[RPG] We're not like the others ~ 9 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 11 sep 2012 - 23:19 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Joshua Lloyd.
Als de deur opnieuw open- en dichtgaat, kijk ik op en zie ik hoe Feline binnen komt lopen. Er zou een glimlach verschijnen als ze alleen was gekomen, maar die verwaterde dus ook helemaal toen ik merkte hoe Jerry ook binnen liep, terwijl ze elkaar handen vasthielden.
De lichte blos die op haar wangen verscheen zag ik dan ook gelijk en mijn mond was ondertussen een streep geworden, mijn blik koud en leeg. Ze kwam bij mijn bed staan, nadat ze snel zijn hand had losgelaten, alsof ze zich betrapt voelde.
‘Gaat het een beetje?’ vroeg ze zacht en ik wendde mijn gezicht abrupt van haar af, mijn donkerblauwe ogen keken kil en levenloos naar de grond naast me. Ik voelde me goed, ten minste beter dan net, want de meeste pijn was weg en ergens had ik medelijden met Geovanni, want hij had dit weggehaald, waardoor hijzelf nu ongelooflijk uitgeput was en zelf pijn had gekregen.
De enige pijn waar ik nu het meest last van had, was vanbinnen en die kwam niet van de wond, al wist ik niet waardoor dat kwam. Deze informatie ging ik dan ook niet aan het neusje van Feline hangen.
Dit was dan ook de reden dat ik haar vraag niet beantwoordde, dat ik zo stil als een muis bleef en haar hierbij zelfs niet aankeek. Eigenlijk had ik geen idee waarom ik zo tegen haar deed, maar het zal vast wel een goede reden voor mij op dit moment zijn, anders deed ik het niet – en dat was genoeg voor mij om er überhaupt mee door te gaan.
Zonder het zelf echt in de gaten te hebben, had ik mijn vuisten gebald in de kleine pauze die er was en knarsetandde ik, terwijl mijn ogen nog steeds kil op de grond gericht waren.
‘Super,’ antwoordde ik sarcastisch, ‘dat merk je morgen wel als ik er niet meer ben.’ Het kwam sarcastisch, maar vooral bits uit mijn mond, iets dat ik eigenlijk niet zo had bedoeld en ik had het terug willen nemen, maar dat zou zwakte zijn. Zij kon er niets aan doen dat ik hier nu lag, maar het deed me wel zo.
Misschien deed ik het wel, omdat ik me achtergelaten voelde door haar, doordat ze zomaar weg ging en mij achterliet. Ik kende haar sinds vandaag pas goed, want de afgelopen jaren hadden we alleen verhitte discussies en ruzies of liepen we elkaar voorbij in de gang.
Waarom boeide me het dan überhaupt dat ze zomaar wegging? Of dat ze met Jerry weer terugkomt? Het was te verwachten dat ze voor een Leonim zou gaan en niet voor een Caligas, want Caligas zijn nou eenmaal players… Zoveel ironie.

(Done, finally! ^^)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Aiden wendt zijn gezicht af en richt zijn blik op de grond. Ondanks dat hij mij niet aankijkt kan ik zien dat er een kille blik in zijn ogen staat. Als ik zijn gebalde vuisten zie frons ik even en wend dan ook mijn blik af. Het duurt nog een tijdje voordat hij antwoord geeft.
'Super,' zegt hij sarcastisch. 'Dat merk je je morgen wel als ik er niet meer ben,' voegt hij er bits aan toe.
'W-wat?' stamel ik. 'Ik d-dacht dat G-geovanni h-het beter had g-gemaakt...' Ik laat mijn blik even op hem rusten maar kijk dan snel weer naar de grond. Ik bijt op mijn lip en voel tranen in mijn ogen prikken. 'Sorry,' zeg ik zacht. 'Ik laat je anders wel gewoon met rust,' voeg ik er op dezelfde zachte toon aan toe. 'Het spijt me echt. Als ik de tijd zou kunnen terug draaien dan zou ik dat doen'. Ik wil niet dat hij straks doodgaat door mij. Hetzelfde gevoel als net komt naar boven en ik moet mijn best doen om niet weer weg te rennen.
'Zeg het maar gewoon als je wilt dat ik weg ga,' mompel ik.

