[RPG] Freedom Writers O4 - Speeltopics

Woodrow Wilson High School.. Een normale High school. Werk werd gewoon gedaan, en bijna geen tikkeltje gevaar. Maar dat veranderde twee jaar geleden. Nieuwe kinderen kwamen op de school, anders dan de anderen. Gevaarlijker.. Tieners uit de ghetto, tieners uit een bende en noem maar op. Het leven op de school is veranderd. De muren zitten vol met graffiti, in één uur ontstaan misschien wel vijf gevechten. Kortom, de school is echt veranderd. Deze tieners zijn samen in één klas gezet door de leraren, om de andere tieners te "beschermen" tegen deze gevaren. maar waarom zijn ze zo? Simpel, ze willen respect. Alleen krijgen ze dat niet zo gemakkelijk. Vele mensen haten hun. Omdat ze een dierbare van hun hebben vermoord, te gevaarlijk vinden of gewoon omdat ze een grote overlast zijn. Maar ze zijn niet zomaar zo, iedereen heeft een eigen verhaal.. Ook zitten tussen al de leraren een klein groepje die deze tieners willen helpen. Hun zijn dan ook aangewezen voor die klas. Maar hun baan is daarom ook niet gemakkelijk.. Maar wie weet, misschien kunnen deze tieners zich ooit gedragen.. Misschien als ze eindelijk hun respect hebben...
Afgeleid van de film, Freedom Writers

Leerlingen:
1. Lexy Alexandra Chayenna Romano Sebtana
2. Tyler Jay Rodriquez Sebtana
3. Jeanine Samantha Evans - Aragog
4. Mae Winter - SupahBaby
5. Flower Adriana Drea - Lovelylonely
6. Macy Leah Smith - Demi1309
7. Daniël Emilio Scagotti - WillNotLearn
8. Nathan Alexandro Scagotti - WillNotLearn
9. Jayson Cole - quin98
10. Chad Samuels - NiallsMofo

Leraren:
1. Nathan Jake Manuels Sebtana
2. Jessica Wakefield - JokerBaby
3. Eliza Herroforts - Nyan
4. Naomi Scott - OHMYVAZAPNIN

Regels:
-Liefst meer dan één regel!
-Schelden mag
-16+ mag
-Doe niet perfect!
-OOC tussen haakjes!
-Max. 3 personages per account (Meisje, jongen en leraar)!
-We sluiten niemand buiten!

Rollentopic

---

El Diablo.

Sam
Ik keek hem lachend aan. ''Eh- nee, thanks.'' grinnikte ik, en rende verder. Ik wist dat, als we zo linksaf gingen, er een oud schuurtje stond. ''Ik heb een idee.'' mompelde ik, en trok hem mee, naar links. Eenmaal aangekomen bij het oude schuurtje, trok ik de krakende deur open en liep samen met Daniël naar binnen. Het stond hier leeg, en het schuurtje was gemaakt van oud hout. Het leek elk moment in te kunnen storten. Het was ontzettend donker.
''Beter dan niets.'' grijnsde ik, en kwam tot de ontdekking dat ik zijn hand nog vasthield. Snel liet ik los. ''Eh- sorry.'' Ik was blij dat het donker was, want ik wist zeker dat ik blosjes op mijn wangen had en die hoefde hij niet te zien.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Jessica
Ik ging naar boven. In de gang bleef ik nog even staan en nam het zakmes uit het zoveelste verborgen vakje. Ik keek ernaar en knikte. Goed.
Mijn voeten vonden vanzelf de weg naar de zolder. Ik ging er in kleermakerszit op de grond zitten en klapte het mes open.
Mijn hand trilde, terwijl ik het tegen mijn pols zette.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Daniël

'Ik heb een idee' Deelde ze mompelent mee waarna ze me meetrok naar een oud schuurtje, het leek bijna in te storten toen ze de deur opendeed maar het was tenmiste iets. 'Beter dan niets. Eh- sorry' Zei ze nadat ze mijn hand losliet, zelf had ik niet gemerkt dat ze hem vasthielt tot ze hem los liet 'Maakt niet uit' Zei ik met een glimlach die ontzichtbaar bleef in het donker, 'Nu hopen dat ze hier niet gaan kijken'

---

Don't be like the rest of them, darling

Jessica
Ik sloot mijn ogen en met een snelle beweging haalde ik het mes over mijn pols. Een kleine schreeuw verliet mijn lippen, maar ik zuchtte opgelucht, terwijl ik het bloed over mijn onderarm voelde stromen.
De snee schrijnde en brandde. Ik deed mijn ogen open en keek er gefascineerd naar. Dit was dus mijn uitweg uit de pijn, want met het bloed, leek de pijn weg te stromen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jessica
Wanneer ik een beetje wazig begon te zien, ging ik rechtstaan. Ik klemde mijn rechterhand om mijn pols om hem minder te laten bloeden. Strompelend liep ik naar de badkamer. Daar liet ik er even wat water over stromen en sloeg er dan snel een handdoek omheen.
Ik zag mezelf even in de spiegel. Mijn witte shirt was al helemaal rood en voor de rest zat er overal wel ergens bloed. Ik voelde hoe de handdoek al nat begon te worden.
Ik had de verbanddoos nodig, nu.
Ik strompelde de trap af en liep de keuken binnen. Lexy schrok zich waarschijnlijk een ongeluk, maar daar had ik even geen tijd voor. Ik liet me op mijn knieën voor de kast vallen en nam de verbanddoos eruit.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Sam
Ik grinnikte. ;''Nee, dan zijn we er écht geweest.'' zei ik op fluistertoon terug, en keek een beetje om me heen, ondanks het feit dat ik amper wat kon zien. mijn ogen begonnen echter wel te wennen aan het donker, waardoor ik het silhouet van Daniël kon zien.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Daniël

'Nee, dan zijn we er écht geweest' Zei ze op fluistertoon terug en net daarna hoorde ik buiten de stem van een van het personeel 'Meneer Scagotti en Mevrouw Evans, kom naar buiten. Jullie weten dat als we de politie bellen jullie ook nog kunnen betalen voor het bekladen van schooleigendom?' de stem kwam me niet erg bekent voor maar ik kende hem doordat hij ons achteraan geschreeuwt had net. 'Damn.. Er is hier vast geen achteruitgang of wel?'

---

Don't be like the rest of them, darling

Sam
Ik vloekte binnensmonds. ''Nee, maar die kunnen we wel maken.'' fluisterde ik, aangezien het hier op instorten stond moest het wel gemakkelijk gaan. De muren waren van houten planken, dus..
Ik liep naar de achterkant van het schuurtje, en keek rond. Waar kan je die muren in godsnaam mee slopen?
Ik pakte een scherp mes uit mijn tas, die ik altijd bij me had voor het geval dat, en begon in het hout te snijden. Hierdoor werd het zwakker, waardoor je het er als het goed is gemakkelijk mee uit kon trappen. En dat probeerde ik: ik trapte tegen de muur aan, en de plank brak. Ik grijnsde.

[ bericht aangepast op 8 juli 2012 - 17:18 ]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

{ik moet weg
kan Lexy tegen dat ik terug kom reageren? ^^}

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Daniël

'Goed idee' Zeg ik grijnzend waarna ik me met gemakt door de opening wurm, 'Wat zouden ze doen als we morgen weer op school zijn?' Vraag ik me luidop af. Ik had namelijk geen zin in een boete en vooral niet dat mijn pleegouders daaracher kwamen.

---

Don't be like the rest of them, darling

Sam
''Wie zegt dat ik morgen naar school ga? Ze weten onze namen, dus voorlopig ben ik hier niet te vinden.'' grinnikte ik, en keek voor de zekerheid even achterom. Volgens mij zaten die sukkels nog steeds te wachten voor het schuurtje. Well, dan konden ze lang wachten.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Daniël

'Wie zegt dat ik morgen naar school ga? Ze weten onze namen, dus voorlopig ben ik hier niet te vinden' Zei ze grinnikend. 'Goed idee' Beamde ik grijnzend waarna ik naar het gat in de schuur keek, waarschijnlijk waren ze niet zo slim dat ze hier heen kwamen.

---

Don't be like the rest of them, darling

Sam
''Zullen we maar naar de stad gaan, ofzo?'' vroeg ik Daniël.
Dankzij hem was ik Jack voor een momentje helemaal vergeten, en ik voelde me stukke beter. Ik keek Daniël glimlachend aan.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Daniël

'Zullen we naar de stad gaan, ofzo?' Vroeg ze glimlachend, het was duidelijk dat ze zich in iedergeval een stuk beter voelde. 'Sins waneer zit jij vol goede ideën?' Vroeg ik haar grijnzend.

---

Don't be like the rest of them, darling

Sam
Ik zette een gezicht op alsof ik veel kapsones had, en zwiepte mijn haar naar achteren. ''Die heb ik altijd al gehad, lieverd.'' grijnsde ik op een overdreven toon, en begon richting de stad te lopen.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''