• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 14:50 ]


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Het was haar schuld zeker weten. Maar dat ga ik haar niet zeggen. Ik ben nog steeds aan het brabbelen. "Ik ben gek, loco gek, heer help me mama ik ben loco" brabbel ik zacht.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik pak zijn handen vast. "Emilio, je bent niet gek." zeg ik zacht. Mijn handen trillen te erg, ik trek ze weer los. "Je bent niet gek, echt niet."


    Your make-up is terrible

    Samantha
    ''Je hebt gelijk. Ooit komt dat besef bij iedereen. Het is de eerste stap. De eerste stap, maar wel meteen het begin van de moeilijkste. Het verwerken.'' zei hij, en ik keek hem lichtelijk verbaasd aan toen hij bij me neerknielde en een hand op mijn schouder neerlegde. ''Ik eh.. Ik heb een vreemd verzoek. Het is misschien erg abrupt en snel om zoiets te vragen, maar..'' hij zweeg en haalde zijn hand weg. Ik keek hem nieuwsgierig aan.
    ''Maar we hebben allebei dingen meegemaakt die ons voor de rest van onze levens zullen tekenen. Daarom vraag ik het aan jou. Eh..'' hij glimlachte ongemakkelijk, en automatisch kreeg ik ook een glimlachje op mijn gezicht. Hij was zo onzeker, best schattig eigenlijk.
    ''Eh.. Zou je hier willen slapen? Het is de erste keer dat eh.. Ik hier zo open met een patiënt zoals ik over praat en ik denk dat de nachtmerries over zullen gaan als er iemand in de buurt is waar ik me op mijn gemak voel.'' zei hij, en voegde er vervolgens een heel excuus achteraan. Mijn glimlach was nog steeds niet van mijn gezicht verdwenen, en ik knikte even. ''Graag. Ik bedoel- ik ben blij voor je dat je iemand hebt waarbij je je op je gemak voelt; en ik kan ook wel wat gezelschap gebruiken.'' zei ik. Het was waar; die tijd dat ik hier zat, voelde ik me eenzaam. Het enigste wat ik had was de brief van mijn moeder, die overigens nog in mijn broekzak zat.
    Ik zag de twijfelende uitdrukking op zijn gezicht, en ik grinnikte. ''Wees niet bang, ik denk heus niet anders over je dan dat ik hiervoor deed.'' glimlachte ik.
    Hij was anders. Ik kende alleen maar jongens die meisjes misbruikten, enkel dachten aan seks en niet aan de gevoelens van anderen. Zelden kom ik een jongen tegen die niet alleen met zichzelf rekening hield, maar ook met zijn omgeving. Een jongen die onzeker en zelfs een beetje verlegen was, nee, daar waren er niet veel van.

    [ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 19:25 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Emilio Sanchez
    "Ik zit hier" fluister ik. "Dan ben ik toch gek?" Mompel ik. Ik haal mijn handen door mijn haren. "Gek" mompel ik. "Loco" fluister ik. "Gek"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [Ik ben er weer.. (:]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Gilbert Fuchs.

    ''Graag. Ik bedoel- ik ben blij voor je dat je iemand hebt waarbij je je op je gemak voelt; en ik kan ook wel wat gezelschap gebruiken.'' Verbaasd kijk ik op. Ze.. wil het? Ik glimlach en voel een oprecht blije emotie door me heen gaan die ik al jaren niet had gevoeld. De situatie hier heeft zo'n snelle en onverwachte wending gekregen dat ik nu nog moeite heb om bij te blijven. Wat er ook aan de hand is en wie het ook heeft veroorzaakt; ik mag diegene alvast dankbaar zijn om op deze manier kennis te maken met de uitdrukking 'geluk bij een ongeluk'.
    Er passeert een ogenblik in stilte. Wat moet ik zeggen? 'Dank je'? 'Gezellig'. Ik weet niet wat.. gepast is.
    ''Wees niet bang, ik denk heus niet anders over je dan dat ik hiervoor deed.''
    'Eh..' Ik kijk op en glimlach dan zwakjes.
    'Dank je.'
    Oh fuck. Gilbert, wat ben je ook een idioot. Deze kamers zijn niet gebouwd voor logeerpartijtjes. Om die reden staat hier ook maar een bed. Een eenpersoonsbed. Niet dat het technisch gezien niet mogelijk is om dat te delen - vooral door mijn slanke figuur - maar dat is out of the question.
    Goed. Dat wordt improviseren en snel. Mijn ogen flitsen de ruimte door, blijven dan steken op de kast. Met een beetje mazzel zitten er nog een royale hoeveelheid dekens in. Ik bijt op de binnenkant van mijn lip. Dan kom ik overeind en open de kast. Bingo, een hele stapel met dekens.
    'Voel je vrij om het bed te gebruiken. Ik maak hier wel een matras van,' zeg ik met een bol dekens voor mijn gezicht.


