[RPG] We're not like the others ~ 7 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 23 mei 2012 - 19:18 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
“Jij bent niet haar vriendje dus ik bepaal zelf wat ik wel of niet met haar doe,” Siste hij terug. Die vieze rat! Daarna kijkt hij weer naar Feline en ik pak hem bij zijn nek, maar hij wurmt zich al uit mijn greep met een grijns rond zijn lippen, waarna hij naar haar toe loopt en haar aan de arm omhoog trekt. “Ga toch gezellig met ons mee,” Hij slaat zijn arm stevig om haar heen.
“Als die sukkel eraan komt houden jullie hem tegen,” Zegt hij tegen zijn vrienden. Woef. Dat die vrienden daarnaar luisteren zeg. En wat een cliché als ik een wolf ben, ik moet me nu zo erg inhouden om niet bij die losers te veranderen. Eigenlijk zou ik klantvriendelijk of zo moeten doen, maar dat maakt me niets uit. Als ze Feline wat aandoen…
Mijn lichaam trilt hard van de woede die ik in me heb en ik merk dat Feline naar me toe probeerd te lopen, waardoor ik snel naar haar loop, maar voordat ze ook maar bij mij is, wordt ze weer teruggetrokken. “Als je niet wilt dat ik haar mooie keeltje beschadig laat je haar gewoon mee gaan,” Zei de jongen tegen me met een vermakelijke grijns. Wauw, dus jij vindt dít vermakelijk? Ziek mannetje, je weet niet waar ik allemaal toe in staat ben.

Als ik hem in mijn handen krijg, gaat hij het hiernamaals in. Iemand zal me dan moeten stoppen, want anders ligt er hier een dooie. “Je kunt beter zeggen, als jij niet dood wilt, laat haar dan gaan, want als ik je in mijn handen heb…” Gromde ik donker en vol met woede en haat naar deze gast toe. De drie jongens versperren mijn weg en twee ervan hebben nu ook een mes in hun handen. “Denk je serieus dat ik bang ben voor een paar kleine mesjes? Ik heb wel wat erger meegemaakt,” Siste ik naar de jongens en stortte me op de eerste de beste jongen met een mes. Hij was wat sterker dan de jongen die met Feline wegliep.
Ik probeerde haar niet uit mijn ogen te verliezen, maar de jongen trok haar al langzaam het restaurantje uit. Opeens voel ik een messteek in mijn buik en knal de jongen bewusteloos. De messteek was niet heel diep gegaan, maar ik voelde het wel. Behendig ontweek ik de volgende beweging van een andere jongen en haalde hem onderuit, maar de jongen zonder mes sprong op mijn rug en begon op me in te slaan. Ik zwaaide de jongen eraf en hij knalde tegen een tafel aan, waardoor ik de kans had me met de andere jongen bezig te houden en, toen hij even niet oplette, zijn mes te pakken en in mijn broekzak te doen. Hij keek me raar aan dat ik hem niet aanviel daarmee.

“Voor de klootzak die Feline mee nam.” Gromde ik en sloeg de jongen toen ook bewusteloos, toen rende ik snel weg naar buiten met mijn hand op de wond van de messteek. Fijn, waarom mocht ik nu niet veranderen? Dit maakte het alleen maar erger.
Ik keek om me heen en probeerde haar te vinden, maar ik zag alleen maar andere mensen die mijn aandacht niet verdienden, totdat ik opeens een meisjessstem hoorde schreeuwen en ik rende snel in de richting van dit geluid. Zo kwamen we natuurlijk in een steegje. Waarom altijd de steegjes, guys? Dacht ik vermoeid en liep deze in waar ik de jongen zag die Feline tegen de muur had geduwd. “Je vrienden zijn nou niet bepaald iets om mee te vechten,” Mompelde ik, maar de messteek voelde ik nog steeds erg en het begon steeds erger te worden.

