• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ CottonCloud
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 16:19 ]


    Your make-up is terrible

    [RememberYoux? Was je nu nog iets van plan met Sal? Want anders ga ik bezig met schrijven..]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [@Kaien, sorry voor late reactie, internet deed superkut =.=]
    Amaristus
    Ik wist mijn slachtoffer. Sal. Ik zag hoe Sal en Rikki de trap af kwamen. Ik wilde dat ze dachten dat het een illusie was (isgoed?), dus ik sloeg mijn vleugels uit. Ik kon ze geen pijn doen, want illusies konden dat niet. Illusies konden alleen zorgen voor angst. Hun angst wilde ik weten. Ik moest en zal er achterkomen. Ik liep de trap op, en inmiddels waren mijn kleren vervangen door mijn engelenjurk. Mijn blik kruisde die van hen. 'Dag Sal. Dag Rikki.' zei ik op een zweverige manier. Misschien was één van hen wel bang om te sterven. Ik sloeg even met mijn vleugels.


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Oh hehe, thanks ^^' Personally thought it was kinda sucky, but then again I think that of nearly all my posts x']. Butyeah probeer me in te leven in poor little Ayaki. Hehe.

    Ayaki.

    Shit, shit shit! Ik kan niet... ugh, de emoties! Koud zweet breekt me uit, ik knijp mijn ogen dicht en zet alles op alles om mezelf weer op orde te krijgen. Godver... Hij mag niet-
    'Ik heb respect voor je, voor je vechtlust en de dingen die je hebt overleefd.' Ik zie zijn gezicht en zijn ogen door een losse pluk haar die aan mijn gezicht is geplakt.
    Ik word uit mijn gedachten getrokken door Nightshade die me nadert. Mijn adem stokt. Mijn dolk wordt me uit de handen getrapt. Ik heb niks kunnen doen! Wat is er met me aan de hand! Ik ben gevangen in mijn eigen val! Een straaltje zweet glijdt nadrukkelijk via de zijkant van mijn hoofd naar beneden. Mijn haar plakt aan mijn gezicht. Ik hijg nog steeds. Waarom ben ik.. bang? Ik kan niet bang zijn! Ik moet.. doorvechten!
    'Wil je doorgaan of opgeven?' Ik slik en bal de vuisten. Trillend, zwetend. Bang.
    'Het is jouw keus. In mijn ogen heb ik allang gewonnen. Je bent nu te zwak, te angstig om verder te vechten. Maar ik geef je de keus.' Ik voel me het nutteloze, zwakke kind van jaren terug. Ben ik in al die jaren niks veranderd? Ben ik altijd zo zwak geweest? Nee. Ik kan nu niet opgeven. Ik was toen te bang om te vechten voor hen, voor mezelf, maar nu niet!
    Trillend haal ik een andere dolk van tussen mijn kimono, zet me schrap voor de volgende aanval. Voor de zoveelste keer vandaag sprint ik op hem af in pure wanhoopsslag die al bij voorbaat verloren is.
    Ik tril. Waarom tril ik?
    'Ik kan niet opgeven!' roep ik, stem doordrenkt van wanhoop.

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 16:56 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Nightshade

    Trillend haalde hij nog een dolk van tussen zijn kimono tevoorschijn en zette zich schrap voor de volgende aanval. Hij rende weer op me af en deed een wanhoopslag op me die ik met een stap ontweek waardoor hij op grond viel. "Ik kan niet opgeven!" riep hij. Zijn stem was doordrenkt van wanhoop.
    "Geef op." zei ik dwingend, "Ik heb niet de intentie om je te vermoorden, nog niet tenminste." Ik liep met grote stappen op hem af en greep hem bij zijn keel. Toen tilde ik hem op terwijl ik met mijn andere hand de dolk uit zijn hand ruk en die in een hoek van de zolder gooide.
    "Ik drink liever je bloed of verslaaf je." zei ik toen neutraal, maar met een dreigende ondertoon, "Maar ik weet niet of ik dat monster in je kan laten. Je zou me elk moment kunnen verraden." Ik liep met hem naar de martel tafel en bond hem daar vast.
    "Hoe krijg ik hem uit je?" vroeg ik, nu duidelijk dreigend. Ik had genoeg van dit alles, dat ding in hem zou alles alleen maar verpesten. Misschien vergiftigd het de smaak van zijn bloed waardoor ik niet eens meer van hem kon drinken. Nutteloos zou hij dan zijn, daar heb ik niks aan. Nutteloze mensen vermoord ik.
    Hoewel.. Ik zou hem ook kunnen verkrachten, daar kan dat beest niks aandoen.

