• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ General
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 22:36 ]


    Your make-up is terrible

    Rikki Madeleine Beck

    Hij lijkt te trillen op zijn benen en hij schud licht met zijn hoofd.
    "Niks fout... Niks fout." stamelt hij en hij tikt tegen zijn hoofd. "Daar fout. Denk fout." Hij zucht en laat zijn handen zakken. Er hangen slieten haar voor zijn ogen, nat van het zweet. Zo zou ik hem nooit verwacht hebben te zien. Dit alles eist teveel van hem, veel te veel, hij slaat door. Hij slikt weer.
    "Ek moment kan jij iets gaan doen. Jij wilt mij pillen geven die de pijn verzwakt, waardoor ik er niet mee leer omgaan." zegt hij. Ik kijk hem verbaasd en overdonderd aan. Ik? Wie denkt hij wel niet dat hij voor zich heeft!
    "Wanneer het klaar is, dan sla jij je slag. Net zoals ppa, Ayaki, Amy. Ben jij de volgende?" Er komt een nerveuze lach uit mijn mond, ik haal mijn hand door mijn haar en kijk om mij heen.
    "Ik? Denk je dat ik je iets aan ga doen?" stamel ik nerveus. "Kijk nou eens naar ons, Sal. Ik ben kleiner, zwakker. Jij kan mij zo afweren. Ik word al misselijk aan de gedachte van bloed, ik durf niet eens een spin te vermoorden." Alles komt er hakkelend uit. Ik schud met mijn hoofd en doe een stap naar achter, bang dat hij preventief te werk gaat.
    "Roep je me daarvoor terug? Om mij uit te schakelen voor ik het bij jou doe? Je bent inderdaad gek." Snel draai ik me om en ren ik zo snel ik kan weg. Ik voel de angst door mijn lichaam gierig, het lijkt net zo'n enge droom waar je wegrent maar niet vooruit komt. Mijn benen voelen als spagetthi en lijken me niet te kunnen dragen waardoor ik ook maar strompelen vooruit kan. Mijn ademhaling gaat gejaagd wanneer ik angstig achterom kijk. Het is een val, een list. Ik had hem niet moeten vertellen dat ik niemand kwaad kan doen, nu ben ik een makkelijk slachtoffer. De plotselinge pijn in mijn onderbuik zorgt ervoor dat ik zwarte vlekken zie.

    [ bericht aangepast op 3 sep 2012 - 23:20 ]


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Een nerveuze lach, hand door haar haren en om zich heen kijken. Ik keek toe bij alles.
    'Ik? Denk je dat ik je iets aan ga doen?' stammelde ze nerveus. Ik wou mijn hoofd schudden, zeggen dat het die denkfout is. Iets hield mij tegen. 'Kijk nou eens naar ons, Sal. Ik ben kleiner, zwakker. Jij kan mij zo afweren. Ik word al misselijk aan de gedachte van bloed, ik durf niet eens een spin te vermoorden,' zei ze. Al haar woorden kwamen er hakkelend uit. Ik slikte, dat had niets te betekenen. Amy.. Ayaki.. Ze waren beide klein. Amy leek zo bang en Ayaki.. Die leek te jong en was ook klein. Niets was zeker!
    'Roep je me daarvoor terug? Om mij uit te schakelen voor ik het bij jou doe? Je bent inderdaad gek.' Voordat ik wat kon zeggen, er tegen in gaan.. Ze rende al weg voordat de woorden ook maar echt aankwamen. Had ze het niet door? Ik wist dat die gedachten niet klopte. Ik kwam overeind, rende er achterna.
    'Rikki nee!' riep ik naar haar. Ik zag haar, ging haar nog steeds achterna. Misschien wat meer strompelend en minder soepel als haar, maar toch.
    'Denk fout, denk fout!' riep ik. 'Ik ben gek.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Ik zie hem achter mij aankomen en probeer sneller vooruit te komen.
    "Rikki ne!" roept hij. "Denk fout, denk fout. Ik ben gek!" Ik kijk nog eens achterom terwijl de zwarte vlekken voor mijn ogen dansen en ik mijn hand tegen mijn onderbuik druk tegen de steken, hoewel het niet helpt. Hij lijkt tr strompelen.
    Op dat moment knal ik tegen de deurpost, net als ik weer vooruit kijk en ik slaak een gil. Dit is één van die noodgevallen waar ik eigenlijk ibuprofen heb meegenomen. Zulke ongevallen overkomen mij wel vaker, maar niet in deze situatie. Verdwaasd wankel ik waarna ik achterover val, zo op mijn billen. Ik knipper, het zwarte word erger en wilt niet meer weg. Dan val ik ook met mijn hoofd achterover. Het is helemaal zwart en ik lijk weg te zakken in een groot, diep gat.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ze knalde tegen de deurpost wanneer ze weer naar voren keek. Een gil slaakte ze waardoor ik schrok. Ze viel achterover op haar billen. Geschrokken bleef ik staan. Ik keek toe hoe ze met haar hoofd naar achteren viel. Ik had wat moeten doen. Ik had haar niet moeten laten vallen. Ik schudde mijn hoofd, ging naar haar toe en zakte bij haar neer.
    'Rikki, Rikki!' riep ik en ik schudde haar lichtjes. 'Oh Rikki word wakker. Word wakker! Het is geen tijd voor een dutje. Dutjes doe je op bed. Rikki!'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Hahahahahaha. Lolol.]