[ bericht aangepast op 21 mei 2012 - 10:57 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Celeste Jade Fox.
“Wacht even…” Hoor ik opeens de stem van Geovanni en ik kijk hem verward aan, maar al snel kwam ik erachter dat het voor Jace bedoeld was en niet voor mij. “Zij moet wel naar jou luisteren, maar jij luistert niet naar haar?! Wat een fantastische familie!” Roept hij uit, waardoor ik mijn ogen even dichtknijp.
Ja, niet echt dus.
“Heb nou één keer respect voor vrouwen!” Schreeuwde hij tegen Jace en toen ik mijn neef weer aankeek, merkte ik dat hij krijtwit was geworden. Wat was er door zijn gedachten gegaan? Ik wist alleen dat dit niet goed af zou lopen… Als dat al zou gebeuren.
“En je familie,” Voegde Geovanni toe, en mijn hart begon te kloppen. Wie weet wat hij allemaal wel niet heeft gedaan. Hij hield me ook niet bepaald zacht vast of zo en het liefste wil ik naar Geovanni lopen om me in zijn armen te nestelen, maar dan gaat Jace al helemaal ontploffen.
Toch doe ik dit en trek mijn arm uit Jace zijn grip, loop naar Geovanni en sla mijn armen om zijn middel, waarna ik Jace aankijk. “Doe Geovanni geen pijn, Jace…” Mijn blik dwaalde verslagen naar de grond en ik beet op mijn lip voor wat ik zou vervolgen, “Ik doe wel wat je zegt als je Geovanni geen pijn doet. Ik… Ik houd van hem, Jace!” Ik keek op in zijn gezicht, woede en zijn ogen zwart.
Shit, volgens mij is hij veranderd.
Het ene moment stond ik nog bij Geovanni en het andere moment viel ik met een klap tegen de muur aan. “Auw… Godver…” Mompelde ik pijnlijk, terwijl ik me in elkaar liet zakken en naar Jace probeerde te kijken, die naar Geovanni liep.
Fuck. My. Life.

Jace Fox.
Naarmate Geovanni verder praatte, voelde ik me krijtwit worden. Respect voor vrouwen? Wie zegt dat ik dat niet heb? Al wist ik natuurlijk dondersgoed dat ik dat eigenlijk niet had gehad, maar ze wisten niet dat ik wilde veranderen. Nooit meer dat leven, nooit meer Celeste laten schrikken of bang maken, nooit meer.
Op het moment dat ik er wat van wil zeggen, trekt Celeste zich uit mijn grip, loopt naar Geovanni en slaat haar armen om zijn middel, waarna ze mij aankijkt – die ik beantwoord met een kille blik in mijn, nog, blauwe ogen.
“Doe Geovanni geen pijn, Jace…” Wat? Hij vroeg er zelf om, hij vraagt erom als ik hem straks ga slaan. Zeker nu jij in zijn armen staat en eigenlijk bij een Caligas hoort.
“Ik doe wel wat je zegt als je Geovanni geen pijn doet. Ik… houd van hem, Jace!” Mijn mond was ondertussen een streep vol haat geworden, mijn ogen zwart met kilheid en mijn gezicht strak.
Snel liep ik naar haar toe en knalde haar tegen een muur aan, waarna ik naar Geovanni liep en hem aan zijn shirt omhoog hield.
“Ze houdt van jou?” Spuugde ik uit. “Ze hoort bij iemand van Caligas, net zoals ze bij die afdeling hoort en niet bij een of andere…” Ik snoof mijn neus alsof hij afval was en keek hem donker aan.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Geovanni Naldo Nelson.

