• We zitten in het jaar 2167, Kinderen worden niet meer alleen geboren, Als een kind geboren word krijgen ze een Daemen. Een Daemen kan van gedaanteveranderen en helpen de kinderen met de opvoeding. Ze zorgen dat de kinderen de goedde weg gaan, en zo ook de juiste opvoeding krijgen. Als het kind de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt word het kind als volwassen beschouwd en volgt er een operatie waarbij het kind en de Deamon van elkaar worden gescheiden.

    De tieners zitten in een groot gebouw, het gebouw is een soort ziekenhuis voor de operaties. De tieners moeten hier wachten tot ze hun behandeling krijgen. Maar natuurlijk zijn ze daar niet mee eens. De tieners zetten alles op alles om te ontsnappen, zodat ze hun daemon kunnen houden.


    Personages van deze RPG:

    Bluehope met Jasper christian Chambers
    Rechazame met Eliott Dustin Cooper
    Paddo met Nathan Cross
    Rider met Jadine Evelyn Algera
    Pineapples met Hannah Sophia Johhnson
    Feline met Emily Avelina Sinclair
    Emrys met Yael Pendragon
    Theep met Helle Luz Burtot

    Extra informatie:
    1. De baas is: Elizabeth Gold (speel ik)
    2. Kinderen hebben allemaal een eigen 'kamer' daar slapen ze samen met hun daemon.
    3. Kinderen kunnen ten alle tijden samen komen, behalve na de avond klok van 11 uur.
    4. Kinderen kunnen het 'ziekenhuis' niet uit, behalve naar de buitenplaats.

    Ruimtes
    1. Slaapkamers
    2. Eetzaal/kantine
    3. 'Operatie kamer'(verboden voor kinderen)
    4. Gezamelijke kamer/woonkamer
    5. Buitenplaats
    6. Kantoor Elizabeth Gold (verboden voor kinderen)
    7. Douches/toiletten

    het 'ziekenhuis' is eigenlijk een groot huis waar de kinderen in verblijven totdat ze 'geopereerd' worden. Kinderen mogen hier dus vrij rondlopen om er voor te zorgen dat ze zich meer op hun gemak voelen. Ze hebben wel tijden waar ze zich aan moeten houden.

    Jasper christian Chambers.
    Ik maak een bevestigend geluidje als ze zegt dat we uit de buurt moeten blijven van het schilderij. Ik kijk er nog even naar maar weet mijn blik af te wenden. Ik kijk naar buiten als er een luidde knal te horen is. Ik blijf uit het raart kijken. Niet omat ik niet geschrokken was, maar omat ik niet achter om wilde kijken, "Ik wil geeneens weten wat dat was."


    We've lived in the shadows for far too long.

    Nathan Cross

    Het was weer zover, nieuwelingen zouden binnen stromen
    Ik zucht even waarna ik naar een muur loop om de ingang in de gaten te houden.
    Als de deur open gaat grijns ik deels, hoewel de duisternis mij verbergt.
    Ik observer ieder die binnen wandelt waarna ik weer naar mijn kamer loop.
    Ik grijns even naar Kyra die rustig naast mij loopt, ze was grooter dan elke deamon van een kind wat mensen raar vinden omdat Kyra al bijna een volwassen deamon is.
    Ik loop mijn kamer in waarna ik even op mijn bed neer plof, die nieuwelingen waren allemaal van geen kwaad bewust,gen van hun zou weten wat hier gaat gebeuren, maar daar komen ze wel achter.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik deed mijn ogen open en keek naar de plek achter ons waar de knal was en keek rond, maar ik kon niks zien. Ik draai me snel weer om en nestel me tegen de rug leuning met Mason tegen mijn borst aan ge drukt "Dat was creepy" zeg ik zacht en volg zijn blik en kijk uit het raam.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Jasper christian Chambers.
    Ik knik en focus me nog steeds op de buiten wereld. "Ik denk dat ik vannacht rond 1 uur maar eens een wandeling ga maken." Denk ik hard op na. Percy rekt zich vrolijk uit. Die hield net zoveel van buiten zijn als ik. Ik trek mijn knieen op en zucht. Ach ja. "Als ik vannacht zoiets hoor dan ga ik echt zoeken totdat ik gevonden heb wat dat geluid maakte."


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik knik "Ik snap niet waarom je in het donker hier buiten zou willen lopen" zeg ik met een zachte stem en kijk weer een beetje om me heen en sta op naar de boekenkast en laat mijn blik er over heen glijden. Het bestond vooral uit oude boeken en klassiekers, ik laat mijn hand over de ruggen van de boeken glijden en veeg een beetje stof van een exemplaar van Romeo en Julia. Ik draai me om naar Jasper "Wat denk je dat er gebeurt als we hier zijn, wat is dit voor een plek" vraag ik hardop en leun lichtjes tegen de boekenkast.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Nathan Cross

    Ik rek mijzelf even uit waarna ik weer mijn kamer uit wandel, Kyra wilde wandelen dus liep ik maar mee.
    Rustig loop ik de gangen door waarna ik twee personen een stukje verder op zie, Kyra ziet ze ook en sprint erop af waarna ze de personen observeert.
    De deamon die ze hebben focust Kyra gelijk op, dr ogen blijven op de twee deamons gefocust.
    Ik grijns even terwijl ik vanuit de schaduw toe kijk naar hun.

