• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 14:50 ]


    Your make-up is terrible

    Jenna Sophie Davis
    Het duurde even - ik wist niet zeker hoe lang - voordat ik weer helemaal 'wakker' was. De hallucinatie was zo levendig geweest dat ik er bang van werd, hoewel het best prettig was geweest. Nee, het waanbeeld zelf was niet eng, maar het feit dat het er was wel. Het hield in dat mijn medicatie zo goed als uitgewerkt was.
    'Ik moet mijn medicijnen hebben,' zei ik, de paniek zo goed mogelijk uit mijn stem werend.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Aurélie Rye Beate

    Ik kijk Emilio voor een moment met grote, bange ogen aan. Dan drijft de nachtmerrie weg, samen met een groot stuk van de angst. Ik veeg de tranen van mijn wangen.
    "Een droom..." mompel ik zacht en ik duw de hoop dekens van mijn bezwete lichaam af.


    Your make-up is terrible

    - Matthew
    De jongen die stelde zichzelf en de andere voor. Oliver, zoals hij zichzelf had voorgesteld schoof opzij waardoor er een klein plekje vrij kwam. Ook de andere jongen, Yvo, zei dat ik kon gaan zitten. Ik bloosde licht en keek naar het meisje. Het leek alsof ze weer op terug op de aarde kwam.
    'Ik moet mijn medicijnen hebben,' zei ze plots. Geschrokken keek ik haar aan. Dat was natuurlijk wat er gebeurde. Ik zelf had ook wel medicatie, maar die had ik niet nodig om in leven te blijven. Voor Jenna zou het misschien wel haar dood betekenen, wat zou haar aandoening zijn? Ik vond het onbeleefd om te vragen. Ik vestigde mijn blik weer op de twee jongens en schudde mijn hoofd.
    'Bedankt, maar jullie moeten ook nog kunnen zitten. Ik zit hier wel.' zei ik nog steeds even zacht en ging in de kleermaker zit op de grond zitten.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Emilio Sanchez
    "Een droom" zeg ik bevestigend. Ik duw de dekens terug over haar heen. "Anders word je ziek" zeg ik waarna ik ook even over haar wangen streel. "Er is niks aan de hand" sus ik. "Alles is goed"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Oliver Andrew Bruce
    Toen ik Jenna over haar medicijnen hoorde praten, met paniek in haar stem nota bene, sprong ik geschrokken overeind, en pakte haar hand. 'Kom mee, we gaan ze nú zoeken,' Waarbij ik haar meetrok richting de deur, de gang.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Aurélie Rye Beate

    Ik veeg mijn natte haar uit mijn gezicht. "Ja, alles is goed." herhaal ik hem, zodat ik het zelf ook ga geloven. Onder de dekens trek ik mijn door zweet doordrenkte sokken en broek uit om ze over de dekens heen weg te gooien.


    Your make-up is terrible

    Yvo Enright

    Jenna zei dat ze haar medicijnen nodig had. Ze had mij nog verteld wat ze had en waarvoor zij ze nodig had. Waanbeelden als ik mij het goed had herinnert. De vreemde jongen ging op de grond zitten en Oliver trok Jenna zo goed als mee richting de gang. Ik beet eventjes op mijn lip en bleef zitten waar ik zat. 'Kijken jullie wel uit?' vroeg ik aan hun twee en keek even naar de vreemde jongen. 'Je kan nu gaan zitten als je wilt?' zei ik en klopte weer eventjes op het bed.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    - Matthew
    Voor ik het wist werd het meisje meegetrokken door Oliver. Even keek ik ze na.
    'Kijken jullie wel uit?' vroeg Yvo en keek mij toen aan. 'Je kan nu gaan zitten als je wilt?' zei hij. Ik stond op en keek hem aan.
    'Wil je niet mee? Ik, ik,' ik struikelde over mijn eigen woorden. 'Ik ga wel naar mijn eigen kamer.' maakte ik mijn zin af. Ik hield mijn hoofd een beetje scheef en hoorde de voetstappen van Jenna en Oliver op de gang wegsterven.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Jenna Sophie Davis
    Zodra ik de woorden had uitgesproken, sprong Oliver - Mason? - overeind en trok me mee, de gang op. 'Kom mee, we gaan ze nú zoeken,' zei hij beslist. 'O-oké,' zei ik overdonderd, maar ik herstelde me snel. 'Heet je nou eigenlijk Mason of Oliver?' vroeg ik na een kleine stilte, toch wel nieuwsgierig.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Emilio Sanchez
    Ik buk om niet door de kleding geraakt te worden. "Ga maar weer verder slapen. Ik zorg dat je niks overkomt" ik ga tegen de muur aan zitten.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    "Zo ver weg?" vraag ik kleintjes. Ik kijk even naar hem en probeer dan een comfortabele houding te vinden in bed, wat niet echt lukt.


    Your make-up is terrible

    Yvo Enright

    'Wil je niet mee? Ik, ik,' zei hij. Ik hoorde aan hem dat hij moeite had met praten. Ik beet eventjes op mijn lip en vroeg me af of hij zijn zin af ging maken. 'Ik ga wel naar mijn eigen kamer,' zei hij verder. Hij hielt zijn hoofd een beetje schuin. Ik schudde lichtjes mijn hoofd. 'Ik ehmm.. Ik kan niet mee,' zei ik zachtjes en klopte weer eventjes op het bed. 'Je kan wel even blijven. Hoe heet jij?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Oliver Andrew Bruce
    'Heet je nou eigenlijk Oliver of Mason?' vraagt ze me. 'Wacht, wat? Wie is Mason ins hemelsnaam? Ik ben gewoon Oliver hoor..' De naam komt me akelig bekend voor, maar ik weet niet waarvan. Ik vind het een bijzondere naam. Mooi, maar naar, alsof hij bij iets afschuwelijks hoort. Met een peinzende blik op mijn gezicht loop ik verder foor de gang. Ik heb nog steeds haar hand vast, maar ik wil hem niet loslaten en kan mezelf er niet toe zetten. Hij voelt fijn en zacht aan in de mijne, klein. 'Wacht,' zeg ik, terwijl ik stil blijf staan. 'Misschien moeten we eerst bedenken waar we heen gaan voordat we gewoon zomaar ergens heen lopen,'

    [Zoals wij altijd doen zeg maar, allebei elkaar volgen.. XD]

    [ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 17:58 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    - Matthew
    'Ik ehmm.. Ik kan niet mee,' zei hij en klopte eventjes op het bed. Ik haalde mijn schouders op. Het waren toch zijn vrienden? 'Je kan wel even blijven. Hoe heet jij?' Ik bloosde weer.
    'J-ja. Uhm. Oké,' stuntelde ik weer. Stom, mezelf had ik nog niet eens voorgesteld. 'Ik ben Matthew, maar je mag Matt zeggen.' zei ik met een kleine glimlach en ging aan het andere kant van het bed zitten. De sfeer voelde nogal ongemakkelijk, maar ik vond het asociaal om weg te gaan, dan zou Yvo alleen zijn.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    [Ik ga eventjes eten. Brb.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.