[RPG] The 35th Hunger Games 3 - Speeltopics

Het is weer tijd voor de Honger Spelen!
Ook dit jaar lijkt het weer normaal, maar de arena is niet wat het lijkt..
Het zit vol met vallen..
Valluiken, takken die zomaar verdwijnen en ga zo maar door!
Kan jij dit winnen?

De arena:

1. Een grote zandvlakte, met in het midden de hoorn.
Dit is de enige hete plek in de arena, de temperatuur is hier 37 graden.

2. Ongeveer de helft van de arena bestaat uit rotsen, hierin zitten ook grotten. Maar kijk uit. Er vallen stenen, en er zijn verborgen valluiken.

3. Een hoge berg met op de top een meer. Uit dit meer stromen allemaal kleine riviertjes. Door het rotsengebied of de jungle naar het grote meer. Het meer op de top is koud water.

4. De jungle, een groot gebed vol planten en bomen. Het is niet even makkelijk als het lijkt om je te kunnen verschuilen. Als je klimt kan je vallen door takken die verdwijnen. Het zit hier ook vol met dieren. Zoals trackerjackers en Jabberjays. Er zijn hele kleine meertjes, en sommigen zijn giftig. Je krijgt waanbeelden en sterft uiteindelijk door de vergiftiging.

5. Een groot meer, helemaal achterin de jungle. Er is niks om je bij te verschuilen, het is helemaal openbaar. Dit is warm water.

District 1:
m/v

District 2:
m/v

District 3:
m/v

District 4:
g/v

District 5:
m/v

District 6:
m/v

District 7:
m/v

District 8:
m/v

District 9:
m/v

District 10:
m/v

District 11:
m/v

District 12:
m/v

Story
Inschrijven kan altijd!

Regels:
•Langer dan 4 dagen niet actief = dood
•Max. 2 tributen. Maar één moet er da snel sterven
•Dood of verwond alleen met toestemming
•Je krijgt niet de hele tijd parachuutjes
•Als je nooit gewond raakt sturen de spelmakers wat op je af
•OOC met haakjes!

[ bericht aangepast op 24 juni 2012 - 13:34 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Freya

Als versteend bleef ik staan kijken. Isaac zakte ineen en keek niet één keer om, om te kijken wie zijn belager was. Ik dacht dat hij het al die tijd al geweten had. Een kanonschot volgde al snel maar werd overschaduwd door een ijselijke gil. Carmen.
Een tweede kanonschot doorboorde de stilte en ik drukte mijn handen tegen mijn oren. Niet Carmen, niet zij. Al vanaf het begin hoorde ik bij haar en nu was ze er niet meer. En ergens liep Damon rond, klaar om mij te vermoorden. Ik riep Carmen's naam als een soort klaagzang uit. Ergens achterin dacht ik dat het beter was zo omdat ik haar nu niet moest vermoorden. Maar toch... ze was mijn enige echte 'vriendin' geweest in de arena.
Verblind door tranen strompelde ik verder en zakte ineen tegen een boom. Justin, Damon en het meisje van 10. Nog 3 en ik was thuis. Carmen's dood zou gewreken worden.
Ik nam mijn messen vast en liep het bospad in.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Carmen
Ik hoor mijn naam en kijk nog is naar Damon. Dan zie ik zijn zwaard. Wat was dat op zijn zwaard. Ik pakte het vast en mijn ogen werden groot van schrik. Bloedzoekers gif. Hoe kwam hij eraan. O My God. Vast sponsers. 'Carmen.' Het was een klaaggezang. Vast van Freya. 'Ja.' Ik probeerde te schreeuwen, maar ik kon alleen maar mompelen. Ik begon te strompelen en te kruipen. 'Freya.' Zeg ik zacht. Mijn beeld word net een regenboog en ik spuug nog meer bloed uit. Godsamme. Ik wou nu nog niet dood. Kon het niet over een kwatiertje of een uur. Dan ga ik met alle liefde dood. Opeens hoor ik een piepje. Ik zie een parachuut en kruip erheen en open het. 'Neem dit in. Het helpt tegen het gif.' Was er dan een tegenmiddel. Ik denk niet na en open mijn mond en stop de pillen erin. Mijn blik word weerhelder en ik voorheen gekrijs meer in mijn oren. 'Freya.' Zeg ik nog steeds zacht. Ik sta op en zie dat mijn wond in mijn zij weer bloed. 'Freya. Justin.' Zeg ik. Ik kon niet schreeuwen. Daar was ik te zwak voor. Ik pakte toch mijn wapens voor de zekerheid. Je wist het maar nooit. Wat als ik het meisje van 10 vond. Of misschien nog een andere tribuut. Wie weet. 'Freya.' Zeg ik nog is. Ik laat een groot bloedspoor achter. Ik probeer mijn buikwond nog is te verbinden, maar ik begin te trillen. Het bleef niet plakken of hangen. Ik pak een stokje en doe hem in mijn mond en bijt op het stokje. Ik pak een stuk vel van mijn buik en bijtharder. Ik trek hem over mijn wond heen. Tranen stromen over mijn wangen en ik doe hetzelfde bij de andere kant. Dan maak ik het goed vast. Het was beter, maar ik bloede nog wel. Ik loop verder en mijn benen worden slap als kauwgom. Ik droog mijn tranen en adem in en uit. Mijn voet deed pijn. Alles deed zelfs pijn. Ik pak mijn slaapzak en klim met onwijs veel moeite in de boom. Als Jette hoog is voor mutilanten wurm ik me in de slaapzak en sluit ik mijn ogen ookal heb ik de kans om nooit meer wakker te worden. Ik wist dat de vredigste dood in je slaap was.
[Jullie mogen haar vinden. Maar ze is niet dood.]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[Reageren?!?]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

