• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ CottonCloud
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 16:19 ]


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Sorry, ik wist het niet,' mompelde ze. Aarzelend kwam ze op mij af en pakte ze de draadjes van mij over. Een dubbele knoop maakte zij erin. Het ging moeilijk, omdat de draadjes nat werden door het bloed wat er nog steeds door kwam. Heel de tijd had ze haar adem ingehouden. Ze haalde pas weer adem toen ze het draadje doorgeknipt had.
    'Je hebt voor zwart gekozen, zie ik,' mompelde ze. Ze wendde zich weer af en ze had de naald en draad weer aan mij gegeven. Ik haalde mijn goede schouders ietsjes op en wende mijn wond weer van haar af.
    'Zwart als leegte,' mompelde ik opeens. Ik stak de naald er weer doorheen. Ik was vergeten om mijn vest weer terug in mijn mond te stoppen. Ik slaakte een pijn kreet, maar probeerde die gedempt te houden wat een beetje mislukte. Ik draaide mijzelf weer toe naar Rikki. Mijn blik hield ik gericht naar mijn wond, misschien dat het haar wat ongemakkelijker maakte.
    'Zwart is neutraal. Hechtdraad is ook donker. Bovendien verkleurd het niet als er bloed op komt.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Zwart als leegte." mompelt hij plots. Dat is een vreemde opmerking. Ik draai de kraan open en was mijn vingers af. Ik schrik als hij plotseling een kreet van pijn slaakt. Ik zet de kraan uit en droog mijn handen af. Hij draait zich op dat moment om naar mij, zijn blik alleen niet.
    "Zwart is neutraal. Hechtdraad is ook donker. Bovendien verkleurd het niet als er bloed op komt." verklaart hij. Ik frons en kom weer naar hem toe om de draadjes te knopen. Dit keer gaat het een stuk gemakkelijker.
    "Dat is waar." merk ik zacht op, iets later. Ik buk om zijn vest op te rapen en hem toe te reiken, nog altijd zijn blik ontwijkend. Hij lijkt mijn blik ook te ontwijken.
    "Die was je vergeten, net." mompel ik zacht. Het komt nogal dom over volgens mij, alsof hij dat zelf niet doorhad. Ik wacht tot hij die aangenomen heb voor ik de naald en het draad ook weer terug geef voor de volgende en vraag me af hoeveel er in moeten. Ik ben zo misselijk...


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Dat is waar,' zei zacht. Ze had haar handen gewassen voordat ze de touw knoopte. Ik keek even naar de wond. Nog vier.. of vijf. Ik kon het niet zo heel goed zien. Ze bukte op mijn vest op te pakken en die aan mij te reiken. Mijn blik bleef ze ontwijken.
    'Die was je vergeten, net,' mompelde ze zacht. Mijn mond hoek krulde ietsjes omhoog. Al leek alles nep bij mij door mijn ogen die niet meededen. Zwijgend pakte ik het aan en depte als eerst het wond voordat ik weer een stuk stof in mijn mond propte. De naald pakte ik aan en draaide weer van haar weg. De naald prikte ik weer door mijn huid heen gevold door een gedempte pijn kreet. Ik draaide me weer om naar haar toe en haar gezicht viel mij nu pas op.
    'Wil je... Een pauze?' vroeg ik aan haar.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    Zijn mondhoeken krullen omhoog maar het ziet er nep uit op zijn gezicht. Hij pakt het aan en dept de wond voordat hij weer een stuk stof in zijn mond propt. Hij draait van me weg en ik hoor een gedempte pijnkreet. Dan draait hij zich weer terug.
    "Wil je... Een pauze?" vraagt hij. Ik kijk hem verbaasd aan en schud mijn hoofd. Als hij het niet nodig hebt, heb ik het ook niet nodig. Ik wil niet zwak overkomen.
    "Nee, het gaat best." antwoord ik en wend mijn blik weer af waarna ik op hem af loop. "Jij wel dan?" vraag ik. Ik knoop het knoopje weer dubbel vast en vloek als mijn vingers uitglijden van de nattigheid over zijn wond heen. Ik trek mijn hand snel terug.
    "Oh kut, dat was niet de bedoeling." mompel ik.


    Your make-up is terrible

    Ayaki.