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    Ik volgde hem met mijn ogen toen hij opstond en de kast opentrok. Niet veel later kwam hij teruggelopen met een stapel dekens in zijn armen, en ik zag nog net zijn ogen boven de dekens uitsteken. Het zag er grappig uit, en ik lachte even.
    ''Voel je vrij om het bed te gebruiken. Ik maak hier wel een matras van.'' zei hij vanachter de dekens, en ik grinnikte even.
    ''Zeker weten?'' zei ik, en keek hem even aan. Ik stond op, en nam een aantal dekens van hem over waardoor zijn gezicht zichtbaar werd.
    ''Ik help je wel.'' grinnikte ik, en keek even naar de lege plek op de grond, naast het bed.
    Ik begon met de dekens uitvouwen.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Aurélie Rye Beate

    Ik zucht zacht en wens dat er nu psychiaters zijn, voor Emilio en voor mezelf. Wanhopig sta ik op. "Goed, Emilio, als je niet wilt luisteren zoek je het zelf maar uit." besluit ik.


    Your make-up is terrible

    Xavier (Spike) Grey

    Ik had het wel gehad en ging in de lift staan, daar keek ik even naar die twee, drukte toen op de knop naar de kamers en wachtte totdat de lift er was. Toen liep ik naar mijn kamer en ging weer op mijn bed zitten.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Emilio Sanchez
    "Ga niet weg" ik pak geschrokken haar hand "ik wil niet alleen zijn, laat me alsjeblieft niet alleen" smeek ik. "Alsjeblieft alsjeblieft laat me niet alleen" mijn hand trilt heel erg maa rik trek hem niet terug.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik schrik van zijn aanraking, maar het dringt pas echt tot me door als hij me smeekt om te blijven. In een opwelling ga ik op zijn schoot zitten en leg ik mijn hoofd in het holletje onder zijn nek, bij zijn schouder. "Ik blijf." fluister ik.


    Your make-up is terrible

    Gilbert Fuchs.

    "Ik help je wel," zegt ze dan grinnikend en neemt de dekens van me over. Ik glimlach even dankbaar als ze ze voor me uitspreidt over de vloer. Na even te hebben gewacht tot ze klaar is, neem ik plaats op het provisorische matras. Ik trek mijn shirt over het hoofd en kruip onder de dekens. De regen stroomt nog steeds met bakken uit de hemel.
    'Zou die bui ooit ophouden?' vraag ik met een kleine glimlach.
    'Ik hoop trouwens dat we ooit een manier vinden om hier weg te komen. Als we helemaal op onszelf zijn aangewezen zal de voedselvoorraad ooit opraken. Zeker als we er met z'n allen van moeten eten.' Ik trek de deken nog wat hoger op vanwege de kou. Dan bedenk ik me ineens dat ik vergeten ben de deur op slot te draaien. Ik aarzel even en werp een twijfelachtige blik richting Samantha.
    'Vind je het erg als ik eh, die deur op slot draai? Het is een gewoonte en nu iedereen hier buiten rondloopt.. Nou ja. Het zijn en blijven geestelijk zieke mensen,' zeg ik aarzelend. In geval van nood ben ik in staat een prima gevechtje te leveren, maar ik ben geen krachtpatser en absoluut niet iemand die ervan houdt kwesties met geweld op te lossen. Om die reden voorkom ik ook liever dan ik genees.


    No growth of the heart is ever a waste

    Omar Reyes
    Ik ben verbaast als ze op mijn schoot gaat zitten haar hoofd in mijn nek legt maar opgelucht als ze zegt dat ze blijft. Voorzichtig sla ik mijn armen om haar heen en trek haar dichter tegen me aan. "Fijn" fluister ik. Ze ruikt lekker. "Ik ben bang" fluister ik.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    "Waarvoor ben je bang?" mompel ik zacht tegen zijn warme huid aan. Hij is veel warmer dan ik. Plotseling ril ik. Ik vraag me weereens af waarom ik nou naar degene toega die me pijn deed eerder, net zoals de vorige keer. Ik ben pas gek.


    Your make-up is terrible

    [Hi. Ik had het even een beetje druk - alweer, sorry. Wat heb ik gemist?]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.