[RPG] Nightschool | 12 - Speeltopics

Cimmeria Academy is een bijzondere school.
Het is in de eerste plaats een internaat met uitmuntende leerkrachten.
Er is niets vreemd aan... alhoewel.
Er schuilen duistere krachten in de school. Demonen terroriseren de boel, in hun mensengedaante, en manipuleren de andere leerlingen en leerkrachten.
Het heeft dan ook niet lang geduurd tot er andere wezens kwamen... engelen om de Demonen te verjagen.

[ bericht aangepast op 22 juli 2012 - 18:36 ]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

WillNotLearn schreef:
(...)

{Schrijf. Een. Post. Nu!!!}

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Amare

Ik zuchtte en samen liepen we het muzieklokaal in. 'Oke, ik heb een probleem.' begon ik toen. 'Ik moet mijn lied afmaken zodat mnr. Perry het kan horen.' Ik keek Timo aan. 'Dan kan hij het sturen als intake voor mijn school in..London.' Ik grijnsde even, verassing ! 'Maar one problem, ik heb podium angst.' mompelde ik toen zachter,

The duty of youth, is to challenge corruption.

Axton
Schijnbaar moeiteloos haalde hij het mes ook over zijn pols en stak zijn hand naar de mijne uit. We grepen elkaar bij de onderarm, waardoor de wonden tegen elkaar werden gedrukt. Ik voelde een soort van elektrische schok door me heen gaan en zag ook zijn lichaam even schokken.
"Ik zweer dat ik jouw meisje... Alexi met rust zal laten als jij het ritueel weet te voltooien." begon hij eerst.
"Ik zweer een waardige poging te doen het ritueel te doorstaan als jij Alexi met rust laat."
Er trok nog een hardere schok door ons lichaam en ik beet hard op mijn tanden om niets te laten merken.
We lieten elkaar los en mijn moeder kwam binnen met de drankjes. Ik stond op.
"Het spijt me... Ik moet gaan."
Ik knikte stijf naar mijn vader, die gewoon terug keek en liep toen naar mijn moeder.
"Ik roep je snel nog eens op." beloofde ik, terwijl ik haar een knuffel gaf. Ze glimlachte licht teleurgesteld en ik draaide mijn rug naar hen toe. Ik liep opnieuw naar de wagen en en scheurde weer veel te snel weg.
Met enig verschil, deze keer was mijn blik niet intens verdrietig, maar vastberaden. Ik voelde als een ontdekkingsreiziger die op het punt staat zijn laatste reis te beginnen.

“To live will be an awfully big adventure.”

Timo.
Timo kreeg weer hoop toen hij hoorde over die school in Londen. "Podiumangsten zijn zo makkelijk te overwinnen." zei Timo en ging op een stoel zitten. "Je gaat naar een random bar met open podium, zingt een lied en voilà. Probleem opgelost." Timo keek toen wat serieuzer en boog naar voren. "Waarom zou je verlegen moeten zijn. Je bent zo mooi en ook al heb ik je nog nooit horen zingen, je hebt vast de mooiste stem van al."

kindness is never a burden.

[wa eeft ie gedaan? Ie ma ni sterven?!]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

{Wat had dat voor zin? Nu weet ik nog niet welk ritueel? TEL ME!}

Don't be like the rest of them, darling

Amare

Ik bloosde, 'Ik weet het niet, ik heb maar voor één iemand hier tot nu toe durven zingen.' zei ik en keek hem aan en dacht aan de eerste nacht met Nathan hier. 'Dat was Nathan.' Ik ging achter de piano zitten en haalde het bladpapier eruit.

The duty of youth, is to challenge corruption.

{hij heeft gezworen een ritueel te voltooien (ik vertel nog niet wat het inhoudt -eigenlijk stelt het zoveel niet voor-) in ruil voor het feit dat zijn vader Alexi met rust laat. Het ritueel volgt later, nu gaat hij weer terug naar school...}

“To live will be an awfully big adventure.”

[ok]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Timo.
Timo slikte maar zei niks. Hij keek enkel naar Amare's gezicht. Haar ogen, haar lippen. Het haar dat achter haar oor stak. Nathan...

kindness is never a burden.

Axton
Ik parkeer de auto opnieuw op de parking van school, doe de deur op slot en loop met mijn handen in mijn zakken en vastberaden stappen naar school. Ik zet mijn zonnebril op, zodat niemand de duistere volharding in mijn ogen kon zien. Ik stapte door de verlaten gangen. Ergens was ik doodmoe.
Mijn hand sloot zich om de klink en ik liep de kamer weer binnen. Het bed van Alexi was leeg. Wacht, waar was ze?
Ik keek snel om me heen. De deur van de badkamer was toe, misschien...
Ik klopte zachtjes op het hout.

“To live will be an awfully big adventure.”

[ Gheheh is Timo nu bang voor Nathan :o ]

Amare.

Ik glimlachte. 'Hmm, misschien moet ik het maar proberen.' Ik kreeg een nerveus gevoel in mijn buik. Ik zuchtte diep en begon toen te zingen. Ik kende het lied helemaal uit mijn hoofd. Mijn vingers vlogen over de toetsen en ik sloot mijn ogen. In het begin klonk ik nog zacht en beverig maar toen ik mijn draai eenmaal had.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Alexi Parker
Ik pak mijn trui en doe hem over mijn pyjama aan. Ik wil hier niet meer zijn. Ik doe mijn slippers aan en pak een zaklamp. Net op dat moment word erop de deur geklopt. 'Jake, ga weg.' zeg ik. Mijn stem klinkt gebroken. Ik zucht en open het badkamerraampje. Als hij niet weg gaat binnen 5 minuten ga ik via het raam naar buiten.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

| Heel erg. |
Timo.
Timo's mond viel open toen Amare's mooie stem begon te zingen en haar vingers op de piano speelden. Ze klonk bij elke noot zelf zekerder en zo werd ook Timo's glimlach mooier. Amare leek echt te genieten met haar ogen gesloten en Timo werd blij vanbinnen.

kindness is never a burden.

Axton
Ik hoor de gebrokenheid in haar stem en word nog meer moe, maar bovenal enorm triest.
"Alexi?" vroeg ik met een hese, door verdriet doortrokken stem. "I-ik ben het."

“To live will be an awfully big adventure.”