• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Meanish
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ JustMeanXx
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington
    Myra Bailey ~ 15 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Meanerd

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ JustMeanXx
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ Meanish
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory


    Your make-up is terrible

    [Dankje Elisssse! (flower) ]


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    Gilbert Fuchs.

    Ik kijk even verbaasd op als ze toegeeft, maar glimlach uiteindelijk zacht.
    'Dank je. En ik geloof ook dat je taai bent, anders had je hier waarschijnlijk niet gestaan.' Met andere woorden: dan had ze zich waarschijnlijk allang doodgehongerd. Ik loop voor haar naar binnen en ga naast Samantha aan de tafel zitten.
    'Mijn excuses, ik kon Aurelie niet in de regen laten staan,' zeg ik en ga verder met waar ik mee bezig was: flink bunkeren. Ik begin aan mijn friet, die inmiddels wat kouder is geworden, en doop die in de mayonaise.
    'Willen jullie overigens hierna terug naar Pratchett of wil iemand nog familieleden en dergelijke opzoeken? We hebben een auto met een redelijk volle tank, we kunnen overal heen.' Ik werk de Big Mac naar binnen en neem een slok van mijn cola.
    'Als iemand cola wil, suit yourself,' zeg ik. Achteloos eet ik door. Dat eerste menu is nog maar een warmdraaiertje.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    "Dank je. En ik geloof ook dat je taai bent, anders had je hier waarschijnlijk niet gestaan." Ik frons even maar hij loopt alweer naar binnen. Ik achtervolg hem en ga ook zitten.
    "Mijn excuses, ik kon Aurelie niet in de regen laten staan." Ik sla mijn ogen beschaamd neer naar de tafel, maar ook om hem niet te zien eten. Het geluid is al erg genoeg. Ik adem door mijn mond om zo min mogelijk van de frituurgeur hoeven in te ademen.
    "Willen jullie overigens hierna terug naar Pratchett of wil iemand nog familieleden en dergelijke opzoeken? We hebben een auto met een redelijk volle tank, we kunnen overal heen."
    "Ik denk niet dat het handig is om iemand anders te laten weten dat we eruit zijn." zeg ik met mijn zachte stem, zonder op te kijken.
    "Je weet maar nooit wat ze doen. Mijn ouders hebben me erin gestopt, die laten me er echt niet zomaar weer uitgaan."
    Ik denk even aan mijn ouders, de afstandelijke maar liefhebbende ouders. Ze zijn er altijd voor me geweest en hebben gedaan wat ouders horen te doen maar meer ook neit. Ik kwam nooit iets te kort, in de materiale zin dan. Maar ik heb nooit dichtbij ze gestaan en volgens mij stonden ze ook niet dichtbij elkaar.


    Your make-up is terrible

    Samantha
    ''Mijn excuses, ik kon Aurelie niet in de regen laten staan,'' verklaarde Gilbert, en ik knikte terwijl ik, na mijn twee wraps, aan mijn big mac begon.
    ''Willen jullie overigens hierna terug naar Pratchett of wil iemand nog familieleden en dergelijke opzoeken? We hebben een auto met een redelijk volle tank, we kunnen overal heen.'' vroeg hij, en een rilling liep over mijn rug bij het woord 'Familie'.
    ''Ik eh- niet.'' glimlachte ik kleintjes. Ik hoopte dat ik mijn vader niet tegen kwam..
    Ik keek even naar Aurelie die haar ogen had neergeslagen, en door haar mond ademde. Ik beet even op mijn lip. Had ze een eetstoornis? Dan moest dit vast lastig voor haar zijn..
    Ik dronk wat van mijn cola, terwijl ik mijn blik door de Mac liet glijden.

    Hehe, ze weet het natuurlijk nog niet :3.
    Zal ik haar d'r vader tegen laten komen? -twijfelt-


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Ja, doe dat _O_ Mooie drama, heeft Gilbert een reden om pissed te worden.

    Gilbert Fuchs.

