• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ CottonCloud
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 16:19 ]


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Kan ik helpen?' werd er zacht gevraagd. Ik schrok iets op en besefte mij dat ik hier stond zonder capuchon op.
    'Het moet uit,' mompelde ik. Ik keek een klein beetje voorzichtig opzij zodat ik Rikki een beetje aan kon kijken. Of zij iets zag bij mij wist ik niet. Zal het nu niet gebeuren, dan zo. Tenzij ze opeens weggaat, maar ergens schatte ik die kans klein in.
    'Mijn vest moet uit, net zoals mijn shirt. Ik.. Het komt wel goed,' mompelde ik verder. Ik ging niet om hulp vragen, al had ik dat wel nodig. Ik probeerde mijn vest verder uit te doen, maar in plaats van hem uit te doen pijnigde ik mijzelf alleen maar waardoor ik pijnlijk gromde.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Nightshade

    "Ik.. ik..." begon hij, maar hij was snel weer stil. Alsof er een gevecht in zijn hoofd ging. "Ik moet het zelf doen. Het zal niet lukken als ik het niet zelf doe." Ik keek hem vragend aan, ergens klonk het wel logisch, maar toch.
    "U ziet, Nightshade.. Hij is een onderdeel van mijzelf. Hij is mijn ziel, mijn gedachten. U kunt hem niet elimineren zonder mijn toestemming, al martelt u me zonder einde. Wilt u me losmaken en me mijn mes geven?" Ik keek hem argwanend aan. Wat was dat nou voor een vraag? Het zat dus in hem, was hem en beheerste hem, overheerste hem. Een zeer interessante manier om een persoon te controleren, maar niet mijn stijl.
    "We weten allebei dat ik niet de kracht heb om te vechten. Ik heb het mes nodig om hem te verwijderen en het is niet gegarandeerd dat ik zal overleven. Dat zeg ik in alle eerlijkheid." Ik zuchtte diep. "Je bent een moeilijk wezen, maar das al niette min interessant." begon ik, "Goed, ik zal je vertrouwen, maar als ik merk dat je me bedriegt is het voorbij. Dan leef ik me uit op je en is het voorbij." Ik maakte alvast een van zijn voeten los. "Als je nu het goede doet spaar ik je leven. Je bent dan hooguit mijn slaaf, maar ik zou je niet zo slecht behandelen als dat beest in je. Dat beloof ik je en een vampier breekt zijn woord niet."
    Toen maakte ik zijn andere voet los en drukte met mijn hand op zijn borstkas zodat ik zijn handen kon losmaken. Ik wilde niet dat hij zomaar uit het niets mij aanviel. Ik maakte zijn handen los en stapte toen met grote snelheid van hem weg. "Je dolk ligt daar." zei ik terwijl ik naar een hoek van de kamer wees. Ik spande mijn spieren aan voor een eventuele aanval, hoewel ik ervan uit ging dat hij niet zo dom was.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    [wat heb ik gemist?]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [Geen idee wat de rest doet, maar ik ben samen met Ayakai aan het vechten/praten/overtuigen.]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Rikki Madeleine Beck

    "Het moet uit." mompelt hij. Hij kijkt mij een klein beetje aan en ik zie zijn bruine ogen voor het eerst, en iets op de zijkant van zijn gezicht wat ik niet kan plaatsen.
    "Mijn vest moet uit, net zoals mijn shirt. Ik... Het komt wel goed." mompelt hij verder. Hij probeert zijn vest opnieuw uit te doen maar hij gromt van de pijn. Het lukt het overduidelijk niet waardoor ik in zijn richting stap.
    "Laat mij helpen." zeg ik zacht. Ik kom dichterbij en word me nu pas bewust van het grote litteken op zijn gezicht waardoor ik even naar adem hap en een stap terug zet. Oké, dat had ik zeker niet verwacht. Ik snap dat hij zoiets verbergt. Ik schud kort mijn hoofd en negeer het verder als ik op hem afstap.
    "Hou je arm stil." beveel ik met mijn zachte stem waarna ik voorzichtig de schouder van zijn vest iets optil voordat ik hem langzaam van zijn schouder aftil.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Laat mij helpen,' zei ze zacht. Ik keek haar aan en zag hoe ze dichterbij kwam. Ik zag hoe ze naar adem hapte en een stap terug zette. Altijd. Mensen deden dat altijd. Alsof ik hun dan wat aan ging doen. Ik had niet gekozen voor dit. Ze schudde haar hoofd kort en liep weer verder op mij af. Het verbaasde mij. Ze renden weg, of er kwamen een reeds met vragen.
    'Hou je arm stil,' beval ze met een zachte stem. Ik was nog wat verbaasd om wat ze deed en hoe. Ik keek haar aan, emotieloos. Voorzichtig tilde ze de schouder op van mijn vest voordat zij hem langzaam van mijn schouder aftilde. Het deed veel minder pijn dan hoe ik het deed. Ik knikte lichtjes naar haar en deed mijn vest nu verder uit. Ik keek naar mijn schouder en hoe mijn shirt die roder werd. Er was al een aardig stuk doordrenkt met bloed. Het deed minder zeer dan als het eruit ziet. Tenminste, als ik alles stil hield.
    'Mijn shirt,' mompelde ik. Eerst ging ik bezig met mijn goede arm uit mijn shirt te halen terwijl ik ondertussen bedacht hoe ik het daarna verder moest doen.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Ayaki.

    Hij maakt me los, wonderbaarlijk genoeg, terwijl hij me alsnog neergepind houdt op de tafel. Langzaam kom ik overeind, de verwondingen teisteren nog altijd mijn lichaam.
    'Als je nu het goede doet spaar ik je leven. Je bent dan hooguit mijn slaaf, maar ik zou je niet zo slecht behandelen als dat beest in je. Dat beloof ik je en een vampier breekt zijn woord niet.'
    Ayaki, val hem aan! Je bent toch niet echt van plan om dit door te zetten! Dom, onwetend kind! Alsof je me ooit zou kunnen doden! Weet je niet dat die informatie in het boek vals is?!
    Je lijkt zenuwachtig. Vrees je voor je leven?
    AYAKI!
    Ik pak het mes in de hoek en kniel neer, open mijn kimono en laat het van mijn schouders glijden. Ik draag nu enkel een wit, lang shirt en mijn wijde broek.
    Besef je niet dat je jezelf vermoordt?!
    'Je naam is dezelfde als de mijne. Je bent een vreemdeling, zelfs in je geboorteland Japan. Wat is het, ben je zelfs naar het verre Ceylon gekomen omdat je de schande van je naam niet kon dragen? Hehe..' Ik grijns even. Hij weet goed dat ik het tegen hem heb.
    'Ik ben niet de enige lafaard, Ayaki. Ik zal nu mijn ziel blootleggen. Het is lang geleden.. dat ik me zo levend voelde als vandaag.' In een flits vullen mijn ogen zich met felheid, ik gris het mes in handen, draai de punt 180 graden naar mijn buik en ram het alle kracht die ik nog bezit in mijn maagholte. Bloed gutst uit de opening, stroomt over mijn handen. Mijn adem stokt, ik kreun van de pijn, maar ik moet doorgaan. Dit is de enige manier!
    Ayaki, stop! Wat doe je, stop!
    Mijn hand trilt door de pijn, maar de doodskreten van hem binnenin me geven me de motivatie om door te zetten, de kracht om hem te vernietigen! Ik snij mijn buikholte verder open, trillend van de pijn, schreeuwend, tranen die over mijn bebloede wangen stromen.
    Geen kracht meer, om te ademen.. godver.. godverdomme. Ik ruk het mes uit mijn maag en gooi het van me af. Ik tril, druk mijn mouw voor de enorme wond om te voorkomen dat mijn organen eruit glijden.
    'Dit is..' Met de grootste moeite die ik heb hef ik het hoofd naar Nightshade.
    'Wat Japanners noemen.. de plaats.. van de.. ziel.' Het bloed uit mijn mond houdt niet op met stromen. Nog even... nog even, Ayaki!
    Je bent naief, jongen! Alsof je me zo kan uitroeien! Ik heb je alles gegeven! Ik gaf je kracht, ik gaf je je wraak! Je bent niets behalve een leeg omhulsel en binnenkort zul je nog sterven ook door het bloedverlies!
    Ik kreun, hijg. Tril op mijn lichaam dat almaar zwakker begint te worden. Nu, met de laatste kracht die ik heb!
    Ik ruk de wond open en duw mijn rechterhand naar binnen, doorklief de warme, bebloede holte van mijn eeuwenoude lijf. Ik laat me op mijn rug vallen, schreeuwend van de pijn. Ik heb het.. ik heb het! Met het laatste beetje kracht dat ik nog heb, haal ik mijn bebloede hand uit mijn lichaam, met daarin een eivormig bloederig orgaan, omringd met losgerukte bebloede aderen.
    Het valt van mijn palm op de grond.
    'Dood.. dat,' fluister ik.