[ bericht aangepast op 5 juli 2012 - 17:13 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Celeste Jade Fox.
Hij glimlacht lichtjes op wat ik zeg en gaat dan even verzitten.
‘Dankjewel.’ Ook al zegt hij het zegt, ik kan hem toch verstaan en waarna hij zijn ogen sluit, wilde ik eigenlijk opstaan, maar toen hij deze weer opendeed, keek ik hem nieuwsgierig en verwachtingsvol aan.
‘Als je niet voor me wilt zorgen, moet je het maar zeggen.’ Fluisterde hij en sluit dan zijn ogen opnieuw, waardoor er gelijk een zachte glimlach op mijn lippen verscheen en ik voorover boog om hem een kusje op zijn voorhoofd te geven.
‘Dat zal ik zeggen, maar het maakt me niet uit,’ Grinnikte ik zachtjes, ‘Ik zorg graag voor je,’ Mijn vingertoppen liet ik over de zijkant van zijn gezicht glijden en depte toen nog een paar keer om hem wat koelte te geven, waarna ik erbij nadacht dat ik de kracht van het ijs had. Eigenlijk moest ik er wel voorzichtig mee zijn, dus stond ik op en liep met het washandje wat van hem weg, waarna ik me concentreerde en het washandje wat koud maakte.
Daarna begon ik weer te deppen in zijn nek en voorhoofd, hopelijk zou dit wat helpen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Aiden Joshua Lloyd.
‘W-wat?’ stamelde ze opeens en lichtelijk fronste ik mijn wenkbrauwen. Ik had geen idee of ik dit nu serieus moest nemen van haar of niet. ‘Ik d-dacht dat G-geovanni h-het beter had g-gemaakt…’
Haar blik voelde ik op mij branden en dus keek ik ook niet terug, al was ik wel op dat punt geweest, echter kneep ik hierna mijn ogen dicht en drukte de korte nagels in mijn handen.
‘Sorry,’ Ze praatte nog steeds zacht, alsof ze haar stem kwijt zou raken. ‘Ik laat je anders wel gewoon met rust,’ Natuurlijk, je zou ook bij me blijven om me te steunen, hé? Maar nee, ze moet weer weg, en Jerry kan niet onderbreken.
Wacht, ben ik niet gewoon jaloers? Want dat lijkt er wel verdomde veel op. Nee, ik ben niet jaloers, spreek ik mezelf streng toe. Niet op wat er tussen haar en Jerry ook moge spelen, op niets tussen hun of wat er dan ook is.
‘Zeg het maar gewoon als je wilt dat ik weg ga,’ In plaats van dat ik wijselijk mijn mond dicht houd, gooi ik het over een hele andere boeg en open ik mijn mond om een bits antwoord eruit te slingeren, ‘Waarom moest ik je eigenlijk redden als je vriendje dat ook blijkbaar kon?’

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Waarom moest ik je eigenlijk redden als je vriendje dat ook blijkbaar kon?' vraagt Aiden bits.
Ik werp even een blik op Jerry. 'Hij eh, is mijn vriendje niet,' mompel ik. 'En als je er nu spijt van hebt dan had je er eerst maar beter over na moeten denken,' zeg iets feller. 'Ik heb al weet ik hoeveel keer gezegd dat het me spijt maar blijkbaar maakt jou dat niks uit. Geloof me, ik zou bijna alles wel willen doen zodat jij je weer beter zou gaan voelen maar dan moet je niet doorgaan met dat rot gedrag van je. Je gedraagt je echt als een eikel. En okee, ik neem het terug dat ik heb gezegd dat alle jongens van Calligas players zijn. Jij zou er al helemaal geen kunnen zijn want met dat gedrag van je zou geen enkel meisje je ooit leuk vinden,' kaats ik terug. 'Het is dat ik me schuldig voel dat dit gebeurt is anders was ik allang weggelopen. Je mag blij zijn dat ik überhaupt terug ben gekomen, maar ach, volgens mij heb je liever dat ik je laat stikken anders zou je je wel normaal gedragen. Oh wacht, laat maar. Je kan je niet normaal gedragen dus dat heeft ook niet veel zin'. Ik kijk hem even geïrriteerd aan en ga dan op het bed naast zijn bed zitten, met mijn rug naar Aiden toegedraaid.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Even alles van Feline en Aiden lezen..]

