RPG HorseLand | 1 - Speeltopics

Lets get it startedd

Regels:

x Je mag voor anderen een beetje zeggen wat ze doen (DAARBIJ NIET: karakter veranderen, situatie veranderen, of andere recente dingen)
x 16+ is toegestaan
x Niet schelden (behalve als het je personage tegen een andere is xd)

Dagroutine:

- Opstaan (uiterlijk tot 12 uur)
- Chillen en doen wat je wilt
- Gezamelijk ontbijt (of brunch, hangt ervan af)
- Vrij rijden [11.30 tot 12.30]
- OF les krijgen, OF les geven aan beginners of kleintjes [1 tot 3]
- Tussendoor kun je altijd lunchen (is niet gezamelijk)
- Vrije tijd [3 tot 4.30]
- Les geven aan jongeren (die al goed zijn) [5 tot 7]
- Dinnertime [7.30 tot 8]
- Vrije tijd [geen limiet (geen tijd dat iedereen binnen moet zijn, dat is vrij)]

Wel aan John melden als je niet voor 12 uur terug bent en buiten hangt s' nachts een lijst (naam aftekenen als je terug bent) zodat we s' ochtends weten dat je terug bent.


HIER IS DE NIEUWE TOPIC

[ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 16:07 ]

how dare you speak of grace

Jake

Ik rek me uit en kleed me om, dan besluit ik Stardist gedag te zeggen en daarna ga ik alvast in de woonkamer zitten.

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Alex
licht schijnt in mijn ogen, geïriteerd trek ik mijn dekens omhoog en stop ik mijn hoofd onder mijn kussen.

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Sharone Black

Vermoeid sloffend liep ik naar de ontbijttafel. Liv was de enige die er al was en ik ging naast hem zitten. 'Morning.' mompelde ik. 'Morgen.' antwoordde hij. 'Lekker geslapen?' vroeg ik terwijl ik een pistoletje van de schaal haalde en hem open begon te snijden. Hoe laat was het eigenlijk? Ik keek op de grote klok in de eetkamer. 10 uur.

how dare you speak of grace

Valérie
Ik word wakker van een motor. Een auto, rond deze tijd? Gapend open ik mijn ogen. Verdwaast kijk ik om me heen. Wat doe ik in Pirate's stal? Dan speelt de vorige avond zich voor mijn geesteroog af. Een glimlachje speelt om mijn lippen. Dan sta ik op en klop ik het stro uit mijn kleren. Pirate staat al. Hij kijkt me nieuwsgierig aan. Klikkende hoeven klinken in de stallen. Ik steek mijn hoofd naar buiten en zie dat er een meisje binnen komt met een prachtig bruin paard. Ze zet het beest in de eerste box. Alweer een nieuweling? Dan loop ik de stal uit, mijn maag knort en ik besluit naar de eetkamer te gaan.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

In mijn pyjama loop ik naar beneden en smeer een broodje en ga rustig zitten aan de ontbijt tafel.
Ik begin rustig te eten en zie Lev zitten "goedenmorgen" begroet ik hem en geef hem een glimlach.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Liv:

"Ja, heerlijk." Zei ik nog steeds aardig moe. Ik was niet zo snel met wakker worden. "Ik zou kunnen vragen of jij lekker heb geslapen, maar moet zoals elke morgen me naar de stad haasten." Ik was een beetje geirriteerd, maar ja, iemand moest het doen, en ik was 1 van de mensen die hier al het langs zaten. "Ach, ja ik vraag het toch maar, lekker geslapen?" Dan komt Emily aanlopen. "Goedemorgen."

[ bericht aangepast op 28 mei 2012 - 14:40 ]

We've lived in the shadows for far too long.

