[RPG] Cjokradam - Hunger Games (1) - Speeltopics

Panem

Jongens
1. Julian Alex Bryori (Nesaea)
2. Samuel Alexander Grey (HurtedHeart)

Meisjes
1. Addison Phoebe Mason (Prisoner)
2. Melrose Joannah Xanthe (Aragog)

Dulcinnen

Jongens
1. Daniël Emilio Scagotti (WillNotLearn)
2. Ayden Jayson Bright (HurtedHeart)
3. Nathaniël Alexander Damis (Prisoner)
4. Caelum Niiréar (Nausicaa)
5.

Meisjes
1. Chryse Jinx Chantrea (Nesaea)
2. Ambrosia Artemis Artemyia (Prisoner)
3. Octavia Selena Midnight (LacunaCoil)
4. Delilah Persephone Villain (Leannan)
5. Lagune Amphitrite Elyssia (4Everdeen)

Cjokradam

Jongens
1. Jefferson 'Jef' Claude Fuentes (LacunaCoil)
2. Nathan Orlando Scagotti (WillNotLearn)
3.
4.
5.

Meisjes
1. Adelynn Chiara Lave (Nesaea)
2. Diara Colleen (Leannan)
3. Myrrha Valloittaa (Nausicaa)
4.
5.

[ bericht aangepast op 5 juli 2012 - 15:38 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Jefferson 'Jef' Claude Fuentes
Ik zag iemand over straat lopen. Ik zat nog steeds op het dak.
het meisje kwam me bekent voor. Was zij geen Dulcin? Ze zag er verveeld uit.
'Verveeld?' Vroeg ik vanaf het dak. Hopelijk had ik haar niet laten schrikken.

Octavia Selena Midnight
Hij haalde de voordeur van het slot af. Ik was wel nieuwsgierig hoe de binnenkant eruit zag en stapte naar binnen. Het zag er 'normaal' uit. het leek wel of alle standaard dingen in huis waren neergezet. Ik ging met mijn hand over de bank heen. 'Wees blij met de bank. Hij is van goede kwaliteit,' Zei ik en keek rond. Heel anders dan bij mij thuis. 'Ik denk dat jullie hier thuis gaan voelen,'

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Julian Alex Bryori
Mijn huis in Panem was groter, luxer ook. Ik begon steeds meer een hekel te krijgen aan deze missie. De andere kant van de wereld zijn was wel leuk, maar het begon op kamperen te lijken.
"Ja, moet wel lukken." Ik wierp haar een zogenaamd tevreden blik toe, en zette mijn koffer neer.
"Jij woont in een paleis denk ik?" Tenminste, ik nam aan dat de Dulcinnen hier als goden werden behandeld, wat ze ook deels waren.

Adelynn Chiara Lave
Mijn irritatie begon alleen maar te groeien toen de man ook nog doodleuk ging bestellen. De bakker nam de tijd om de twee beste stokbroden te zoeken en de rest te laten wachten.
Mijn turquoise ogen wierpen de Dulcin een kille blik toe. Ondanks zijn aantrekkingskracht - die kon ik niet ontkennen - vond ik hem nu al een arrogant stuk vreten. Ik begon met de tijd een grotere hekel te krijgen aan die soort. Dachten dat ze alles waren, maar ze deden niks voor Cjokradam.
Ik had verdomme geen tijd om te wachten.
De bakker kwam naar de Dulcin toe, en overhandigde de broden alsof hij een schat gaf aan de koning.

[ bericht aangepast op 3 juli 2012 - 15:19 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Lagune Amphitrite Elyssia
"Verveelt?" hoor ik ineens en ik kijk op. Er staat niemand voor me en ik kijk achter me, waar ook niemand staat. Tenslotte zie ik de spreker op het dak zitten. "Eh, nee, ik-" ik heb niks te zeggen dus blijf ik even stil. "Je zit op een dak," zeg ik hakkelend. Ik sla mijn ogen neer en kijk naar de grond.

[ bericht aangepast op 3 juli 2012 - 15:18 ]

Tijd voor koffie.

Caelum Niiréar
De bakker liep weg en nu pas merkte hij op hoe kil de mensen opeens naar hem keken. Vooral de blik van dat meisje voor hem was om te snijden. Hij kon het wel begrijpen, op dit moment verachtte hij zichzelf. Waar had hij zich door laten leiden? Luiheid, irritatie. Hooghartigheid? Misschien ook wel. Verdomme.
Toen de man terugkwam met de broden keek hij zo onderdanig naar hem op dat het hem niet verbaasd zou hebben als hij er ook nog een buiging bij had gemaakt. Het zag er allemaal erg komisch uit en zijn lippen krulden lichtelijk in een spottende grijns terwijl hij de man het geld gaf.
Toen hij aanstalten maakte om zich om te draaien voelde hij bijna een zucht van verlichting door de andere mensen heen gaan. Hij voelde zich plotseling erg misplaatst.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Adelynn Chiara Lave
Nadat ze de broden had gekocht verliet ze de menigte ook. Haar blik viel al snel op de Dulcin, die door zijn lengte, uiterlijk en uitstraling aardig opviel. Sommigen waren net zo geïrriteerd als zij geweest, anderen - vooral vrouwen - hadden alleen maar met grote ogen toegekeken.
Twijfelend streek ze over het gevlochten mandje dat ze van haar moeder mee had gekregen. Haar enige twee uur van vrijheid.
Met een zucht liep ze naar hem toe, tikte even op zijn rug - omdat zijn schouder simpelweg te hoog was voor haar zonder als een klein kind op haar tenen te gaan staan.
"Pardon?" vroeg ze, haar stem nog helder en vriendelijk.

"Do you believe monsters are born or made?"

Octavia Selena Midnight
'Jij woont in een paleis denk ik?' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik woon nog steeds bij mijn ouders. Het is niet klein, maar ook niet super groot,' Ik keek even rond. 'Ik ben even nieuwsgierig hoe alles boven eruit ziet,'Ik liep even naar boven en opende de eerste beste deur die ik zag. Het was een slaapkamer met een tweepersoonsbed. Het zag er niet slecht uit.

Jefferson 'Jef' Claude Fuentes

'Je zit op een dak,' Niet heel veel mensen zaten op een normale dag op het dak. 'Klopt, probeer mijn familie te ontvluchten,' Ik stond op en klom naar beneden. 'Mijn broer is erg belangrijk in het leger. En hij is terug. Daarom zat ik op het dak,'

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Julian Alex Bryori
Ik liep achter haar aan naar boven, nadat ik de koffer maar weer had opgetild. Die legde ik op het bed neer, waar ik op neerplofte.
Misschien was het allemaal niet zo verkeerd als ik dacht. Misschien.

"Do you believe monsters are born or made?"

[Valeriaaa, reageer eens ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Caelum Niiréar
Terwijl hij zich tussen de mensen voortbewoog - ondertussen door een hoop van hen gadegeslagen - voelde hij hoe iemand op zijn rug tikte. In de overtuiging dat het óf een veel te zelfverzekerde vrouw was die hem wel als haar toekomstige echtgenoot zag óf iemand die dringend behoefte had aan wat meer schoonheid draaide hij zich om, om het meisje te zien die voor hem had gestaan in de rij voor de kraam. Dat kon alleen maar een klaagrede zijn.
Ze had wel een apart gezicht, trouwens. Hij kon niet echt uitleggen waarom, maar er was iets over haar dat haar er anders deed uitzien dat het gemiddelde meisje die hem aansprak. Haar ogen deden hem denken aan de vrouw - pardon, het kínd - waar hij mee getrouwd was geweest, tot ze was overleden aan een ziekte. Vijf jaar jonger dan hem was ze geweest en ze hadden maar amper contact gehad. Hoe vaak had hij eigenlijk met haar in een bed gelegen? Drie keer, of zoiets? Hij voelde zich totaal niet aangetrokken tot haar en bovendien was ze ook nog veel te jong voor dat soort dingen. Ze hadden eigenlijk vooral naast elkaar geleefd. Hij miste haar aanwezigheid niet bepaald, vooral omdat haar aanwezigheid er nooit echt geweest was.
"Hmm?" vroeg hij. Ze zag er behoorlijk zelfverzekerd uit, alsof ze hem van repliek wilde dienen. Fijn, moest dat er nu ook nog bij komen?

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

(sorryyyyy, ik was in de koelkast naar eten aan het zoeken maar hij was bijna leeg dus toen keek ik in de voorraadkast en toen kreeg ik de chipszak niet open en toen moest ik een schaar halen die het niet deed maar nu ben ik er weer, mét chips :'D)

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

[Paprika of cheese union chips? ]

Adelynn Chiara Lave
Op het moment dat onze ogen contact maakten, leken mijn woorden heel even verdwenen. In de veronderstelling dat ik mezelf dan weer bij elkaar kon rapen, streek ik mijn blonde lokken uit mijn gezicht.
"Dus omdat je een 'Dulcin' bent mag je voordringen?" vroeg ik op een sarcastische toon, het woord 'Dulcin' spottend uitspreken.
Ik merkte hoe steeds meer blikken op hem gericht waren. Sommigen leken te twijfelen om dichterbij te komen, vrouwen wierpen elkaar dreigende blikken toe. Alsof er elk moment een gevecht kon uitbreken om de aandacht van deze man.
Natuurlijk, het was een bijzonder knappe man. Maar misschien hadden mijn ervaringen met het andere geslacht weg genomen dat ik stond te kwijlen. Ergens voelde ik wel iets anders nu ik opeens zo dichtbij hem stond, alsof zijn aanwezigheid doordrong tot mijn botten en ik niet meer weg kon gaan.
Hoewel ik me er meer aan irriteerde dan onderworp.

