vroeg ik uiteindelijk maar, om zo het onderwerp te mijden. Hier had ik geen zin in.. echt niet. Ik zuchtte en haalde een fles mee gesmokkelde whisky vanachter de bank.
"Ook wat?" vroeg ik toen luchtig, gewoon alsof er niks aan de hand was.
Ik maakte de dop open en nam een flinke slok. Het brandende gevoel kwam binnen en ik voelde me een stuk beter. Maak je hoofd leeg en heb gewoon..lol.
Het voelde goed, vertrouwd. Het vertrouwde gevoel dat al je zorgen wegzakte. "Waarom zit zo'n onschuldig meisje eigenlijk hier? Je verschilt veel van de andere meisjes zoals Aurora en Acacia die hier al langer zitten. " Er waren twee meisjes bijgekomen. Twee blonde meisjes, ook toevallig. Aurora en Acacia waren allebei donker van haarkleur. Acacia pikzwart haar en Aurora geloof ik donkerbruin. Donker dat in ieder geval.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Aeras schreef:
Alec Dymas Niran Lyrikos.

Er kwam een lang blondharig meisje naast me zitten. Een simpelee mompeling van "Hallo." kwam uit haar mond en ik glimlachte even. "Hey," zei ik simpel en zuchtte. "Je bent zeker nieuw?" In haar ogen kon ik zien dat ze de dochter van Hephaistos was. "Ik ben Alec. Zoon van Poseidon." zei ik tegen haar terwijl ik even in het vuur bleef kijken.
Als er op mijn schouder wordt getikt kijk ik op. Het was Dahlia, wat moest zij nou weer? "Eh, Alec?" Hoor ik haar zacht vragen, ik knik. "Dahlia?" komt er nogal moeilijk uit mijn mond. "Mag ik je iets vragen?" Haar ogen flitsen even naar het Hephaistos meisje en ik kijk haar vragend aan. "in privé graag," Hier had ik eigenlijk geen zin in, waarom wou ze me in privé spreken? "Tuurlijk." zei ik uiteindelijk ook en ik keek het meisje met het lange blonde haar weer aan. "Ik kom er zo aan, het spijt me. " Ik liep een stukje van het kampvuur af tot we buiten het zicht van de andere waren. "Wat is er?" kwam er toen rustig uit mijn mond.

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
"Hey", zei de jongen nadat hij even glimlachte. Hij zuchtte. "Jij bent zeker nieuw?" Helena knikte even met haar hoofd. "Ik ben Alec. Zoon van Poseidon."
Oké, dacht Helena, volgens mij hoefde dat laatste er niet echt bij. Helena wilde net haar naam zeggen, toen er een meisje op zijn schouder tikte.
"Eh, Alec?" vroeg ze zachtjes. De jongen knikte even kort.
"Dahlia?" Het klonk nogal moeilijk.
"Mag ik je iets vragen?" Ze keek Helena even aan, vragend, waarna volgde: "In privé, graag." Oh geweldig. Wat voel ik me weer geliefd. Helena's gezichtsuitdrukking veranderde naar grimmig en ze hield afwerend haar handen in de lucht, als teken van "hij is helemaal de jouwe."
"Ik kom er zo aan," zei Alec, "het spijt me." Hij liep samen met het meisje dat Dahlia heette weg en Helena zette zich weer zuchtend op een of andere boomstam ver weg van de rest van de groep. Ze raapte een takje op en knipte met haar vingers om het in brand te steken. Eerste dag, nul vrienden en een stuk of... iedereen die haar raar vond. Geweldig.

Aristos Julius Periculum || Negentien || Nikè
Wanneer Aurora niet antwoordde, zuchtte Jules even en leunde mijmerend wat achterover terwijl hij naar de hemel keek. Momenteel had hij ook niet echt zin om te praten. Hij nam de kampers rond zich in zich op. De meeste nieuwelingen zaten een beetje verspreid, weg van de rest van de groep. Behalve Dahlia dan, die had blijkbaar een probleem met Alec. O. Ook waar. Dahlia. Daar moest hij weer een drama over maken. Alhoewel, moest hij niet aan Clarisse denken de godganse dag? Niet dat iemand op het kamp wat wist over zijn verleden, hij besloot het ook zo te houden. Straks kreeg hij nog medelijden, en daar had hij totaal geen zin in. Het enige wat hij wilde was zijn paard en zijn zwaard. En Clarisse, maar die kon hij op geen enkele manier terughalen, tenzij hij aan Hades' voeten ging smeken. Amen en nooit niet.
Op een gegeven moment lag Jules languit op de grond met zijn hoofd op de boomstam en zijn haar vol aarde dat van de boomstam was afgegaan. Waar bleven die begeleiders? Eerlijk gezegd wilde hij gewoon naar zijn kamer.