Jace zijn gezicht wordt krijtwit. En één moment denk dat er een knop omgedraaid wordt en dat hij het beseft, maar niets is minder waar.
Celeste trekt zich los uit Jace zijn greep en slaat haar armen om mijn middel. "Doe Geovanni geen pijn, Jace…" Zegt ze.
Awh.. Ik snap Celeste, maar ik weet zeker dat ik klappen ga krijgen.
"Ik doe wel wat je zegt als je Geovanni geen pijn doet. Ik… Ik houd van hem, Jace!"
Ik schud mijn hoofd. Dat zijn precies de woorden die ze nou niet moest zeggen..
Jace trekt Celeste van me los en smijt haar tegen de muur aan. Ik kijk bewegenloos toe. "Jace.." Grom ik woedend.
"Auw… Godver," Mompelt ze en laat zich zakken.
Doordat ik naar Celeste kijk, zie ik Jace niet aankomen. Hij trekt me omhoog aan mijn shirt. Ik blijf slap hangen en kijk hem vals aan.
"Ze houdt van jou?" Hij spuugt de woorden bijna in mijn gezicht. "Ze hoort bij iemand van Caligas, net zoals ze bij die afdeling hoort en niet bij een of andere..."
Ik begin te spartelen. "Daar hoort ze niet, besef dat nou een keer!" Schreeuw ik tegen hem. "Ze hoort bij mij en bij de Leonim," Zeg ik tegen hem en probeer hem te trappen. Ik raak hem bij zijn bovenbeen. Wauw..

[Reageren.. ik heb zo weer pause en dan moet ik van de pc af.. ):]

Jace Fox.
“Daar hoort ze niet, besef dat nou een keer!” Schreeuwde hij tegen me, maar mijn gezicht stond nog steeds kil. Dodelijk. “Ze hoort bij mij en bij de Leonim,” Zei hij tegen me en probeerde me te trappen, waardoor hij mijn bovenbeen raakt.
Verveelt trek ik een wenkbrauw op. “Ik kan niet geloven dat ze van jou houdt.” Mompelde ik ongelovig en schudde mijn hoofd.
Opeens had ik geen zin meer in dit hele gedoe en keek naar Celeste, die nog steeds in elkaar op de grond was gezakt. Echter was er wel iets aan haar veranderd, toen ik haar in de ogen keek zag ik dat die van haar ook zwart waren geworden.
Ik keek weer naar de jongen en gooide hem ook tegen de muur. “Ik ben er klaar mee, Celeste.”
Toen draaide ik me om en liep weg, maar voordat ik ook maar een paar stappen kon doen, voelde ik haar hand stevig om mijn pols en ik keek haar aan met dezelfde zwarte ogen die zij nu had.
“Ik ga aan mijn moeder vragen of ze je eruit wilt trappen. Dan zoek je het maar uit.”

[Dan reageer ik alleen even met Jace, anders duurt het te lang.]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Geovanni Naldo Nelson.

Oké, dit kan ik wel schudden. Ik mag dan sterk zijn, Jace is sterker.
"Ik kan niet geloven dat ze van jou houdt," Zegt hij met één opgetrokken wenkbrauw.
Woedend trap ik in zijn buik, maar het maakt hem allemaal niks uit. Kom maar op Jace, ram me in elkaar. Dan ben ik er van af.
Met één welgemikte worp gooi Jace me tegen de muur. Ik knal met m'n hoofd tegen de muur en zak naast Celeste op de grond neer.
"Ik ben er klaar mee, Celeste," Zegt Jace en hij loopt weg.
Mijn ogen worden groot als ik Celeste's hand om Jace zijn pols zie. "Wat doe je?" Vraag ik verbaasd en kijk naar haar. Dit kan gewoon niet!
"Ik ga aan mijn moeder vragen of ze je eruit wilt trappen. Dan zoek je het maar uit,"
"Nee.." Mompel ik zacht. "Jace, dat doe je niet!" Roep ik naar hem.

Louise Erika Sweet
Hij rolde met zijn ogen.'Kom op zeg!'Riep hij tegen mij. 'Ik ben niet cute, schattig of weet ik veel wat, noem me ook niet zo,' Zei hij tegen mij. Hij legde zijn handen op mij rug en trok me wat meer naar hem toe.'Oké.' Zei ik met een glimlach. Ik keek nog even door de kamer heen. Opeens hoorde ik geluid van voet stappen. Ik gebaarde dat we stil moesten zijn. Voor het geval dat hij niets hoorde.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Celeste Jade Fox
“Nee…” Mompelde Geovanni, maar ik keek alleen woedend naar Jace. “Jace, dat doe je niet!”
Maar Jace had ook alleen maar oog voor mij en gunde Geovanni zelfs geen blik meer. Kil, nog erger dan dat hij normaal was, schudde hij zijn arm van mijn grip los en liep weg.
“Waar moet ik dan naartoe? Je weet dat mijn moeder overleden is!” Ik wilde er nog wat achteraan roepen, maar hij liep met stevige passen door. “Ik kan nergens heen!”
Jace liep de hoek om en was uit mijn zicht verdwenen.
Verslagen viel ik op de grond en kreeg ik mijn eigen kleur ogen weer.
“Fuck… fuck… Waar moet ik dan naartoe?”
Ik balde mijn vuisten en draaide me langzaam naar Geovanni om. “H-het komt wel goed, alles komt goed. Right?” Weer begon ik te snikken en ik strompelde naar hem toe om in zijn armen te verdwijnen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Je kunt beter zeggen, als jij niet dood wilt, laat haar dan gaan, want als ik je in mijn handen heb…' gromt Aiden. De drie andere jongens zorgen er voor dat hij er niet langs kan en twee van hun hebben een mes in hun hand. 'Denk je serieus dat ik bang ben voor een paar kleine mesjes? Ik heb wel wat erger meegemaakt,' hoor ik Aiden nog sissen voordat de jongen me het restaurant uittrekt. Hij heeft het mes weggedaan maar trekt me ruw en hardhandig een steegje in waar hij me tegen de muur drukt.
'Nu weet ik nog steeds je naam niet schat,' grijnst hij terwijl hij met zijn vingertoppen mijn wang weer streelt. Ik probeer weg te komen maar de jongen drukt me alleen maar steviger tegen de muur. 'Niet zo haastig doen, schat. We hebben alle tijd'. Met één van zijn handen houdt hij mijn beide polsen vast en met de andere glijd hij van mijn wang, via mijn hals en arm naar mijn heup. Hij komt dichterbij staan en ik voel zijn adem op mijn gezicht.
Als hij met zijn hand onder mijn shirt glijdt begin te gillen. 'Kop dicht,' sist de jongen waarna hij me alleen maar steviger vast houdt. Dan komt Aiden het steegje in rennen. 'Je vrienden zijn nou niet bepaald iets om mee te vechten,' mompelt hij.
Ik kijk Aiden en mijn blik valt op de bloedvlek in zijn shirt. De jongen die me vast heeft ziet het ook en begint te grijnzen. Hij laat me los en loopt op Aiden af. 'Als ze niks voor stellen hoe kom je dan aan die mooie wond daar?' grijnst hij. 'Als je in leven wilt blijven dan hou je er buiten. Ik doe met haar wat ik wil'. Er loopt een rilling over mijn rug en ik wil naar Aiden te lopen alleen houdt de jongen me tegen. 'Hier blijven jij,' sist hij.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
“Als ze niks voor stellen, hoe kom je dan aan die mooie wond daar?” Grijnsde hij. “Dat had ik ervoor over,” Mijn blik gleed beschermend naar Feline, maar daarna weer naar de jongen voor me, die naar me toe liep.
“Als je in leven wilt blijven dan houd je er buiten. Ik doe met haar wat ik wil.” Feline probeert naar me toe te lopen maar de jongen houdt haar tegen. “Hier blijven jij,” siste hij naar Feline, waardoor ik dodelijk nog een paar stappen naar voren deed.
“Je moet eens respect hebben voor vrouwen, nooit van je moeder geleerd?” Siste ik naar hem, waarna ik zijn schouder vastpakte, hem vandaan trok bij Feline en hem op de grond sloeg. Ik bleef hem net zo vaak slaan totdat er bloed aan mijn knokkels zat van hem, maar hij keek me nog steeds grijnzend aan en ik draaide me snel naar Feline om.
“Ga via de achterkant naar binnen en zoek naar John, die ene man. En blijf daar. Remember?” Behendig gooide ik de sleutel naar haar toe en hield me toen weer bezig met de jongen. Hij zat nu bovenop me en haalde een mes tevoorschijn.
“Die heb ik ook vriend.” Ik haalde de mes tevoorschijn die ik van de jongen had afgepakt en drukte hem weer op de grond, waardoor ik bovenop hem zat en het tegen zijn keel hield. Omdat ik weer naar Feline draaide, siste hij en voelde ik dat hij een snee in mijn arm maakte.
“Snel.” Siste ik naar haar toe en ramde zijn pols op de grond die het mes vasthad.

[Ik heb even een andere foto gedaan. -wbw-]

[ bericht aangepast op 21 mei 2012 - 16:59 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Aiden doet een paar stappen naar voren.
'Je moet eens respect hebben voor vrouwen, nooit van je moeder geleerd?' sist hij waarna hij de jongen vastpakt en op de grond slaat. Hij slaat hem zo vaak dat er bloed van de jongen op zijn handen komt maar de jongen blijft grijnzen.
'Ga via de achterkant naar binnen en zoek naar John, die ene man. Remember?' zegt Aiden en hij gooit de sleutels naar me toe die ik gelukkig in een keer vang. De jongen heeft onder tussen de rollen omgedraaid en zit boven op Aiden en hij heeft een mest gepakt.
'Die heb ik ook vriend.' zegt Aiden hij draait de rollen weer om en houdt het mes tegen de keel van de jongen. 'Snel,' sist Aiden naar me.
Ik knik en ren snel weg, naar de achterkant van het restaurant. Het duurt even voordat ik de deur open heb omdat mijn handen trillen. Zodra ik in het restaurant sta en John zie staan pak ik hem bij zijn arm en trek ik hem mee.
'Hoho, doe eens rustig,' zegt hij. Ik schud mijn hoofd en duw hem naar buiten. 'Aiden is aan het vechten met een jongen en hij heeft je hulp nodig,' zeg ik. John kijkt me geschrokken aan en mompelt iets wat ik niet versta. 'Waar?' vraagt hij dan. Ik gebaar hem mij te volgen en ren weer naar het steegje.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
De jongen krast nog een keer met zijn mes bij mijn arm en ik bijt hard op lip om niet te gaan schreeuwen. Ik voel stroompjes bloed over mijn arm gaan en ik pak zijn mes af die ik weggooi en die van mij erbij. Ze kletteren een eindje verderop neer en ik sla hem met mijn vuist totdat ik zijn neus hoor breken, als dit al niet het geval was.
Zijn gezicht heeft een paar plekken en zijn neus is dik en opgezwollen waar bloed uitstroomt. Hij draait de rollen om en slaat mij ook een paar keer in mijn gezicht, waardoor ik ook voel dat er bloed uit mijn neus stroomt en ik pak hem hardhandig bij zijn keel vast.
Op dat moment komt John naar buiten en rent naar ons toe, waarna hij de jongen bij zijn kraag omhoog trekt en hem wegduwt. “Rot op en kom hier nooit meer.” Siste hij en dit keer keek de jongen verslagen naar John, daarna naar mij en toen naar Feline die er ook aan kwam lopen.
“Ik krijg jullie nog wel…” Goh, goh, loze bedreigingen, Ik zal je! Toen strompelde hij weg en ik kwam overeind om hem achterna te gaan maar John hield me tegen en mompelde boos naar me. “Ik dacht dat jij niet meer zou vechten?”
Ik kneep zachtjes in de rug van mijn neus en veegde het bloed daarvandaan met de rug van mijn hand, waarna ik hem wegduwde en naar de jongen wilde lopen, maar toen omdraaide.
Pijnlijk houd ik mijn arm en mijn buik vast en strompelde toen toch naar John toe. “Ik kon er niets aan doen. Hij zat aan Feline.” Er kwam een kleine stilte en John knikte met zijn ogen dicht. “Ik snap het, maar de volgende keer haal je mij er gelijk bij. Dan handel ik het wel af, goed?”
Grommend knikte ik, natuurlijk wist ik dat hij gelijk had.
Mijn ogen boorden door die van Feline heen, maar toen liep ik strompelend naar haar toe met mijn handen over mijn wonden en keek haar beschermend aan. “Gaat het? Heeft hij je wat gedaan?”