    Rikki Madeleine Beck

    In de verte hoorde ik mijn naam geroepen worden. De stem klinkt vervormt en dof. Mijn lichaam word geschud en ik kreun zacht. Ik hoor dat ik geen dutje mag doen, waarom niet? Ik ben zo moe, mijn hoofd doet pijn. Ik wil helemaal niet wakker worden nu, waarom maakt hij mij wakker? Ik open langzaam mijn ogen en druk mijn hand tegen mijn hoofd. Ik knipper tegen het licht en zie de vage gestalte boven mij.
    "Mijn hoofd." kreun ik zacht. "Ik wil niet wakker worden, laat me nou slapen." zeg ik vervolgens en ik sluit mijn ogen alweer. Gemeen zeg, als ik hoofdpijn heb mij wakker maken. Ik zei toch dat ik moe was. De stekende pijn in mijn onderbuik keert weer terug en ik kreun nog eens. Mijn andere hand druk ik er op. Ik wil niet plassen. Misschien heeft de stem wel gelijk, ik moet een dutje in bed doen, de grond ligt zo hard. Waarom lig ik op de grond?


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Langzaam opende ze haar ogen en drukte ze met haar hand tegen haar hoofd. Mijn bezweette haar veegde ik weg bij mijn ogen.
    'Mijn hoofd,' kreunde ze zacht. 'Ik wil niet wakker worden, laat me nou slapen,' vervolgde ze en sloot haar ogen weer. Ze kreunde nog eens en drukte haar andere hand op haar onderbuik. Ik keek haar geschrokken aan. Was dit mijn schuld? Ik aaide zacht met mijn hand over haar hoofd. Slapen..
    Ik schoof mijn ene arm onder haar benen en de ander achter haar rug. Zo tilde ik haar op. Even bleef ik staan en beet ik hard op mijn lip. Haar lichaam trok aan mijn arm wat doorschoot naar mijn schouder. Ik voelde dat het leek of het scheurde. Ik hapte naar adem en begon te lopen naar mijn kamer.
    'Slapen.. Niet op de vloer,' zei ik zacht. Ik wist niet waar haar kamer was. Ze word boos en angstig als ze zag waar ze wakker werd. Ze noemde me gek en rende voor mij weg.
    'Slapen op bed,' zei ik. Vlug liet ik haar zakken op bed. 'Lekker slapen..' Even keek ik haar aan en liep daarna naar de badkamer. Mijn blik ging naar de spiegel. Geschrokken deed ik wat stappen naar achteren. Ik zag er niet uit!