    'Je hebt vanaf nu je eigen lichaam terug.' Ik kijk op met grote ogen, kijk vervolgens naar mijn handpalmen. Mijn geest is.. rustig. De continue slopende hoofdpijn die ik al die jaren heb gevoeld is weg. Is dit hoe het voelt om te leven? Nightshade staat op zodra hij merkt dat ik in staat ben zelfstandig te bewegen.
    'Ik ben vanaf nu je maker, je vader als je het zo wilt noemen. Ik heb je in een vampier veranderd en je zult me voor de rest van je leven moeten respecteren.' De woorden dringen tot me door. Ik knik begrijpend. Respect. Dus dat is belangrijk in de wereld van vampiers. Hij eiste ook altijd respect van me, iets waar ik nooit moeite mee had om het te geven. Ik kende respect voor mijn ouders, zij die het verdienden in mijn ogen. Deze man.. heeft mijn leven gered toen de kans vrij was om het te eindigen. Hij verdient mijn respect.
    Ik kijk dan verbaasd op als hij het over verantwoordelijkheid heeft. Ik ben.. zijn verantwoordelijkheid? Zijn leerling? Er komt een klein glimlachje op mijn mond.
    'Ik voel me vereerd,' zeg ik met een zachte heldere stem en kom langzaam overeind, de pijn in het achterhoofd houdend. Het is echter loos alarm. Mijn lichaam heeft zich bijna volledig hersteld. Het enige wat me nog herinnert aan wat er zich hier heeft plaatsgevonden is mijn vieze bebloede kimono en mijn opengereten shirt. Ik zal me moeten wassen en nieuwe kleding moeten vinden.
    'Welkom broeder, welkom in het vampirisme. Vanaf nu behoren wij tot dezelfde familie en sekste.' Hij steekt zijn hand naar me uit. Ik kijk omhoog, in zijn ogen. Ik knik en buig kort, waarna ik de hand aanneem.
    'Dank u.' Ik glimlach zacht. Dan wordt mijn gezichtsuitdrukking wat serieuzer.
    'Ik heb verloren, dus ik heb een belofte om me aan te houden. Dat is mijn eer. Niet alleen dit lichaam, maar ook mijn toewijding zal mijn belofte zijn.'


    No growth of the heart is ever a waste

    Sal Levine

    'Nee, het gaat best,' antwoordde ze en ze wendde haar blik weer af waarna ze naar mij toe liep. 'Jij wel dan?' vroeg ze. Ik schudde lichtjes mijn hoofd en keek toe hoe ze de touwtjes weer knoopte. Ze vloekte toen ze haar vingers uitgleed en een pijn kreet kwam uit mijn mond terwijl ik iets in één krimpte. De pijn kreet was niet gedempt dit keer aangezien het vest uit mijn mond was omdat ik die ene vraag net stelde. Snel trok ze haar hand terug.
    'Oh kut, dat was niet de bedoeling,' mompelde ze. Ik keek haar iets wat boos aan, maar ergens moest ik zachtjes grinniken om haar lompe gedrag.
    'Kan gebeuren,' zei ik met een stem die ik niet helemaal kon thuis plaatsen. Ik kende het niet eens. Ik keek even naar Rikki en vroeg mij af of zij die stem wel kon thuis plaatsen.
    'Kan je straks het touw door knippen?' vroeg ik in plaats van die andere vraag.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Nightshade