Valérie
Duf kwam ik de eetkamer binnen. Daar zaten Liv, Emily en Sharone al te eten. Ik besloot er bij te gaan zitten. Waarschijnlijk moest Liv weer vroeg weg, hij keek een beetje geirriteerd. Mijn humeur was het tegenovergestelde, en tamelijk opgewekt vroeg ik aan de drie mensen die er zaten:
'En mensen, hoe was jullie nacht?'

[ bericht aangepast op 28 mei 2012 - 14:46 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Emerence Mulholland
Ik merk dat ik zo ongeveer dood ga van de honger wat niet vreemd is als je bedenkt dat het vijf uur 's middags was toen ikvoor het laatst echt at. Ik ga opzoek naar de eetzaal en heb hem al redelijk snel gevonden. Ik zie een groepje kinderen zitten en loop er naar toe. 'Mag ik hierbij komen zitten?' Vraag ik. 'Ik ben nieuw.'

Remember to be ridiculous.

Sharone Black

Ik slikte vermoeid een hapje van mijn pistoletje door. 'Slecht. Succes met naar de stad gaan.' zei ik moe. Ik klonk misschien heel arrogant van moeheid, dacht ik bij mezelf. Emily kwam binnen. 'Goedemorgen.' 'Hee..' zei ik afwezig. Toen kwam Valérie binnen. 'En mensen, hoe was jullie nacht?' 'Uhg, slecht.' jammerde ik. Ik legde mijn broodje neer en leunde achterover. Ik haalde mijn hand door mijn haar. Toen leunde ik weer naar voren. 'Ik ga me aankleden.' zei ik en ik slofte richting mijn kamer.

how dare you speak of grace

Liv:


"Tuurlijk." Zei ik tegen het nieuwe meisje en probeerde mijn mond leeg te maken. "Ik ben Liv." Zeg ik al een stuk vrolijker. "En op jouw vraag, ik heb prima geslapen." Zeg Valérie. "Aleen een beetje moe en ik heb mijn boek voor mijn studie nog niet uit." Mompel ik. Ik keek nog even naar het nieuwe meisje. "Heb je je rooster en kamer nummer al?"

We've lived in the shadows for far too long.

Valérie
Sharone reageerde een beetje chagrijnig: 'Uhg, slecht.' Toen stond ze op om zich aan te kleden. Ondertussen kwam het nieuwe meisje aangelopen.
'Hag ik hierbij komen zitten?' vroeg ze, 'Ik ben nieuw.' Ik knikte naar haar. En tegelijkertijd zei ook Liv toe. Toen pakte ik een croissantje en begon deze te besmeren met jam.

[ bericht aangepast op 28 mei 2012 - 14:52 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Emerence Mulholland
'Ik ben Emerence,' zeg ik en ik pak iets te eten. 'En nee, ik ben pas een kwartiertje hier maar besloot dat het na meer als twaalf uur rijden gezond is om iets te eten.'
Ik kijk even naar de rest van het groepje. Hoeveel leerlingen zouden er hier op HorseLand eigenlijk zijn?

Remember to be ridiculous.

Valérie
'Eten is altijd gezond,' zei ik met volle mond, 'en twaalf uur rijden is ongelooflijk lang! Dat je dat vol houd! Ik ben Valérie trouwens, aangenaam.' Met moeite slikte ik het croissantje door.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Emerence Mulholland
Een meisje stelt zich voor als Valérie. 'Héél veel koffie met héél veel suiker,' zeg ik lachend als ik zie dat ze een croissantje doorslikt. 'En zolang je er niet in stikt geloof ik het ook.'
Ik pak een appel en begin er rustig van te eten.

Remember to be ridiculous.

Valérie
'Koffie? Geef mij maar thee,' zeg ik, ik lach terug. 'Ik zag je trouwens net de stal binnen gaan met je paard, wat een prachtig dier! Hoe heet hij, of is het een zij?' Ik schenk wat thee voor mezelf in en omring het kopje met mijn beiden handen. Voorzichtig neem ik een slokje.

[ bericht aangepast op 28 mei 2012 - 15:02 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page