[RPG] Boarding School ~ Topic 7. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 23 juni 2012 - 10:06 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Tiffany
Ongemakkelijk maakte ik mijn handen los, ik was nooit goed hierin geweest. 'Wat zonde dat je je wens aan mij verspilt, wens dan tenminste dat ene meisje. Dan kan je met een gerust hart doodgaan.'

[ bericht aangepast op 21 juni 2012 - 22:58 ]

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

[ bericht aangepast op 21 juni 2012 - 23:01 ]

Tiffany
'Liever niet. Keer op keer word je gekwetst. Ik zou in een keer de ware willen vinden. Scheelt een hoop verdriet.' Ik heb het feit dat ik nooit iemand zou vinden allang verwerkt. Als mensen de hele dag door dingen tegen je zeggen, ga je het vanzelf geloven.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Andrew Cole.

"Ik noem het liever levenservaring" zei ik simpel, "Je moet weten wat het leven echt inhoud, alle slechte dingen maar ook alle geweldige dingen". Ik zuchtte eventjes en begon weer te praten, "De zonsondergang op het strand, het ruisen van de zee, het geritsel van de blaadjes in de herfst, de sneeuwballen en sneeuwengels in de winter, kampvuurliedjes en avondjes uit, herinneringen met je liefdes, vakanties met de gehele familie, je eerste kus, je studietijd, verloren vriendschappen, gebroken harten, gebroken botten, nachtmerries", ik haalde eventjes adem, "Het gezang van vogels op een lentedag, het zien van nieuw leven, een meisje zien en in jezelf zeggen, dat is ze, het geluk in je leven, het verdriet, de angst, de wanhoop, de woede, de vrolijkheid, het hoort er allemaal bij".

Tiffany
Hij somt een hele waslijst op, volgens mij is er geen een ding wat ik heb meegemaakt. 'Blijkbaar heb ik een hoop in te halen,' grinnik ik terwijl ik een paar grassprietjes uit het gras trek. 'En zal mijn leven niet compleet zijn.'

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Andrew Cole.

"Is te zien wat je zelf wel wilt doen en wat niet" antwoordde ik netjes terug. Ik verbaasde mezelf nog elke dag dat ik zoveel wist. Toch over het leven, op 1 of andere manier. "Sommige willen de wereld zien, als ze dat niet hebben gezien voor hun dood, dan is hun leven niet compleet, ik ga de wereld nooit helemaal zien, omdat ik dat ook niet wens uit het diepste van mijn hart".

Tiffany
'Je klinkt als een mens die er al een heel leven op hebt zitten,' grinnik ik. de plek waar ik er grassprietjes uit trek begint langzaam kaal te worden. 'Mijn leven is pas compleet als ik een keer echt gelukkig ben geweest. Dat ik er niet meer aan denk dat het beter is dat ik er niet ben. Dat er iemand is die echt om me geeft, en niet doet alsof.' Ik kijk op maar Drew. 'Nu over leuke dingen praten.'

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Dawn Mary Claire:

'Dawn,' zei stef en keek me doordringend aan. 'Kun je me uitleggen wat er aan de hand is?' vroeg hij. Nee, hij mag mijn littekens niet zien, als hij die zag, dan zou hij flippen. Ik schudde mijn hoofd en hield nog steeds mijn armen stevig tegen mijn borst. Ik zag dat bloed nu naar beneden druppelde en ik had pijn, maar gek genoeg voelde ik me nog opgelucht en voelde de pijn lekker.

One Who Travels A Higher Path.

Stefano

'Waarom bloedden je armen, Dawn?' vroeg ik terwijl ik iets naar haar toe ging. Ze wilde het niet uitleggen maar ik ging verder naar haar toe. Ik moest het weten. Had ze zich verwond ergens aan? Ik dacht na, maar niet dat ik me kon herinneren? Maar waarom bloedde ze dan en deed ze zo afstandelijk..? Ineens kreeg ik een vermoeden, ik hoopte dat het een verkeerd vermoeden was. Ik besloot om eerst maar haar antwoord af te wachten op mijn vraag.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Dawn Mary Claire:

'Waarom bloedden je armen, Dawn?' vroeg hij en komt een stukje naar me toe. Bang keek ik hem aan en wist niets te zeggen en keek hem aan. Ik zuchte en kreeg een idee. 'Onderweg naar de wc had ik me ergens gestoten en ik kreeg een wond, daardoor is het aan het bloeden' zeg ik gelogen en kijk weg.

One Who Travels A Higher Path.

Stefano

Opgelucht zuchtte ik, dan zat ik er toch naast met mijn vermoeden. Ik geloofde Dawn natuurlijk meteen, ze zou echt niet liegen tegen me. 'Misschien hebben ze hier ergens verband, kunnen we het afbinden zodat het bloeden stopt.' zei ik.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Dawn Mary Claire:

Hij zucht opgelucht. 'Misschien hebben ze hier ergens verband, kunnen we het afbinden zodat het bloeden stopt.' zei hij. Ik keek hem aan en glimlachte zwakjes. Hij geloofde me, zonder er iets nog wat van te zeggen. Zachtjes zuchte ik ook opgelucht. Gelukkig, hij heeft het niet door. 'Ik zal even snel naar de balie gaan en naar de wc om het te stelpen' zeg ik snel en stond op. 'Dan kom ik zo terug' zeg ik en laat hem achter zonder dat hij iets gaat zeggen. Ik liep naar de balie om verband te vragen en ik kreeg het mee, waarna ik in wc ben en het verband om mijn wond en littekens doe. Je zag overal om mijn beide armen, grote littekens en kleine.

One Who Travels A Higher Path.

Stefano

Ik liet mezelf weer tegen de boom aanzakken en keek haar na. Ik schrok toen ze ineens begon te bloedden en zo afstandig werd. Ik dacht dat ze zichzelf misschien pijn deed. Maar als dat zo was, had ze dat vast gezegd. Het was gewoon een ongeluk, meer niet.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Dawn Mary Claire:

Ik liep weer naar stef toe en ging bij hem zitten. Ik had de verband stevig rond mijn arm gedaan en hield armen zo goed mogelijk verborgen, zodat hij het niet ziet. 'Zo het bloed niet meer' zeg ik glimlachend en leg mijn hoofd op zijn schouder.

One Who Travels A Higher Path.

Abbeygail
'dit plan wordt steeds beter,' zeg ik lachend. 'natuurlijk doe ik mee, je kan nooit genoeg alcohol hebben. Als 's avonds niet lukt, ik kan huilen op commando, misschien kunnen we dat gebruiken,' ik glimlach en kijk ze één voor één aan.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see