    "Ik denk niet dat het handig is om iemand anders te laten weten dat we eruit zijn," reageert Aurelie. Ik prop een frietje in mijn mond en knik dan. De ontmoeting met S was een compleet fiasco en was ook totaal niet gepland. Als hij zou willen, dan kon hij contact opnemen met de politie en me verraden. Juist om het feit dat hij tegen de dood zit aan te hikken, kan hem vastberaden maken om nog zo veel mogelijk schade aan te richten in mijn toekomst. Ik zie hem voor alles aan.
    "Je weet maar nooit wat ze doen. Mijn ouders hebben me erin gestopt, die laten me er echt niet zomaar weer uitgaan." Ik zwijg en denk aan S, die enorme bedragen aan Murray heeft overgemaakt om me hier te houden.
    'Ik wil naar de bank,' zeg ik dan als ik mijn tweede menu erbij heb gepakt en begin te eten.
    'Ik weet niet of ik het voor elkaar kan spelen, maar ik kan op z'n minst proberen een spaarrekening te openen. Tegen vier procent rente kan ik wellicht nog voldoende over houden voor een eventuele studie, maar op het moment zijn de basisbehoeften het belangrijkst.' Ik werk een frietje naar binnen.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    Ik hoor Gilbert aan, "Ik wil naar de bank. Ik weet niet of ik het voor elkaar kan spelen, maar ik kan op z'n minst proberen een spaarrekening te openen. Tegen vier procent rente kan ik wellicht nog voldoende over houden voor een eventuele studie, maar op het moment zijn de basisbegoeften het belangrijkst." Ik hou mijn blik op de tafel gericht en denk even snel na.
    "Met welk ID dan, Gilbert?" vraag ik.
    "Ik denk dat je een ID nodig hebt, een naam, een identiteit. Wij zijn nu identiteitloos, ze denken dat wij veilig opgesloten zitten en ze hebben onze paspoorten en ID-kaarten." zeg ik tegen hem zonder hem aan te kijken. Ik laat mijn blik afglijden naar mijn handen die met elkaar spelen en herhaal steeds dezelfde beweging van mijn nagels over mijn huid halen, als afleiding. Er komen een paar rode strepen tevoorschijn maar meer ook niet.


    Your make-up is terrible

    Yvo Enright

    'Hoe heet hij eigenlijk? En waarom is hij vast gebonden?' hoorde ik Myra vragen. Ik bleef Jenna in de gaten houden. Had ze niet iets van medicijnen nodig? Ik keek naar Mason, of Oliver. Wie was hij nu? Misschien had hij de medicijnen van haar? 'Mason.. Oliver..' zei ik tegen Myra. 'Oliver is aardig,' zei ik. 'En voor Mason moet je uitkijken, daar had jij net al een confrontatie mee.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Myra Bailey
    'Mason.. Oliver..'zegt de jongen, 'Oliver is aardig, en voor Mason moet je uitkijken, daar had jij net al een confrontatie mee.' Het lijkt alsof mijn hart stil blijft staan, alsof ik niet meer kan ademen. 'W-w-wat!' fluister ik verontrust. 'Ahaa.. hij heeft ook een 2e persoonlijkheid,'zegt Synta. Ik zeg niets, ik denk na. Dus ik had net al een confrontatie met hem? Dat kan niet, want daar kan ik me niets van herinderen! Maar wacht eens even, toen werd ik Synta! 'Synta, had jij net al een confrontatie met hem?' fluister ik zacht. 'Mja, hij was niet aardig,' zegt ze. Ik kijk nogmaals naar Oliver/Mason, 'oh, okay!' Dan zeg ik tegen Yvo: 'Dus.. hij heeft 2 persoonlijkheden?'


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    Yvo Enright

    'W-w-wat!' hoorde ik haar nog maar net fluisteren. Ik keek haar eventjes aan. Ik hoorde haar nog wat fluisteren, maar kon dat niet helemaal verstaan. Ik werd nieuwsgierig naar waar zij last van had. 'Dus.. hij heeft 2 persoonlijkheden?' vroeg ze waarna ik naar haar knikte. 'Blijkbaar wel,' zei ik schouder ophalend en keek weer eventjes naar Jenna. 'Zeg, kan jij in zijn zakken kijken voor medicijnen van Jenna?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Myra Bailey
    'Blijkbaar wel,' zegt de jongen, dan kijkt de jongen even naar Jenna, 'Zeg, kan jij in zijn zakken kijken voor medicijnen van Jenna?' Ik knik, dan kijk ik naar Oliver/Mason en zoek ik zijn zakken, ik haal een doosje te voorschijn. 'Is dit het?' Ik hou het doosje omhoog. Ik sta op en loop naar Yvo toe, terwijl Jenna nogsteeds een kast knuffelt.


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    Gilbert Fuchs.

    'Met welk ID dan, Gilbert?' vraagt Aurelie. Mijn hand schiet naar mijn broekzak.
    'Met dit ID natu-' Ik stop mijn zin. Ik heb helemaal geen ID. Mijn ogen worden groot. Ik laat het frietje uit mijn vrije hand vallen.
    "Ik denk dat je een ID nodig hebt, een naam, een identiteit. Wij zijn nu identiteitloos, ze denken dat wij veilig opgesloten zitten en ze hebben onze paspoorten en ID-kaarten."
    Identiteitloos? Geen.. identiteit? Ik kijk glazig voor me uit.
    'Mijn naam is.. weg?' vraag ik zacht. Ik laat me in de stoel zakken. Na even zo lusteloos te hebben gezeten, vertelt mijn maag me dat het tijd wordt om die hamburger te verorberen. Mijn hand glipt de tas weer in en ik begin aan mijn big mac. Zwijgend eet ik mijn voedsel op.
    'We kunnen geen kant op. Dit geld is het enige wat we hebben. Tot we onze ID's terugvinden en eraan toe zijn. Dan pas kan iedereen een normaal bestaan opbouwen. Tot die tijd, hebben we Pratchett.'


    No growth of the heart is ever a waste

    samantha
    zwijgend volgde ik het gesprek tussen Aurelie en Gilbert. Inmdiddels was ik al klaar met mijn bigmac, en at stilletjes mijn patat. Het onderwerp ging over naar indentiteitsbewjzen, en mijn adem stokte eventjes. Hoe moesten we nou verder zonder ID? Net toen ik mijn mond opentrok om een opmerking te maken, zag ik een bekend gezicht. Hj stond in de rij van de kassa's, en keek naar het menu. Ik liet een patatje vallen, en merkte dat ik lichtelijk begon te trillen. Mijn vader.. Dit kon niet waar zijn. Het mocht niet.. Zou hij me gezien hebben?
    De herinneringen van vroeger flitsten voorbij, en mijn ogen vulden zich met tranen. "G-gilbert.. Ik wil weg. Ik moet.. Weg." zei ik, terwijl ik de bewegingen van mijn vader volgde. Hoe kon je je dochter ooit zoiets aandoen?! "hij is het, Gilbert." ik voelde hoe de paniek me langzaam overheerste, en doordat ik opstond kletterde mijn stoel naar achteren. Nee.. Hij draaide zich om. zijn ogen schoten naar de stoel op de grond, en daarna naar mij. Hij verstijfde lichtjes, en zijn ogen doorboorden de mijne. Hij zette een paar stappen mijn richting op, wat me achteruit liet deinsen. Nee..


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    Mijn redenatie brengt me enigszins tot rust en ik neem nog een hap van de burger. En nog een slok cola.
    'Klote dat mijn ID niet in mijn dossier zit,' denk ik hardop, nog half kauwend op een stuk sla uit de burger.
    'Wat me trouwens wel opviel, is dat er wel bepaalde financiële gegevens in zaten.' Nog een hap. Hmm.. ik heb hierna wel zin in een ijsje.
    'Als ik zo vrij mag zijn, bevatten jullie dossiers ook dergelijke ge-'
    'G-Gilbert.. Ik wil weg. Ik moet.. weg.' Mijn ogen flitsen naar Samantha die voor zich uit kijkt alsof ze een spook heeft gezien.
    'Huh? Alles oke?' Ik probeer haar blik te volgen, maar zie niks bijzonders. Heeft zij last van psychoses?
    'Hij is het, Gilbert.' Mijn mond zakt een stukje open en nog voor ik wat heb kunnen doen, is Samantha opgestaan en haar stoel op de grond gevallen. Het kletteren doet meerdere klanten opkijken. Mijn blik kruist dat van een man, die ons langer aankijkt dan gebruikelijk is. Hij.. is dat.. Samantha's vader? Hij nadert ons en mijn blik flitst naar Samantha. Ze is angstig. Hij is het! Ik bal de vuisten en ga voor haar staan.
    'Geen stap dichterbij,' zeg ik kil.
    'Want ik zweer het, ik hou me niet in.' Mijn stem is donker, rauw. Natuurlijk besef ik meer dan goed dat het hem geen moeite zal kosten om een vlieg als ik van de voorruit te vegen, maar dat betekent niet dat ik zonder meer toesta dat hij haar pijn doet, op welke manier dan ook! Dat zal niet gebeuren, niet zolang ik hier ben!


