[RPG] We're not like the others ~ 7 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 23 mei 2012 - 19:18 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Feline Haven Chase
Aiden stopt met lopen en kijkt naar de lucht. 'Dat is alles wat ik nodig heb, liefje,' zegt hij met een geamuseerde glimlach waarna hij me aankijkt.
Ik rol met mijn ogen bij het woord liefje. Dat bewijst weer dat hij niet anders is dan Nathan en Jace
'Zullen we nu dan maar beginnen?' vraagt hij
Ik knik langzaam. 'Ga je gang maar,' zeg ik en ik werp even een blik op mijn horloge. Eigenlijk begint de volgende les zo, maar pech.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[ik moet even eten, ik reageer zo hoor.]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Aiden Lloyd
Ze rolt even haar ogen bij het woord liefje. Ze denkt nu vast en zeker dat ik hetzelfde ben als Jace en Nathan.
Op mijn vraagt knikte ze langzaam. “Ga je gang maar,” Zegt ze en werpt een blik op haar horloge. Ik trek even verward mijn wenkbrauw op. “Waarom kijk je op je horloge? Moet je ergens naartoe, drukke dame?”
Afwachtend kijk ik haar aan en doe mijn armen weer over elkaar.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Aiden trekt een wenkbrauw op. 'Waarom kijk je op je horloge? Moet je ergens naartoe, drukke dame?'
Hij kijkt me afwachtend aan en slaat zijn armen weer over elkaar.
Ik schud lichtjes mijn hoofd. 'Nee hoor, ik wilde alleen weten hoe laat het was,' zeg ik simpel. 'En de volgende les begint trouwens zo maar daar heb ik geen zin in,' voeg ik er nog aan toe.
'Dus waar wil je naar toe om te laten zien dat je anders bent?' vraag ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
Lichtjes schud zij haar hoofd. “Nee hoor, ik wilde alleen weten hoe laat het was, en de volgende les begint trouwens zo maar daar heb ik geen zin in.” Zei ze simpel, en ik keek haar even met een kleine glimlach aan. “A young deliquent, huh?”
“Dus waar wil je naartoe om te laten zien dat je anders bent?” Vroeg ze, en ik keek haar aan met een ietwat mysterieuze blik. “Ga je met me mee naar mijn werk?” Ik keek haar afwachtend aan, maar met een bepaalde blik die ik zelfs niet kon ontcijferen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'A young deliquent huh?' zegt hij met een kleine glimlach.
'Dat ik spijbel maakt nog niet gelijk een crimineel van me,' grinnik ik.
'Ga je met me mee naar mijn werk?' Hij kijkt een beetje mysterieus en afwachtend maar ook nog iets. Ik weet niet goed wat.
'Eh, dat is wel goed denk ik,' zeg ik lichtelijk aarzelend. Ik vraag me af waar hij werkt, ik zie hem nog niet echt in een supermarkt staan of zoiets.
'Maar eh, hoe wil je daar komen?' vraag ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
“Eh, dat is wel goed, denk ik,” Zei ze lichtelijk aarzelend en ik grinnikte. “Geen zorgen, je gaat niet dood, ik werk niet bij de maffia of zo.” Lachte ik luid, maar kort, en keek haar daarna weer aan.
“Maar eh, hoe wil je daar komen?” Ik beet kort op de binnenkant van mijn wang. “Met de motor natuurlijk, hoe anders? Dan zijn we er ook lekker snel, tenzij je niet bij me achterop durft natuurlijk..” Grinnikte ik even
Voorzichtig bekeek ik haar snel en stak mijn arm toen uit, waarna er een gentlemanlike glimlach op mijn gezicht kwam. Ik was zeker anderhalve kop groter dan haar, en ik was ook breder dan dat zij is. “Als je het niet erg vindt, begeleid ik u naar mijn vervoermiddel,” Zei ik op een grappige bekakte manier.

[ bericht aangepast op 20 mei 2012 - 17:44 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Geen zorgen, je gaat niet dood, ik werk niet bij de maffia of zo,' lacht hij kort en luid.
Ik haal mijn schouders op. 'Je weet maar nooit,' mompel ik. Dat ik hem er wel voor aanzie zeg ik er maar niet bij.
'Met de motor natuurlijk, hoe anders? Dan zijn we er ook lekker snel, tenzij je niet bij me achterop durft natuurlijk..' grinnikt hij.
Ik begin te twijfelen. Bij Jerry zou ik waarschijnlijk zo achterop gaan maar bij Aiden... 'Tuurlijk durf ik dat wel,' zeg ik zo nonchalant mogelijk.
Hij steekt zijn arm uit en glimlacht gentlemenachtig. 'Als je het niet erg vindt, begeleid ik u naar mijn vervoermiddel,' zegt hij op een grappige bekakte toon.
Ik lach zachtjes. 'Ja, mag je dat,' grinnik ik.
Na nog even twijfelen neem ik toch maar zijn arm aan. 'Eh, zullen we maar gaan dan?'

[ bericht aangepast op 20 mei 2012 - 17:49 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
“Tuurlijk durf ik dat wel,” Zei ze zo nonchalant mogelijk, maar ik trapte er niet in, natuurlijk. Ik wist heus wel dat ze eigenlijk niet bij me achterop durfde. Het verbaasde me zelfs dat ze er toch in mee stemde, maar hier zei ik maar niets over tegen haar want dan zou ze al helemaal niet meer meegaan.
Zij lachte even zachtjes. “Ja, mag je dat,” Grinnikte ze, en ik kon gemakkelijk zien dat ze even twijfelde of ze mijn arm moest aannemen. “Eh, zullen we maar gaan dan?” Toch deed ze dit en ik liep kalm, langzaam met haar naar de parkeerplaats van de school.
Toen we aankwamen, zag ik mijn motor al staan en kalm liet ik haar arm los om haar een helm aan te geven. “Ik moet wel aan je veiligheid denken, hé, motormeid,” Grinnikte ik en haalde een sleuteltje uit mijn broekzak, waarna ik deze in het slot deed en even omdraaide om de motor te horen starten. Snel en behendig deed ik mijn helm ook op en ging op de rode motor zitten, waarna ik haar afwachtend aankeek. “Kom je nog of wil je toch terug? Kan altijd natuurlijk.” Grijnsde ik vermakelijk.

url=http://data.whicdn.com/images/28899500/545619_136061043195130_100003737065311_154292_741778870_n_large.jpg]Motor van Aiden, maar dan zonder dat zitje achterop. :')[/url

[ bericht aangepast op 20 mei 2012 - 18:14 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
We lopen naar de parkeerplaats en als we door aankomen laat hij mijn arm los en geeft hij me een helm. 'Ik moet wel aan je veiligheid denken, hé, motormeid,' grinnikt hij.
Hij doet de sleutel in het slot om de rode motor te starten waarna hij op de motor gaat zitten en zijn helm op doet. 'Kom je nog of wil je toch terug? Kan altijd natuurlijk,' grijnst hij geamuseerd.
Ik doe de helm op en ga achter hem zitten. Ook al zijn we nog niet weg, ik sla mijn armen alvast stevig rond zijn gespierde middel. 'Als we vallen, en ik overleef het dan ga ik je vermoorden,' mompel ik. O god, waar ben ik in godsnaam mee bezig. Achter op bij een Caligas, ik lijk echt wel gek.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
Ze doet de helm op en gaat achter me zitten. En ook al zijn we nog niet weg, ik voel haar armen alvast stevig rond mijn gespierde middel. Stiekem is het gewoon een excuus om aan mijn lijf te komen, grinnikte ik in mezelf, maar zei het maar niet hardop, aangezien ze me vast uitmaakt voor een eikel of zo. “Als we vallen, en ik overleef het dan ga ik je vermoorden,” Mompelde ze, waarop ik weer lachte en de motor harder liet gaan en mijn voeten naast me op de motor zette. Grijnzend keek ik haar eerst aan, waarna ik wegreed. “Wie zegt dat je het overleeft?” Plaagde ik haar, maar reed toen door de poort en grijnsde groot toen ik een auto moest ontwijken die er net aankwam. Luid getoeter hoorde ik achter me, maar ik lette er niet op. Nog nooit had ik een ongeluk gehad op deze motor, dus waarom nu wel? Oké, ik had één keer een ongeluk gehad, maar dat is nogal een lang verhaal en geen moment voor nu – of straks – om te delen met haar. Behendig reed ik tussen de auto’s door over de weg en boog wat naar voren om nog wat sneller te gaan. Feline, je weet niet waar je aan begonnen bent, meid…

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Hij kijkt me nog grijnzend aan waarna hij wegrijdt. 'Wie zegt dat je het overleeft,' plaagt hij.
'Dat zeg ik en anders achtervolgt mijn geest je wel,' zeg ik koppig.
Hij rijdt door de poort en als hij gelijk al een auto moet ontwijken klem ik mijn armen alleen nog maar steviger rond zijn middel. Daarna gaat het gelijk goed maar als hij sneller begint te rijden knijp ik mijn ogen dicht. 'Ik wil nog niet dood,' zeg ik zacht.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[ben even eten]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
“Dat zeg ik en anders achtervolgt mijn geest je wel,” Antwoordde ze koppig, waardoor ik begon te grijnzen. Nadat ik sneller begon te rijden, voelde ik haar armen steviger om me heen klemmen. “Ik wil nog niet dood,” Hoorde ik zachtjes bij haar vandaan komen.
Als ze niet een raar idee had gehad bij de jongen van Caligas, ons niet allemaal over één kam scheerde en mij uit zichzelf beter wilde leren kennen, was dit heel schattig geweest. Nu moest ik dat gevoel gewoon onderdrukken. Het maakte me niet eens uit dat ze bij Leonim vandaan komt, als ik een vriendin zou hebben bij die afdeling, zou het mij niets uitmaken.
Weer ontweek ik behendig een paar auto’s, die gevaarlijk dichtbij kwamen en ik voelde de adrenaline door mijn lichaam gaan, waardoor ik nog harder begon te rijden door de straten en een rondje extra reed om Feline te pesten. Ze wist toch niet waar ik naartoe wilde gaan. Toen ik weer voor de bar reed, begon ik gas te minderen en reed wat langzamer door de poort heen die naar achter het gebouw zou leiden, waar de privé parkeerplaatsen waren voor personeel. Ik stopte de motor op de plek waar ik altijd sta en deed mijn helm af, waarna ik naar haar toe draaide zo ver ik kon. “We zijn er. Dat was toch niet zo erg?” Grijnsde ik groot, en ik voelde haar armen nog om mijn gespierde lichaam, waardoor ik begon te lachen. “Je mag me wel loslaten hoor, maar als je mijn lekkere lichaam nog langer wilt vasthouden, snap ik het ook,” En ik wiebelde plagend met mijn wenkbrauwen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Ik open even mijn ogen en als ik zie dat een paar auto's gevaarlijk dichtbij komen klem ik mijn armen nog iets meer rond zijn middel en knijp ik mijn ogen weer dicht. Een paar minuten later merk ik dat we vaart minderen en nog iets later staan we stil maar ik hou mijn armen voor de zekerheid rond zijn middel geklemd. Misschien staan we wel voor een stoplicht.
'We zijn er. Dat was toch niet zo erg?'
Ik open mijn ogen en zie dat hij zijn helm heeft af gedaan en breed grijnst. 'Je mag me wel loslaten hoor, maar als je mijn lekkere lichaam nog langer wilt vasthouden, snap ik het ook,' lacht hij en hij wiebelt plagend met zijn wenkbrauwen.
Ik haal gelijk mijn armen rond hem weg en doe de helm af die ik aan hem geef. 'Ik wil je het liefst helemaal niet vasthouden,' zeg ik.Daarna wil ik van de motor afstappen maar ik blijf hangen met mijn voet waardoor ik mijn evenwicht verlies en op de grond beland. 'Auw,' mompel ik. Ik zucht lichtjes en kijk naar Aiden. 'Waag het niet om te gaan lachen,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered