• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ General
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 22:36 ]


    Your make-up is terrible

    Nightshade

    Ik stond op en begon rond te wandelen. Duizenden gedachten schoten door mijn hoofd. 'Waarom heb ik dit gedaan?' vroeg ik bij mezelf af. Ik had er geen spijt van, alles behalve. Maar ik had het op een andere manier moeten doen zodat hij er ook meer van kon genieten en me dus ook vol kon spuiten. Dat zou zoveel lekkerder zijn geweest. Zuchtend liep ik naar mijn kast om er een zak bloed uit te halen. Ik ging weer op mijn stoel zitten, maakte de zak open en nam af en toe een slok eruit. Toen de zak half leeg was pakte ik mijn sigaretten en stak er eentje op. Ik wisselde het roken af met af en toe een slokje bloed. 'Zeker geen slechte combinatie' dacht ik bij mezelf en glimlachte eventjes. Ik wilde met rust gelaten worden. Ik moest nadenken, heel erg veel nadenken.

    [ bericht aangepast op 3 sep 2012 - 8:32 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Rikki Madeleine Beck

    Hij bijt eventjes op zijn lip en schud dan lichtjes met zijn hoofd.
    "Ik denk het niet. Ik denk dat ik toch wakker blijf, iets zegt me dat ik niet echt geweldig zal gaan slapen vandaag. Maar ga jij maar lekker slapen Rikki." zegt hij. Ik glimlach lichtjes en blijf boven aan de trap staan.
    "Zeker weten? Het is lief van je hoor, maar ik doe het graag." antwoord ik zacht. "Waarom kan je niet slapen dan? Heb je zoveel pijn?" Ik frons bezorgd als ik hem aankijk en bestudeer.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Lichtjes glimlachte en ze bleef bovenaan de trap staan.
    'Zeker weten? Het is lief van je hoor, maar ik doe het graag,' antwoordde ze zacht. Ik keek op naar haar en vroeg me af wat ze van mij nu allemaal kon zien. mijn hele gezicht of bleef er nog wat bedekt?
    'Waarom kan je niet slapen dan? Heb je zoveel pijn?' vroeg ze en ik zag haar fronzen. Lichtjes knikte ik terwijl ik de trap beetje bij beetje op begon te lopen.
    'Het bonkt. Het valt mee als ik bezig word gehouden, dan denk ik er niet zo aan. Dus ik denk dat het straks erger lijkt wanneer ik op mijn kamer ben, maar ga maar lekker slapen Rikki. Ik wil je er niet mee tot last zijn. Ik zie wel hoe het gaat.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Hij kijkt op naar mij waardoor er een schaduw over zijn gezicht valt door de capuchon, waardoor ik alleen zijn kin en zijn mond nog maar kan zien. Hij knikt en lopt de trap weer op.
    "Het bonkt. Het valt mee als ik bezig word gehouden, dan denk i ker niet zo aan. Dus ik denk dat het straks erger lijkt wanneer ik op mijn kamer ben, maar ga maar lekker slapen Rikki. Ik wil je er niet mee tot last zijn. Ik zie wel hoe het gaat." Ik kijk Sal bedenkelijk aan en loop daarna langzaam verder.
    "Ik vind niet dat je me tot last bent." murmel ik zacht en ik twijfel eraan of hij het wel kan horen door mijn zachte stem en het feit dat ik loop. "Ik heb ibuprofen in mijn tas, misschien helpt het wel. Wil je dat hebben?" Ik stop met lopen en draai me opnieuw op naar Sal, waarbij mijn haar meezwiert en aan de ene kant over mijn schouder land. Ik veeg het snel weer naar achteren.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Zacht hoorde ik haar murmelen, verstaan kon ik niet. Wat zou ze gezegd hebben? Ze liep door, waren haar woorden slecht bedoeld?
    'Ik heb ibuprofen in mijn tas, misschien helpt het wel. Wil je dat hebben?' vroeg ze. Ze stopte met lopen en draaide zichzelf om naar mij toe. Ik keek toe hoe haar haren bewogen. Licht schudde ik met mijn hoofd. Ik was blijkbaar wel tot last. Anders bood ze dat toch niet aan? Ze wou alsnog van mij af.
    'Nee,' zei ik gelijk. 'Ik hoef dat niet.' Ik liep langs haar heen verder de gang door. 'Ik zal je niet meer tot last zijn.' Ik liep mijn kamer in en deed de deur achter mij dicht.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Ayaki.

    Ik lig nu al uren op bed en probeer in slaap te komen. Het tikken van de kleine klok leidt me af, de gedachten die door me heen spoken gunnen me geen minuut rust. Het zijn nutteloze gedachten die mijn vaardigheden zullen ondermijnen als ik ze nog veel langer toesta om me te kwellen. Ik slaak een zucht en wrijf langs mijn slapen. Zou hij van me verwachten dat ik terugkom? Vreemd genoeg is dat het laatste wat ik wil. Ik ben.. bang. Ik bal de vuisten. Ik moet zien hoever ik zelf kom. Ik kan niet afhankelijk blijven van een ander. Ik moet alleen zorgen dat ik hem niet tot last ga zijn. Geen opvallend gedrag. Ik moet ophouden met bang zijn en ik moet ophouden met denken over.. dat.
    Ik kom overeind en strijk mijn haar goed. Ik kijk voor me uit met een doordringende blik, laat langzaam het interieur van de kamer oplossen in een bos. Ik ga zitten op het grasveld en sluit de ogen. Mijn geest is een grote chaos. Ik mag niet toestaan dat dat nog langer aanhoudt! Ik zal zien hoelang ik de illusie op kan houden, waar mijn grens zit. De minuten passeren en ik voel mijn hoofd langzaam bonken. In tegenstelling tot wat mensen die hier weet van hebben denken, vergt het veel concentratie om een illusie op te roepen en hem gedurende een lange tijd te laten bestaan. De illusie moet het grootste deel van het gedachtenproces in beslag nemen om uberhaupt te kunnen slagen. Afleidingen...
    Ik kijk geschokt op als Nightshade binnen komt. Hij zit.. hij zit in de illusie?! Shit! Ik heb aan dingen gedacht waar ik niet aan kon denken.
    Ik knipper met mijn ogen als de illusie verdwijnt. Uitgeput en al hijgend kom ik langzaam weer op adem.
    In deze staat kan ik geen goede illusie oproepen. Mijn geest is te verstoord. Afleidingen die een groter deel in de gedachten innemen dan de plek gereserveerd voor de illusies zelf, worden erin geïntegreerd. Ik dacht aan Nightshade. Ik sluit de ogen ven en veeg mijn haar uit mijn gezicht.
    Ik gaf te snel op, net zoals ik tijdens het gevecht deed. Ik moet opnieuw leren om het hoofd koel te houden. Vastberaden open ik de ogen weer en roep een nieuwe illusie op, ditmaal een dorp met een kasteel en vele huizen. Het is een van de meest gedetailleerde illusies die ik kan oproepen. Dertig minuten. Dat is de uitdaging. Ik bijt op mijn lip en ga op het dorpspaadje zitten. Ik creeer een kerk met een klok. Dertig minuten. Ik sluit de ogen en doe mijn uiterste best te blijven focussen.


    No growth of the heart is ever a waste

    [mag ik reageren op Ayaki ?]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Rikki Madeleine Beck