    [Nou je doet het goed en ik denk ook dat mijn posts zuigen. Hahaha]

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 17:03 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Ayaki.

    Met een harde klap raak ik de grond. Ik hijg, ik tril. Nee! Nee!
    'Geef op. Ik heb niet de intentie om je te vermoorden. Nog niet tenminste.' Ik wil me omdraaien, maar het is te laat. Ruw word ik bij de keel gegrepen en ontwapend. Dit gevecht is verloren. Ik kan niks meer.
    'Kgrhh..' weet ik uit mijn keel te persen, nauwelijks in staat te ademen. Ik omklem zijn polsen in een vergeefse poging me los te laten.
    'Ik drink liever je bloed of verslaaf je. Maar ik weet niet of ik dat monster in je kan laten. Je zou me elk moment kunnen verraden.' Ik word opgetild, zonder moeite en op een tafel neergelegd. Mijn ogen worden groot. Touw om mijn armen. Ik voel me paniekerig. De eens zo bekwame vechter, nu gereduceerd tot een zielig kind. Ik knijp de ogen dicht, weiger om te huilen. Is er dan niks veranderd?! Niks?!
    'Hoe krijg ik hem uit je?' vraagt hij met zo'n dwingende toon dat iets me zegt dat ik er spijt kan krijg als ik niet antwoord. Ik open mijn ogen die vollopen met tranen. Godver.. godverdomme!
    'I-ik.. ik weet het niet,' piep ik, mijn eens zo beheerste en kalme stem nu trillend en angstig. Een leugen, uiteraard. Een leugen om mijn eigen hachje te redden. Nu pas valt mijn oog op de martelapparatuur. Ben ik zijn.. speelgoed?
    'Ik heb.. verloren,' fluister ik met een breekbare stem. Ik durf het bijna niet te vragen, maar mijn doodsangst gaat gepaard met een zekere nieuwsgierigheid.
    'Wat ga je doen?' Een zachte fluistering. Ik kan schreeuwen, schiet het door me heen. Ik kan schreeuwen en hopen dat een van die twee anderen me kan redden. Maar als ik niet sterk genoeg was om hem te verslaan, zijn zij dat dan wel? Hij is een monster, ik zie het in zijn ogen. Zijn ogen zijn gevuld met honger en lust naar angst. En ik.. ik ben die bron van angst. Is het mijn bloed dat hij wil? Wil hij.. Hem voor zichzelf? Ik voel me kwetsbaar, vastgebonden en overgeleverd aan zijn genade.

    Well I don't think they're sucky :D. Ik heb nu muziek op die ik altijd op heb bij het schrijven van gevoelige/zware scenes. Hehe it really helps.

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 17:36 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    [omg, i even don't think theyare sucky ;D very nice posts ;3]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Parthenope
    Tot mijn tevredenheid keek het meisje me verbijsterd aan.
    'Mam?' Vroeg ze. Ik bleef op een afstandje staan.
    'Waarom?' Vroeg ik zogenaamd verdrietig. 'Waarom liet je me gaan?' Het was lastig om de schuld van haar moeders dood aan haar te geven, maar niet onmogelijk.

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 17:35 ]


    yeehh

    \Sal Levine

    Dit keer liet zij mij voorgaan de trap af lopen. Ik ging te snel voor haar, dat had ik allang door. Dit ging veel sneller dan de tempo die wij net hadden, maar het is beter om het zo gauw mogelijk te weten, althans dat vond ik. Voor ons zweefde één of ander iets met vleugels en in een engelen jurk. De persoon zag eruit als Amy. Ik fronste iets en vroeg mij af welke angst dit mij moest aanjagen.
    'Dag Sal. Dag Rikki,' zei ze op een zweverige manier. Ongeïnteresseerd keek ik naar het illusie.
    'Serieus? Moet dit ons bang maken?' vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. Al zagen ze alleen mijn mond die bewoog en emotieloos stond. Moest ik bang worden van iemand die zo gezegd dood was, waar ik helemaal niks om gaf?
    'Als dit heel de tijd zo doorgaat, dan word dit een eitje.' Ik keek even Rikki's kant op en liep toen langs de illusie heen.

    [Je mocht trouwens ook gewoon doen wat je net had? ik vond het ja niet erg als je hem verwondde, als je het maar niet te erg deed.]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Dan is het goed ;D En welke muziek dan? Heb je een youtube link?]

    Nightshade

    "I-ik.. ik weet het niet," piepte hij, zijn stem trilde en klonk angstig. Maar ergens klopte iets niet, loog hij tegen mij? Dat zou wel erg dom zijn.
    "Ik heb.. verloren." fluisterde hij met een breekbare stem. Ik hoorde iets van nieuwsgierigheid door zijn anders angstige stem. "Wat ga je doen?" Zijn ogen straalden pure angst uit.
    "Ik weet nog niet wat ik met je ga doen." zei ik terwijl ik hem recht in zijn ogen kijkt, "Maar je gaat mij nu wel de waarheid vertellen. Hoe krijg ik dat ding uit je?" Mijn ogen schoten vuur, als hij nu nog tegen mij zou liegen zou hij daar heel veel spijt van hebben.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Rikki Madeleine Beck

    Sal loopt inderdaad een stuk sneller en een stuk minder geduldig. Ik moet me lichtelijk haasten om hem bij te kunnen houden. Ik schrik dan ook op als ik plotseling een engel-achtige verschijning zie. Die had ik niet verwacht. Pas als ik beter kijk zie ik dat het Amy moet zijn. Is ze nu al... eruit?
    "Dag Sal. Dag Rikki." zegt ze op een zweverige manier.
    "Serieus? Moet dit ons bang maken?" vraagt Sal. "Als dit heel de tijd zo doorgaat, dan word dit een eitje." Hij kijkt mijn kant op en loopt dan langs de illusie heen. Ik staat er eventjes naar en vraag me af wat de betekenis ervan is. Dan haast ik me opnieuw achter Sal aan.
    "Dat was vreemd." murmel ik, meer tegen mezelf dan tegen Sal. We komen aan op de eerste verdieping, tot nu toe geen spoor van Darren, helaas. Maar dit is pas de hal, er zijn nog meer plekken beneden! Nog niet opgeven dus, Rikki, spreek ik mezelf moed in
    "Hij moet hier vast ergens zijn." Ik loop nu snel voorop en loop de woonkamer in. Nog niets. De moed begint me langzaam in de schoenen te zakken want ik weet gewoon dat hij hier niet is. Het is in ieder geval onwaarschijnlijk.


    Your make-up is terrible

    Amaristus
    'Als dit de hele tijd zo doorgaat, dan word dit een eitje.' zei Sal, en hij liep om me heen. Ik werd woest. Ik sloeg mijn vleugels in, en liep achter ze aan. Ik haalde een sierzwaard van de muur en sneed licht in zijn schouder. Ik draaide hem met een krachtige haal om, en trok zijn capuchon een stuk naar achter, zodat ik zijn ogen kon zien. 'Vertel me je angst.' siste ik. Het was hypnotiserend,maar ook dreigend. Ik moest iemand in de ogen kijken om het te kunnen, en bij deze jongen was dat verdomd lastig.

    [korte post, maar was een beetje inspiratieloos ...]

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 18:01 ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Awesomeness. This one.

    Ayaki.