    No growth of the heart is ever a waste

    samantha
    "geen stap dichterbij." zei Giblert kil, en in de tussentijd was mijn vader dichterbij gekomen, wiens een verbaasde uitdrukking had. "samantha!" zei hij, Gilbert negerend, en spreidde zijn armen. Ik densde achteruit. "want ik zweer het, ik hou me niet in." voegde Gilbert er aan toe, en mijn vader keerde zich geirriteerd naar hem. "luister, ik zie haar, mijn dochter, voor het eerst sinds jaren. Verpest dit moment niet, wil je?" overdreef hij, niet wetend dat Gilbert er van af wist. Meerdere mensen keken verbaasd onze kant op, maar ik negeerde het. Mijn vader draaide zich om naar mij, en omarmde me. Verstijfd stond ik daar, niet in staat om iets te doen. Zijn hand streek over mijn rug, en een kleine snik ontsnapte uit jn mond. "laat me met rust." zei ik bijna onhoorbaar, en deed een poging tot hem wegduwen. Ik dacht voorgoed van hem af te zijn, maar ik heb te vroeg gejuicht.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    Zijn ogen gaan totaal langs me heen.
    'Samantha,' zegt hij en spreidt de armen, alsof hij haar wil omhelzen. Mijn gezicht krijgt een ijskoude uitdrukking. Mijn bleke wangen en de wallen onder mijn ogen maken het ernaar dat ik er bijna uitzie als een drugsverslaafde. De man heeft zich geïrriteerd naar me omgedraaid, is binnen een mum van tijd via het gangpad om de tafel naar Samantha gekomen. Shit. Ik zie zijn blik. Hij kijkt op me neer, ziet me als tuig. Ik kijk op hem neer. In mijn ogen is hij tuig.
    "Luister, ik zie haar, mijn dochter, voor het eerst sinds jaren. Verpest dit moment niet, wil je?" Even ben ik verward, weet niet wat te doen. Ik kijk naar de twee en de man die zijn armen om Samantha heeft gevouwen. Mijn ogen kruisen de hare. Ze spreken boekdelen. Ik voel exact wat zij voelt. Ze wil niet aangeraakt worden door hem. Ze is bang, machteloos. Bevroren. Net zoals ik. Om die reden heb ik nooit gevochten. Ik kon het simpelweg niet. En ik viel nachten huilend in slaap omdat ik mezelf zo'n verachtelijke lafaard vond.
    Mijn mond zakt een stukje open van schok. Wat moet ik doen? Wat kan ik doen? Mijn blik ruist die van Aurelie. Ze ziet er net zo besluiteloos uit als ik. Maar ik moet haar helpen! Ik wens niemand een soortgelijke hel toe als de hel die ik heb doorstaan. Ik zou net zo schuldig zijn als ik dit toe zou staan. Het kan niet! Ik kan het niet toestaan!
    Ik stap op het tweetal af.
    'Ze wil je niet zien. Laat haar los.' Ik zeg het nog even kil, emotieloos. Geen geweld, Gilbert. Geen geweld, dan heb je verloren. Al die mensen hier zijn potentiële getuigen. Zolang die man er niet achter komt dat ik uit het Pratchett kom, hoeft dit niet in mijn nadeel te werken.
    'Ik ben geen familie van haar, maar ik kan makkelijk in haar ogen zien of ze oprecht gelukkig of niet. En ze is nu alles behalve gelukkig. Ze heeft mij door een moeilijke periode geholpen, nu zal ik wat terug doen. Laat haar los, ik wil geen geweld gebruiken.'

    [ bericht aangepast op 3 juni 2012 - 0:07 ]


    No growth of the heart is ever a waste