    No growth of the heart is ever a waste

    Rikki Madeleine Beck

    Hij knikt naar me en ik negeer zijn emotieloze blik. Natuurlijk kijkt hij zo. Hij trekt zijn vest nu verder uit en ik kijk naar hoe rood zijn shirt eronder is geworden. Ik slik en word misselijk van de geur en het aanzicht van bloed. Ik adem door mijn mond zodat ik het niet hoef te ruiken.
    "Mijn shirt." mompelt hij. Hij haalt zijn goede arm uit zijn shirt. Ik help hem automatisch om hem over zijn hoofd te doen zodat hij nu alleen nog maar om zijn andere arm zit. Het gaat een beetje moeilijk omdat hij wat groter is maar ik kan erbij als ik op mijn tenen ga staan.
    "Ik denk dat dit pijn gaat doen." zeg ik en ik bijt op mijn kiezen omdat ik de pijn bijna kan voelen. Het voelt warm aan als ik zijn shirt vastpak en heel voorzichtig optil om deze ook over zijn schouder te manouvreren zonder dat ik hem pijn doe, hoewel ik weet dat dit wel pijn móet doen. Het gaat makkelijk dan zijn vest uit en ik laat hem naast hem op de grond ploffen. Ik slik als ik naar de wond kijk en word nog iets misselijker. Nee, dit is absoluut niet de tijd om misselijk te worden.
    "Uh... Ik ben niet echt een dokter ofzo..." mompel ik en wend mijn ogen van de wond af. Het is te moeilijk voor mij, ik kan er ook gewoon niets mee.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    Ze hielp mij mee met mijn shirt, zomaar.
    'Ik denk dat dit pijn gaat doen,' zei ze. Ik zuchtte eventjes. Het deed al zeer toen ze hem over mijn hoofd heen deed. Het zat geplakt aan de wond en het deed ook veel pijn toen ze hem eraf haalde. Gelukkig ging het wel makkelijker dan mijn vest, maar het deed ook veel zeerder. Ik nam terug over de pijn dat ik die amper merkte. Ik voelde het nu degelijk wel kloppen. Misschien had ik mijn kleren aan moeten houden.
    'Uh... Ik ben niet echt een dokter ofzo...' mompelde Rikki. Ze had haar ogen afgewend van mijn wond. Ik keek naar de wond. Ik zag niet veel bijzonders. Eventjes zat ik eraan met mijn vingers. Ik trok mijn hand terug toen ik zag dat de wond wel iets dieper zat dan ik had gedacht.
    'Naald en draad,' zei ik en ik keek even naar Rikki. 'Nu! En verband.' Ik keek haar aan met dezelfde emotieloze blik als vrij wel altijd. Met dezelfde lege ogen die ik soms gruwelijk haatte. Toch ondanks dat trilde mijn hand iets.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Naald en draad." zegt hij en ik kijk hem aan. "Nu! En verband." Zijn ogen geven nog steeds dezelfde emotieloze en lege blik aan als eerst. Ik bijt op mijn lip en knik om me vervolgens om te draaien, tot ik besef dat ik niet weet waar ik dat nou vandaag moet halen. Naald en draad heb ik wel, voor mijn kleding te maken maar verband? Dat heb ik niet mee genomen. Ik draai me weer terug.
    "Uh, waar moet ik dat vandaan halen?" vraag ik beschaamd en met neergeslagen ogen. Ik voel me ongemakkelijk door zijn lege blik en het litteken. Het maakt hem eng, die combinatie.


    Your make-up is terrible

    Nightshade

    Ayaki liep naar de hoek van de kamer en begon met de dolk zichzelf open te snijden. Na iets wat op een ruzie met zichzelf leek hief hij zijn hoofd met grootste moeite. "Dit is.. Wat Japanners noemen.. de plaats.. van de.. ziel." Uit zijn mond stroomden liters vol bloed, straks moet ik hem nog echt in een vampier veranderen. Ik weet niet of ik al die wonden kan helen. Ik kan heel veel, maar zoveel?
    Toen rukte hij de won open en duwde zijn rechterhand in zijn buikholte, het zag er vreselijk uit. Hij liet zich op zijn rug vallen en schreeuwde van de pijn. Het deed pijn aan mijn gevoelige oren. Toen haalde hij zijn bebloede hand uit zijn lichaam, met daarin een eivormig bloederig orgaan. Het was omringd met losgerukte bebloede aderen. Dat moest het zijn, het wezen. Het viel van zijn palm op de grond. "Dood.. dat." fluisterde hij.
    Ik liep naar hem toe en pakte het eivormige orgaan op. "Eet me, neem me op, ik zal je sterk maken! We kunnen de wereld beheersen!" schoot er door mijn hoofd. Het was het wezen dat mij probeerde te verleiden. Hij verleide me voor iets wat ik allang had. 'Vaarwel' dacht ik bij mezelf en liet het orgaan op de grond vallen waarna ik er met alle geweld op trapte en het uit elkaar knalde als een ei dat kapot werd geslagen.
    Toen liep ik verder naar Ayakai en boog voor hem neer. "Ik heb respect voor je, dat was zeer moedig." begon ik kalmerend, "En ik zal je belonen." Ik nam zijn dolk over, veegde hem schoot aan zijn kimono en maakte toen een kleine snee in mijn pols. De snee was zo groot dat er een klein straaltje bloed uitliep. Toen hield ik mijn pols voor zijn mond. "Als je wilt leven drink dit. Je zult een vampier worden, maar je leeft. Het is jou keus. Je wonden zijn te groot voor mij om je te helen."


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    [Dat was echt een goede post Sam. Ik zag het orgaan voor me als de Philosofer Stone die de Homunculus in zich hebben hebben in Fullmetal Alchemist.]

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 21:06 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Sal Levine

    Ze draaide zich om en ik liep naar een kraan toe om die open te draaien.
    'Uh, waar moet ik dat vandaan halen?' vroeg ze beschaamd. Ik keek haar aan en zag dat haar ogen neergeslagen waren. Haar houden kwam ongemakkelijk over en ik wist al gelijk waardoor. Ik slikte even en draaide mijn gezicht weer van haar af.
    'Verband ligt in één van de keukenkastjes. Naald en draad weet ik niet. Die had ik voor mijn hand niet gebruikt, moet ik die ook hechten?' vroeg ik toen opeens. Ik keek even naar mijn hand. Ik zuchtte eventjes. Ik pakte mijn shirt beet die ik onder de kraan hield en vervolgens ermee het bloed van mijn schouder af haalde.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Verband ligt in één van de keukenkastjes. Naald en draad weet ik niet. Die had ik voor mijn hand niet gebruikt, moet ik die ook hechten?" vraagt hij plotseling.
    "Dat weet ik niet, sorry." fluister ik waarna ik snel de badkamer ontvlucht naar beneden. Ik storm naar de keuken waar ik mijn handen op het keukenblad neerzet en de frisse lucht inadem. Die combinatie van het bloed, de geur en Sal maakt het voor mij bijna onmogelijk om terug naar boven te gaan. Toch zoek ik het verband en vind ik ontsmettingsmiddel. Naald en draad niet, dan moet hij het maar met die van mij doen, besluit ik. Ik loop naar boven, niet te snel maar ook niet langzaam omdat ik weet dat ik het niet kan uitstellen, niet in dit geval. Ik loop mijn kamer in, ruk een laatje open en pak het pakketje eruit. Dan loop ik weer terug naar Sal.
    "Ik heb alles." zeg ik tegen hem waarna ik het op de rand van de wastafel neerzet. Ik durf hem nog altijd niet aan te kijken, bang voor nog zo'n emotieloze blik.


    Your make-up is terrible

    Wow zieke shit, ja zo had ik het in mijn hoofd x'D.
    Haha, vet.


    No growth of the heart is ever a waste