[ bericht aangepast op 25 okt 2012 - 20:03 ]

---

help

5HELLEY schreef:
Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
Ambro glimlachte toen hij Acacia zag lopen. Ze bewoog zich naar Dahlia en Ambro toe. "Hi, Acaas. Long time no see." grinnikte hij. Ze ging zitten en lachte zacht.
Even gleed Acacia's blik over het kampvuur en Ambro merkte op dat ze zich half in haar vest verstopte. Dahlia keek van Ambro naar Acacia en terug. "Ik eh, moet gaan," zei ze en beet op haar lip. Dahlia stond op en liep weg en glimlachend zwaaide Ambro nog even naar haar,"Word geen vreemdeling!" schreeuwde hij wat overeen kan komen met 'ik zie je nog wel eens'.
Toen draaide Ambro zich terug om naar Acacia. "So, zin in het kampvuur?" vroeg hij met een wenkbrauw wiebel. Wat was het kampvuur? Volgens wat hij vorig jaar van de kampleiding had gehoord was het een 'samenkomst om de nieuwe en oude halfgoden te herenigen in deze tijden van wanhoop' of met andere woorden, het vee samenbrengen voor de slacht. Zodat ze kunnen zien wat voor rekruten ze bij hebben. Bravertjes die hier per ongeluk zitten of echte rebellen waarvan hun leven bestaat uit feesten en grappen, zoals Ambrosios dus.

|Schat, die had ik al gepost. |

---

kindness is never a burden.

(Oh...BWEEEHH. Sorry )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Acacia Chará Nýchta Sirena.

"Hi, Acaas. Long time no see." grinnikte hij. Ik knipoogde en na een blik van mij naar Ambros ging Dahlia weg. Op naar Alec.. Wat was die van plan? Ze liepen samen weg en ik had een schaduw gevraagd hen te volgen. Ik was bezorgd..meer niet. Nadat ik een schaduw terug zag komen fluisterde die dat Alec het had opgemerkt en ik zuchtte.
"So, zin in het kampvuur?" vroeg hij met een wenkbrauw wiebel. Ik glimlachte en plaatste me tegen hem aan. "Zo lang niemand me irriteert en ik hier gewoon kan zitten heb ik geen problemen." zei ik toen met een knipoog en ik had gapend mijn hoofd op zijn borst geplaatst. "Dus, vertel is, hoe was je dag?" zei ik toen met een grinnik in mijn stem. Je dag kan hier alleen maar dood en dood frustrerend zijn.
Ik zuchtte, waar was iedereen toch? Ik had het nog steeds niet zo op nieuwelingen..
Terwijl mijn blik weer in het kampvuur bleef hangen liet ik een hoestbui over mijn lippen vallen. Niet nu, wordt niet nu ziek. Ze lieten me toch niet in bed blijven liggen. Meedoen, in alle tijden.
Ik zuchtte en nieste één keer hard. "Fucking hel."

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Dahlia Blythe Canning
'Voel je je al beter?' vraagt Alec na een korte stilte. Hij zucht, staat op en haalt een fles whisky van achter de bank vandaan. De kampleiders hier moeten volgens mij maar eens beter op gaan letten.
'Ook wat?' vraagt hij nonchalant, alsof er niks gebeurt is.
Hij draait de dop van de fles en neemt een flinke slok. Ik bijt op mijn lip, knik en neem de fles aan. Ik twijfel even maar neem dan toch een slok. De drank brandt in mijn keel en ik trek een vies gezicht. Het zorgt er ook voor dat ik wat licht word in mijn hoofd.
'Waarom zit zo'n onschuldig meisje eigenlijk hier? Je verschilt veel van de andere meisjes zoals Aurora en Acacia die hier al langer zitten,' zegt hij dan. Ik zucht even, ik heb geen zin om het hele verhaal weer uit te leggen. 'Het is niks,' mompel ik schouderophalend. Het is eigenlijk ook niks, ik zit hier alleen door een domme fout van mezelf.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

|Haha, ik vergeef je. |
Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
Ze knipoogde maar volgde toen Dahlia met haar ogen. Die op haar beurt weg liep met een jongen. Ambro trok zijn wenkbrauw op toen Acacia zuchtte. "Hallo? Aarde aan Acaas?" vroeg hij en zwaaide grinnikend met zijn hand voor haar gezicht. "Jaloers op haar?" vroeg hij met een knikbeweging naar Dahlia die met een jongen weg liep. Ambro had de jongen niet herkend. Hij dacht vaag dat het wel Alex kon zijn.
Toen Ambro vroeg of Acacia zin had in het kampvuur, glimlachte Acacia en plaatste zich tegen Ambro aan. "Zo lang niemand me irriteert en ik hier gewoon kan zitten heb ik geen problemen."
Ambro grinnikte. "Zo ken ik je weer." Hij gaf haar een speelde duw met zijn elleboog. Acacia gaapte en plaatste haar hoofd op Ambrosios' borst. "Dus, vertel is, hoe was je dag?" zei ze grinnikend. "Saai, frustrerend en saai." somde Ambro op. "Wat wil je, het is een strafkamp."
Acacia hoestte en Ambro sloeg zijn arm om haar schouder heen. Ze zuchtte en nieste een keer hard. "Fucking hell."
Ambro grinnikte en wreef met zijn hand over haar bovenarm. "Hoe was jou dag?"

---

kindness is never a burden.

[Iemand voor Helena?]

---

help

[Dormouse went Annabeth, btw]

---

help

Acacia Chará Nýchta Sirena.

"Jaloers op haar?" vroeg hij met een knikbeweging naar Dahlia die met Alec weg liep. Ik lachte zachtjes. "Jaloers op haar, het is Alec. Ik ben alleen bezorgd.." mompelde ik toen en zuchtte. "Ach, het komt hopelijk wel goed."
Ambro grinnikte. "Zo ken ik je weer." Hij gaf me een speelde duw met zijn elleboog. "Hey! Waar was dat goed voor." zei ik toen met een klein lachje en gaf hem een speels duwtje naar achter waardoor we makkelijk van de boomstam af konden vallen.
"Saai, frustrerend en saai." somde Ambro op. "Wat wil je, het is een strafkamp." Had hij geantwoord en ik grinnikte. "Vandaar het lichte sarcastische ondertoontje lief."
Ambrosios sloeg zijn arm om mijn schouder heen. Hij grinnikte en wreef met zijn hand over haar bovenarm. "Hoe was jou dag?" "Afgaand dat ik misschien ziek word...was het best oke. Ik heb de meeste tijd met jou doorgebracht dus dat was wel te doen." zei ik plagend en stak mijn tong speels uit. "Hehe, weet je zeker dat je me hebt gemist? "
Mijn blik scheen over het kamp te gaan. "Jason al gezien?"

Alec Niran Dymas Lyrikos.

Tot mijn verbazing nam Dahlia de fles ook nog aan. Zo zo, badgirl. Ze nam een slok en gaf de fles weer aan mij. Ze trekt een vies gezicht en ik lach zachtjes. "Niet lekker?" vroeg ik toen met een scheef grijnsje.
Ik was al aardig wat gewend dus de smaak was enkel pure verlangen.
Het is niks,' mompelde ze schouderophalend en ik knikte. "Oke, kan ik begrijpen. Als je het ooit wil vertellen.. ik ben een luisterend oor." zei ik haar met een vertrouwde toon.
Ik zuchtte terwijl ik mijn gedachte weer af liet dwalen en ik nog een keer een grote slok achterover sloeg. Ik kneep mijn ogen even samen, maar ontspande me al snel. Ik glimlachte. " Beter." mompelde ik zacht.
Ik wou hier weg, ik wou hier zo graag weg..maar buiten had ik zelfs niks meer te zoeken. Alles liet me eraan herinneren. Álles.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
"Jaloers op haar, het is Alec. Ik ben alleen bezorgd.." mompelde Acacia toen en zuchtte. "Ach, het komt hopelijk wel goed." Ambro knikte vaag. Hij had geen idee wat er aan de hand was en ging het ook niet vragen. Nieuwsgierig was hij natuurlijk wel, maar het ging hem niet aan. Dus vroeg Ambro er niet naar.
"Hey! Waar was dat goed voor." zei Acacia met een klein lachje toen Ambro haar een speelse duw gaf. Acacia duwde hem speels terug naar achteren en Ambro viel achterover. Weliswaar expres maar Acacia moest lachen.
"Erm, aw?" grinnikte Ambro en krabbelde overeind. Hij stond recht en trok Acacia zelf achteruit. Grinnikend ging Ambro terug op de boomstam zitten."Wat doe je daar nu? Ik zit hier hoor." grijnsde Ambro vrolijk en keek Acacia grinnikend aan. Hij stak zijn hand naar haar uit en trok haar overeind.
"Afgaand dat ik misschien ziek word...was het best oke. Ik heb de meeste tijd met jou doorgebracht dus dat was wel te doen." antwoordde Acacia plagend en stak haar tong uit. Ambro snoof en stak zijn tong terug uit. "Hehe, weet je zeker dat je me hebt gemist?" vroeg ze. "Daar begin ik meer en meer aan te twijfelen." luidde Ambrosios' antwoord. Hij glimlachte lief naar Acacia en knipperde een aantal keek onschuldig met zijn ogen.
Haar blik gleed over het kamp. "Jason al gezien?" Ambro schudde zijn hoofd. "Nog geen enkele leider."

---

kindness is never a burden.

Annabeth schreef:
[Iemand voor Helena?]

---

help

(Zal ik hier maar weer eens gaan reageren?)

Annabeth schreef:
[Iemand voor Helena?]

(Ik heb mijn leider - Jason - voor je? (: )

[Is goed. Ze is nieuw, dus dat gaat wel lukken, denk ik. Komt Jason naar haar toe?]

---

help