[ bericht aangepast op 5 juli 2012 - 20:46 ]

[Oeeeeh! Wordfight. ^^]

(Bump.
Ik reageer straks met Aiden. Is er eigenlijk al op Jace gereageerd?)

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Hier moet ik ook nog reageren. ]

Aiden Joshua Lloyd.
“Hij eh, is mijn vriendje niet,” mompelde ze, “En als je er nu spijt van hebt, dan had je er eerst maar over na moeten denken,” begon ze iets feller te zeggen, waardoor ik mijn ogen rolde en naar het plafond keek.
“Ik heb al weet ik hoeveel keer gezegd dat het me spijt, maar blijkbaar maakt jou dat niks uit. Geloof me, ik zou bijna alles wel willen doen zodat jij je weer beter zou gaan voelen maar dan moet je niet doorgaan met dat rot gedrag van je. Je gedraagt je echt als een eikel. En okee, ik neem het terug dat ik heb gezegd dat alle jongens van Calligas players zijn. Jij zou er al helemaal geen kunnen zijn want met dat gedrag van je zou geen enkel meisje je ooit leuk vinden,” kaatste ze terug, waar ik eigenlijk wel een steek door kreeg, maar toch liet ik dat niet merken en de emotieloze blik op mijn gezicht sierde het nog steeds.
“Het is dat ik me schuldig voel dat dit gebeurt, is anders was ik allang weggelopen. Je mag blij zijn dat ik überhaupt terug ben gekomen, maar ach, volgens mij heb je liever dat ik je laat stikken anders zou je je wel normaal gedragen. Oh wacht, laat maar. Je kan je niet normaal gedragen dus dat heeft ook niet veel zin.” In mijn ooghoeken zag ik hoe ze me even geïrriteerd aankeek, maar dan op het bed naast die van mij ging zitten, met haar rug naar me toe. Het was dom dat we beide zo tegen elkaar reageren, maar het was gewoon de lichtelijke jaloezie die sprak.
“Tuurlijk, geef mij maar de schuld, gaat gemakkelijk hé? En ik hoef geen horde meisjes die mij leuk vinden, eentje is genoeg hoor.” I would treasure her with my life, just like I did with Feline, but that stubborn girl… “Wat volwassen, zeg! Kan je ook een keer de verantwoordelijkheid nemen door het zelf te zien? Door te zeggen dat ík me niet normaal kan gedragen, is laag, dus als dat je bedoeling was, good job! Het is je gelukt.” Weer rolde ik mijn ogen en deed net alsof Jerry er niet stond, maar nog steeds waren mijn ogen op het plafond gericht.
“Ik heb je trouwens niet nodig, ik heb niemand nodig.”

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Tuurlijk, geef mij maar de schuld, gaat gemakkelijk hé? En ik hoef geen horde meisjes die mij leuk vinden, eentje is genoeg hoor,' zegt Aiden. 'Wat volwassen, zeg! Kan je ook een keer de verantwoordelijkheid nemen door het zelf te zien? Door te zeggen dat ík me niet normaal kan gedragen, is laag, dus als dat je bedoeling was, good job! Het is je gelukt. Ik heb je trouwens niet nodig, ik heb niemand nodig'.
Die laatste woorden kwetsen me meer dan ze eigenlijk zouden moeten.
Ik draai me om zodat ik hem aan kan kijken, maar blijf wel op het bed zeggen. 'Ik heb nooit gezegd dat het jouw schuld is. Ik weet donders goed dat het míjn schuld is dat je hier nu ligt'. Ik zucht en haal een paar keer diep adem om mezelf te kalmeren. 'Ik zeg alleen maar dat het fijn zou zijn als je je normaal zou gedragen. Het is helemaal niet nodig om steeds zo bits te reageren'. Ik glijd van het bed af en gebaar naar Jerry dat hij mee moet komen. 'Maar ik ga, je zegt zelf dat je me niet nodig hebt dus dan kan ik net zo goed gaan. De wonden ga jezelf maar verzorgen, als je me niet nodig hebt hoef ik dat ook niet te doen'.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Is there anyone alive?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ja.. maar ik moet nog een verhaal schrijven.. Ik zal morgen reageren, I promiss!]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Bisous schreef: