• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 14:50 ]


    Your make-up is terrible

    [Jenna zit nog op bed. Oliver ook, hij zit naast Yvo en zit te tekenen. Matt staat bij de deur. Dat is het wel zo'n beetje, maar ik ben over paar minuutjes douchen]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Oké, dank je wel, ik ga even typen.]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Jenna Sophie Davis
    Rustig trok ik met mijn wijsvinger patronen in het zand. Het was lekker weer, de zon scheen en de temperatuur was precies goed. Ik zat hier al een tijdje, en het was best prettig. 'Hier' was op het strand, op een meter of vijftien afstand van de branding. Het was rustig en ik had sinds ik hier was niets gezegd, maar nu begon het zand, het water en de vogels in de lucht te vervagen, te draaien en maakten plaats voor een kamer, met vier mensen plus ikzelf erin. Het duurde even voor ik het herkende, en toen besefte ik dat het strand een waanbeeld was geweest. Ik had mijn medicijnen nodig.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Emilio Sanchez
    "Voor mezelf" mompel ik. "Mijn aanvallen. Mijn gekte" ik laat mijn adem ontsnappen. "Deze plek. Ik was niet zo voor ik hier kwam" ik sluit mijn ogen. "Ik weet het niet" besluit ik.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Samantha
    Hij trok zijn shirt uit, en kroop oner de dekens. Hij wierp even een blik op het raam. ''Zou die bui ooit ophouden?'' vroeg hij, en automatisch keek ik even naar het raam. Het regende inderdaad lang nu. ''Laten we het hopen.'' glimlachte ik, en knoop mijn blouse open. Daaronder droeg ik een hemdje, en ook ik kroop onder de dekens.
    ''Vind je het erg als ik eh, die deur op slot draai? Het is een gewoonte en nu iedereen hier buiten rondloopt.. Nou ja. Het zijn en blijven geestelijk zieke mensen.'' zei hij, en de aarzeling was duidelijk te horen in zijn stem. Bij ieder ander zou ik nee zeggen, maar op de één of andere manier vertrouwde ik Gilbert. Hij was daarbij ook de eerste aan wie ik mijn verhaal heb vertelt. ''Nee hoor, ik denk inderdaad dat het slim is, aangezien deze situatie..'' zei ik, en grijnsde lichtjes.
    Ik heb een lange tijd slecht geslapen. Ik werd constant wakker in de nacht, en sliep maximaal vijf uur per nacht. Ik vroeg me af of het dit keer anders zou zijn; niet alleen doordat ik in een andere kamer lag, maar ik was niet meer alleen. Ik vertrouwde voor het eerst sinds tijden een persoon, dat moest toch wel voor wat rust zorgen, leek me?


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Aurélie Rye Beate

    "Maak je niet druk." sus ik zacht en ik sluit mijn ogen, ik voel me moe. Ik gaap eens. "Het word allemaal weer normaal. Dan komen we hier toch weer uit." Ik weet dat ik er niet uitkom maar hij misschien wel. Ik wil er niet eens uit.


    Your make-up is terrible

    [Sorry jongens, ik moet gaan, ik ga echt proberen weer vaker in de RPG te zijn (no_chears)]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Emilio Sanchez
    Ik kijk Aurelie aan. "Denk je?" Mompel ik. Ik slik even. "Zal ik eens wat vertellen?" Fluister ik. "Je ruikt heel lekker" ik voel dat ik begin te blozen.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik voel mezelf rood worden. "Dat is vast de shampoo van hier." probeer ik het compliment af te doen. Ik hou nou eenmaal niet zo van complimentjes.


    Your make-up is terrible

    Emilio Reyes
    Ik glimlach even. "Nee geen shampoo" fluister ik. Het was haar huid. Ik kan de geur niet precies beschrijven maar het rook fijn, vertrouwt.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    "Oh oké." zeg ik zacht. Ik hou mijn ogen gesloten en voel dat ik wegdommel. Het is dan ook middenacht geweest en Emilio voelt lekker warm aan.


    Your make-up is terrible

    Gilbert Fuchs.

    ''Nee hoor, ik denk inderdaad dat het slim is, aangezien deze situatie..'' Ze grijnst, waardoor ik automatisch glimlach. De grijns doet me gemakkelijk voelen. Joshua kon ook op die manier grijnzen. Oprecht.
    'Dank je,' zeg ik en kom overeind. Ik draai de deur op slot en keer weer terug naar mijn nest van dekens. Hoe laat zou het inmiddels zijn? Een uur of drie? In elk geval al lang bedtijd. Ik wrijf langs mijn slapen en gaap een keer. Ik ga liggen met het hoofd van Samantha af. Ik glimlach even. Voor het eerst voelt deze kamer.. warm. Veilig. Ik ben niet bang dat hij mijn hoofd komt binnenkruipen. Misschien is het inderdaad zo dat leed verlicht wordt wanneer het gedeeld wordt. Ik voel me in elk geval een stuk lichter nu en in geen tijden heb ik een nacht zo goed af kunnen sluiten. Ondanks dat we elke regel hebben gebroken die er is, dat we door de emoties en verwarring even niet wisten waar heen te gaan, ben ik blij dat deze situatie zich heeft voorgedaan. Ik ben zo gedwongen om uit mijn schulp te kruipen en dat heeft me hierheen gebracht. Misschien geen nieuwe ruimte, maar wel een nieuwe stap.
    'Dank je. Dat je naar me wilde luisteren. Weltrusten.' Ik gaap een keer en trek de deken op zodat ik word opgenomen in een cocon van warmte.


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    Gilbert draaide de deur in het slot, en ging toen weer liggen. Hij draaide de andere kant op, en ik lag op min rug; starend naar het plafond.
    Ik voelde me opgelucht, blij.
    Blij dat ik eindelijk een keer mijn verhaal kwijt kon, en enigzins blij dat ik mijn vader een hele lange tijd niet meer ging zien. Dat besef heb ik nu gekregen. Ik was altijd bang dat hij in de duerpost stond terwijl ik in mijn bed lag, zoals hij altijd deed. Nu niet meer.
    Ik was blij dat ik in deze situatie terecht ben gekomen; ik was blij dat ik Gilbert heb ontmoet. Op een vreemde manier, maar dat maakte niks uit.
    ''Dank je.'' zei Gilbert opeens. ''Dat je naar me wilde luisteren. Weltrusten.'' zei hij, en ik kreeg een glimlach op mijn gezicht terwijl ik nog steeds naar het plafond keek.
    ''Jij ook bedankt, Gilbert.'' zei ik. ''Slaap lekker.''

    [ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 22:00 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Emilio Reyes
    Ik merk dat Aurelie aan het dommelen is. Ik streel zacht wat haar uit haar gezicht. Ik heb sterk het gevoel om haar te beschermen. "Zal ik je naar bed brengen? Je valt nog in slaap" fluister ik. "Ik kan je wel tillen"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    "Mij tillen?" mompel ik zacht. "Goed, als het je lukt. Ik ben moe." Ik gaap zacht en nestel me dichter tegen hem aan. "Weet je waar mijn bed is dan?"


    Your make-up is terrible