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
John is een stuk langer en rent dan ook stuk sneller waardoor hij eerder bij het steegje is. Als ik daar aan kom heeft John de jongen al bij zijn kraag omhoog getrokken. 'Rot op en kom hier nooit meer.' sist hij. De jongen kijkt ons aan. 'Ik krijg jullie nog wel...' mompelt hij waarna hij weg strompelt. Het is waarschijnlijk een loze bedreiging maar ik voel me niet fijn bij die woorden. Aiden wil de jongen nog achterna gaan maar John houdt hem tegen. Ze zeggen iets tegen elkaar maar ik versta niet wat.
Dan boren Aiden ogen zich in die van mij en strompelt hij naar me toe. 'Gaat het? Heeft hij je wat gedaan?' Ik schud mijn hoofd. 'H-het gaat w-wel,' weet ik er uit te krijgen. 'En eh, bedankt,' voeg ik er met een kleine glimlach aan toe. 'Maar laten we nu eerst maar je wonden eens verzorgen,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd
Ze schudde haar hoofd. “H-het gaat w-wel,” Ik knikte. “En eh, bedankt,” Voegde ze er met een kleine glimlach aan toe. “Maar laten we nu eerst maar je wonden eens verzorgen,”
Een glimlach kwam er op mijn gezicht. “Alles voor jou.” Een kinderlijke grijns kwam er toen op mijn lippen terecht, terwijl ik haar nog aankeek en John opeens naast me stond om me te ondersteunen.

“Eigenlijk hoor ik nu een stomme grap te maken dat ik het wel red, right? Dat ik een gast ben en heus niet dood ga van zo’n klein schrammetje, maar… die messteek in mijn buik is wel een gemene.” Lachte ik jongensachtig om niet te laten zien dat ik ook echt pijn had.
We liepen via de achterdeur naar binnen en John hielp me om op de stoel te zitten en ondertussen een verbanddoos te halen, waardoor Feline en ik even alleen waren. Mijn hoofd liet ik op de muur achter me leunen en deed mijn ogen dicht.
“Denk je nu wat anders over me?”

[ bericht aangepast op 21 mei 2012 - 17:44 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Er komt een glimlach op zijn gezicht. 'Alles voor jou,' grijnst hij kinderlijk. Dan komt John naast hem staan om hem te ondersteunen tijdens het lopen.
'Eigenlijk hoor ik nu een stomme grap te maken dat ik het wel red, right? Dat ik een gast ben en heus niet dood ga van zo’n klein schrammetje, maar… die messteek in mijn buik is wel een gemene.' lacht hij jongensachtig.
Als we binnen zijn helpt John Aiden te gaan zitten waarna hij een verbanddoos gaat halen. Aiden leunt met zijn hoofd op de muur achter hem en sluit zijn ogen. 'Denk je nu wat anders over me?'
Ik knik. 'Ja,' antwoord ik. 'Maar ik denk nog steeds niet dat alle jongens hadden geholpen.' Ik twijfel even en druk dan een kusje op zijn wang. Kort daarna komt John binnen met de verbanddoos.

To the stars who listen — and the dreams that are answered