( ja sorry. School is vandaag begonnen en ik ben nu op mijn tel en dat gaat niet helemAal. Zulke posts. )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Justin.

Ze viel neer. Recht door haar hart en viel meteen neer.
Ik hoorde een drie schoten achter elkaar en daarna een ijzige gil.
Een gil die afkomstig was van..
Carmen.
Ik slikte en rende meteen terug, hoe verwond ik ook was zou dit het alleen maar versnel. Plus nog dat die chick uit 10 me ook had geschoten met én van de vergiftigde pijlen.
Ik liet een bloedspoor achter en rende tot ik haar niet meer hoorde. Ik gromde en siste tot ik nog wat geluidjes boven me hoorde. Ik keek meteen omhoog en zag haar liggen. Ze sliep, ik kon haar horen ademhalen, net misschien want ook haar hartslag was nog niet helemaal gelijk. Ik klom zo ver ik kon naar boven, met bloed besmeurde handen wekte ik haar. 'Ze zijn allemaal dood.' mompelde ik toen tegen haar, ik had mezelf en haar beloofd om niet zonder haar dood te gaan. Ik was te erg verwond om het nog te redden, ik zou het ook niet redden want geen van ons kon het over zich heen krijgen om Freya te vermoorden, en als ik dat zou doen had ik niemand meer, degene voor wie ik eigenlijk bleef leven. Om iedere dag een glimp op te vangen terwijl we zo gezegde vijanden wáren en elkaar alleen maar verachte, zou ik het nooit meer kunnen om nog normaal door 1 te lopen. Ik keek Carmen aan en drukte zachtjes mijn lippen op die van haar en haalde ze er weer vanaf.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

(ik ga jullie niet kunnen vinden, oké? )

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Hoezo dat?]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

(dan kunnen jullie vredig sterven (: )