"Do you believe monsters are born or made?"

(Neee, pesto delicatessen chips ofzo. Van de C1000 )

Caelum Niiréar
Het zat er al aan te komen... Hij probeerde de negatieve uitstraling die de menigte plotseling uit begon te stralen te negeren, en dacht aan iets wat een vriend van hem lang geleden had gezegd: "Als ze echt allemaal gek worden, zorg er dan voor met je krachten dat ze elkáár juist aantrekkelijk gaan vinden, en terwijl zij zich overgeven aan hun orgie ren jij snel weg." Die vriend had hij al niet meer gezien sinds hij eenentwintig werd en "afgevoerd" werd, zoals hij dat dan noemde. Dit land had teveel regels waar je niets aan had.
Hij richtte zich weer tot het meisje, die hem met veel onbegrip aanstaarde. Ergens kon hij haar wel begrijpen. Maar wat moest hij dan doen? Zijn armen spreiden in een gebaar van "ik kan er helemaal niets aan doen" en erbij zeggen dat het niet aan hém lag? Oh, verschrikkelijk.
"Dus omdat jij géén "Dulcin" bent laat je je aan de kant duwen?" Hij boog zich enigszins naar haar toe. "Wil je daarmee serieus aangeven dat je vindt dat ik boven jou sta?" In zijn stem klonk iets van verbazing door.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

[Hmm, klinkt niet erg lekker..]

Adelynn Chiara Lave
Een schamper lachje ontsnapte aan me. "Ookal had ik een baksteen naar die bakker gegooid, hij had niks gemerkt. En daarbij, als ik daar boos op je had staan worden was ik aangevallen door de halve markt. Lijkt me niet erg verstandig."
Ondanks dat hij zich naar me toe boog, week ik niet. Enkele vrouwen vestigden hun blikken op me, overduidelijk jaloers door de aandacht die me werd gegeven.
"Je gedraagt je niet erg liefdevol, voor de 'Dulcin van de liefde'."
Ik moest toegeven dat ik een andere reactie had verwacht. Arrogantie, verontwaardeging. Misschien dat hij me zelfs geen blik waardig had gegund en weer was verdwenen zonder iets te zeggen.

"Do you believe monsters are born or made?"

(Is het wel. ;w; )

Caelum Niiréar
"Wie zegt ook dat ik Dulcin van de vorm van liefde ben die jij bedoelt? Misschien vind ik hier wel geen liefde in..." Zijn stem stierf langzaam weg en hij wierp een vermoeide blik over zijn schouder, naar de vrouwen die op een kluitje toe stonden te kijken, de jaloezie straalde van hun lege, lelijke gezichten. Hij keek naar de gebouwen, naar de toppen van de bomen ver weg, naar de zon die op zijn retour was, de lucht die niet zo azuurblauw hoorde te zijn. Een rijke man met zijn veel jongere echtgenote, die hen beiden passeerden. Hij had zijn arm strak om de schouders van zijn vrouw geslagen en keurde hem geen blik waardig, terwijl zij hem juist een wanhopige blik toewierp. Alsof hij het zou zien en haar mee zou nemen en haar zou laten zien wat liefde wél kon zijn. Om eerlijk te zijn wist hij zelf ook niet wat hij van het begrip "liefde" moest denken. Dat was sowieso niet mogelijk in een cultuur waar je uitgehuwelijkt werd en zijn vrouwen alleen maar geïnteresseerd waren in, let's face it, zijn uiterlijk. Als hij zijn mond open zou doen over zijn politieke idealen zouden ze als zombies om zijn nek hangen en zuchten en opgewonden woorden fluisteren zonder te luisteren.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

[Kom brengen? :'D]

Adelynn Chiara Lave
Een zucht ontsnapte haar, onwillekeurig volgde ze zijn blik naar het echtpaar. De spieren van de man waren volledig aangespannen, alsof hij moest vechten om het meisje bij hem te houden. Misschien moest hij dat ook wel.
"Ergens zit er wel iets in," mompelde ik. Tenminste, ik nam aan dat hij het uithuwelijken bedoelde. Je moest het geluk hebben om verliefd te worden op degene met wie je moest trouwen, maar nog niemand had dat gehad. Alle jongens die een meisje "kregen" waren arrogant, rijk en lui.
Mijn blik viel weer op het medaillon, het symbool dat ik nog steeds niet kon plaatsen. Mijn vingers krulden zich er omheen, ik haalde het dichterbij en liet hem weer los.
"Wat betekent dat?" vroeg ik, en keek weer op naar zijn gezicht.

"Do you believe monsters are born or made?"