    [ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 0:30 ]

    Jasper christian Chambers.
    Ik denk even goed na. "Ik weet het echt niet, maar ik ben bang dat als we het eenmaal weten het te laat is." Zeg ik en hoor Percy grommen. "Wat is er?" Vraag ik maar hij geeft geen antwoord. "Dus jij gaat niet mee naar buiten? Buiten is fijn, buiten kan je weg." Lach ik en kijk om. Ik had het gevoel dat iemand ons bekeek.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik knik weer "Ja dat denk ik ook" ik laat mijn blik nog een keer door de kamer glijden en laat ze weer vallen op Jasper, ik haal mijn schouders op "Ik denk er nog over na, zoals ik zei ik trek problemen aan." met een zwaar gevoel in mijn maag liep ik terug naar de bank.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Nathan Cross

    Ik grijns even, rond deze tijd kan men niet meer naar buiten.
    Kyra kijkt mij even aan waarna ik weer naar de twee kijk, ik grijns weer, de duisternis was altijd mijn plek geweest.
    Ik luister rustig verder naar hun gesprek.

    Kyra

    Ik kon het niet langer meer aan, ik wilde met die twee daemons spelen.
    Ik sprint van Nathan weg waarna ik op de twee daemons focus. Ik spring hevig heen en weer om te kijken of ze ook wilde spelen.

    Jasper christian Chambers.
    Ik kijk even naar Hannah en loop naar het raam. Ik kijk even, als ik hier doorheen kon komen was ik buiten. Ik wou zo graag. Percy sprint er in ene vandoor en ik kijk hem na. Ik laat hem gaan en haal mijn vinger langs het raam.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Mason springt van mijn schoudernaf en ik doe geen moeite om te kijken waar hij heen gaat, ik sluit mijn ogen en zucht kort "Jij wiltmecht heelngraag weg hier" zeg ik tegen Jasper als ik hem bij het raam zienstaan en kijk snel weer weg en mijn blik valt weer op het verschikkelijken schilderij en kijk snel naar de grond en zucht nog een eer.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Nathan Cross

    Ik kijk even naar de jongen bij het raam, blijkbaar haat die het om vast te zitten zonder een uitweg.
    Ik zucht even 'Ik weet wel een weg naar buiten' zeg ik richting de jongen vanuit de schaduw.
    Ik zucht even, hiermee kon ik best erg in de problemen raken maar wie maakt t wat uit.

    Kyra

    Ik kijk naar de twee daemens waarna ik er op een spring (Mason) en de deamen goed vast hou met mijn klauwen, ik grijns een klein beetje, het is een tijd geleden dat ik kon spelen met andere deamens.

    Jasper christian Chambers.
    Ik kijk op van het raam en zie een jongen staan. "Er is een weg naar buiten." Zeg ik blij en stop met het raam betasten. Ik zet een stap achteruit. "En wie ben jij? Ik zag je niet buiten staan." Merk ik op en sla mijn armen over elkaar. Ik
    vomnd hem eng en hij leek niet te verytouwen, maar stel dat hij wel een weg naar buiten wist, dan kon ik naar buiten.

    Percy
    Ik kijk naar de deamon die op Mason springt en lach een beetje. Hij leek me niet erg aardig ofzo, maar ja. Ik ga op mijn rug liggen en kijk onderstebovennaar het zooitje.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Hannah Sophia Johnnson
    Ik schrik op van de stem van de jongen die uit het niks kwam en mijn ogen schieten omhoog en ik kijk hem aan, deze jongen was hier al een tijdje dacht ik. Ik.had hem niet gezien daarnet buiten en ik sta op "waar zijn we" vraag ik hem meteen "wat is dit voor een gebouw, waarom zijn wenhier" de vragen bleven uit mijn mond stromen en ik hield snel mijn mond.

    Mason
    Ik liep af op de geur van iemand anders en ik voelde opeens hoe iemand op me ging staan en keek omhoog naar een deamon dienop me staat "ook hallo" zeg ik en probeer weg tenkomen.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Nathan Cross

    Ik grijns even en stap uit de schaduwen.
    'Mijn naam is Nathan, ik zit hier al een paar maanden dus ik ken elk wegetje al uit mijn hoofd. Hoewel sommige hier en daar bewaakt worden. Het gebouw zelf zou ik niet weten, het enigste wat ik zelf nogal merk is dat hier en daar opeens kinderen vermist raken.' ik grijns even, ik had nogal veel rond geneust toen ik hier aankwam en kwam zo achter verschillende sluiproutes. Ik kijk de twee weer aanwarna ik tegen de muur leun.

    Kyra

    Ik glimlach even 'Hoooiii, zijn jullie nieuw hier?' vraag ik entosiast. Ik stap van de deamen af waarna ik ga zitten. Ik kijk even naar de andere deamon waarna ik aan mijn poot begin te likken.