    "Ik voel me vereerd." zei hij toen ik het erover had dat hij vanaf nu mijn leerling was. Een glimlach sierde mijn gezicht, hij was onderdanig. Dat was een goed iets voor een leerling, hij mocht zich niet beter voelen dan zijn leraar, dat zou uiteindelijk zijn dood worden.
    Toen ik een hand uitstak, keek hij omhoog, recht in mijn ogen. Hij knikte en boog kort waarna hij mijn hand aannam. "Dank u." zei hij met een zachte glimlach. Daarna werd zijn gezichtsuitdrukking wat serieuzer.
    "Ik heb verloren, dus ik heb een belofte om me aan te houden. Dat is mijn eer. Niet alleen dit lichaam, maar ook mijn toewijding zal mijn belofte zijn." zei hij serieus. Ik knikte langzaam, nu begon mijn tijd als leraar, mentor.
    "De eerste nacht zal de moeilijkste zijn Ayaki, want je hebt geen bloed gehad, naast dat van mij." vertelde ik hem terwijl ik naar de kast vol met bloed liep en er een zak uit haalde. "Daarom heb je dit nodig, als je dorst krijgt of de drang om te moorden drink het op." Ik gooide de zak vol met bloed naar hem toe. "Het is misschien niet het lekkerst, maar geloof me, als je dan gaat jagen laat je niks van over van de persoon waarvan je drinkt. En dat is hier, in dit huis, niet handig."
    Het was donker en laat. Ik had zulke dorst, waarom kon ik hem niet stillen met water? Waarom roken de mensen om me heen zo lekker? Ik werd gek, ik moest drinken! Ik rook overal bloed en hoorde slagaders kloppen. Wat was er aan de hand?
    Ik hoorde een klop op mijn deur en een van de wezen kwam binnen. Ze zag er die avond geweldig uit, maar het enige waar ik op lette was haar nek Het riep me, het wilde dat ik erin beet.
    Ze kwam naar me toe en wilde me een kus geven voordat ze naar bed ging, zoals ze altijd deed. We waren goed bevriend geraakt door de jaren.
    Toen ze dichtbij genoeg was greep ik haar vast, draaide haar nek om en beet toen in haar nek om alle haar bloed eruit te zuigen.
    Ik liet geen druppel over, elk centiliter van haar bloed zoog ik op. Toen ik klaar was keek ik naar het meisje wat in mijn armen lag en barstte ik in tranen uit. Wat had ik gedaan?

    Snel schudde ik mijn hoofd. "Sorry, een flashback van mijn eerste nacht. Alles behalve prettig." Ik zuchtte eventjes en bekeek het jongetje dat voor me stond. "Ik denk dat je maar nieuwe, frisse kleding aan moet trekken." begon ik, "Dat is meteen een goede oefening, wie het eerst in jou kamer is. Vergeet niet dat je nu bovenmenselijke krachten hebt. Nog meer dan die demon in je ooit zou kunnen geven."

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 23:43 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Rikki Madeleine Beck

    Hij kijkt mij eerst boos aan maar moet dan grinniken.
    "Kan gebeuren." zegt hij en hij klink geamuseerd, iets wat ik nog niet eerder gehoord heb bij hem. Hij kijkt nog even naar mij.
    "Kan je straks het touw door knippen?" vraagt hij. Ik knik snel en pak het schaartje weer waarna ik snel het draad doorknip en het vest weer aan Sal geef. Daarna was ik mijn handen opnieuw om het gevoel van de wond uit mijn vinger te krijgen, wat niet mislukt. Ik blijf mijn handen onder de kraan houden omdat ik anders moet kokhalsen. Ik bekijk mezelf in de wazige spiegel die boven de wasbak hangt en besef nu waarom Sal vraagt of ik een pauze nodig had. Ik ben helemaal wit weggetrokken, al zal het wel erger zijn geworden nadat ik zijn wond heb aangeraakt. Dat draad vind ik daarbij vergeleken absoluut niet erg.


    Your make-up is terrible

    [Reactie aangepast, nu is hij leuker :Y)]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Sal Levine

    Ze knikte snel en pakte het schaartje waarmee ze snel het touwtje door knipte. Ze gaf daarna mijn vest weer aan mij. Heel eventjes kwam er toch een klein dankbaar glimlachje. Haar handen hielde ze weer onder de kraan en ze bekeek zichzelf in de spiegel. Haar gezicht was wit weggetrokken. Ik deed het vest weer in mijn mond terwijl ik nog even naar Rikki's spiegelbeeld keek. Mijn wond draaide ik weer van haar af en herhaalde weer wat ik daarvoor ook al paar keer had gedaan. De pijn was vreselijk.
    'Je bent dapper,' zei ik toen tegen Rikki. 'Je walgt en ik zie aan je dat je uit mijn buurt wilt gaan en toch blijf je.' Ik liep naar haar toe en hield de touwtjes voor haar.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Je bent dapper." zegt hij plotseling tegen mij. "Je walgt en ik zie aan je dat je uit mijn buurt wilt gaan en toch blijf je." Hij loopt naar me en hij houd de touwtjes voor mij. Ik glimlach zenuwachtig.
    "Ik kan gewoon niet goed tegen bloed en open wonden. Nooit gekunt." verklaar ik en ik knoop het weer voorzichtig vast. "Maar dat maakt mij niet dapper. Jij bent dapper, je steekt steeds opnieuw een naald door je schouder zonder te klagen." vervolg ik en ik knip het touwtje weer af waarna ik de naald en draad weer aan hem overhandig. Ik vraag me af of hij doorheeft dat zijn emotieloze blik mij afschrikt of niet, dat hij het daarom zei. Ik veeg met mijn handpalm wat haren uit mijn gezicht en kijk hem voorzichtig aan. Ik vraag me af of er nog iets anders dan een lege blik te zien valt.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Ik kan gewoon niet goed tegen bloed en open wonden. Nooit gekunt,' verklaarde ze en ze knoopte de touwtjes weer voorzichtjes vast. 'Maar dat maakt mij niet dapper. Jij bent dapper, je steekt steeds opnieuw een naald door je schouder zonder te klagen,' vervolgde ze en ze knipte de touwtjes door. Ze overhandigde mij weer de naald en draad.
    'Ik bedoelde het niet alleen daarom,' zei ik en ik keek naar het naald waar de draad aan hing. De draad was bijna op. Het klein beetje haalde ik eraf en ik deed een nieuwe draad eraan.
    'Ik weet hoe ik praat, hoe ik kijk en hoe ik eruit zie voor anderen.' Ik zuchtte even, pakte het vest op en stopte die weer in mijn mond. Ik wende mijzelf af van Rikki en stak de naald er weer doorheen gevolgd door de bekende gedempte pijnkreet.
    'En ik kan niet klagen. Er is toch niemand anders die de naald door mijn lijf heen jaagt,' vertelde ik en hielde de touwtjes weer voor Rikki.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Ayaki.