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Carmen
Als iets warms op mijn mond voel schrik ik op. Ik spring op, waardoor ik bijna van de boom val, maar hou me goed vast. Mijn wond scheurt weer open en het bloed stroomde uit mijn zij. Fuck. Ik slaakte ook iets wat op een gil moest lijken,cmaar mijn stem was bijna compleet weg. Ik zag opeens justin en trok mezelf goed. 'Jij. Bent het.' Mompel ik. Ik kom ook niet harder praten. 'Waar is Freya?' Vraag ik Justin schor. Ik kijk hem een beetje verdoofd aan. Ik was zo moe, maar het was omdat ik uitgeput was van decwond en ik constand bloed verloor. Ik doe weer wat drukverband om mijn wond en klimmaar beneden. Ik pak het zwaard van Damon en steun erop aangezien ik anders omval. Ik kijk naar justin. 'We moeten naarcFreya toe. Ik wil vaarwel zeggen en haar het beste wensen.' Zeg ik schor. Mijn wimpers kleven aan elkaar van het bloed. Ik zag eruit als een monster en zo voelde ik me ook. Ik wou dood. Ik had deze spelen onschuldige mensen vermoord. Ik wou niet winnen. Ik vond mezelf afschuwelijk.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[Carmen wilt Freya vaarwel zeggen. Met haar huilen en dan uiteindelijk Nightlock nemen samen met Justin. Hm kussen zodat ze elkaars bessensap overnemen en het dan doorslikken waardoor ze in elkaars armen dood gaan. Dus ze vinden haar wel ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Sirens ---> Carmenta

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

(oké dan )

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Freya

Het was niet mijn wraak die ik vond, maar een bloedende Carmen die ondersteund werd door Justin. 3 kanonschoten, 3 vijanden... kon het waar zijn?
In gedachten maakte ik een optelsommetje en telkens kwam ik hetzelfde antwoord uit: alle vijanden waren dood. Mijn 2 nieuwe vijanden stonden recht tegenover me.
Maar hoe ik het ook draaide of keerde: nooit zou ik Carmen en Justin als vijanden kunnen zien. Technisch gezien waren ze dat maar als ik naar hen keek was het enigste wat ik kon voelen pure vriendschap.
'Car...' fluisterde ik schor. 'Gaat het wel?'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Justin.

Achter me hoorde ik de schorre Freya. Ik nam Carmen in mijn armen, hoe pijn het ook deed ik gaf geen kik. Ik liet haar op mijn schoot zitten en omsloot mijn armen om haar middel en ontweek de wond. De wond in mijn lies, rug en arm brandde nu hopeloos en ik moesg moeite doen om bij te blijven.
Ik keek naar Freya, het was een knap meisje en ze was ook erg aardig. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik hasr niet als vriendin beschouwde.
Ik zuchtte zachtjes naar Carmen en suste de pijn weg. Niet letterlijk natuurlijk. Het was bedoeld zodat zij zich kon rusten op mijn gesus en niet op de pijn. Voor mij hielp het ook en ik trok eeb krampschtig gezicht toen een stukje van de boom me in mijn rug stak.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Carmen
'Car.' Hoor ik de schorre stem van Freya. 'Gaat het wel.' Gaat ze verder. Voor ik kan antwoorden word ik opgetilt. Er gaat weer een steek door mijn zij. Maar de meeste was mijn voet. Ik bedoel mijn gebroken voet die open is door het zwaard van Damon. Ik werd op zijn schoot gezet en hij sust me. Ik kijk Freya aan. Ik had overal schrammen en blauwe plekken door allerlei dingen. Het ging niet goed met me. Maar ik wou haar niet bezorgt maken. Het verband zat bij mijn zij n mijn voet, maar mijn voet was alweer rood. Ik sta langzaam op en tover een glimlach op mijn gezicht. 'Het gaat wel hoor.' lieg ik steenhard. Ik pak mijn zwaard en steun erop. Ik ga met mijn handnaar mijn nek. Ik pak mijn ketting vast en haal hem over minn hoofd heen. Ik hou hem in mijn hand en pakt Freya's hand. Ik lag hem erin. 'Dit is mijn aandenken. Raak hem niet kwijt. Hij is voor jou. Ik en justin hebben besloten dat jij zal winnen. Beloof me dat je die ketting nooit af zou doen.' Smeek ik haar dan als k haar smekend aankijk.

---

I'm finally back, Finally after a Year break