• We zitten in het jaar 2167, Kinderen worden niet meer alleen geboren, Als een kind geboren word krijgen ze een Daemen. Een Daemen kan van gedaanteveranderen en helpen de kinderen met de opvoeding. Ze zorgen dat de kinderen de goedde weg gaan, en zo ook de juiste opvoeding krijgen. Als het kind de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt word het kind als volwassen beschouwd en volgt er een operatie waarbij het kind en de Deamon van elkaar worden gescheiden.

    De tieners zitten in een groot gebouw, het gebouw is een soort ziekenhuis voor de operaties. De tieners moeten hier wachten tot ze hun behandeling krijgen. Maar natuurlijk zijn ze daar niet mee eens. De tieners zetten alles op alles om te ontsnappen, zodat ze hun daemon kunnen houden.


    Personages van deze RPG:

    Bluehope met Jasper christian Chambers
    Rechazame met Eliott Dustin Cooper
    Paddo met Nathan Cross
    Rider met Jadine Evelyn Algera
    Pineapples met Hannah Sophia Johhnson
    Feline met Emily Avelina Sinclair
    Emrys met Yael Pendragon
    Theep met Helle Luz Burtot

    Extra informatie:
    1. De baas is: Elizabeth Gold (speel ik)
    2. Kinderen hebben allemaal een eigen 'kamer' daar slapen ze samen met hun daemon.
    3. Kinderen kunnen ten alle tijden samen komen, behalve na de avond klok van 11 uur.
    4. Kinderen kunnen het 'ziekenhuis' niet uit, behalve naar de buitenplaats.

    Ruimtes
    1. Slaapkamers
    2. Eetzaal/kantine
    3. 'Operatie kamer'(verboden voor kinderen)
    4. Gezamelijke kamer/woonkamer
    5. Buitenplaats
    6. Kantoor Elizabeth Gold (verboden voor kinderen)
    7. Douches/toiletten

    het 'ziekenhuis' is eigenlijk een groot huis waar de kinderen in verblijven totdat ze 'geopereerd' worden. Kinderen mogen hier dus vrij rondlopen om er voor te zorgen dat ze zich meer op hun gemak voelen. Ze hebben wel tijden waar ze zich aan moeten houden.

    *Nhaaww ik ga nog niet slapenn :3*


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik knik "Ik hou er echt van om buiten te zijn" zucht ik en kijk naar Jasper, ik voel opeens Mason' snoetje in mijn nek en giechel "Wat is er jongen" vraag ik lachend "Ik wil weg" zegt hij en ik knik "Ja ik ook' zeg ik en zet hem op de grond "Ga anders even kennis maken met Percy" zeg ik en kijk hem even bemoedigend aan en richt me weer op Jasper "Wat brengt jou eigenlijk hier" vraag ik dan.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Jasper christian Chambers
    "Mijn ouders" Zuvht ik en zet Percy ook op de grond. Die steekt voorzichtig een pootje uit naar Mason en trek hem snel terug. "Is hij aardig?" Ik haal mijn schouders op. "Mijn ouders zeiden het vorige week pas. Ze waren bang dat ik zou weglopen." Ik slik even. "En waarom ben jij hier? Of waarom denk je hier te zijn?"


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik knik begrijpend "Ouders zijn echt vervelend soms" zeg ik dan, "Ik weet het al een tijdje dat ik weg moest" zeg ik dan "Er was niet zo veel dat ik er aan kon doen, mijn ouders vonden het te gevaarlijk waar we woonde waardoor we een paar keer verhuist zijn, maar ik lijk problemen aan te trekken ofzo" zeg ik met een kleine glimlach en werp Mason een waarschuwende blik dat hij aardig moest zijn.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Jasper christian Chambers
    Ik knik. "Nou ja, ik heb niet vaak problemen. Misschien dat er wat meer spanning en leven in mijn leven komt als ik met jou omga." Zeg ik schud Percy van mijn been af. "Hij bijt niet en als hij bijt bijt je terug." Zucht ik. Daarna recht ik mijn rug. "Kunnen we niet ergens anders heen. Ik vind deze ruimte eng."