    'De eerste nacht zal de moeilijkste zijn Ayakia, want je hebt geen bloed gehad, naast dat van mij.' Bloed? Ik lik langs mijn gehemelte en merk dat het droog is. Te droog naar wens. Ja, het verlangen naar bloed is terug, alsof het nooit is weggeweest. Dit is het onderdeel van vampier zijn? Het gerammel in mijn kast trekt mijn aandacht. Niet veel later krijg ik een zak met de welbekende substantie in handen gedrukt.
    'Daarom heb je dit nodig, als je dorst krijgt of de drang om te moorden drink het op,' legt hij uit. Ik slik, hevig verlangend naar het goedje. Ik moet me.. beheersen. Ik bijt op mijn lip.
    'Sorry, een flashback van mijn eerste nacht. Alles behalve prettig.' Mijn gezichtsuitdrukking wordt wat neutraler. Als ik mag geloven wat Nightshade zojuist heeft gezegd, staat me een hoop ellende te wachten. Ik moet die zak bij me houden, in geval van nood.
    'Ik denk dat je maar nieuwe, frisse kleding aan moet trekken,' zegt hij dan. Ik kijk naar mijn gescheurde, bloederige shirt. Mijn kimono is er niet veel beter aan toe.
    'Ja, ik zal me wassen.'
    'Dat is meteen een goede oefening, wie het eerst in jou kamer is. Vergeet niet dat je nu bovenmenselijke krachten hebt. Nog meer dan die demon in je ooit zou kunnen geven.' Mijn ogen worden groot. Ik moet.. rennen? Ik gooi hem een onzekere blik toe.
    'Weet u zeker dat ik-' Ik stop mijn eigen zin als ik een stap zet. Geen greintje pijn. Ik kijk omlaag, naar het opgedroogde bloed dat alweer in een ver verleden lijkt te behoren. Ik glimlach kort, waarna ik me schrap zet.
    'Goed.' In mijn gedachten tel ik af, waarna ik kracht zet en naar de deur sprint, aan de andere kant van de zolder. Ik vlieg de deur door, hol door de gang naar mijn kamer, sprint naar binnen en hou halt bij mijn kast. Ongelofelijk. Snel.
    'Indrukwekkend,' fluister ik met een bescheiden glimlachje. Ik open mijn kast en ga op zoek naar andere kleding. Ik vind een diepblauwe kimono en de bijbehorende broek en shirt. Op het moment dat ik me wil uitkleden en naar de douche wil gaan, besef ik me dat Nightshade nog in de kamer staat.
    'Als u het niet erg vindt, ga ik nu even douchen,' zeg ik. Maar hij verlaat de kamer niet. Op de een of andere manier blijft zijn blik op me hangen. Ik word er licht ongemakkelijk van.
    'Is er iets mis? Kan ik iets voor u doen?' vraag ik.


    No growth of the heart is ever a waste

    -gets perverted smile- :Y)


    Quiet the mind, and the soul will speak.


    ^ My facial expression. Hehehe..


    No growth of the heart is ever a waste