• We zitten in het jaar 2167, Kinderen worden niet meer alleen geboren, Als een kind geboren word krijgen ze een Daemen. Een Daemen kan van gedaanteveranderen en helpen de kinderen met de opvoeding. Ze zorgen dat de kinderen de goedde weg gaan, en zo ook de juiste opvoeding krijgen. Als het kind de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt word het kind als volwassen beschouwd en volgt er een operatie waarbij het kind en de Deamon van elkaar worden gescheiden.

    De tieners zitten in een groot gebouw, het gebouw is een soort ziekenhuis voor de operaties. De tieners moeten hier wachten tot ze hun behandeling krijgen. Maar natuurlijk zijn ze daar niet mee eens. De tieners zetten alles op alles om te ontsnappen, zodat ze hun daemon kunnen houden.


    Personages van deze RPG:

    Bluehope met Jasper christian Chambers
    Rechazame met Eliott Dustin Cooper
    Paddo met Nathan Cross
    Rider met Jadine Evelyn Algera
    Pineapples met Hannah Sophia Johhnson
    Feline met Emily Avelina Sinclair
    Emrys met Yael Pendragon
    Theep met Helle Luz Burtot

    Extra informatie:
    1. De baas is: Elizabeth Gold (speel ik)
    2. Kinderen hebben allemaal een eigen 'kamer' daar slapen ze samen met hun daemon.
    3. Kinderen kunnen ten alle tijden samen komen, behalve na de avond klok van 11 uur.
    4. Kinderen kunnen het 'ziekenhuis' niet uit, behalve naar de buitenplaats.

    Ruimtes
    1. Slaapkamers
    2. Eetzaal/kantine
    3. 'Operatie kamer'(verboden voor kinderen)
    4. Gezamelijke kamer/woonkamer
    5. Buitenplaats
    6. Kantoor Elizabeth Gold (verboden voor kinderen)
    7. Douches/toiletten

    het 'ziekenhuis' is eigenlijk een groot huis waar de kinderen in verblijven totdat ze 'geopereerd' worden. Kinderen mogen hier dus vrij rondlopen om er voor te zorgen dat ze zich meer op hun gemak voelen. Ze hebben wel tijden waar ze zich aan moeten houden.

    Jasper christian Chambers.
    Ik denk even na.. Is hij te vertrouwen. Ik zet onbewust een paar stapjes richting Hannah. "Hoe weet ik dat ik je kan vetrouwen?" Vraag ik en slik even. Straks haalde hij Percy van me weg, straks deed hij ons iets aan. "Ik ken je niet en je bent net uit de schaduw komen lopen..."

    Percy
    Ik knik. "Ja, wij zijn nieuww hier." Zeg ik en rek me uit. "Jij niet he? Is het leuk hier?" Vraag ik terwijl ik mijn hoofd schuin hou en van het tafeltje spring. "Volgens mij is het niet zo leuk hier."


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Hij stelt zichzelf voor als Nathan en ik glimlach kort naar hem en strek mijn rug "Ik ben Hannah" zeg ik dan en luister naar wat hij zegt,, kindere vermist ik slik geruisloos en kijk even weg. Ik zie hoe Jasper een paar stappen mijn richting op komt en Nathan argwanend aan kijkt. Misschien was mijn flaw welndat ik mensen te snelmvertrouwmdacht ik in mezelf en kijkmeen beetje van Jasper naar Nathan


    Mason
    Ik kom overeind en ga zitten, mijn staart krult op langs mijn poot en ik kijk even naar de deamon "Jup wijnzijn nieuw, ik ben Mason" zei ik En begon mezelf te likken. "Hoe heet jij" vraag ik na een tijdje.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Nathan Cross

    Ik grijns even 'Ik heb nooit gezegt dat je mij hoeft te vertrouwen, ik zei alleen dat ik een weg naar buiten weet' ik glimlach even waarna ik naar de twee kijk 'Het vertrouwen moet voor de rest van jouw af komen, anders zal je mij nooit vertrouwen' ik grijns even waarna ik de twee blijf aankijken.

    Kyra

    Ik stop met likken en kijk de twee even aan Ik ben Kyra, en mee het is hier inderdaad niet leuk. Deamens verdwijnen zaar opeens en het enigste wat het hier leuk houdt is buiten rond rennen of met amdere deamens spelen' ik glimlach even waarna ik verder ga met likken.

    *ik ga slapen amigo's ^^*


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Jasper christian Chambers.
    Ik vertrouw hem niet, ik vertrouw bijna niemand. Ik zet nog een laatste stsp richting Hannah en stas nu stil. "Oke, ik wil naar buiten. Dus hoe kom ik buiten?" Ik kijk hem vragend aan. Ik wist niet wat me bezielde straks lokte hij ons in de val of gebeurde er iets ergs. Ik wist het niet, maar er was iets raars aan de hand.

    Percy
    Ik ga rechtop zitten en loop een rondje om 'Kyra' heen. "Ik ben Percy. als in Perciever." zeg ik. "Het moet heel saai zijn zonder andere om mee te spelen." Zeg ik en denk er even aan. Dat leek me echt vreselijk.


    We've lived in the shadows for far too long.

    (Slaap lekker^^ Ik ga er ook vandoor.)


    We've lived in the shadows for far too long.

    Jadine Evelyn Algera

    Ik ben maar weggelopen van de groep en heb nu al meerdere gangen bekeken. Alle ramen zitten dicht, wat mij een claustrofobisch gevoel geeft. Ik wil net een volgend raam proberen, als ik stemmen hoor. Nieuwsgierig loop ik naar de deur en leg mijn oor er tegenaan.
    Ik herken de stem van Jasper en het meisje dat volgens mij Hannah heette. Er klinkt nog een jongensstem, maar die komt mij niet bekend voor. Ze hebben het over een weg naar buiten. Des te meer reden voor mij om te blijven luisteren.


    Happy Birthday my Potter!

    Jasper christian Chambers.
    Ik zucht alsik geen antwoord krijg van de jongen. Ik wou graag naar buiten, anders was ik al meteen weg gelopen. Ik zucht en kijk even de kamer rond. Er was maar 1 deur en dan de ramen.Dus hoe was hij binnen gekomen? Nog meer refen om hem niet te vertrouwen. "Ik denk dat ik zelf ook wel een weg naar buiten vind." Zeg ik zo overtuigend mogelijk en werp een blik op Percy die vrolijk zijn staart heen en weer zwiepte.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik keek van Jasper naar Nathan en weer terug, na even wend ik mijn blik naar de grond en zoek ik Mason die met de deamon van Nathan aan het spelen was dacht ik en zuchtte kort. Ik haalde een hand door mijn haar en zwiepte het over een schouder, "Zullen we weer terug gaan" vraag ik aan Jasper "Ik wil naar mijn kamer" ik kijk even rond en roep Mason even. Ik vertrouwde niks in dit gebouw.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    [En dan heb ik heel veel gemist -.- Kan iemand vertellen wat ik ongeveer gemist heb want ik heb nu niet echt de tijd om alles terug te gaan lezen.


    "Delaying death is one of my favourite hobbies."

    Jadine Evelyn Algera

    Bij de woorden van Hannah, kijk ik snel even om mij heen. Een lege gang, waar ik niet zomaar wegkom. Boven aan het plafond zitten wel wat pijpen. Die brengen mij op een idee.
    'Spring op mijn rug,' zeg ik haast geluidloos tegen Meph. Hij doet meteen wat ik zeg. Vervolgens spring ik naar één van de pijpen, waar ik mij aan optrek. Ik zet mijn voeten en mijn handen tegen de muur en blijf als een soort ninja hangen. Ik ben dan misschien niet goed in zingen, dansen, tekenen, enzovoort, maar ik ben wel snel, handig en lenig.
    'En nu heel stil blijven,' hoor ik Meph mompelen.


    Happy Birthday my Potter!

    Jasper christian Chambers.
    "Ik vind het goed, dit bevalt me niks."Zeg ik en werp nog 1 blik op de joongen voordat ik Percy optil. Ik wist niet wat het was, maar volgens mij wist de jongen meer dan hij vertelde. Ik kon er niet tegen dat ik niet wist wat er ging gebeuren. "Latern we gaan." Ik loop naar de deur en zucht. Straks stond die rare vrouw voor de deur.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik knikte opgelucht, eindelijk weg hier. Ik keek nog een keer naar Nathan en zuchtte even kort, ik zette Mason op mijn schouder en kriebelde nog even onder zijn kin en liep met Jasper naar de deur. Ik opende de deur en liep naar buiten, zo stil mogelijk, ik had geen zin dat mensen naar me zouden kijken.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Jasper christian Chambers.
    We hadden echt geluk dat er niemand keek. Ik loop stil de hal op en kijk rond. "Welke deur gaat denk je naar de slaapkamers?" Zeg ik moeilijk. Ik wist het zelf namelijk niet, er waren veel te veel deuren hier. Maar waarschijnlijk haddenwe de trap nodig. Helaas zag die er niet erg veilig uit. "Na u." Zei ik tegen Hannah.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Nathan Cross

    Ik grijns even als ze voorbij lopen, Kyra was alweer naast mij gaan staan met dr oren gespits.
    Ze had blijkbaar wat gehoord, als de twee uit de kamer zijn kijk ik Kyra even aan.
    'Wat is er?'
    "Ik hoorde wat, een meisje"
    Ik grijns even, waarna ik de deur open en Kyra om dr heen zie snuffelen.
    Ik kijk de gang door waarna ik glimlach 'Je kan naar beneden komen hoor, ze zijn weg' ik leun tegen de muur aan, wachtend tot ze naar beneden komt van de stalen buizen.