[RPG] We're not like the others ~ 9 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 11 sep 2012 - 23:19 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jerry 'Jer' Ralph Moore.
"Het is gewoon zo dat je soms echt ontzettend lief bent maar dan kan je je ook weer gedragen als een kl-" Zegt ze.
"Klootzak, ik weet het." Maak ik haar zin af.
"Een niet zo aardig persoon waardoor ik me afvraag waarom ik me afvraag waarom ik je eigenlijk leuk vind." Zegt ze netjes.
Ik grinnik zachtjes. "Je mag me best een klootzak noemen, dat ben ik ook gewoon." Zeg ik tegen haar en knijp even in haar hand.
"Hoe zit het tussen jou en Louise?" Vraagt ze zacht.
"Gewoon vrienden." Zeg ik kortaf. "Mijn hart ligt bij iemand anders." Zeg ik mysterieus en streel met mijn duim de rug van haar hand. Ondertussen zijn mijn schoenen, broek en shirt compleet doorweekt.

Aiden Joshua Lloyd.
“Graag gedaan, voor wat ik nog moet doen.” Mompelde hij terug.
Na mijn vraag keek hij op. “Ik voel alle pijn die ik bij jouw wegneem en het kost veel energie, vooral omdat er gif in het spel is, maar ik heb het wel voor over.”
Even keek ik weg en knik dan. “Goed.” Ik zucht even en knijp mijn ogen dicht bij de volgende pijnscheut die door mijn lichaam gaat. “Zeg maar wat ik wel of niet moet doen, ik ben er klaar voor.”

(Maartje, wil je misschien reageren op Scarlett? ;$)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Je mag me best een klootzak noemen, dat ben ik ook gewoon,' grinnikt hij en hij knijpt even in mijn hand.
Ik schud alleen lichtjes mijn hoofd en zeg niks. Hij is geen klootzak, ook al gedraagt hij zich er soms wel naar.
'Gewoon vrienden,' antwoordt hij dan. 'Mijn hart ligt bij iemand anders,' voegt hij er mysterieus aan toe terwijl hij met zijn duim de rug van mijn hand streelt.
Ik bijt op mijn lip en trek voorzichtig mijn hand los. 'Dat meisje mag zich erg gelukkig voelen,' zeg ik zacht. Ik sla mijn armen weer rond mijn knieën en ril lichtjes omdat ik het koud begin te krijgen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Maartje, wil je misschien reageren op Scarlett? ;$)

Jerry 'Jer' Ralph Moore.
"Dat meisje mag zich erg gelukkig voelen." Zegt ze en trek haar hand los.
Wacht eens even. Volgens mij berijpt me het niet helemaal.
Ik kijk naar Feline en zie dat ze zachtjes rilt. Voorzichtig buig ik naar haar toe en druk een kusje op haar lippen. "Dat meisje ben jij." Zeg ik tegen haar en leg mijn arm om haar heen.

Geovanni Naldo Nelson.
"Goed." Zucht hij. "Zeg maar wat ik wel of niet moet doen, ik ben er klaar voor."
"Gewoon ontspannen." Zeg ik tegen hem en ga bij het bed staan. Gelukkig hoef geen handje vast te houden om mijn gave over te brengen.
Ik zet mijn handen op het bed en sluit mijn ogen. Ik concentreer me op Geovanni en voel zijn energie en pijn door zijn lichaam gaan. Beetje bij beetje neem ik een beetje pijn weg. Ik bijt op mijn lip omdat ik de pijn door mijn lichaam voel gaan.
"Voel je het?" Vraag ik en open mijn ogen weer. Het voel raar.. Ik voel pijn, mar het is geen pijn van een wond van mezelf, maar van Aiden. Heel apart..

Feline Haven Chase
Ik zit een beetje voor me uit te staren als Jerry ineens een kusje op mijn lippen drukt. 'Dat meisje bent jij,' zegt hij en hij legt zijn arm om me heen.
Ik frons even en kijk hem verbaasd aan. 'Een paar uur geleden zei nog dat je gewoon vrienden wilt blijven,' zeg ik. 'Hoe is dat zo snel veranderd?'
Vanochtend zou ik er nog heel blij mee geweest zijn als hij het toen had gezegd, en vanmiddag ook nog. Maar nu maakt het me alleen maar nog meer in de war.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Joshua Lloyd.
“Gewoon ontspannen.” Hij ging bij het bed staan en ik probeerde met alles dat ik nog in me had ten minste een beetje te ontsnappen, want ik had het gevoel dat ik veel te gestrest was, me ongemakkelijk voelde. Eigenlijk had ik geen idee waardoor dat dan zou komen.
Ik zuchtte diep en ademde toen weer in, waarna ik rustig uitademde, zo ging het een tijdje door. Geovanni zette zijn handen op het bed en sloot zijn ogen, waarna ik beetje bij beetje inderdaad mijn pijn weg voelde gaan.
“Voel je het?” Hij opende zijn ogen weer en ik knikte, de meeste pijn was nu weg, maar er was nog steeds een pijn die ik niet kon ontcijferen. Deze had echter niets met de wond te maken, maar met Feline…
“Ja,” Ik knikte zachtjes en mijn stem klonk alsof ik diep nadacht, “Ja, ik voel het…” Mijn ogen keken toen naar boven, naar het plafond, terwijl ik de pijn nog steeds niet kon negeren.

Jace Daniël Fox.
“Je weet heus wel wie ik bedoel. May.” Automatisch verstrakte ik mijn kaken even op elkaar, maar probeerde het zo min mogelijk te laten merken dat ik haar wel degelijk miste, dat ik haar als enige had gezien waarmee het überhaupt wat mee zou kunnen worden.
Zij was de eerste in een hele lange tijd geweest die ik niet als oud vuil had behandeld, en nu… nu was ze weg en kwam ik haar misschien wel nooit meer tegen. Die gedachte maakte me boos, woedend, maar ik hield me in bij Daphne. Ik wilde niet flippen en overkomen als psychotische gek.
“Ik moet je iets vertellen, over May… Maar je zal echt niet blij zijn het te horen.” Ik gromde, niet vanwege Daphne, maar vanwege May. Ik kon er gewoon echt niet bij dat ze zomaar was weggegaan zonder me ook maar íets te laten weten! Ik wilde niets liever dat niks meer van haar te weten, het in de doofpot te doen en acteren alsof alles goed met me was zonder haar, ook al wisten de anderen wel beter, maar aan de andere kant wilde ik zo graag te weten komen waarom ze zomaar weg ging en wat Daphne te zeggen had dat ik alleen maar zachtjes kon knikken.
“Zeg.” Behalve dat ene woordje durfde ik verder niets meer te zeggen, bang dat ik mijn stem zou verliezen.

(Celeste probeert nog steeds dat boek te lezen, maar kan zich niet concentreren, omdat ze zich zorgen maakt over Geovanni..)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Daphne Rachel Walker
'Zeg'. Dat is het enige wat hij zegt.
Ik bijt op lip en aarzel even maar uiteindelijk begin toch te praten.
'May was eind vorig jaar nogal geïrriteerd en boos over het feit dat je haar niet zag staan maar sommige andere meisjes wel,' begin ik. 'Ongeveer halverwege de vakantie spraken we iets af en toen vertelde ze me dat ze naar een andere school zou gaan maar eerst nog een paar dagen naar onze school. Omdat ze jou terug wilde pakken voordat je haar niet zag staan. Ze wist wel dat je die andere meisjes gekwetst had maar was gewoon gekrenkt dat je niks bij haar probeerde. Maar okee, ze zei dat ze je wilde laten voelen, hoe die meisjes zich ook voelden,' zeg ik waarna ik zwijg en Jace' reactie probeer te peilen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Geovanni Naldo Nelson.

"Ja." Weet hij over zijn lippen te brengen en knikt zwakjes.
Ik kan aan hem zien dat ik het meeste pijn weggehaald heb, want zijn blik is helderder. Alleen voel ik nu een pijn door mijn gehele lichaam die ik niet kan plaatsen. Ik zet een paar stappen achteruit en leun opnieuw tegen het bureau aan. Ik voel me zwaar verzwakt, maar gelukkig kan ik nog op mijn eigen benen staan.
"Ja, ik voel het…" Herhaalt hij zacht.
"Ik wil je morgen nog wel verder helpen, maar dit is voor mijn lichaam voor vandaag genoeg. Als ik meer pijn bij je afneem, zal ik hier direct in elkaar zakken." Zeg ik tegen hem met een schraal lachje.
"Kan ik nog iets anders voor je doen? Anders ga ik Celeste opzoeken. Ik ben bang dat ze zich zorgen over me maakt." Zeg ik tegen hem.

Jerry 'Jer' Ralph Moore.

Ze fronst mijn wenkbrauwen en kijkt me verbaasd aan. Ergens heb ik het gevoel dat ik precies het verkeerde heb gedaan. Shit.
"Een paar uur geleden zei je nog dat je gewoon vrienden wilt blijven." Zegt ze.
Yep, daar heeft ze gelijk in. Hoe moet ik dit nou weer verklaren?
"Hoe is dat zo snel veranderd?"
Ik kijk haar aan. "Door alles." Zeg ik tegen haar. "De manier hoe je bezorgd was om Aiden, maar me toch ook erbij betrok. Dat was gewoon.. lief." Zeg ik tegen haar.
"Het spijt me dat ik je nu nog verwarder heb gemaakt." Zeg ik en maak aanstalten om op te staan. "Ik zal je alleen laten." Mompel ik zacht.

Feline Haven Chase
'Door alles,' zegt Jerry. 'De manier hoe je bezorgd was om Aiden, maar me toch ook erbij betrok. Dat was gewoon...lief,' vervolgt hij.
'Het spijt me dat ik je nu nog verwarder heb gemaakt'. Hij maakt aanstalten om op te staan. 'Ik zal je alleen laten,' mompelt hij zacht.
Ik schud mijn hoofd en trek hem aan zijn hand weer naar beneden. 'Ik wil dat je blijft,' zeg ik zacht. Niet veel later klinkt er gerommel boven in de lucht en bijt ik aarzelend op mijn lip. 'We kunnen denk ik maar beter naar binnen gaan,' zeg ik.
Ik sta alvast op en trek Jerry mee omhoog.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Melding over Blanche aka Maartje.
Ik heb het deze week ongelofelijk druk met toetsen, dus tot vrijdag middag (22-06-2012) ben ik afwezig.

Jace Daniël Fox.
Ik knijp mijn ogen dicht achter mijn zonnebril als ze begint met praten.
“May was eind vorig jaar nogal geïrriteerd en boos over het feit dat je haar niet zag staan maar sommige andere meisjes wel,” begon ze, en ik dacht na. Vond ze me toen al leuk? Blijkbaar.
“Ongeveer halverwege de vakantie spraken we iets af en toen vertelde ze me dat ze naar een andere school zou gaan maar eerst nog een paar dagen naar onze school,” Een ongemakkelijk gevoel kroop in mijn maag, alsof ze iets heel erg zou zeggen. Daar was het nu wel de tijd voor denk ik, en aangezien die ongemakkelijke knoop in mijn maag niet zou liegen…
“Omdat ze jou terug wilde pakken voordat je haar niet zag staan. Ze wist wel dat je die andere meisjes gekwetst had maar was gewoon gekrenkt dat je niks bij haar probeerde. Maar okee, ze zei dat ze je wilde laten voelen, hoe die meisjes zich ook voelden,” legde ze allemaal uit en daarna zweeg ze, waarschijnlijk om mijn reactie te checken. Ik zou eigenlijk moeten flippen en diep binnen in mij deed ik dat ook, maar aan de andere kant wilde ik het niet geloven niet. Niet May. Niet míjn May.
Wauw, dat klonk erg obsessief, maar zo bedoelde ik het niet… Hoorbaar slikte ik, probeerde zo kalm en rustig mogelijk op te staan en legde de zonnebril naast me neer, terwijl ik dit deed. Hierna liep ik zonder Daphne een blik waardig te keuren naar de zee en dompelde mezelf onder, waarna ik naar de bodem probeerde te zwemmen met mijn adem ingehouden. Voor even wilde ik geen keuzes meer maken, maar gewoon ergens op een rustig eilandje zitten, alleen. Om even goed na te denken, maar daarna tot de conclusie te komen dat ze allemaal mogen opfucken.

(Ik reageer zo met Celeste en Aiden. Even snel eten.
Reageer jij eerst met Riley, of moet ik dat doen?)

[ bericht aangepast op 19 juni 2012 - 17:01 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Morticia schreef:

(Ik reageer zo met Celeste en Aiden. Even snel eten.
Reageer jij eerst met Riley, of moet ik dat doen?)

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Melding over Blanche aka Maartje.
Ik ben niet meer afwezig! (:
Wat zijn de laatste posts tegen mijn personage's?

Bisous schreef:
Feline Haven Chase
'Door alles,' zegt Jerry. 'De manier hoe je bezorgd was om Aiden, maar me toch ook erbij betrok. Dat was gewoon...lief,' vervolgt hij.
'Het spijt me dat ik je nu nog verwarder heb gemaakt'. Hij maakt aanstalten om op te staan. 'Ik zal je alleen laten,' mompelt hij zacht.
Ik schud mijn hoofd en trek hem aan zijn hand weer naar beneden. 'Ik wil dat je blijft,' zeg ik zacht. Niet veel later klinkt er gerommel boven in de lucht en bijt ik aarzelend op mijn lip. 'We kunnen denk ik maar beter naar binnen gaan,' zeg ik.
Ik sta alvast op en trek Jerry mee omhoog.

To the stars who listen — and the dreams that are answered