    Hij schud licht met zijn hoofd. "Nee." zegt hij gelijk. "Ik hoef dat niet." Hij loop langs mij heen de gang door, ik kijk hem verbaasd na. Waarom ineens zo bot?
    "Ik zal je niet meer tot last zijn." Hij loopt zijn kamer in en sluit de deur achter zich. Ik blijf verbaasd staan, me afvragend wat er nou zojuist gebeurd is. Ik heb toch niets verkeerds gezegd? Ik knipper eventjes met mijn ogen en mijn lichaam begint onwillekeurig te trillen, gewoon omdat ik er niet tegen kan dat ik hem van streek heb gemaakt door iets wat ik gemist heb. Het maakt me zenuwachtig en ik weet even niet wat ik moet doen.
    Uiteindelijk loop ik terug naar mijn kamer, pak ik een strip met de roze pilletjes erin en loop ik terug naar Sal zijn kamer. Ik leg de strip voor zijn deur neer, klop zachtjes op zijn deur en ren snel weg naar mijn eigen kamer. Ik ben veel te nerveus om hem nu onder ogen te komen. Ik sluit zo snel ik kan de deur achter me en blijf er even zenuwachtig tegen aan staan.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ik zuchtte en keek mijn kamer rond. Oud, treurig.. Was dit het allemaal waard? Met mijn hand ging ik naar mijn muts en schoof hem van mijn hoofd af. Gelijk kwam er een kou gevoel op mijn hoofd. Een glimlach sierde mijn gezicht. Geschrokken draaide ik mijzelf om toen ik zacht geklopt hoorde op mijn deur, gevolgd door vlugge voetstappen. Gauw liep ik erheen en opende ik de deur. Niemand stond er, zoals verwacht. Nog net zag ik vaagjes een deur dicht gaan. Ik fronste. Net toen ik mij omdraaide zag ik wat op de vloer liggen. Ik pakte het op, bekeek het en vond het raar. Roze smarties verpakt als pilletjes. Ik keek wat er op stond.
    'Ibuprofen,' las ik zacht op. Ik was vergeten hoe ze eruit zagen, maar het schoot me gelijk te binnen dat ik ze altijd al op smarties vond lijken.
    'Rikki!' riep ik. Wie moest het anders wezen? Ik liet de deur een beetje open. Niet heel er opvallend open.. Ik liep mijn kamer verder weer in en legde pillen op het nachtkastje. Waarom gaf zij ze aan mij? Wat waren haar mompelde woorden? Ik wist niet meer zeker of ze slecht waren.. Ik beet even op mijn lip en liep naar mijn koffer toe die ik open deed. Ik moest het nog steeds opruimen. Beetje bij beetje begon ik de kleren op te bergen met mijn goede hand.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Ik hoor hem mijn naam roepen, maar blijf tegen de deur geleund staan. Hij heeft ze nu al gevonden en hij weet dat ze van mij zijn. Mijn hart klopt als een bezetene in mijn keel en het zweet breekt me uit alsof ik een marathon gelopen heb. Dit is zo niets voor mij, waarom doe ik dit? Het duurt even voordat alles weer redelijk normaal word, op mijn trillende benen na, die wel van spagetthi lijken te zijn. Ik kan gewoon niet zo goed tegen zenuwen.
    Uiteindelijk open ik mijn deur op een kier en spiek ik er door heen. Ik zie dat de deur van Sal op een kier staat, hij zelf is nergens te bekennen. Ik sluit mijn deur zacht en sluip de gang over. Ik kijk door het kiertje heen en zie dat hij bezig is met zijn koffer uitpakken. Ik blijf hier in de deuropening staan, tot hij me opmerkt. Ik ben meestal zo goed als ontzichtbaar, misschien loop ik zometeen wel weer gewoon weg, als hij niets doorheeft.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ik had de helft al niet eens gedaan of ik was al moe. Moe van het lopen en moe van de pijn. Mijn oren spitsten zich toen ik dacht iets te horen.
    'Wie is daar?' vroeg ik. Ik keek naar de deur, maar ik zag niemand staan.
    'Rikki?' vroeg ik, maar schudde al gauw mijn hoofd. Waarom zou zij komen? Ze wou toch slapen? Ze kon het niet zijn, maar wie dan wel? Niemand wist dat dit mijn kamer was.. Behalve Rikki en..
    'A-ayaki?' vroeg ik met een klein tikkeltje angst er in. Wat moest hij van mij? Hij was ook slapen! Was hij na die paar uur dan weer wakker? Kon jij niet verder slapen. Ik schudde mijn hoofd en deed wat stappen naar achteren.
    'Ga weg!'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Wie is daar?" vraagt hij. Hij heeft zich naar mij omgedraait terwijl ik me in de veilige schaduw van de deur verberg. Ik zie hoe hij naar mij kijkt maar me niet kan zien.
    "Rikki?" vraagt hij en hij schud zijn hoofd. Ik besef me dat het geen uitnodiging was en ik me erorm naief gedraag nu. Hij vind me vast ook naief. Ik reageer er daardoor niet op en wil alweer weg lopen als hij iets zegt.
    "A-ayaki?" vraagt hij en ik hoor de angst. Hij schud weer met zijn hoofd en doet een paar stappen naar achteren. Hij is duidelijk bang voor de jongen die hem een rondleiding gaf en hem daarna in zijn hand stak. Toch logisch. Ik besluit hem niet in deze angst te laten en duw de deur een klein stukje open, waardoor mijn geschaduwde gestalte zichtbaar word. Mijn hoofd laat ik neerhangen.
    "Ik ben het maar." murmel ik. "Je hoeft niet bang te zijn."


    Your make-up is terrible

    [Ik reageer zo wel bij die andere. Weet eventjes niets..]

    Sal Levine

    Gauw deed ik weer wat stappen naar achteren zodra de deur openging en iemand er door ging.
    'Ik ben het maar,' murmelde ze. Ik hapte naar adem. 'Je hoeft niet bang te zijn.' Ik fronste iets, liep aarzelend naar het bed toe en liet mij daar langzaam op zakken. Ik bekeek haar. Nog steeds had ze dezelfde kleding aan als net. Geen pyjama of zo.
    'Niet bang zijn?' vroeg ik aan haar. Het was toch Rikki die er stond. Niet hij. Ik slikte. 'Niet bang zijn..' Ik keek omlaag naar mijn handen.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Ik merk pas goed hoe bang hij is als hij nog meer stappen stappen naar achteren heeft gezet. Hij fronst iets, loopt aarzelend naar het bed toe en laat zich daar langzaam op zakken. Hij lijkt me te bekijken en ik blijf aarzelend staan waar ik sta.
    "Niet bang zijn?" vraagt hij "Niet bang zijn..." herhaalt hij en hij kijkt nu omlaag naar zijn handen. Ik kijk hem met mijn grote, blauwe ogen medelijdend aan en bijt op mijn lip.
    "Ben je nog bang? Toch niet voor mij?" vraag ik. Mijn stem verbreekt de stilte in de oude kamer. Voor mijn gevoel klinkt het veel te hard en echoëd hij na, weerkaatst hij tegen de muren aan. Ik doe aarzelend een stap naar voren zodat ik in het licht van zijn kamer verschijn. Ik weet niet of hij me nu hier wilt hebben of alleen wilt zijn.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Ben je nog bang? Toch niet voor mij?' hoorde ik haar vragen. Het verbrak de stilte. Ik keek om mij heen toen ik het zelfs hoorde echode. Mijn blik bleef hangen op de grote blauwe ogen die terecht kwamen in het kamer licht. Ogen vallen het eerst op. Wat vallen bij andere mensen het eerst op?
    'Bang voor jou?' vroeg ik en fronste toen iets. 'Nee.. Wacht.. Moet dat?' vroeg ik toen gelijk en schoof naar achteren. 'W-wat ga je doen?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you