    Zijn ogen penetreren de mijne. Ik voel een koude rilling langs mijn rug glijden. Het is over. Ik heb verloren. Ik probeer me los te rukken, tevergeefs.
    'Ik weet nog niet wat ik met je ga doen. Maar je gaat mij nu wel de waarheid vertellen. Hoe krijg ik dat ding uit je?' Hij heeft het door! Hoe kan hij door mijn leugen heen zien?
    'I-ik w-weet niet...' Verder dan dat kom ik niet, ben het zwijgen opgelegd door bloeddorstige ogen. Is Hij de enige die ervoor zorgt dat mijn lot niet erger wordt?
    Ik knijp mijn ogen dicht om het tranen tegen te houden. Het heeft geen zien.
    Vader, moeder.. ik kan niet meer vechten. Alstublieft, vertel me mijn naam! Ik wil mijn achternaam weten! Alstublieft!
    Jij hebt het recht niet om je naam te weten, laf, bang jongetje. Ik had gehoopt je beter te hebben geleid dan dit. Je bent uitschot, vuil. Jezelf inlaten met een gevecht dat je al bij voorbaat zou verliezen, jij idioot! Jij verdient geen ander lot dan compleet te vergeten wie je bent! Je hebt mijn geduld genoeg getart!
    Alstublieft.. mijn naam, alstublieft.
    Tranen glijden langs mijn wangen naar beneden. Ik ben niet meer dan een weerloos kind. Ik kan Hem niet verliezen, ik wil mijn naam weten. Ik mag niet zeggen wat ik in dat boek las over demonen uitbannen, als ik het ooit zeg zal ik nooit weten wie ik ben! Ik zal sterven zonder mijn naam te weten, dat kan ik niet laten gebeuren. Maar zoals het er nu naar uitziet..
    Ik kijk omhoog, in Nightshade's ogen. De vampier die sterker is dan ik. Hij zal me doden als ik het niet zeg, me tezamen met Hem en ook dan zal ik nooit weten wie ik ben.
    'Ik weet het niet,' fluister ik zacht met een droge keel, ogen naar de zijkant van de tafel gericht.


    No growth of the heart is ever a waste

    Sal Levine

    'Dat was vreemd,' murmelde Rikki. We liepen verder door de beneden verdieping.
    'Hij moet hier vast ergens zijn,' zei ze en ze liep gauw voorop. Ik wou achter haar aan gaan, maar ik voelde een steek in mijn schouder die mijn schouder. Met mijn hand keek ik er naar en ik zag bloed. Ik werd met een krachtige haal omgedraaid en mijn capuchon werd een stuk naar achteren getrokken.
    'Vertel me je angst,' zei ze. Het klonk hypnotiserend en dreigend, maar sinds wanneer werkt een hypnose op leegstaande ogen die niks meer vertelde? Ik gromde woest en duwde Amy van mij af zo ver als het kon. Ik mocht van geluk spreken dat ze in mijn schouder had gesneden waar mijn verwondde hand aan zat.
    'Nooit,' siste ik terwijl ik mijn muts weer ver over mijn hoofd trok. Ik legde mijn hand op mijn schouder en liep weer langs Amy heen op weg naar Rikki.

    [Eerlijk gezegd weet ik nog geen angst ;D Vandaar]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Katherine Sarah Gray
    'Waarom liet je me gaan?' vraagt mijn moeder en het komt als een steek door mijn hart. Zelfs haar stem klinkt nog zoals ik me kan herinneren.
    'Het spijt me,' jammer ik. Ze heeft gelijk. Ik heb haar gebeld toen ze op haar werk was, waarschijnlijk heb ik ervoor gezorgd dat ze doodgeschoten is. 'Het spijt me,' herhaal ik, nog steeds vol ongeloof. Ik wil haar knuffelen.
    'Ben je hier echt?' komt er voorzichtig uit mijn mond. 'Is dit..? Hoe..? Mam, ik mis je. Kom mee terug naar huis, alsjeblieft.'
    Langzaam zet ik een stap dichter naar haar toe en steek mijn hand uit om haar aan te raken.
    De dood is mijn grootste angst, maar nu ik zo dichtbij mijn moeder sta, wil ik niets anders dan bij haar zijn.


    everything, in time

    [:o, dat is gewoon vet gemeen :'c
    Amaristus wil angsthebben, en ook een x geluk D:]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.