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Ik hoorde zijn stem wel, ergens ver weg. Zijn aanraking, hoe ik gepakt werd. Waarom mag ik niet blijven liggen? Het gehobbel, daarna de zachte ondergrond. Toch kan ik mijn ogen niet openen. Mijn lichaam werkt niet mee als ik wil tegenstribbelen. Het beangstigd me, het is alsof ik niet meer in mijn lichaam zit. Het duister omringt mij, beangstigd mij. Ik wil gillen, schreeuwen. Het enige dat ik zie zijn flitsen van gebeurtenissen, ik weet niet waar het is of waar het zich afspeelt. Bloed, veel bloed. Een dreigement, pijn.
    Als ik mijn vingers voel tintelen, beweeg ik ermee. Als ik doorheb dat mijn lichaam weer van mij is, gil ik onbewust. Ik kreun zacht als ik mijn ogen open, het licht is zo fel! Waarom zitten de gordijnen niet dicht, niemand kan slapen bij dit licht? Ik knipper tot mijn ogen gewend zijn, maar ik zie niets wat ik herken. Tot ik besef waar ik ben en wat er gebeurd is, alles komt langzaam terug. Ik wrijf opnieuw over mijn hoofd, ik kan een kleine bult voelen. Mijn keel voelt rauw aan en mijn benen lijken wel van lood. De paniek schiet weer toe en ik wil overeind komen, maar mijn hoofd bonkt te hard.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine.

    Ik ritste mijn vest open, probeerde hem uit te doen. Het deed zeer, meer zeer dan eerst. Misschien had ik wel zo'n smartie moeten nemen. Ik schudde mijn hoofd. Dat wou ze juist! Ik beet weer hard op mijn lip en trok mijn vest vluchtig uit, hapte naar adem en liet mijn vest op de grond vallen. Ik hoorde een gil uit mijn kamer komen. Ik haastte mij zelf naar de deur, maar bleef daar staan. Ik zag Rikki liggen op het bed. Droomde ze?
    'R-rikki?' vroeg ik zacht. 'I-ik... Slaap je?' vroeg ik zacht. Ik bleef hier staan. Straks liet ik haar weer wegrennen. 'Rikki?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Rikki? I-ik... Slaap je?" hoor ik een zachte stem, maar hij word bijna overstemt door het gesuis in mijn oren. "Rikki." Ik leg mijn handen op mijn gezicht en kom uiteindelijk overeind. Het is Sal. Sal, hij wilde... Ik knipper terwijl ik zwijgend naar hem kijk. Nu pas besef ik dat ik niet meer op de grond lig. Wat heeft hij gedaan?
    "Nee, ik slaap niet. Waarom..." zeg ik langzaam maar meer komt er niet uit. Ik slik eens en kijk hem paniekerig aan. Hij ziet er verwilderd uit en het valt me gelijk op dat hij geen capuchon op heeft. Hij heeft niet eens zijn vest aan.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ze kwam overeind met haar handen over haar gezicht. Ze keek mij zwijgzaam aan terwijl ze met haar ogen knipperde.
    'Nee, ik slaap niet. Waarom...' zei ze langzaam. Ik wachtte op de rest, maar die kwam er niet. In plaats daarvan keek ze paniekerig. Ik slikte en deed wat stapjes naar achteren.
    'Ik doe niets,' zei ik zacht. Ik bleef haar aankijken en veegde weer eens het haar voor mijn ogen vandaan. 'Je wou op de grond slapen.. Wist niet waar je kamer was. Hier is een bed.. Beter dan de grond. Ik doe je niets. Het was een denkfout. Rikki is geen papa of Amy of Ayaki. Rikki is Rikki. Rikki is aardig, toch?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Hij slikt duidelijk en zet vervolgens een paar stapjes naar achteren. Ik herinner me zijn angst weer, bovenop de mijne. Waar zijn we mee bezig?
    "Ik doe je niets." zegt hij zacht en hij veegt wat haar voor zijn ogen vandaan. "Je wilde op de grond slapen... Wist niet waar je kamer was. Hier is een bed. Beter dan de grond. Ik doe je niets. Het was een denkfout. Rikki is geen papa of Amy of Ayaki. Rikki is Rikki. Rikki is aardig, toch?" Ik sta versteld van zijn woorden en laat mijn handen zakken om aan de deken te voelen en hem daarna wat verwilderd aan te kijken.
    "Het is wel mijn bedoeling om aardig te zijn. Ik... ik doe jou ook niets." murmel ik zacht. "Ik wil niet zoals papa of Amy of Ayaki zijn, ik wil je alleen maar helpen." Mijn grote ogen veranderen naar de wanhoop die ik plots voel. Ik sla mijn benen over de rand van het bed heen maar sta niet op. Mijn hoofd bonkt zo erg.
    "Laat me je alsjeblieft helpen."


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ik keek naar haar handen die zakte. Verwilderd keek zij mij aan.
    'Het is wel mijn bedoeling om aardig te zijn. Ik... ik doe jou ook niets,' murmelde ze zacht. 'Ik wil niet zoals papa of Amy of Ayaki zijn, ik wil je alleen maar helpen.' Haar ogen veranderde. Bij mij zou je zo'n verandering niet kunnen zijn, bij haar wel. Haar ogen vertelde mij wanhoop. Ze sloeg haar benen over de rand van het bed heen, maar stond niet op.
    'Laat me je alsjeblieft helpen,' zei ze. Verbaasd keek ik haar aan. Dit kon niet gelogen zijn. Niemand kon zo goed liegen! Toch? Nee.. Dat was onmogelijk! Aarzelend zette ik stappen naar voren. Steeds dichter kwam ik bij haar.
    'Je lieg niet,' zei ik zacht, liet mij zakken op het bed en bekeek heel eventjes Rikki. 'Jij mag mij helpen.' Ik glimlachte zwakjes.. 'Rikki heeft nu alleen rust nodig.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Hij kijkt mij verbaasd aan en doet een paar stappen aarzelend mijn richting op. Uiteindelijk komt hij steeds dichterbij. Hoewel ik nog bang ben laat ik niets merken.
    "Je liegt niet." zegt hij zacht en hij laat zich zakken op het bed, waarna hij mij even bekijkt. "Jij mag mij helpen. Rikki heeft nu alleen rust nodig." Hij glimlacht er zwak bij en ook bij mij ontstaat er een klein glimlachje. Hoe heb ik nou kunnen denken dat deze jongen gevaarlijk is. Ik druk met mijn hand op de pijnlijke plek op mijn hoofd, alsof het helpt tegen het bonken.
    "Nee hoor, geef mij maar gewoon zo'n roze pilletje, dan komt het wel goed." glimlach ik naar hem. "Je zou het eens moeten proberen, ze werken wonderlijk." Ik pak het stripje op en druk er eentje uit. De roze, smartiegevormde Ibuprofen komt eruit en ik stop hem in mijn mond waarna ik hem gewoon doorslik, deze zijn makkelijker. Hopelijk ziet hij nu ook dat het veilig is.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ze drukte tegen haar hoofd. Ik fronste.
    'Nee hoor, geef mij maar gewoon zo'n roze pilletje, dan komt het wel goed,' zei ze en ze glimlachte naar mij. 'Je zou het eens moeten proberen, ze werken wonderlijk.' Ze pakte het stripje en drukte er één uit die ze daarna gelijk doorslikte. Verbaasd keek ik naar het stripje en toen naar Rikki.
    'Maar ik moet aan het pijn wennen,' zei ik zacht. 'Anders doet het zeerder en zeerder. Ik kan het niet.' Ik pakte het stripje, drukte er één uit en keek er naar. 'Als ik het doe, dan vlucht ik ervoor. Ik mag niet vluchten.. Ik mag dat niet. Dan word de pijn daarna meer en meer en meer!' Ik schudde mijn hoofd en legde het pilletje weg.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Hij kijkt verbaasd van de strip en weer terug naar mij. Ik hoop alleen maar dat hij snel gaat werken, voordat mijn hoofd ontploft of zoiets.
    "Maar ik moet aan de pijn wennen." zegt hij zacht. "Anders doet het zeerder en zeerder. Ik kan het niet." Toch pakt hij het stripje en drukt hij er eentje uit, waar hij naar kijkt. Neem hem gewoon, alsjeblieft! Voor je eigen bestwil.
    "Als ik het doe, dan blucht ik ervoor. Ik mag niet vluchten... Ik mag dat niet. Dan word de pijn daarna meer en meer en meer!" Hij schud met zijn hoofd en legt het pilletje weer weg. Ik leg mijn hand troosten op zijn knie neer en schud lichtjes met mijn hoofd.
    "Nee, je kan helemaal niet wennen aan de pijn, je lichaam reageert er elke keer op om te laten weten dat het fout is, Sal." zeg ik bezorgd en ik pak het pilletje weer op. Ik hou het in mijn geopende hand, zodat hij hem kan pakken.
    "Daarbij, dit helpt ook tegen infecties en koorts, dat is ook belangrijk voor jou. Straks loop je nog iets op, je weet maar nooit waar hun wapens eerst zijn geweest." mompel ik. De handleiding van deze pilletjes ken ik wel uit mijn hoofd.


    Your make-up is terrible