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik lach kort "If you want your life to be exciting i'm your girl" grinnik ik en ga rechtop staan, ik kijk even naar Mason en geef hem even een knikje en hij loopt snel terug naar mijn benen en nestelt zich er tegen aan. Jasper vraagt of we ergens anders heen kunnen en ik knik "Lijkt me een goed plan, dit is echt een enge ruimte"


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Jasper christian Chambers.
    Ik kijk even de ruimte rond. "Kies een deur." Zeg ik en wijs naar verschillende deuren.Ik kijk even naar de vrouw die zich al omgedraaid heeft. We konden overal heen geen, gelukkig. Want ik wou niet hier blijven. "Waarom niet deze deur." Vraagt Percy en kijk me lief aan. Ik let er niet op en kijk naar Hannah."Kies maar"


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik keek rond en zag meerdere deuren en zuchtte kort "Zoveel keus" lach ik en grinnik, Mason klimt weer op mijn schouder aangezien hij dit nooit zou willen missen en ik lach even kort en pak Jasper' pols vast en trek hem mee naar een willekeurigen deur en duw hem snel open. Ik trek Jasper mee naar binnen en sluit de deur weer.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Jasper christian Chambers.
    Ik lah en kijk waar we beland zijn. Het zag er uit als een woonkamer. "Een bank." Zucht ik dankbar en ga liggen. "Dit zit zo lekker als je twee dagen in een auto gezeten heb." Zeg ik en haalmijn voeten van de bank. "Jij mag ook wel zitten." Zeg ik en tik op de lege plek op de bank. Percy klimt op mijn schoot.


    We've lived in the shadows for far too long.

    [Ik zou meedoen met deze.. Mag dat nog? Ik wil heel graag, maar was op vakantie!]


    It's never gonna happen, Guys.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik keek rond, het zag eruit als een dood normale woonkamer, er was een bank, boekenkast en een klein tafeltje ik grinnik als ik Jasper zie die op de bank gaat zitten. "Zozo twee dagen in een auto" ik lach even en zie dat hij zijn voeten weer van de bank haalt. "Jij mag ook wel zitten." zegt hij en klopt naast hem op de bank. Ik trek mijn wenkbrauwen op en grinnik "Zo ik mag ook zitten, lucky me" lach ik maar laat me wel op de bank ploffen en zie Mason verontwaardigt kijken "Sorry" fluister ik hem toe en zie hoe hij op de leuning gaat liggen en hoor hem al gauw spinnen.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Jasper christian Chambers.
    Ik zucht. "Ze moest eens weten. Jij bent helemaal niet sociaal." Zucht Percy en draait wat rondjes. "Ja,er was ook nog een stoel en een tweede bank geweewst, maar jij mag wel bij mij op 1 bank zitten." Lach ik en kijk even naar buiten. Ik had nogsteeds de kriebels. Deze plek was echt eng.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    "I feel blessed" grinnik ik en lach even kort, ik kijk even rond en mijn blik valt op een eng uitziend schilderij, waarbij iedereen op elkaar aan het inhakken is en ik deins onwillekeurig wat naar achter en kijk snel weg. Ik trek Mason op schoot en kijk naar Jasper "Dit gebouw maakt me bang" zeg ik dan en slik even.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Jasper christian Chambers.
    Ik kijk even naar het schilderrij en houd mijn hoofd schuin. "Ik benook vrij bang moet ik toe geven. Maar shhht- ik ben een jongen ik mag niet bang zijn." Zrg ik knikkend. Ik aai Percy even die bang in elkaar gekropen is. Arm diertje. Ik sta voorxichtig op en loop richting het schilderij. "Nope, van dichtbij is het nog enger."zeg i en loop terug naar de bank


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik druk mijn lippen stuif op elkaar "Ik zal niks zeggen" lach ik en aai Mason over zijn lichaampje en kijk hoe Jasper naar het schilderij loopt "Nope, van dichtbij is het nog enger." zegt hij en loopt weer terug "Uit de buurt blijven van dat schilderij dan" glimlach ik flauwtjes en hoor opeens een knal achter me en draai me geschrokken om.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.