[RPG] Alcatraz - Four. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 18 mei 2012 - 18:02 ]

Nicole Joy Eastwood
Hij glimlacht alweer. Het begint gewoon eng te worden.
'Je bent wel slim, maar dat is nu nergens voor nodig. Je hoeft niet zo ver weg te staan hoor, ik voel me net een vieze pedo. En dan ben ik nou weer net niet.'
'Ja, en dat moet ik zeker geloven,' mompel ik. Eerlijk gezegd zie ik hem daar nog wel voor aan.
Ik blijf hem wantrouwig en argwanend aankijken en terwijl ik naar hem toe loop hou ik hem goed in de gaten. Als ik vlak voor hem sta blijf ik weer staan. 'Wat wilde je nu gaan doen?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"Ja, en dat moet ik zeker geloven." mompel ze, waarop ik knik.
Ze loopt toch mijn richting op maar ik zie hou ze me in de gaten houd, net zoals ik haar in de gaten hou, elke beweging die ze maakt. Ze blijft vlak voor me stil staan.
"Wat wil je nu gaan doen?" vraagt ze.
"Praten over het feit dat jij niet geloofd dat ik geen pedo ben." Ik sla mijn armen verdedigend over elkaar heen. "Nee, zoiets zou ik een jong meisje niet aan kunnen doen, die onschuld..." Ik schud kort mijn hoofd en mijn ogen staan even triest, bij een herinnering uit mijn jeugd. Vreselijk hoe mensen dat kunnen doen.

Your make-up is terrible

[Sorry dat ik vandaag niets met Victor heb geschreven. Of ik morgen online ben moet ik even bekijken, ik zit namelijk de hele dag in Duitsland met school.]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Nicole Joy Eastwood
'Praten over het feit dat jij niet geloofd dat ik geen pedo ben'. Hij slaat zijn armen over elkaar. 'Nee, zoiets zou ik een jong meisje niet aan kunnen doen, die onschuld...' Hij schudt zijn hoofd.
Tot mijn verbazing staan zijn ogen even triest. Volgens mij kan hij dat niet zo maar faken. 'Ik geloof je al,' zucht ik.
'Kan je me nu misschien eindelijk vertellen waarom we hier heen moesten?' vraag ik op een ongeduldige toon.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"Ik geloof je al." zucht ze. "Kan je me nu misschien eindelijk vertellen waarom we hier heen moesten?" Ze klinkt enorm ongeduldig, dat ergerd me weer.
Ik trek haar naar me toe waarna ik haar arm pijnlijk vastgrijp.
"Hou op met dat ongeduldige gedrag!" sis ik kwaad in haar oor. "Je kan toch wel een beetje geduld opbrengen, je zit in de gevangenis, je hebt alle tijd van je leven hierzo."
Nadat ik dat gezegd heb duw ik haar weer van me af en laat ik haar arm los. Ik kijk haar even boos aan maar herstel dan weer snel.
"Ik wilde even privé een praatje maken over de mach die ik volgens jou niet over je hebt."

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Ik schrik lichtjes als hij mij ineens naar zich toetrekt en mijn arm pijnlijk beet grijpt.
'Hou op met dat ongeduldige gedrag! Je kan toch wel een beetje geduld opbrengen, je zit in de gevangenis, je hebt alle tijd van je leven hierzo,' sist hij op een kwade toon in mijn oor waarna hij mij weer van zich af duwt en mijn arm los laat.
Ik wrijf even over mijn arm terwijl hij me boos aankijkt maar die blik verdwijnt snel.
'Ik wilde even privé een praatje maken over de mach die ik volgens jou niet over je hebt,'
'En dat moet persé in een verlaten gang?' vraag ik. 'Nou begin maar met praten. We mogen dan wel in de gevangenis zitten en alle tijd hebben maar dat wil niet zeggen dat ik die tijd met jou wil doorbrengen.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"En dat moet persé in een verlaten gang?" vraagt ze. "Nou begin maar met praten. We mogen dan wel in de gevangenis zitten en alle tijd hebben maar dat wil niet zeggen dat ik die tijd met jou wil doorbrengen."
Ze drijft me echt tot het uiterste zeg. Ik heb de grens allang bereikt maar nu duwt ze me erover. Ik doe een enkele stap om naast haar te komen en duw haar dan ruw tegen de muur, zodat ze er met een klap tegenaan komt, haar gezicht mijn kant op. Ik geef haar geen tijd om te klagen.
"Het kan me niet schelen hóe jij die tijd wilt doorbrengen of met wie. Je hebt je maar aan te passen aan het systeem hier en dat systeem heeft uitgemaakt dat je die met míj doorbrengt, als je je buiten die zielige cel bevind." sis ik terwijl ik met mijn onderarm tegen haar luchtpijp druk.

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Hij duwt een stap naar voren en duwt me dan ruw tegen de muur.
'Het kan me niet schelen hóe jij die tijd wilt doorbrengen of met wie. Je hebt je maar aan te passen aan het systeem hier en dat systeem heeft uitgemaakt dat je die met míj doorbrengt, als je je buiten die zielige cel bevind,' sist hij terwijl hij zijn onderarm tegen mijn luchtpijp drukt.
Ik begin het benauwd te krijgen en leg mijn handen op zijn arm die ik probeer weg te drukken.
'Waarom moet ik die tijd perse met jou door brengen,' weet ik er uit te krijgen. 'En mag je arm alsjeblieft weg? Ik stik,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik ben er morgenmiddag weer. Ben al de hele tijd bezig met school.]

Luca Jones

Ze legt haar arm op mijn arm en probeer die weg te drukken, wat tevergeefse moeite is.
"Waarom moet ik die tijd persé met jou door brengen?" krijgt ze eruit. "En mag je arm alsjeblieft weg? Ik stik."
Ik laat mijn arm iets losser maar haal hem niet weg. Ze moet begrijpen dat ze niet zo tegen mij kan praten.
"Omdat ik dat zeg, daarom. En ik word je wel een keer zat, dan ben je weer vrij om te doen wat je zelf wilt, maar als ik je nodig heb verwacht ik gewoon dat je beschikbaar bent." zeg ik. "En ik haal mijn arm weg als je normaal doet."

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Zijn arm gaat iets losser maar hij haalt hem nog niet weg.
'Omdat ik dat zeg, daarom. En ik word je wel een keer zat, dan ben je weer vrij om te doen wat je zelf wilt, maar als ik je nodig heb verwacht ik gewoon dat je beschikbaar bent,' zegt hij. 'En ik haal mijn arm weg als je normaal doet.'
Ik wil protesteren en zeggen dat ik zijn bezit niet ben en dat ik dat nooit zal zijn maar dan drukt hij zijn arm toch weer harder tegen mijn keel.
'Ik doe al normaal,' zucht ik. 'Maar echt, mag je arm alsjeblieft weg? Ik krijg het benauwd,' zeg ik lichtjes smekend.
Misschien moet ik me maar zo saai gaan gedragen dat hij me zo weer laat gaan.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"Ik doe al normaal." zucht ze. "Maar echt, mag je arm alsjeblieft weg? Ik krijg het benauwd." zegt ze, ik hoor de smekende ondertoon in haar stem, iets dat me laat grijzen.
Dan trek ik mijn arm weg maar blijf toch dicht bij haar staan, als een kleine waarschuwing dat ze niet weer zo moet doen en niet weg moet komen.
"Je wilt dus geen vrienden worden?" vraag ik nog voor de zekerheid met een glimlachje.

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Hij haalt zijn arm weg maar blijft dichtbij staan waardoor ik het iets wat benauwd blijf houden.
'Je wilt dus geen vrienden worden?' Vraagt hij met een licht glimlachje.
'Ik eh, weet niet,' zeg ik aarzelend. Ik heb geen idee hoe hij kan reageren als ik zeg dat ik het best vind of dat ik het niet wil. 'Wat versta jij onder vrienden?' Vraag ik voorzichtig.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"Ik eh, weet het niet." ze klinkt aarzelend, hier moet ik het voorlopig maar mee doen. "Wat versta jij onder vrienden?" vraagt ze voorzichtig.
"Iemand om af en toe een praatje mee te maken. Dan hoeven we ook niet zo kil en respectloos naar elkaar te zijn, snap je?" vraag ik.
Ik glimlach even met mijn ene monhoek omhoog getrokken, mijn ogen staan iets zachter, en haar mijn hand door mijn haar. Ik kan best aardig zijn en dat wil ik ook, maar soms nemen andere delen van mijn geest het over, genaamd lust en machtwellustig.

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood

'Iemand om af en toe een praatje mee te maken. Dan hoeven we ook niet zo kil en respectloos naar elkaar te zijn, snap je?' Vraagt hij.
Hij glimlacht met een van zijn mondhoeken omhoog getrokken. Zijn ogen staan zelfs minder kil dan anders en hij haalt een hand door zijn haar.
Ik knik langzaam. 'Dat is wel eh, goed denk ik,' zeg ik.
Ik kijk even om me heen en voel me nog steeds niet helemaal op mijn gemak in de uitgestorven gang.
'Wilde je nog iets anders zeggen?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered