[RPG] Dimension Travel O4 - Speeltopics

Wezens:
• Assassin - James.
• Carmenta - Athan Romanescu

Meisjes:
• Reyna - Willow Nastya Reyes.
• Carmenta - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark

Jongens:
• Porcelaneous - Jack Rush.
• Cyberlord - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Izusu | Cocon - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 14 sep 2012 - 22:10 ]

---

†

(Im sorry )

Amberlynn Jefferson.

"Geen dank Amberlynn, echt niet. " zei hij en ook hij glimlachte. Toen opeens voelde ik twee zachte lippen op die van mij en ik was even verbaasd toen hij me dichter naar zich toe trok.
Ik wist niet wat ik moest doen en ik kuste hem terug. Ik sloot bijna automstisch mijn ogen en ik had hem terrugekust. Ik had hem teruggekust. Terwijl mijn armen zacht verplaatste naar zijn nek en ik die daar liet rusten verbrak ik uiteindelijk de kus.
Een simpel verbaasd lachje was er op mijn gezicht te zien. "Vanwaar krijg ik dit. " fluisterde ik toen en beet op mijn lip.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Willow Nastya Reyes
'Het spijt me,' zegt Athan.
Ik haal mijn schouders op en mompel dat het niet geeft. 'Het is gewoon dat ik je niet echt ken en eh,' aarzelend bijt ik op mijn lip. Dat is geen logische verklaring. Xavier had ik ook gezoend, hoewel dat alleen was om die andere wetenschapper te irriteren. Als ik de tijd zou kunnen terugdraaien zou ik het waarschijnlijk niet doen. 'Ik weet niet goed waarom ik weg draaide,' mompel ik wat beschaamd.
'Laten de lessen dan maar beginnen'. Ik knik en richt mijn blik weer op Athan. Niet goed wetende wat ik moet doen. 'Dus,' zeg ik uiteindelijk om de stilte te doorbreken en ik zet een paar stappen zijn kant op. Ik ga achter hem staan en leg mijn beide handen op zijn rechterbovenbeen. 'Zo moet je lopen,' zeg ik terwijl ik met mijn handen zijn been optil en hem zo een stap naar voren laten zetten. Daarna doe ik hetzelfde bij zijn linkerbeen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[No problem ^^]

Damien Hunter

Ze kuste me terug en verplaatste haar armen zachtjes naar mijn nek waar ze ze liet rusten. Uiteindelijk verbrak ze de kus en een verbaasd lachje was op haar gezicht te zien. "Vanwaar krijg ik dit." fluisterde ze, waarna ze zachtjes op haar lip beet. "Ik uuh..." begon ik, "Uhm." Mijn hoofd werd rood en ik keek nerveus om me heen. Hoe moest ik dit uitleggen? Ik wist het zelf niet eens.
"Ik weet het niet." zei ik uiteindelijk maar, "Ik dacht dat je het wilde, dus waagde ik erop." Ik keek haar eventjes aan, waarna ik weer weg keek. Ik wist niet hoe ze ging antwoorden en ergens was ik er bang voor.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Amberlynn Jefferson.

Hij was nerveus en ik vond het eigenlijk wel schattig. Zijn wangen waren rood en ik schudde mijn hoofd waarna ik zijn gezicht naar me toe draaide met mijn wijsvinger. "Goed gedacht. " zei ik toen en lachte zachtjes.
Het was meer een fluistering dan een lsch. Ik keek hem met een glimlach aan. '
Waar is die jongen met al zijn praatjes nou gebleven?' Vroeg ik toen grinnikend en gaf hem even een duw. We wankelde en ik kon me nog net vastpakken aan de grond. Anders waren we omgevallen.

Athan Romanescu.

Ik glimlachte. 'Ik ehm..ik begrijp het?' Zei ik een verbaasd. En dan vooral van mezelf.
Toen ze uit het niets mijn been optilde lachte ik. 'Zo, ik heb toch een goede Watson uitgekozen. ' zei ik toen met nadruk op de naam. Ze vond het niks dat ik haar zo noemde en ik vond het wel amuserend. 'Dankje voor je loop cursus , ik hoop dat ik het nu kan. ' ik glimlachte en streek nog een pluk haar uit haar gezicht. Oo een een of andee manier wou ik bij haar wachten. Wachten tot ze er klaar voor was om mij uberhaupt te kussen, maar waarom wist ik niet. Hierdoorcgaf ik James alleen maar meer kansen tot toe..maar toch, ik waagde het erop.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Damien Hunter

"Goed gedacht." zei ze en lachte zachtjes, het was meer een fluistering dan een lach, maar goed. Ze keek me aan met een glimlach. "Waar is die jongen met al zijn praatjes nou gebleven?" vroeg ze toen grinnikend en gaf me een duw. Als Amberlynn ons niet tegen had gehouden lagen we nu op de grond. "Pas op." zei ik lachend en schudde toen mijn hoofd. "Ik ben niet in deze dingen Amber." vervolgde ik toen, zachter, "Ik kan flirten, maar dan houdt het ook op. Normaal neem ik niet de volgende stap."

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Willow Nastya Reyes
'Zo, heb ik toch een goede Watson uitgekozen,' zegt Athan met nadruk op Watson. Ik slaak een quasi-dramatische zucht en geef hem een elleboogstoot. 'Ik ben Watson niet, ik ben Catwomen'. Met mijn hand maak ik krabbende beweging.
'Dank je voor je loopcursus, ik hoop dat ik het nu kan,' glimlacht hij en hij strijkt een lok haar uit mijn gezicht waardoor er een hele lichte blos op mijn wangen verschijnt. 'Als je het nog steeds niet kan moet ik je nog maar een paar lessen geven,' zeg ik. 'Maar dan wil ik er dit keer wel iets voor krijgen'. Ik kijk hem nog een paar seconden aan, draai me dan om en loop naar het beekje. 'Zal dit water drinkbaar zijn?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Amberlynn Jefferson.

Hij lachte en vervolgde een waarschuwing. "Sorry." Zei ik toen onschuldig. Mijn blik bleef in zinn ogen hangen toen hij het over flirten had en de volgende stap nemen. Hij sprak de waarheid, je zag hrt aan zijn mimiek, gedrag en ogen. Ik glimlachte er wel door. "Het zat eraan te komen. Je zou het eens moeten doen en het was vandaag in een andere dimensie bij mij. " ik schudde minn hoofd om een van de redenen. Ik wreef met minn hand over zijn wang en lachte. Het was schattig en lief. Een jongen die het alleen op flirten liet.
Dat had ik nooit achter hem gezocht.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Athan Romanescu.

'Sexy. ' zeg ik droog op haar catwoman immitatie. Ik lach er kort na. 'Vertel me maar wat je terug wilt hebben. ' zeg ik dan. 'Dan kan ik zeggen als je ik je beroemde en meest geweldige lessen kan betalen. '
Als ze naar het meer loopt en over het water begint zucht ik. Natuurlijk wist ik dat je het kon drinken, maar zij niet. 'Zo lang Xavier en James daar niks hebben gedaan is het voor mij drinkbaar. ' grapte ik nog en liep vervolgens gespeeld wankelend naar haar toe. 'We kunnen het altijd nog koken?' Vroeg ik toen en keek haar bedenkelijk aan. Ik had het blosje daarnet wel gezien en het gaf haar een echt meisjes gezichtje. Ze leek op Estelle.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

( Ik ga slapen en reageer morgen. Sleepwell )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Damien Hunter

"Het zat eraan te komen. Je zou het eens moeten doen en het was vandaag in een andere dimensie bij mij." zei ze en ik glimlachte een beetje zenuwachtig. Ze wreef met haar hand over mijn wang en lachte. Hopelijk lachte ze mij niet uit, maar dat betwijfelde ik. Ze was aardig tegen me, dus waarom ook? "Dankjewel." zei ik zachtjes.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

[Slaap lekker!]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Haar blik gaat abrupt ietwat somber naar de groene bodem waar we op lopen, iets waardoor ik lichtelijk moet fronsen. Ik ben dan ook nieuwsgierig naar waar ze aan leek te denken, niet een herinnering die leuk is lijkt mij. “Misschien moet je er dan niet zoveel aan denken.” Beantwoord ze mijn antwoord mompelend, terwijl ik hoofdschuddend weer opkijk en gaap van de slaap die me plotseling leek te overvallen.
Fronsend keek ze me aan, ik leek haar wel uit haar gedachte gehaald te hebben met mijn opmerking over haar lengte. Hierna moet ze gniffelen, hoewel ik mezelf afvroeg of ze het wel degelijk meende, zo klonk het in elk geval niet. “Dat is een slecht compliment, als je die probeerde te maken, Xavier.” Vertelde zij mij, alsof ze zat überhaupt van me verwacht had. Ik grinnik zachtjes en lichtelijk onbedoeld. “Het is een prima lengte ja.” Gaat Sage dan verder, haalt hierbij haar schouders lichtjes op, waar ik dus bij kan merken dat het haar niet veel uitmaakt. “Anderen irriteren zich er meer aan dan ik, dus het zal wel.”
“Het was geen compliment..” Het was ook geen compliment, het was in elk geval niet mijn bedoeling. In eerste instantie wilde ik enkel eerlijk zijn, maar zij vatte het dus op als iets anders. Ik liet mijn blik even tussen de bomen flitsen en keek rond me, zodat ik wist of we nog goed liepen. Ten minste, voor zover ik weet lopen we nog goed en anders waren we verdwaald en schopte Sage me naar de maan – als er een maan in deze wereld was. Dat zal toch wel? “Ik noem het eerlijkheid, Sage.” Zei ik toen, grinnikend. “James heeft trouwens de luik kapot gemaakt voor ons, dus nu kunnen we bij de kabels.” Meldde ik haar op het nieuwtje en grijnsde lichtjes, terwijl ik weer voor me keek.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Sage Evangeline Clark

"Het was geen compliment..." zegt hij, waar door ik opnieuw frons. Hij kijkt niet naar mij maar laat zijn blik tussen de bomen door flitsen. Hopelijk weet hij waar we heen gaan, anders doe ik hem nog eens wat. Ik grom wat chagrijnig, om zijn opmerking en omdat ik niet weet of we nu goed lopen of niet. Ik heb helaas niet opgelet toen ik deze kant uit kwam, wat ik natuurlijk wel had moeten doen. Ik zal de schuld als nog op Xavier afschuiven, het is immers meer zijn schuld dan mijn schuld dat iedereen hier vast zit.
"Ik noem het eerlijkheid, Sage." zegt hij dan, grinnikend. "Nou, dan is de helft van de complimentjes dus eerlijkheid." besluit ik tegen hem. De rest zijn leugens, bullshit. "James heeft trouwens het luik kapot gemaakt voor ons, dus nu kunnen we bij de kabels." meld hij mij en hij grijnst lichtjes terwijl hij voor zich kijkt.
"James, dat is toch die gespierde, knappe kerel die eerder bij jou was?" vraag ik voor de zekerheid. Ik heb hem wel op zien duiken net, maar er verder geen aandacht aan besteed. "Dat is nog eens aardig van hem. Als het tenminste geen poging tot sabotage was." grinnik ik wat duister. Tsja, je weet maar nooit. Volgens Willow was het een wezen, dus ik weet niet wat ik er van moet denken. Ik besluit maar om er niets bij te denken, kost me veel te veel moeite. Ik vind het al erg genoeg dat ik hem hardop knap heb genoemd, zoiets zou ik normaal nooit doen. Deze dimensie is slecht voor mij.

---

Your make-up is terrible

Amberlynn Jefferson.

"Bedankt waarvoor?" Vroeg ik toen zacht verbaasd. Mijn blik speurtte zijn gezicht af van enig teken waarom hij me zou moeten bedanken, maar het gaf nks weg. Ik beet op mijn lip. 'Jij bedankt.' Zei ik toen zacht. Ik was niet zo op het vertrouwen op mensen. en al helemaal niet zo. Ik glimlachte even zacht en lief.
Terwijl mijn blik even over de plek leek te gaan keek ik verbaasd. Een plek met allemaal bomen en vruchten. Maar een punt.. waren ze eetbaar?

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Willow Nastya Reyes
'Sexy,' zegt Athan droog. Ik rol met mijn ogen en steek mijn tong naar hem uit. 'Vertel me maar wat je terug wilt hebben. Dan kan ik zeggen als je ik je beroemde en meest geweldige lessen kan betalen'. Ik haal mijn schouders op. 'Dat hangt er vanaf wat je allemaal te beiden hebt,' zeg ik.
'Zo lang Xavier en James daar niks hebben gedaan is het voor mij drinkbaar,' grapt Athan. Ik trek een vies gezicht terwijl hij wankelend naar me toeloopt. 'Moest je dat nu echt zeggen? Ik had net dat beeld weg gekregen'. Bah. Het blijft vies. 'We kunnen het altijd nog koken?' stelt hij voor. 'Dat zou kunnen ja,' begin ik. 'Maar dan moeten we wel eerst iets hebben waarmee we vuur kunnen maken, anders schieten we er niks mee op'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered