[RPG] Cjokradam - Hunger Games (1) - Speeltopics

Panem

Jongens
1. Julian Alex Bryori (Nesaea)
2. Samuel Alexander Grey (HurtedHeart)

Meisjes
1. Addison Phoebe Mason (Prisoner)
2. Melrose Joannah Xanthe (Aragog)

Dulcinnen

Jongens
1. Daniël Emilio Scagotti (WillNotLearn)
2. Ayden Jayson Bright (HurtedHeart)
3. Nathaniël Alexander Damis (Prisoner)
4. Caelum Niiréar (Nausicaa)
5.

Meisjes
1. Chryse Jinx Chantrea (Nesaea)
2. Ambrosia Artemis Artemyia (Prisoner)
3. Octavia Selena Midnight (LacunaCoil)
4. Delilah Persephone Villain (Leannan)
5. Lagune Amphitrite Elyssia (4Everdeen)

Cjokradam

Jongens
1. Jefferson 'Jef' Claude Fuentes (LacunaCoil)
2. Nathan Orlando Scagotti (WillNotLearn)
3.
4.
5.

Meisjes
1. Adelynn Chiara Lave (Nesaea)
2. Diara Colleen (Leannan)
3. Myrrha Valloittaa (Nausicaa)
4.
5.

[ bericht aangepast op 5 juli 2012 - 15:38 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Julian Alex Bryori
Ze vroeg er gewoon om, ze daagde me uit. Een scheve grijns sierde mijn gezicht even, waarna ik me voorover boog en haar zoende.
Mijn natte handen pakten haar middel vast, ik duwde haar tegen de muur waar ze voor had gestaan.
Mijn lichaam reageerde vrijwel meteen op de kus, maar verbergen kon ik het niet. Ach, volgens mij wist Melrose hartstikke goed dat ze er mocht wezen. Mijn hand gleed naar beneden, streek over haar billen.

Adelynn Chiara Lave
Plotseling trok hij me met zich mee, de mensenmassa in. Mensen keken ons verbaasd aan, jaloers, wierpen hoopvolle blikken op.. verdomme, hoe heette hij?
"Wat doe je?" siste ik, maar protesteerde niet. Als ik alleen was vond hij me sowieso, en mezelf verzetten had waarschijnlijk toch geen nut. "Straks zag hij me."
Ik weet de laatste keer nog dat Zeyra me zag toen ik alleen met een jongen stond te práten. Hij was de hele nacht bij me gebleven, had gezegd dat ik van hem was. Een rilling rolde over m'n rug.

"Do you believe monsters are born or made?"

[Ik ga zo Tangled kijken, dus dan kan ik een beetje laat reageren. ]
Melrose 'Rose'
Ik schrok van zijn plotselinge beweging, maar liet hem zijn vrije gang gaan. Ik sloot mijn ogen zodra hij zijn lippen op de mijne drukte, en mijn mondhoeken krulden omhoog bij het voelen van zijn hand op mijn billen.
Ik beet zachtjes in zijn onderlip, en liet mijn hand over zijn borstkas glijden. Ik had een zwak voor gespierde mannen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Julian Alex Bryori
Vervolgens liet ik haar weer los, en zette een stap achteruit. Mijn blik gleed over haar lichaam.
"Overtuigd?" vroeg ik met een grijns.
Ik ging weer onder de douche staan, streek met een hand de haren weg die meteen voor mijn blauwe ogen vielen.

"Do you believe monsters are born or made?"

Caelum Niiréar
"Ik neem je mee," zei hij kort, implicerend dat ze niet meer moest zeggen. Het klonk eigenlijk best wel bot en... tja, fout, maar het leek hem nu het beste om te doen. Wel rottig dat hij nergens ook maar heen kon gaan zonder op te vallen... behalve als je natuurlijk ergens heen ging waar geen mensen waren zodat je niet op kon vallen.
"Hierheen," siste hij - alsof ze hem kon horen met al die drukte van pratende, gillende, lachende en schreeuwende mensen om hen heen - en hij trok haar een steegje in. Hij merkte dat hij zijn tas met etenswaar halverwege had laten vallen en gek genoeg vond hij dat erger dan dat hij hier met een meisje wiens naam hij niet eens wist in een steegje stond; het feit dat hij dan nóg een keer naar die verdomde markt moest om voedsel te kopen. Behalve het versterken van zijn uitstraling kon hij hem ook verzwakken, waardoor hij zo weinig opviel dat mensen hem júist niet zagen, maar daarvan had hij al snel de nadelen opgemerkt: hij werd constant onder de voet gelopen, mensen drongen zonder pardon voor (zonder dat ze overigens wisten dat ze voordrongen, want ze zagen hem niet) en mensen vonden het doodeng als hij zomaar uit het niets op scheen te duiken. Nu pas bedacht hij dat hij dat net zo goed op het meisje had kunnen toepassen, hoewel hij die kracht eigenlijk nog nooit op iemand had toegepast; het zou wel grappig zijn, wat rijkelui te laten "verdwijnen", maar waarschijnlijk zou hij zichzelf dan in de problemen werken en zijn leven was hem nog wat te lief. Net als dat van het meisje- het meisje, hij moest eens ophouden haar zo te noemen in zijn hoofd.
"Hoe heet je eigenlijk?"

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Adelynn Chiara Lave
Het was koeler in het steegje dan op de markt, en de stemmen bleven op het plein. Het was plotseling aangenaam stil en rustig.
"Adelynn," zei ik, en wierp onwillekeurig een blik op de ingang van het steegje. Wat als hij ons wél had gezien, en achter ons aan was gegaan? "Adelynn Chiara Lave," stelde ik me vervolgens voor met mijn gehele naam. Simpelweg omdat ik dat eigenlijk gewend was, bij alle huwelijkskandidaten die mijn ouders langs hadden laten komen.
En na elk bezoekje had Zeyra mijn ouders ervan kunnen overtuigen dat het gewoon niet de juiste kandidaat was. Het zou m'n ouders niet uitmaken wíe er met me wilde trouwen, als ik maar zou oprotten. Maar de mening van mijn broer was goud waard, dus werd er trouw naar geluisterd in huize Lave.
"En jij?" vroeg ik, om vervolgens weer op te kijken naar zijn gezicht. Het was niet gewoon voor een man om lang haar te hebben, maar het leek van belang te zijn bij hem. In zijn ogen lag niet de warme glans die je verwachtte bij de nakomeling van Aphrodite.

"Do you believe monsters are born or made?"

Caelum Niiréar
"Mooie naam," zei hij, eigenlijk meer uit automatisme. "Ik heet Caelum." De laatste lettergreep stierf langzaam weg, en leek nog lang na te echoën door het steegje. Hij wierp een blik op de achterkanten van armoedige huizen; de vuilnisbakken; verrotte hangplanten aan een dakbalk. Eigenlijk leek het hem een mooie plaats om te wonen, mooier dan zijn eigen huis waar alle luxe voorhanden was. Op de grond op een oud matras tussen potten met welig tierende planten en half afgemaakte kunstwerken, voor iemand met een verleden als hem leek het hemels.
"Mijn naam betekent "hemels". Veel mensen vinden dat wel toepasselijk," voegde hij eraan toe. Hij lachte wrang.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Adelynn Chiara Lave
Ik leunde tegen het koele muurtje aan, en liet een deels opgeluchte zucht ontsnappen. Waarschijnlijk was Zeyra de andere kant op gegaan, maar dan was het nog altijd wachten op zijn 'wraak' vanavond.
"Het is toepasselijker dan mijn naam. 'Kleine gevleugelde'," vertelde ik hem de betekenis van 'Adelynn'.
"Misschien bedoelen m'n ouders ermee dat ze hopen dat ik snel weg vlieg.." zei ik bedenkelijk, aangezien ik er nu pas over nadacht. Ik wreef over mijn linkerringvinger, waar nog steeds geen trouwring omheen zat.
Ergens zou het een opluchting zijn om weg te mogen uit het ouderlijk huis. Mijn 'man' zou waarschijnlijk het leger in moeten, en dan zou ik alleen zijn. Hoewel, als hij meteen kinderen wilde zou die rust niet van lange duur zijn.
Als ik wel een rijkeluiszoon aangeboden kreeg, zou het al helemaal niet rustig worden.

"Do you believe monsters are born or made?"

Caelum Niiréar
"Hoop daar maar op," verzuchtte hij. "Het huwelijk is beter dan thuis te moeten wonen, geloof me..." Waarschijnlijk zou hij niets uit hoeven te leggen. Hij was een redelijk bekend figuur in de stad en het feit dat hij dus ooit met Medeia getrouwd was geweest behoorde dus ook tot de algemene kennis van de mensen. Dat ze tragisch gestorven was aan een ziekte ook. Mensen weten het aan verdriet dat hij niet vaak het huis uit kwam, maar toen ze nog leefde was het hetzelfde, en eigenlijk was het ook wel zo klaar als een klontje dat hij nooit van haar gehouden had. Niet dat hij haar ooit geslagen of verkracht had, zoals sommige mannen dat met hun vrouw deden, maar ze leefden gewoon grotendeels langs elkaar heen. Hij vroeg zich af hoe oud ze nu geweest zou zijn... Hij werd over een maand drieëntwintig, zij was vijf jaar jonger dan hem... Achttien, dus. De tijd zou nooit stilstaan. Hij had haar wel eens tegen één van haar vriendinnen horen zeggen dat ze hoopte dat ze ooit wat nader tot elkaar zouden komen, als zij ouder werd, dat het dan misschien makkelijker werd... Hij had het gehoord en was weggelopen, maar had het toch onthouden. Zij werd dan misschien ouder, maar hij ook, en hij had niet het gevoel dat hij haar ooit iets te bieden zou hebben, en zij hem.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

is er niemand online die mijn personage kan/wil ontmoeten?

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Adelynn Chiara Lave
Ik had wel eens iets opgevangen over de Aphrodite-Dulcin die getrouwd was, maar meer ook niet. Of ze nog samen waren, of ze kinderen hadden. Ik wist alleen maar dat hij was getrouwd.
"Ben je dan zo gelukkig met je vrouw?" mompelde ik, aangezien hun huwelijk waarschijnlijk ook niet vrijwillig was. Geen enkel huwelijk was hier nog vrijwillig. Ik wist dat het vroeger nog wel eens gebeurde, maar tegenwoordig werd iedereen weg gegeven voor deze verliefd kon worden.
Toch leek een huwelijk me.. ik wist het niet. Waarschijnlijk was het beter dan bij mijn ouders en broer, alles was daar beter. Maar ik hoefde nog maar een jaar te wachten voor Zeyra weg zou gaan, en dan was het een stuk draagzamer thuis. Ik luisterde toch niet naar de regels van mijn ouders, ik ging er tegenin zonder dat ze het doorhadden omdat ze nooit op me letten.
Maar als Zeyra en zijn gouden aanwezigheid weg zouden zijn, werd ik waarschijnlijk gedumpt bij de eerste de beste kandidaat.

"Do you believe monsters are born or made?"

[Sorry, ik zit in drie RPG's tegelijk en heb 't hartstikke druk ]

"Do you believe monsters are born or made?"

(@Leannan: Ik heb nog wel een vrouwelijke rol over (Myrrha), wil je haar ontmoeten? ;w; )

Caelum Niiréar
Dus ze wist het niet? Eigenlijk leek ze ook niet echt het type dat al die ontwikkelingen op de voet volgde, maar oké...
"Ze is dood," mompelde hij, omdat het toch wat bot klonk om het met dezelfde stem te zeggen als waarin hij al de hele conversatie voerde. En toen, wat opgewekter, zover dat kan als het over de dood ging: "Ik mis haar niet echt. We verschilden nogal wat in leeftijd..." Hij haalde zijn schouders op. Alsof dat een geldige verklaring was voor zoiets. Zijn neef was getrouwd met een meisje dat zeven jaar jonger was dan hem en ze waren één van de weinige uitgehuwelijkten die probeerden met humor er nog iets van te maken. Maar ja, zijn neef was eenendertig en dat meisje was nu al een vrouw van vierentwintig - hoewel hij zich nog als de dag van gisteren herinnerde hoe haar vader haar "weggaf". De ceremonie, het toentertijd zestienjarige meisje dat tranen met tuiten huilde, de klap die er viel... Maar dat was direct de laatste klap van het hele huwelijk. De gedachte dat dit het meeste was wat er te halen viel vervulde hem soms toch wel met iets van verdriet.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

[Is goed, zal even mijn post herhalen die ik plaatste?...tenzij je liever hebt dat je personage met Diara praat. Delilah is namelijk niet echt vriendelijk :') ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Adelynn Chiara Lave
"Leeftijd is een slecht excuus," mompelde ik.
Mijn blik gleed weer naar de ingang van het steegje. "Ik weet het niet, of het thuis slechter is dan bij een.. echtgenoot. Mijn broer is de voornaamste reden dat ik thuis weg wil, m'n ouders behandelen me als vuil maar letten ook niet echt op me. Dus in principe kan ik doen wat ik wil."
Ik sloeg mijn armen over elkaar toen ik over Zeyra begon, voelde me misselijk worden. "Gecondoleerd trouwens, met je vrouw. Beter laat dan nooit, zulen we maar zeggen." Met een flauwe glimlach haalde ik mijn schouders op.

"Do you believe monsters are born or made?"

(Oh, het maakt mij niet zoveel uit, hehe. Do whatever you feel like (; )

Caelum Niiréar
"Ach..." Hij zuchtte, alweer. Het onderwerp "Medeia" deed hem altijd zuchten. "Kijk, ze was de hele dag weg, naar haar ouders, naar haar vriendinnen... ze zat helemaal niet te wachten op een echtgenoot van in de twintig. Ik ook niet op een meisje van vijftien, trouwens. We hadden elkaar niet echt wat te vertellen." Een flauw grijnsje speelde om zijn lippen, vooral omdat hij zich geen houding wist te geven. Wat deed hij eigenlijk ook, zomaar de ins en outs van zijn huwelijk vertellen aan een meisje dat hij een halfuur geleden had ontmoet op een markt? "Ze vond me vooral eng, geloof ik. En dat klinkt best wel als mijn ouders. Met als verschil dat ik geen broer heb... haha." Dat lachje was flauw, dat wist hij zelf ook wel. Hij praatte nooit over dit soort dingen. Eigenlijk maakte het hem ook best wel nerveus.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.