[RPG] The 35th Hunger Games 3 - Speeltopics

Het is weer tijd voor de Honger Spelen!
Ook dit jaar lijkt het weer normaal, maar de arena is niet wat het lijkt..
Het zit vol met vallen..
Valluiken, takken die zomaar verdwijnen en ga zo maar door!
Kan jij dit winnen?

De arena:

1. Een grote zandvlakte, met in het midden de hoorn.
Dit is de enige hete plek in de arena, de temperatuur is hier 37 graden.

2. Ongeveer de helft van de arena bestaat uit rotsen, hierin zitten ook grotten. Maar kijk uit. Er vallen stenen, en er zijn verborgen valluiken.

3. Een hoge berg met op de top een meer. Uit dit meer stromen allemaal kleine riviertjes. Door het rotsengebied of de jungle naar het grote meer. Het meer op de top is koud water.

4. De jungle, een groot gebed vol planten en bomen. Het is niet even makkelijk als het lijkt om je te kunnen verschuilen. Als je klimt kan je vallen door takken die verdwijnen. Het zit hier ook vol met dieren. Zoals trackerjackers en Jabberjays. Er zijn hele kleine meertjes, en sommigen zijn giftig. Je krijgt waanbeelden en sterft uiteindelijk door de vergiftiging.

5. Een groot meer, helemaal achterin de jungle. Er is niks om je bij te verschuilen, het is helemaal openbaar. Dit is warm water.

District 1:
m/v

District 2:
m/v

District 3:
m/v

District 4:
g/v

District 5:
m/v

District 6:
m/v

District 7:
m/v

District 8:
m/v

District 9:
m/v

District 10:
m/v

District 11:
m/v

District 12:
m/v

Story
Inschrijven kan altijd!

Regels:
•Langer dan 4 dagen niet actief = dood
•Max. 2 tributen. Maar één moet er da snel sterven
•Dood of verwond alleen met toestemming
•Je krijgt niet de hele tijd parachuutjes
•Als je nooit gewond raakt sturen de spelmakers wat op je af
•OOC met haakjes!

[ bericht aangepast op 24 juni 2012 - 13:34 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Vilgens mij moetjustin reageren ik heb misschien een leuk idee om Justin en Carmen in een keer te doden. Romantisch maar dodelijk. De ene kauwt op nachtschot en dan kussen ze waarna ze beide tegelijkertijd doodvgaan ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Justin

Ik keek bezorgd naar beiden. 'Gaat het? Met jullie?' vroeg ik toen en keek hen aan. Ik keek even naar Carmens voet, teen gebroken en hij wás uit de kom. Ik zuchtte en knielde neer. 'Er is hier niemand voor wie je je groot moet opstellen eh.' zei ik toen en zuchtte.
De jongen uit 12, het meisje uit 5 en Damon.
Ik keek even van Freya naar Carmen, Carmen zou haar leven geven voor Freya. Dat was zeker, mijn blik bleef hangen voor Carmen en ik slikte. En ik zou mijn leven voor Carmen geven.
Ik keek op de grond en zag een stevige brede en grote tak op de grond liggen. Ik pakte hem op en gaf het aan Carmen. 'Hier, dan kan je steunen.' zei ik toen en glimlachte even.
Laatste zes, wij zouden de rest vermoorden en Freya door laten gaan.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

HurtedHeart schreef:
Vilgens mij moetjustin reageren ik heb misschien een leuk idee om Justin en Carmen in een keer te doden. Romantisch maar dodelijk. De ene kauwt op nachtschot en dan kussen ze waarna ze beide tegelijkertijd doodvgaan ]

Ah dat is zo schattig, en ja dat kan dat is ect verschrikkelijk zielig maar ja <3

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Freya

Hoewel Carmen's gezichtsuitdrukking niets verried, kon ik me voorstellen hoeveel pijn ze wel niet had terwijl ze haar eigen voet weer in de juiste positie zette. Ik kon enkel enorm veel respect hebben met haar kracht.
'Gaat het? Met jullie?' vroeg Justin en ik haalde enkel mijn schouders op. Carmen was veel erger gewond dus ik zou echt niet beginnen zagen over de wonde achterop mijn hoofd.
Hij pakte een lange stok voor Carmen terwijl ik rond keek.
'Zij zijn met 3 en wij zijn met 3. De winnaars hebben eeuwige roem, de verliezers een zekere dood. Wat doen we?'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Carmen
'Gaat het? Met jullie?' Vraagt Justin dan. Ik knik. 'Ja het gaat wel.' Zeg ik terwijl ik rechtop ga staan. Justin kijkt me aan. 'Er is hier niemand voor wie je je groot moet opstellen eh.' Zegt hij dan. Ik kijk hem aan. 'Ik doe het niet voor anderen maar voor mezelf. Stort ik een keer in kom ik er bijna nooit meer uit.' Zeg ik rustig, maar de pijn verbijtend. Toen ik klein was en het ongeluk bij mijn ouders gebeurde was het ook zo. Ik had weken nee maanden gehuild en niets gedaan dan in mijn bed zitten. Als ik pijn had kon ik uren doorgaan. Sinds die dag had ik mezelf ook verboden om nog is zo in te storten. Bij pijn nog bij verdriet. Emoties toon ik ook niet meer tenzei het een goede is. Justin pakt een grote stevige stok. Ik had het niet echt nodig. Het koude water had mijn voet zo goed als verdoofd. 'Hier kan je op steunen.' Zegt hij vriendelijk. Ik wil hem eigelijk tegenhouden, maar neem hem toch aan. Al het was geen wapen ofzo en ik kon me er niet mee verdedigen, maar het was beter voor mijn teen. 'Zij zijn met 3 en wij zijn met 3. De winnaars hebben eeuwige roem, de verliezers een zekere dood. Wat doen we?' Vraagt Frey dan opeens. Ik kijk haar bijna pijnlijk aan en dat is niet door mijn voet. 'We vermoorden hun 3 en dan zien we wel.' Zeg ik. Leugen. Ik zou doodgaan en als het moest Justin meenemen. Dan kon Freya terug naar haar vriend. En dan leefde ik eindelijk is zonder pijn.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Justin

Ik zag Carmens blik en ik kende haar blijkbaar goed genoeg om te weten dat dat niet van haar teen was.
'Carmen.' zei ik en fluisterde wat in haar oor.
'Als jij gaat, ga ik mee.' Meer zei ik niet en Freya hoefde het niet te weten, als ze het zou weten dan zou ze ons alleen maar tegenhouden, maar als Carmen er niet meer is heb ik niemand meer in 1 voor wie ik echt zou moeten leven. Ik zuchtte, 'Als we klaar zijn, laten we gaan.' zei ik toen en gooide liet mijn handen in het water zakken, de wond met de pijlen had me verschrikkelijk zwaar afgezwakt en ik had het gevoel alsof ik in kon storten.
Ik begon te zweten en voelde gewoon dat ik koorts had. Ik gooide wat water in mijn gezicht en het voelde verkoelend aan, ook al werkte het voor geen meter. Ik glimlachte even naar de beide meisje en zuchtte. 'Car, als het niet gaat zeg het,'
Ik keek Freya aan, die had wonden en ik mompelde dat ze die beter schoon kon maken of anders een infectie op zou lopen.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Prisoner --> Sirens

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Carmen
Ik kijk Justin aan en glimlach. Freya keek toch even achter zich. Ik plant snel een kusje op zijn wang en begin te lopen. Me ondersteunend op de stok. We moesten dus onze wonden schoonmaken. Oké. 'Ik heb nog wel een paar verband spullen, maar het meeste eten is weggevaagd door de bomen. Het kwam net als mijn voet onder de boom terecht.' Zeg ik met een vriendelijke glimlach. Ik kon prima jagen om te overleven. De pijlenkoker zat nog op mijn rug en de messen in mijn riem. Het kapzwaard zat in zijn sabel, maar mijn speer was in de bomen gesneuveld. Arme speer. Ik vul mijn waterfles en ga een zitten om mijn schoen uit te doen. Net als mijn sok en kijk naar mijn armoedige geen. Hij was blauw en er liepen bloedstraaltjes uit. Het bot was te zien en leek er ook uit te steken. 'Geweldig.' Mompel ik sarcastisch in mezelf. Ik pak mijn teen vast wat al een piep opleverd en probeer het bot terug te duwen wat tranen laat stromen. Bloed komt in mijn mond aangezien ik de binnenkant van mijn mond kapot bijt van de pijn. Als hij er weer "inzit" doe ik er wat verband omheen. Ik snij mijn sok open met een gat voor mijn verband teen. En doe mijn sok en schoen aan om vervolgens op te staan. Ik geef jodium en verband/pleisters aan Frey voor haar wonden en sta op. Het deed al minder pijn. 'Een stuk beter.' Zeg ik met een glimlach. Niet tegen iemand in het bijzonder. 'Zullen we anders gaan jagen. We hebben eten nodig.' Ik bedoelde niet per se eten, maar het was wel nodig. We moesten ook op Tributen jagen. Een minpunt van de HungerGames.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Freya

Met een licht walgend gevoel in mijn maag, keek ik toe hoe Carmen haar wonden verzorgde terwijl ik dat ook bij die van mij deed. Ze was sterk en volgens mij had ze nog van ons allemaal de grootste kans om te overleven, zelfs met dat been. Ik denk zelfs dat ik blij mag zijn dat ik haar in mijn team heb, een grote aanwinst. Net zoals Justin.
'Car, we hebben pas gegeten en na het gevecht kunnen we nog altijd gaan jagen. Het is nu of nooit.'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Wacht op sirens]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

( Sorry )

Justin.

Ook ik verzorg even mijn wonden, ook de wond die door de giftige pijlen heb gehad.
Ik voel aan mijn lichaam dat Carmen niet al het gif eruit heeft weten te krijgen. Ik voel hoe mijn lichaam zwakker wordt, hoe het gif binnendringt in mijn bloedvaten. Hoe het langzaam maar zeker mijn organen aantast. Het zal langzamerhand naar mijn hart gaan en als ik het bereken zal ik nog maximaal een week hebben om te overleven, ik hoop at we dan de rest al hebben vermoord, want ik ga Carmen niet alleen laten sterven hier, en Freya zal hoe dan ook winnen.
Ik wordt uit mijn gedachte gehaald door Freya terwijl ik mijn wond grondig aan het verzorgen was.
'Car, we hebben pas gegeten en na het gevecht kunnen we nog altijd gaan jagen. Het is nu of nooit.' Ik kijk naar Carmen en knik. 'Freya heeft gelijk. De tíjd dringt.' zeg ik dan tegen haar in de hoop dat ze mijn hint zal begrijpen. 'Zonder enige amuse zullen de spelmakers weer iets op ons afsturen, als we nu niks onderhanden nemen zijn we er geweest.' mompel ik dan en zucht. 'Laten we gewoon de nadere zoeken. Ik heb nog wapens en eten bij me. Als we iets zien dan werp ik wel een paar messen.' mompel ik rustiger dan verwacht.
Mijn lichaam was gewoon rustig, het had geen enkele spanning terwijl ik wist dat de tijd nu voor me tikte.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Carmen
Ik knik uiteindelijk maar. 'Nou laten we gaan dan maar.' Zeg ik grijnzend. De emoties al het menselijke vloeide uit me weg. Alslof het water was. Ik werd weer een monster die moorde zonder enig probleem. Ik haatte dat meisje, maar ik was haar en moest haar zijn om Freya terug naar huis te krijgen. Ik rende of hoe ik ook zo snel liep voorop. Het deed pijn. Iedere beweging in mijn voet, maar ik hield mijn gezicht in vorm. Mijn gezicht was gehouden uit steen en mijn ogen waren ijs. Ogen waren de spiegel van je ziel, maar bij mij zag je niets. Je zag de dood. Ondanks mijn voet deden mijn andere zintuigen het geweldig. De jongen uit 2 uit 12 en het meisjes uit 10(?) die waren nog over. Teminste dat dacht ik. 3 tegen 3 maakte dat het. Ik liep door. Ik wou gillen van de pijn tranen laten stromen, maar dat had geen zin. Als ik nog steeds bomen hoor vallen hoor ik opeens een mannelijke kreet die ik herken als Damon. Het kwam van voor ons. Ik maakte het teken van zachtjes en pakte het kapmes van mijn zijde. Ik zag hem verschijnen. Ik was van plan hem alleen te doen.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Freya

Justin stemde in met mijn voorstel en al gauw deed Carmen dat ook. We stonden allemaal op, namen de wapens bij de hand en vertrokken, weg van wat voor kort onze schuilplaats was.
Het schoot me te binnen dat Carmen heel makkelijk de Spelen had kunnnen winnen, terwijl ik haar niet echt had gezien als een grote vijand. Eerder de grote kolos uit 7 of de oudste vrouw met het geslepen gezicht uit 3. Ook Justin zou nog wel eens een grote vijand kunnen zijn geweest. Ik had heel erg veel geluk gehad met hen.
Ergens achterin piepte een opdringerig stemmetje dat Isaac er nog altijd was. Mijn districtgenoot, mijn lotgenoot. Degene die ik zou moeten vermoorden terwijl ik hem meer zag dan een vriend dan als een vijand. Degene die me als eerste feliciteerde met de verloving van Samuel en mij.
Ik drong het naar achter, stopte het achter een muur en bleef stug voor me uit kijken. Al snel zag ik ook daar de bevers aan het werk, maar ze leken geen aandacht aan ons te willen schenken. Ik zag Damon met bange ogen en een verschrikt gezicht. Voor ik het wist ging Carmen achter hem aan en liep ik zachtjes verder tot ik het achterhoofd van Isaac herkende. Het was laf; iemand vermoorden langs achter maar had ik een keus? Bij het zien van zijn gezicht zou ik al mijn messen neergooien en me overgeven. Ik streelde het lemmet, sloot mijn ogen en gooide.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Justin.

Ik zuchtte. 'Nou laten we gaan dan maar.' Zegt Carmen grijnzend en we krijgen beiden een gezicht van steen en ogen zo koud als ijs.
We stappen aardig wat door als ik ineens een bekende kreet hoor.
Damon.
Carmen was al meteen op pad en ik gaf haar nog even een goed keurend knikje. Freya en ik liepen door tot ook zij een tribuut zag.
Ik bleef in mijn eentje over en onderweg zag ik een struik met aardig bekende bessen. Ze waren diep paars en klein. Nightlock.
Mijn dood hoefde niet spectaculair te zijn, ik liet de kijkers niet smullen van de moorden, ik liet vooral het capitool het niet doen.
Ik pakte ongezien een paar bessen mee en liep door.
Als ik ineens op een open plek kom hou ik mijn messen bij de hand en sluit even mijn ogen. Ik hoor wat geritsel van de bomen en werp er een mes op, maar het meisje van 10 bewoog zich snel.
Ik stond klaar en hoorde dat iemand mijn richting opsprong en voor ik het wist had ik al drie messen geworpen.
Recht in haar hart.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Carmen
Hier stonden ik en Damon dan. Het kapmes in mijn hand besloop ik hem. Hij was bezig met eten, maar ik wou een echt gevecht. Ik wou niet laf zijn. 'Hallo Damon.' Zeg ik waarna ik uit de struiken kom. Hij lijkt op te schrikken. En zijn ogen gaan van angstig naar ijs. Emoties verbergde wij allemaal. Als hij me zou vermoorden weer een probleem minder. Hij pakte zijn zwaard en ik hield mijn kapmes in mijn hand en pakte een kertelmesje in mijn andere hand. 'Klaar om te sterven?' Vraag ik poeslief. Zijn wenkbrauw gaat omhoog. 'Jij?' Zijn stem had geen emotie. Ik bewoog me snel. Ik was snel. Ik gooi een mes, maar hij probeert hem te ontwijken waardoor hij toch nog zijn schouder raakt. Hij kreunt even pijnlijk maar gooit het mes net zo snel terug waardoor het mijn bovenarm aakt. 'Matig hoor Damon.' Zeg ik terwijl ik mijn hoofd schud. Hij gromt en loopt dan op me af. Hij haalt uit met zijn zwaard, maar ik hou het tegen met mijn kapmes. Met een klein zwaard steek ik h in zijn been zodat hij achteruit wankelt. Ik grijns gemeen. 'Je weet dat jij en Justin nooit samen kunnen winnen toch?' Ging hij nu zo spelen. Ik besloot niet te reageren en hakte op hem in. Ik doorboorde zijn bovenbeen. Hij doorboorde mijn voet. Mijn gebroken voet waardoor ik een schreeu liet weerklinken. Ik pakte het mes steviger vast en steek hem kn zijn buik. Ik haal het omhoog zodat er een kreun over zijn lippen rolt. Hij valt stuiktrekkend neer en nu zie ik het zwaard in mijn zij. Fuck. Iktrek het zwaard eruit en zie het warme bloed over mijn huid en shirt rollen. Ik zak neer en hoor kanonnen. Ik zie Damon dood liggen met de grote plas bloed om hem heen. Ik spuug bloed uit. Dit was niet goed. Ik verbind mijn voet nog is en minn bovenarm, maar het gat in mijn zijde. Ik had geen enkel idee. Ik besluit het te verbinden. Druk verband en het houd het gelukkig tegen. Ik loop rustig terug aangezien ze altijd nog kunnen denken dat ik diegene was die dood was door minn gil die door merg en been was gegaan.

---

I'm finally back, Finally after a Year break