[RPG] Nightschool | 12 - Speeltopics

Cimmeria Academy is een bijzondere school.
Het is in de eerste plaats een internaat met uitmuntende leerkrachten.
Er is niets vreemd aan... alhoewel.
Er schuilen duistere krachten in de school. Demonen terroriseren de boel, in hun mensengedaante, en manipuleren de andere leerlingen en leerkrachten.
Het heeft dan ook niet lang geduurd tot er andere wezens kwamen... engelen om de Demonen te verjagen.

[ bericht aangepast op 22 juli 2012 - 18:36 ]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

WillNotLearn schreef:
(...)

Daniël

'Nathan heeft heimwee, ik zei tegen hem dat hij niet twee weken hoeft te wachten voordat hij naar italië kan' Zei ik uitleggend tegen Sky, 'En hij weet dat ik gelijk heb en negeert me' Zeg ik grijnzend terwijl ik een kussen tegen zijn hooft gooi.

Don't be like the rest of them, darling

[nu ben ik nieuwsgierig ]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

[ Niet erg ^^ ik ook ]

Amare

Ik keek hem even met grote ogen aan. 'N nee.' zei ik stotterend.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Axton
Ik duwde de deur verder open en stapte naar binnen. De rillingen liepen meteen weer over mijn rug. Dat ik hier vroeger nog gewoond had, daar kon ik bijna niet meer bij. Ik liep met mijn handen in mijn zakken naar de woonkamer. Zogezegd nonchalant slenterde ik naar de bank, waar mijn ouders naast elkaar zaten. Ik ging op een stoel voor hen zitten en keek hen aan.
Mijn vader keek me uitdrukkingsloos aan, mijn moeder glimlachte ongemakkelijk. Ze was adembenemend mooi, maar ik was niet anders gewend. Ik glimlachte zo vriendelijk mogelijk terug en ze stond op.
"Ik haal wel wat te drinken." zei ze met haar zachte stem. Die stem opnieuw horen bracht me in een staat van weemoed. Vroeger was dat steeds het laatste geweest wat ik hoorde voor het slapen gaan. Haar mooie stem die me in slaap zong, haar lieve glimlach die me geruststelde...
Ja... Ik kon mijn vader niet vermoorden, dat zou mijn moeder teveel pijn doen en bovendien... Ik zou Alexi eraan verliezen. Mijn moeder verdween naar de keuken en ik keek mijn vader aan.
"Hoe durf je nu nog naar hier te komen? Of is je verstand terug gekomen?" zei hij kil.

“To live will be an awfully big adventure.”

Timo.
Timo grinnikte. "Waarom niet?" vroeg hij en leunde tegen de muur. Had hij beter niet gedaan want Timo veerde meteen weer overeind toen zijn schouder de muur raakte. Macht der gewoonte.

kindness is never a burden.

Alexi Parker
Ik schrik wakker. Mijn voorhoofd is klam en zuchtend stap ik uit het bed. Ik kijk even naar Axton's bed dat nog steeds leeg is en dan naar Jake die ligt te slapen. Ik loop naar de badkamer en draai de kraan open. Ik gooi wat water in mijn gezicht en steun met mijn armen op de lavabo. Nachtmerries zijn verschrikkelijk. Ze noemen ze de voorbodes van het kwade. Ik hoop alleen dat deze nachtmerrie niet uitkomt. Ik had weer die nachtmerrie over mijn dochter en Axton alleen een beetje anders. Zijn vader was er ook. Ik ril even en kijk in de spiegel. Mijn ogen zijn rood van het huilen en mijn haar zit door de war.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Amare

Ik keek even van hem weg. 'Gewoon,' zei ik en ik voelde me kriebels in mijn buik.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Timo.
"Kom op Amaar." zei Timo grijnzend. "Wat verberg je?" vroeg hij en wiebelde met zijn wenkbrauwen.

kindness is never a burden.

Axton
"Ik kom met je praten. Van man tot man." antwoordde ik rustig.
Een zacht spotlachje verliet zijn lippen, maar hij zweeg verder.
Ik keek hem strak aan en rechtte mijn schouders.
"Ik ben bereid het ritueel te doorstaan, als u Alexi met rust laat." ga ik meteen to the point.
Zijn ogen ging een klein beetje meer open. Het enige stukje emotie dat ik al had gezien vandaag. Hij keek me onderzoekend aan.
"Ben je bereid het te zweren?" zei hij uiteindelijk.
"Als u hetzelfde doet."
Hij keek me nog even aan, maar knikte uiteindelijk. Ik haalde mijn zakmes uit mijn zak en keek hem recht aan, terwijl ik een snee over mijn pols trok. Het deed pijn, maar ik liet niets merken. Ik gaf het mes aan hem door en hield mijn gezicht uitdrukkingsloos.

“To live will be an awfully big adventure.”

[welk ritueel????!!!]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Amare

'Helemaal niks, echt niet.' zei ik maar toen ik zijn wenkbrauw wiebel zag moest ik lachen. Ik zuchtte. 'Oke, kom maar mee.' ei ik met moeite.

The duty of youth, is to challenge corruption.

LostMagic schreef:
[welk ritueel????!!!]

Don't be like the rest of them, darling

Timo.
Timo klapte vrolijk in zijn handen als een klein kind. "Yeey." zei hij en volgde Amare.

kindness is never a burden.

WillNotLearn schreef:
(...)
+
{Kwel ons niet zo!}

“To live will be an awfully big adventure.”

JokerBaby schreef:
(...)
{MOEHAHAHAHAHAHAH! }

Don't be like the rest of them, darling