[RPG] Boarding School ~ Topic 7. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 23 juni 2012 - 10:06 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Stefano

'Gelukkig, ik schrok al.' zei ik glimlachend tegen haar. Ze legde haar hoofd op mijn schouder en ik sloeg mijn arm om haar heen. 'Doet het pijn?' vroeg ik nog altijd lichtelijk bezorgd.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Austin
'Volgens mij staat er altijd iemand bij die deur dus dat huilen is weg handig ja'zeg ik en grijns even. 'Alleen hier krijgen we zoizo wel problemen mee hea'

Dawn Mary Claire:

'Doet het pijn?' vroeg hij en hij klinkt nog bezorgd. 'Een klein beetje, maar het is nu goed' zeg ik ook glimlachend en zoen hem op zijn mond. Het deed harstikke pijn, maar het was zo lekker.

One Who Travels A Higher Path.

Brooke

'We'll see, ik klets mezelf altijd overal onderuit dus dat zou me hier ook wel lukken.' grijnsde ik. Ik had wel zin in om weer eens iets uit te halen met mijn nieuwe vrienden.

Stefano

Ik streelde haar haren en hield haar dicht tegen me aan.
'Gelukkig, en wees voortaan voorzichtig.' zei ik lief.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Austin
'Ach ja,we moeten alleen even een plek zoeken om het te kunnen verstoppen,de kamer vinden ze zo'zeg ik en kijk even om me heen. 'Misschien daarin'zeg ik en wijs naar de bosjes.

Dawn Mary Claire:

Hij streelde mijn haren en hield me dicht tegen zich aan. 'Gelukkig, en wees voortaan voorzichtig.' zei hij lief en ik knikte. 'Doe ik' mompelde ik. Nu moet ik wat voorzichtiger zijn, anders zou Sefano iets vermoeden. En dat wil ik niet, als hij het zou weten dat ik mezelf snijd, dan zou hij flippen. Dat wou ik niet, ik kon mezelf wel redden en pijn was pijn drugs.

One Who Travels A Higher Path.

Brooke

'Ik denk dat dat het beste is,' stemde ik in terwijl ik even naar de bosjes keek. 'Er zouden toch controles komen, dus binnen heeft toch geen zin.' zei ik tegen hem.

Stefano

Ik was blij dat mijn vermoeden onjuist was, ik zou het vreselijk vinden als ze zich klote zou voelen. Ik wou dat ze gelukkig was, dat is het aller belangrijkste voor mij. 'Hoe laat zouden de lessen eigenlijk beginnen vroeg ik aan haar.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Austin
'Dat dacht ik dus ook al'zeg ik met een glimlach. 'Maar hoe laat wil je dit gaan doen?'vraag ik en kijk even naar de andere.

Dawn Mary Claire:

'Hoe laat zouden de lessen eigenlijk beginnen vroeg hij aan me. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik weet het niet, ik zag het niet op het bord, wanneer we moeten beginnen' zeg ik en keek hem aan.

One Who Travels A Higher Path.

Brooke

Ik haalde mijn schouders op, ik had er eigenlijk helemaal niet zo bij na gedacht. 'Ik heb er eigenlijk helemaal nog niet bij nagedacht. Ik denk gewoon na middernacht. Wat denk jij wat het beste is?' vroeg ik.

Stefano

'Ik weet het niet, ik zag het niet op het bord, wanneer we moeten beginnen' zei ze terwijl ze me aan keek. 'We zullen het vanzelf wel horen dan.' zei ik. Ja, ik ga geen moeite doen als school onduidelijk doet.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Austin
'Hmm ja ik denk wel goed,doen we dat.Ik denk dat dat wel het beste is'zeg ik en denk nog even na. 'We moeten wel goed opletten,in de avond lopen er af en toe leraren door de gangen om te kijken of niemand uit zijn kamer is'

[Wanneer beginnen de lessen?]

[ bericht aangepast op 22 juni 2012 - 15:20 ]

[Ben er weer, waar is iedereen en is er nog iets gezegd tegen Felicia of Brandon?]

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Stefano

Ik streelde Dawns hand met de mijne en ging steeds verder naar boven met mijn hand. Ineens zag ik een soort litteken onder haar mouw. Het was op de andere arm dan die ging bloedden. En het litteken was al iets ouder, zag ik. De vermoedden die ik kreeg eerder kwam weer naar boven. Dawn droeg een vestje over haar jurk heen gisteren. Ze werd afstandelijk toen ik het uit wilde trekken. Net begon haar arm vanuit het niets te bloedden. En vervolgens werd ze weer achterdochtig. Ze deed zichzelf pijn. Ik stroopte in één beweging haar mouw op en meteen werd mijn vermoeden bevestigd. Haar arm zat helemaal onder de littekens. Ik bleef er geschrokken naar kijken en wist even geen woord uit te brengen. 'Waarom doe je dit?' vroeg ik luid aan haar.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Dawn Mary Claire:

Hij streelde mijn hand met zijn hand en ik glimlachte gelukkig. Hij was echt lief. Gelukkig zei hij er verder niets op net. Opeens voelde ik mijn mouw in één beweging omhoog gaan en ik schrok. Ik keek hem aan en zag dat hij geschrokken keek naar mijn arm. 'Waarom doe je dit?' vroeg hij luid aan me. Ik trok ruw mijn arm los en stond op. 'Wat maakt het jou nou wat uit, wat ik doe' zeg ik snauwend en stroopte mijn mouw zo snel mogelijk.

One Who Travels A Higher Path.